Mijn Engels is niet best maar wat doet die moeder fout dan. Mijn kinderen zijn mijn engeltjes maar in de nacht tja. Dan is het slaap tijd. Hier lagen ze naast mij naar in de nacht. Heb uk toch liever een slapend kind...
Omdat moeder slaap training toe past ook niet mijn keuze. Maar dat maakt het geen rare moeder of begrijp ik het stuk slecht.
Het gaat om dat ze haar baby laat huilen... ik laat mijn peuter ook wel eens mopperen in bed, maar als baby zijnde heb ik haar nooit laten huilen. Dat kon ik gewoon niet!
Ergens vind ik zoiets toch een beetje jammer en een schuldgevoel/verwijt aanpraten jegens de moeders die tot slaaptraining zijn overgegaan. Meestal als je op dat punt zit ben je kapot van vermoeidheid, wanhoop en machteloosheid en probeer je dit in de hoop eindelijk tot een paar uurtjes slaap te komen. Mijn oudste was een huilbaby en wij hebben maandenlang in een hel geleefd. En nee, samenslapen hielp niet. Slaapgebrek doet rare dingen met je en met 6 weken lag ze al in het ziekenhuis ter observatie (en omdat ik boven aan de trap stond met haar en haar alleen maar wég wilde, zo erg was het). Ik was gek geworden als iemand dan met zo'n gedicht/stuk tekst naar me toe was gekomen om te zeggen wat ik fout deed en dat ik haar maar 24/7 tegen me aan moest hebben met slapen. Samenslapen en een kind 24/7 aan de borst is niet de alheilige zaligmakend oplossing voor alles en iedereen, en wérkt ook niet bij/voor iedereen.
Eens met penseel. Ik word er ook kriegel van. Mijn kinderen slapen vanaf dag 1 in hun eigen bed, met het licht uit. Ze hebben nog nooit zo'n gedicht voor me geschreven.
Ik sluit mij aan bij penseel. En dan niet eens perse over dit onderwerp, maar over al die stukjes met een dergelijke strekking: abortus, dierenmishandeling, verwaarlozing e.d. Mijn moederhart huilt niet. Ik walg van dit soort teksten en ik snap niet waarom ze de ronde doen en/of worden verspreid
heftig hoor! Snap ook zeker dat het je opbreekt en je tot wanhoop drijft. Wil ook niemand kwetsen met t stuk. Vond het zo zielig verwoord.
Tja...dit is weer zo'n gevalletje dat ze op je emotie in willen spelen. Tijdje terug stond hier ook een verhaal vanuit het oogpunt van de hond. Wat Selena zegt.. soms ben je gewoon zo gefrustreerd dat je maar dingen gaat proberen. Er zal geen moeder zijn die haar kind uit het niest uren zal laten huilen, daar zit altijd een reden achter. En dan nog vraag ik mij af, WAT is verkeerd? Is dit nu een slechte moeder???
Haha! Wat een stemmingmakerij deze brief! Duidelijk geschreven door iemand die het niet eens is met "slaaptraining". Uiteindelijk doet iedereen wat die het beste vind voor hem of haar kindje. Voor de ene is dat je baby de hele dag bij zich dragen voor de ander een kind laten huilen of simpelweg een kindje niet bij je laten slapen. Iedereen doet het op z'n eigen manier! Toen mij een volwassen persoon die een trauma heeft overgehouden aan zo'n slaaptraining!
Is er ook een brief geschreven vanuit het standpunt van een moeder die hopeloos slaapgebrek heeft en een kindje heeft die door het slapen geen raad meer weet met zichzelf? Hier wel deze methode geprobeerd, maar het hielp niks. Hij valt nog steeds in slaapt terwijl we bij hem zijn. Duurt hooguit 10 minuten, op een slechte dag iets langer. Vind het wel best. Zal vanzelf wel veranderen.
Ik voel niks voor zo'n stukje...wel geloof ik dat veel kleine baby's en kinderen diep verdriet hebben van zo'n "slaaptraining". Blijf toch lekker bij zo'n kind tot het slaapt....en ja ik heb ervaring hoor.
Tja, makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb straks nog 2 kids rondlopen die te jong zijn om ze zonder toezicht (als papa werkt) alleen beneden te laten (3 en 1,5). Ik kan dan gewoon niet een kwartier of langer naast een baby blijven liggen tot ze naast mij in slaap is gevallen. Kids erbij laten boven is helemaal geen optie want die blijven echt niet zoetjes en stil in het donker op fluistertoon naast me zitten, maar breken dan de tent af bij wijze van, gaan roepen etc. Zelfde in geval van dat we wegmoeten, ik de andere kinderen moet verzorgen wegens een plotselinge valpartij/ruzie/wat dan ook. Met straks 3 kids onder de 3,5 zal de baby toch gewoon mee moeten in het ritme dat wij dan hebben/bepalen. En ja, ik weet van het bestaan van draagdoeken, maar ik ben niet iemand die van 's morgens vroeg tot 's avonds laat de baby in de draagdoek heeft. Ik wil ook wat ruimte/structuur, en ja, ik vind het ook wel fijn als een kindje boven in eigen bedje slaapt en niet 24/7 aan mijn lichaam geplakt zit (hoeveel ik ook van mijn kids houd).
Dit soort teksten doen mij erg veel pijn. Het laat mij voelen dat ik een slechte moeder ben omdat ik mijn kind soms laat huilen. Maar ik laat mijn kind niet zomaar huilen. Ik laat hem niet huilen omdat ik ff geen zin heb. Ik laat hem niet huilen omdat ik gemeen ben. Ik laat mijn kind soms huilen omdat hij slapen moet. Want een kind dat slaapt is een stuk gelukkiger als een kind dat niet slaapt. Ik laat mijn kind soms huilen omdat hij of zij een broer of zus heeft die ook aandacht nodig heeft. Dit soort teksten maken mij onzeker. Ik heb het geprobeerd om mijn kind niet te laten huilen. Met als gevolg dat mijn kind veel meer ging huilen. Huilen hoort erbij. Iedereen doet het. Het is ook een vorm van verwerking en verlichting.