De oudste twee kinderen van mijn man zijn inmiddels ruim 19 en 18. Vooral de 18-jarige kijkt erg uit naar een eigen plekje ergens krijgen. Maar hoe pak je dat het beste aan in de huidige tijd? Wat is realistisch? Zij heeft in haar hoofd zitten direct een mooi appartementje te kunnen krijgen, maar ze staat natuurlijk nog maar net ingeschreven bij de sociale woningbouw, en particulier is een appartement in deze regio niet te betalen. Dan kom je dus uit op gewoon op kamers gaan, of als je geluk hebt een studiootje. Ik heb ook jaren op kamers gewoond en vond dat heerlijk, maar zij wordt er niet enthousiast van. Daarnaast woont ze nu in een dorp, en kamers zijn vooral in steden te vinden geloof ik. Ze heeft echter niet echt binding met een stad (ook niet voor een opleiding o.i.d.), en je gaat natuurlijk ook niet snel ergens wonen waar je verder niets hebt eigenlijk. In het dorp waar ze woont zijn alleen weinig tot geen mogelijkheden qua kamers, dus een andere optie dan een stad is er wellicht ook niet. Hoe pak je zoiets nou aan als 18-jarige in deze tijd? Als ze fulltime zou werken voor minimumloon, verdient ze op deze leeftijd ca. 1000 euro per maand volgens mij. Dat is geen mega budget voor alles bij elkaar natuurlijk.
Wat niet kan dat kan niet. Mijn oudste is bijna 20 jaar en die zit voorlopig nog prima bij ons en als die ineens op zichzelf zou willen wonen dan wordt het toch echt een kamer huren. Een vriendin van mijn oudste dochter gaat ook op kamers wonen maar zij studeert in een grote stad. Een huurwoning is sws niet aan te komen wanneer je net een jaar staat ingeschreven.
Ze staat zelfs nog maar 2 maanden ingeschreven Dus dat hebben we ook al uit haar hoofd gepraat. Dat zit er voorlopig helaas gewoon echt niet in. Het zal dus idd echt een kamer moeten worden. Of heel misschien dat een kleine particuliere huurwoning haalbaar is als ze dat samen met een vriendin bijvoorbeeld doet. Maar ook dat is denk ik realistischer als ze iets ouder is en het minimumloon dus ook omhoog is gegaan. Ik bedoel meer: hoe kom je tegenwoordig het makkelijkst aan een kamer? Vroeger was dat Kamernet. Ik heb daar net wel even zitten kijken, maar zoveel staat daar nou ook weer niet op. Is er tegenwoordig iets nieuws waarvan ik niet op de hoogte ben?
Ja, ze kan vast vanalles willen en in haar hoofd hebben, maar het is niet heel realistisch. Kortom, ze zal keuzes moeten maken. Nog even thuis wonen, op kamers gaan buiten het dorp etc. Gaat ze nog een opleiding doen in een andere plaats of wil ze meteen gaan werken? Met 18 hoef je natuurlijk geen minimumloon te verdienen, ook voor ongeschoold werk niet. In een fabriek ofzo waar ze met ploegentoeslagen, toeslagen voor nachtwerk etc. werken, kan dat echt wel tot leuke bedragen leiden, zelfs op die leeftijd. Dus als zij een hoop verwachtingen heeft, zal ze daarvoor ook hard moeten werken. Ik zie hier soms ook oproepjes of aanbod voor kamers op een lokale FB-pagina.
Dat is zeker waar, natuurlijk kan ze ook naar iets op zoek wat beter betaalt dan het minimumloon. Ze is vorig jaar gestopt met haar opleiding ivm gezondheidsklachten en wil vooralsnog niet opnieuw beginnen (of verder gaan) met een opleiding. Ze is nu dus op zoek naar werk. Ik zie zelf ook veel voorbij komen op FB. Ze heeft alleen zelf geen FB, dus dan moet ik dat in de gaten houden voor haar. Wil ik best doen, maar ga ik ook geen dagtaak van maken
Ik denk dat anti kraak goede optie voor haar kan zijn om te starten. Zijn websites vaak per regio voor, goed betaalbaar en daardoor kan ze haar wachttijd even op laten lopen
Daar had ik nog niet aan gedacht! Nadeel kan zijn dat je er eventueel op korte termijn uit moet toch? Of gebeurt dat niet zoveel?
Ze kan toch ook zelf een account aanmaken? Laat haar zelf maar uitvinden wat het kost om op jezelf te gaan (huur, verzekeringen, GWL, internet, boodschappen, meubels en andere uitzet) en een plan maken hoe ze dat kan betalen. Gelijk naar een leuk appartement met een inkomen van 1000 euro is natuurlijk niet realistisch..
Vind ik ook. Ze is een beetje ambivalent erin. Wil enerzijds heel graag, maar is ook passief. Maar dat is denk ik ook omdat ze niet goed weet waar te zoeken/beginnen, dus ik wil kijken of ik haar een beetje op weg kan helpen.
Dat vind ik ook hoor. Als ze zichzelf zo groot en wijs voelen dat ze zelfstandig willen wonen dan moeten ze dit ook zelf uitzoeken en actie ondernemen. Als mijn kinderen met zoiets komen dan mogen ze dat toch echt zelf uitzoeken en al helemaal omdat er geen urgentie achter zit. Zijn ze nu dringend op zoek naar een kamer ivm een studie dan help ik daarbij maar niet als ze ineens de kolder in hun kop krijgen dat ze zelfstandig willen wonen om wat voor reden dan ook.
Inderdaad, wat niet kan kanniet. Op kamers gaan is idd meestal in de grote stad en expliciet voor studenten. Is sowieso een enorm tekort aan en nooit te betalen met 1000 euro per maand natuurlijk. Dochter (17, havo 5) heeft veel internationale vrienden in Amsterdam en als ze hoort hoe lastig en duur het is. Zij wil sowieso thuis blijven zolang ze studeert (hbo propedeuse en dan aan universiteit bachelor en master) en daarna sparen tot ze kan emigreren. Liever reizen dan veel geld betalen voor een vies hok waar ze veel geld voor moet neerleggen. Ze is sowieso erg honkvast en gehecht aan haar eigen plek maar wel heel zelfstandig, daar hoeft ze niet voor op kamers. Jongste is 8 en die heeft gezegd dat hij tot zijn 25e minimaal bij ons blijft wonen en zijn zus mag ook dan pas weg (die is dan 34) dus we zitten nog wel een poosje aan ze vast
Heel eerlijk, ze klinkt wel heel erg naïef Hier zijn de kinderen nog niet zover (basisschool/VO), maar als ik naar mezelf kijk, jaar of 20 geleden ben ik uitgevlogen, maar was toen begin 20 en was al een paar jaar aan het werk. En dat was toen in onze omgeving ook al heel gewoon, er ging (m.u.v. studenten i.v.m. reisafstand) bijna niemand op z'n 18e de deur al uit. Oneerbiedig gezegd: zo goedkoop als bij Hotel Mama krijg je het niet weer In een paar jaar tijd mooi wat geld (en punten bij de woningbouw) kunnen sparen. Mijn advies zou zijn: voer een goed gesprek met haar om haar weer met beide benen op de grond te krijgen, wat ze nu wil is gewoon niet realistisch.
Onze oudste is nu een jaar het huis uit, hij had het geluk dat hij samen ging wonen met zijn vriendin. Ze werken beide dus kunnen zich particuliere huur veroorloven. Wij hebben studentenpanden en het verhuren gaat meestal via de andere studenten die er al wonen. Zij kennen vaak wel iemand die een plek zoekt. Zo niet gaat de kamer op kamernet.
Ik ben ook wel een beetje van: als je het echt graag wil, dan ga je zelf op zoek. Als je het nog niet goed weet, vraag je me maar dingen concreet. En uiteraard helpen we dan. Op jezelf is best een stap en ik vind dat er dan best een bepaald initiatief moet zijn, ook om jezelf te kunnen redden als je eenmaal op jezelf zit. Is ze daar wel aan toe? Ze klinkt in je verhaal nog heel naïef en dat is helemaal niet gek op je 18e natuurlijk (ik had zelf op m’n 18e ook geen idee hoe dit soort dingen aan te pakken). Ik zou als ouders eerst inzetten op voldoende stabiel inkomen en spaargeld (want heeft ze een buffer mocht ze werkloos raken of moet ze dan weer haar woning/kamer uit?) en dan pas naar de volgende stap laten kijken.