Onze hond gaat binnenkort weg. Hij heeft mijn vriend gebeten uit angst en ik durf het risico gewoon niet te nemen. Het is echt een heel lief, leuk speels beest, alleen er is gewoon ooit wat met hem gebeurd in zn jonge leventje. Als het dan nog een chihuha ofzo is, maar het gaat om een amerikaanse bulldog.. ik moet er niet aan denken dat hij ons zoontje ooit iets zal doen. Het was nog wel een pup toen we hem kregen, maar al wel iets groter en we wisten toen nog niet dat hij waarschijnlijk toch is mishandeld ofzo. Ons zoontje is pas 10 maanden, maar al ruim een maand is alles wat met de hond te maken heeft 'woef'. Als we s morgens beneden komen wil hij echt eerst 'woef' zien, dan is het pas goed. Ze trekken heel erg naar elkaar toe en ze kunnen echt heel leuk spelen samen. Ze halen samen kattekwaad uit en het is echt zo leuk die 2 samen. Als jayro genoeg gegeten heeft dan is de rest ook voor 'woef', soms zit hij ook heel stiekem de hond te voeren, dan vindt hij het niet zo lekker denk ik haha. Ook als we ergens anders zijn en we zeggen bijvoorbeeld 'we gaan naar huis', dan is het eerste met 2 vragende ogen "woef?!". Pff.. ik zie er zo tegenop... die hond zelf doet me niet zo heel veel, maar wel het feit dat Jayro hem misschien heel erg gaat missen. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Mijn ouders hebben bijvoorbeeld een hond waar jayro ook gek van is en die mogen we als onze hond weg is af en toe wel lenen. Misschien dat jayro dat dan wel leuk vindt. Of.. stel ik me aan en zal een kindje van 10 maanden al heel snel wennen aan de nieuwe situatie zonder hond?? Iemand iets soortgelijks gehad, viel dat achteraf wel mee? En ik heb het idee datt jayro al wel ontzettend veel begrijpt, ik zal het hem wel proberen uit te leggen enzo, maar ja..wat hij er echt van begrijpt weet ik natuurlijk niet.
Toen wij vorig jaar onze hond weg moesten doen heeft Lianna er nog geen moment "last" van gehad. Ze was toen 1,5. En daarvoor was het ook Chucky voor en na.
Wat vervelend dat ie weg moet... Bah akelig. Hebben jullie al een nieuw baasje dan? Ja, je kunt niet zeggen hoe hij gaat reageren. Misschien moet je hem betrekken bij het afscheid nemen: laat hem uitzwaaien en laat hem zien dat hij weg gaat.
ik denk dat hij misschien 1 dagje erachter zal vragen. maar als je er niet te veel aandacht aan besteed zal hij er verder geen last van hebben lijkt mij! gewoon beetje afleiden ga er lekker een dag tussen uit zodat hij de "woef" vergeet zeg maar.... je moet nu natuurlijk niet constant zeggen: Jayro, de woef is weg he... woef heeft ander baasje. gewoon laten rusten. ik vind het een slimme beslissing van je! het zal vast wat moeilijk zijn om je hond af te geven. maar ik denk dat het moeilijker zou zijn als je hem zou houden en straks je vriend of zoontje af moet geven! je kan natuurlijk ook een visje voor hem kopen ofzo dan is hij die woef zo vergeten! succes en laat ons weten hoe het afloopt! hoe hij ermee omgaat... en hoe jullie er mee om gaan. lijkt me erg moeilijk om afstand te doen van zo'n beestje. wat ga je met hem doen? andere baas? asiel, ... ?
Denk dat je nog wel reactie's gaat krijgen over dat je de hond weg doet.... Maar ik vind dat je eigen keuze, en kan het goed begrijpen. Denk dat je inderdaad gewoon niet meer over de hond moet hebben. Hij zal hem misschien een dagje missen....vergeet niet, je kind is nog maar 10 maanden en geen 5 jaar
Ik denk dat als hij het zou merken het hooguit een dagje zou zijn! Succes trouwens, kan het wel begrijpen dat je het niet meer vertrouwd!
het is niet in te schatten....maar als je er te makkelijk mee omgaat en over een week heb je een kind met een plotseling slaapprobleem of eetprobleem, dan kan je de link wel leggen. wat ik zou doen, hoe jong hij nog is: uitleggen. Het vertellen. Nu al....dat de hond straks weggaat en neit meer terugkomt, dat hij ergens anders gaat spelen en wonen. En op de dag zelf: weer vertellen, de hond gaat weg etc etc. Leg het uit. Merk je dat hij hem mist: leg het weer uit. Kort en bondig. Of het handig is om een foto achter de hand te hebben weet ik niet....t moet ook geen drama worden natuurlijk. Maar als dat het wel wordt, heb jemisschien een foto waar je iets mee kunt. Wel erg verstandig van je om de hond weg te doen. Sterkte.
oja, wat ook erg belangrijk hierin is, zijn jullie emoties rondom het vertrek van de hond. vergeet niet dat je kind dit haarfijn aanvoelt....!!! hij zal hierop gaan reageren.... rare reacties trouwens: 1 dagje missen en daarna is het over.... ik hoop t voor je......
waarom is dat een rare reactie? het kindje is pas 10 maanden en hebben vaak nog geen besef ervan hoor. als ik mijn zoontje afzet op de creche is het ook heel effe huilen ma na een kwartier is hij dat al vergeten... en dan is mijn zoon al bijna 15 maanden.... zolang je er zelf niet te veel drama van maakt vat hij het ook niet op als een drama (lijkt mij) en wil hier nu geen discussie van maken ofzo. mss is mijn zoontje daar gewoon heel makkelijk in? mijn zoon heeft ook nooit moeilijk gedaan om zijn tutje. van de een op de andere dag: sochtends tut in bed en klaar. voor de rest van de dag nooit meer achter gevraagd. tutje krijgt hij dus alleen snachts en dat weet hij want sochtends legt hij zijn tut mooi zelf in zijn bed... mss is het een kind daar net wat makkelijker in als het ander dus vind het geen rare reactie hoor..
Wij hebben 3 maanden lang de honden van mijn ouders te logeren gehad. Het waren Luca's beste maatjes. Ze kwamen toen hij tien maanden was en gingen weer weg toen hij dus 13 maanden was. Hij was supergek van ze. Mijn ouders kwamen ze ophalen toen hij wakker was en daarna ging hij naar bed. Smiddags na zijn slaapje kwam hij weer beneden en wilde meteen wat met ze gaan doen...maar de mand was leeg! Hij keek heel verbaasd.... en toen was het goed. Een kind op die leeftijd ziet dat soort dingen als een feit. De hond is er dat is goed, de hond gaat weg, dat is ook goed. Klaar. Ik denk dat het wel mee gaat vallen. Zeker als je een 'leenhond' hebt van opa en oma. heel veel sterkte ermee.
Ik denk eigenlijk ook dat hij het niet zou merken... Tenminste...(hij merkt het natuurlijk wel) dat hij er snel aan gewend is. Helemaal als je hem er niet steeds aan herinnert..maar je zegt al dat het jou niet boeit dat ie weg moet...dus zal je er ook wel geen emoties bij hebben en er geen drama van maken. Als je breeduit gaat staan te huilen enzo...dan merkt hij wel dat er iets is..denk ik
Dat je hebt besloten het dier een ander huis te geven snap ik. Maar deze zin vind ik toch wel heel rot en raar klinken eigenlijk.... Het is geen ding!
Wij hebben 1 van onze honden weg gedaan toen Jille 11 maanden was, hij heeft hier nooit last van gehad. De andere hond is gebleven, dus misschien daarom. Maar ik denk dat hij hetzelfde had gereageerd als er geen hond meer was. Sterkte, ik vond het niet makkelijk!
nou, ik kan ergens best begrijpen dat het haar niet zoveel doet als haar hond haar vriend heeft gebeten... mocht het nou wegens allergische reacties zijn of weet ik veel dan zou ik het ook heel erg vinden. maar een hond die bijt kan je beter kwijt dan rijk zijn.... is mss cru gezegt, maar beter voorkomen dan genezen
Ben ik het niet echt mee eens eerlijk gezegd. Als mijn hond mijn man zou bijten, dan zou ik eerst eens even uitzoeken waar dat door komt! Een hond bijt niet zomaar, maarja, de hond van TS heeft natuurlijk al een achtergrond die je niet weet en dan is het wel een stuk moeilijker. En voor de veiligheid van haar kind is het goed dat ze de hond weg doet hoor, al zou ik er zelf niet zo makkelijk over praten denk ik!
Hoi, Als je kindje zo aan de hond gehecht is kan ik me wel voorstellen dat hij er misschien even raar van op zal kijken als hij er niet meer is. Maar goed, de veiligheid van je kind gaat natuurlijk voorop. Heb je nog gedacht aan een andere hond? Wij hebben een grote engelse bulldog en een kleine kruissing. Die grote engelse bulldog heeft laatst tijdens het spelen mijn vriend ook iets te hard in de vingers gehapt. Maar tegen ons zoontje is hij zo ontzettend lief dus we houden hem wel. We gaan er van de zomer mee op training een paar keer zodat hij misschien iets beter gaat luisteren. haha. Maar dat is niet te vergelijken met jou situatie zo te lezen.
vind het geen vergelijking hoor, dat je je kind wegbrengt naar het dagverblijf en hij na 15 min je al vergeten is. Op die leeftijd weten ze ondertussen dat je weer terugkomt...!!! Geloof je nu echt dat een kind zijn moeder niet zal missen? wat drama betreft heb je gelijk, niet te veel drama maken.... en veiligheid voor alles met jonge kinderen. Wij hebben geen honden maar benheel erg voorzichtig met honden en mijn kinderen....Misschien omdat ik teveel probleemhonden zie (in mijn werk). 1 hap is genoeg. En ook ligt het vaak in de opvoeding en geschiedenis en rangorde in huis...en is dat niet de schuld van de hong: veiligheid voor kinderen gaat boven alles. Hoe zielig ook voor de hond. Ik vind herplaatsing al heel netjes. Je wil niet weten hoeveel mensen hun hond een spuitje geven voor zoiets...........
@Janneke21: Weten jullie al wanneer jullie hem weg doen? Hebben jullie al een nieuw baasje? Succes ermee! Ik denk dat de kleine er misschien wel eens naar kan vragen, maar echt missen (verdrietig enzo) denk ik nog niet. Succes!
Jeetje, hoop reacties. Bedankt!!! Even reageren op de vragen/dingen. Ik vind het natuurlijk best rot hoor dat ie weg moet, ik had het liever anders gezien, maar ik durf amper meer boos op hem te worden, want daar wordt ie bang van en ik weet nu dat als ie bang is dat hij dus kan bijten. Dus nee, voor mijzelf en voor de veiligheid van ons vind ik het nu niet zo erg meer dat we een baasje zoeken die hier veel beter mee om kan gaan. Voor de hond vind ik het echt wel heel sneu en dus voor jayro ook. We hebben helaas nog geen baasje gevonden, ik heb het op mn hyves staan, op een speciale hyves voor amerikaanse bulldog-eigenaren en zelfs op marktplaats. Ik ga hem niet zomaar meegeven aan de eerste de beste die hem op wil komen halen. Dus we wachten af. jayro is niet iemand die snel huilt of huilt als ik ga werken ofzo, maar hij heeft volgens mij wel heel veel door. hij weet al heel goed wie wie is en dat papa en mama bijvoorbeeld weer terugkomen. en thuis vraagt hij echt om 'woef' als hij hem niet ziet. hij zal er vast geen trauma aan overhouden, maar ik vind het gewoon nog steeds wel sneu voor hem. ik wil hem niet naar de oppas brengen of naar bed brengen en dat vervolgens de hond zomaar weg is, ik zorg wel dat jayro er ook is als de nieuwe baasjes hem komen halen. nu begin ik ook weer te twijfelen over het asiel, maar dan weet ik nooit waar hij terecht komt.. nee ik ga eerst kijken of ik zelf iemand kan vinden.