Hallo Ik heb een super mooie dochter van 16maand jah een helemaal geweldige leeftijd nu op dit moment, ze wil me contstand achterna lopen kan zich zelf niet vermaken super eenkennig (weet dat het weer over gaat) alleen soms heeft ze van die driftaanvallen als ik bijv zeg nee mag niet.. ik lijk wel een politie agent ene kant vind ik het soms zo grappig hoe ze dan reageert alleen (ik ben alleenstaand) vind ik het erg zwaar ik kan haar niet de hele dagen vermaken toch? bedoel ik moet ook andere dingen kunnen doen zonder haar elke keer maar voor die domme tv te zetten weten jullie hier raad mee?of kan 1van jullie zeggen dat het wel weer overgaat misschien lijkt het erg stom omdat ik wel weet dat het overgaat maar het is erg zwaar in je 1tjuh..! en ben soms errg blij als het 19.00 is en ze naar bed gaat..
Ik kan me voorstellen dat het zwaar is in je eentje, ik vond (en vind) het al zwaar met z'n tweeën. Als het je troost: het wordt vanzelf beter. Als ze wat ouder is kan ze beter zelf spelen en dan kun je ook afspraken maken, bijv. dat jij nu even gaat stofzuigen of afwassen of wat dan ook en dat ze even zelf moet spelen, maar dat jullie daarna samen een boekje gaan lezen of wat dan ook. Dat werkt hier nu heel goed. Ik kan 's ochtends ff heel snel snel het huis door om alles glad te maken en die tijd vermaakt de oudste zichzelf prima. Het hoort nu gewoon bij onze dagroutine, dus hij weet niet beter. Wat soms ook wel helpt (maar wel veel tijd kost) is je kind een beetje te laten helpen. Dus ook een doekje geven als jij aan het stoffen bent, haar de bekers in elkaar te laten stapelen voor je ze in de kast zet, samen opruimen terwijl zij elke keer een dingetje voor je wegbrengt naar de kast of zo. Wel tijdrovend, maar zo kun je in elk geval nog iets doen, terwijl zij zich ook niet hoeft te vervelen. En ze leert gelijk dat opruimen erbij hoort, haha. Oh en die driftaanvallen. Ik merk zelf dat het hier beter gaat als ik niet zeg: "Nee, je mag niet met de telefoon gooien" maar "Leg de telefoon maar op de tafel" (ik noem maar wat hoor). Dus positief aangeven wat wel mag, ipv alleen maar zeggen wat niet mag. Je legt bij het verbieden nl. met je stem de nadruk op wat het werkwoord (dus gooien) en een kind hoort dan alleen maar "gooien" en voor de rest zijn ze oostindisch doof. Als je het positief brengt horen ze: "op tafel leggen" en dan doen ze dat. Ik las dat in een boek van mijn man z'n werk en het is echt zo. Wel lastig hoor, je bent gewoon snel geneigd om te zeggen wat ze niet mogen doen, maar dit werkt wel beter, ook al moet je er goed bij nadenken.
hee bedankt hoor is toch wel even fijn dat iemand zegt dat het goed komt. jaah het is erg lastig vooral omdat ze iid nog niet echt kan praten al doet ze wel dingen als ik het vraag.. maargoed bedankt haha liefs