Hai meiden, Ons meisje is een heel lief rustig kind dat erg goed luistert, vind ik. Maar soms...daagt ze me echt uit. Dat hoort erbij, dat weet ik, ze zoekt haar grenzen op. Dan zeg ik dat dat niet mag wat ze doet (2x op duidelijke toon) maar soms gaat ze door. Net ook, ze lag op het aankleedkussen en was gewoon vervelend. Ze kneep me, trok aan mijn ketting die ze dan niet loslaat etc. Ik sprak haar aan: Niet knijpen, niet aan mijn ketting trekken, nee. Ik keek haar daarbij ook streng aan. Maar mevrouw lacht er gewoon om, ze kreeg nog net niet de slappe lach Ik heb haar dus toen opgepakt en in de badkamer gezet. Op het moment dat ze daar stond, keek ze met die grote ogen omhoog en keek heel angstig. Ik zei: "je mag niet knijpen" en deed de deur even dicht. Toen begon ze heel hard en zielig te huilen. Ohhhh denk ik dan....wat ben ik een slechte moeder!!!! Ik deed de deur meteen weer open en zei nogmaals: "je mag mama niet knijpen" "nee" zei ze toen met tranen in haar ogen. Vaak gaat het "straffen" wel goed (zo vaak komt het ook niet voor), maar net dus niet.... Ik voelde me zo slecht....en kon wel janken. Maar ja, ze was zooo vervelend...dat het me op dat moment even teveel werd. Zucht, herkenbaar?
Heeeeeeeeeel herkenbaar en ik denk voor velen hoor! Hier ook een dondersteen die inderdad nog net niet de slappe lach krijgt als je hem straft of stevig aanspreekt. Volgens mij is het ook onmogelijk om na te streven dat ze ALTIJD luisteren...op deze leeftijd tenminste. Wat betreft een schuldgevoel; dat ken ik ook hoor. Meneer was hier laatst een hele dag bezig alsof Wereldoorlog 3 zich hier afspeelde in de woonkamer. Alles vloog in het rond, ik had het een en ander al door de vingers gezien en toen was ik het ff flink zat. Ik sprak hem toe...nou zeg....die oogjes! Hij schrok zich werkelijk een hoedje. Heel erg huilen...Maar deed het nadien niet weer. De volgende dag wel, haha, maar die dag niet. Ik voelde me ook zo schuldig. Maar goed, mama's zijn ook mensen die af en toe ff moeten uiten toch?! Succes en groetjes
Hier kunnen ze ook heel verschillend reageren als ik zeg dat iets niet mag. De reacties varieren van: - zich helemaal in een deuk lachen; - dramatisch op de grond gaan liggen en gillen; - schrikken en ontroostbaar huilen. En het is inderdaad lastig hoe je eigenlijk moet reageren. Alle drie bovenstaande dingen wil ik helemaal niet, daarom probeer ik niet boos of kwaad te reageren, maar rustig te uitleggen dat iets niet mag en meteen iets anders gaan doen. Hier werkt dat alleen niet altijd. Mijn kinderen laten zich nou eenmaal niet altijd afleiden en gaan dan nog harder uitdagen. En als ik mijn geduld-grens heb bereikt en merk dat ik na 5 tellen echt uit mijn slof ga schieten ga ik ook afstand creëren. Ik loop dan zelf uit de kamer of ga het kindje even een paar tellen op de gang zetten. Niet als straf, maar om heel even tot 10 te kunnen tellen. En daarna ben ik zelf weer rustig en kan ik het uitleggen en knuffelen. Wat ik bij verschoningsdrama tegenwoordig doe is even het moment doorbreken. Als ze echt niet willen liggen en gaan keten, pak ik ze op schoot en vraag nog een keer of we even de broek kunnen verschonen. Ik hou ze dan rechtop totdat ze weer rustig zijn en leg ze dan weer neer. Dan probeer ik toch even een spelletje te doen, even kietelen, liedje zingen, iets in de handen geven enz. Ik merk ook dat ze zich hier niet meer laten aankleden op de verschoningskussen. Dat doen we gewoon op schoot, zittend. Ze vinden het leuk om mee te helpen met aankleden en dan kiekeboe spelen met hun hoofdje en ledematen (waar is de been? oh, kijk daar is ie!)
herkenbaar hoor.. Mijn jochie kon op die leeftijd ook flink doorgaan en lachen als hij ons pijn deed. bij gewoon uitleggen ging hij gewoon door. Maar zodra we een halve nee gebruikten, dan was het brullen. Helaas voor hem, maar dan maar even 30 sec-minuutje huilen. Hij moet toch afleren dat klauwen/bijten/knijpen/slaan niet ok is.. Maar na die tijd kreeg hij ook wel gewoon een knuffel hoor..
Ik zou op haar leeftijd misschien ook anders 'straffen'. In dit geval zou ik haar denk ik gewoon op de grond hebben gezet met de boodschap dat knijpen niet leuk is en mama pijn doet. En als ze dan even afgekoeld is, dan gewoon weer verder gaan. Ze is nog vrij jong, het is niet dat ze je bewust aan het narren is. Ze probeert gewoon uit wat er gebeurt als ze dingen doet. En als ze jou knijpt dan ga jij leuke geluidjes maken... Maar straffen blijft niet leuk! Voel me er ook regelmatig schuldig over en ben ook echt nog steeds op zoek naar een vorm die voor mij goed voelt.
Ik denk niet dat je een slechte moeder bent, ik denk wel dat je gevoel je hier probeert te vertellen dat je wat te hoge verwachtingen van je dochtertje hebt. Even een paar tips dus: *zeg niet: dit niet doen, dat niet doen, (want je kind begrijpt 'niet' nog niet, en hoort dus enkel wat er achter aan komt, namelijk 'ketting trekken' (en denkt dan bij wijze van: ja, dat doe ik toch?)), maar zeg: Nee, loslaten. Nee, stoppen. *als je wilt straffen, (maar in mijn ervaring is op deze leeftijd echt nog voldoende om gewoon steeds te blijven herhalen en enkel even weg te zetten en af te leiden als ze doorgaan), sluit haar dan niet op. Dat lijkt me echt een beetje te heftig voor zo'n kleintje. Zet 'r in de hoek, op de onderste trede van de trap, dat soort plekken, maar alleen in de badkamer, dat zou ik dus niet doen. En houd jezelf voor dat op deze leeftijd er nog geen enkele interne motivatie is om dingen te laten, en enkel om wel een heleboel dingen wel te doen. Dat zij dat nog niet kan sturen en daarvoor jouw hulp nodig heeft en dat jij haar dat enkel kunt leren door te herhalen, herhalen, herhalen.
Ik kwam op haar kamertje nadat ze had geslapen en wilde haar uit bed tillen. Dat wilde ze niet Normaal wil ze altijd uit bed getild worden. Ze protesteerde echt, nou toen voelde ik me pas kl*te. Zo, nu heb ik het vertrouwen voor eens en voor altijd geschaad, dacht ik Uiteindelijk toch maar uit bed getild natuurlijk, ze moest huilen joh. Misschien was het toeval, dat hoop ik dan maar. Ik heb haar de rest van de dag wel een klein beetje extra verwend...gelukkig trok ze snel bij en was alles weer goed. Nou, mama heeft ook wat geleerd vandaag...(je bent nooit te oud om te leren denk ik dan maar, om er toch een positieve draai aan te geven )
Herkenbaar voor iedereen, denk ik! Vanavond had ik ook een vervelende discussie met mijn zoon (bijna 4 jr), dat is nooit leuk maar soms onvermijdelijk. Picture this: we kwamen vanavond thuis na een 10 uur durende werkdag / crechedag. Ik 8 maanden zwanger en moe, zoon doodop, papa is voorlopig nog lang niet thuis - genoeg ingrediënten om even te botsen met je kind Het hoort erbij! Voel je niet schuldig.
mensen registreren het woordje NIET niet in de hersenen zoek maar op op google dus je hebt gelijk als er een kind bij ons in de winkel hard rent zeg ik altijd je mag hier ook zachtjes lopen positief benaderen ipv je mag hier niet rennen dan horeen ze dus ....je mag hier rennen
Ik denk ook dat je het prima doet!! Als je niet 'straft' zou minder slim zijn. Maar ze kunnen zeker nog niet altijd luisteren. Het zou gekker zijn als ze dat wel kunnen. Ze horen nou eenmaal te verkennen wat kan en niet, en kijken hoe ver ze kunnen gaan, en grenzen op zoeken. En wat Rozemarijke zei: helemaal waar!! Is heel moeilijk, omdat je het woordje 'niet' veel gebruikt. Maar probeer het: het werkt echt! Als jij zegt 'niet aankomen', dan horen ze: aankomen. Of 'niet aan je broek afvegen', dan horen ze: aan je broek afvegen... (Tijdje geleden nog als tip op een cursus gehad - kdv). Succes! En voel je maar niet schuldig!!
Wat ik ook vaak doe is de ik-boodschap overbrengen. Ik vind het niet fijn dat je me knijpt, dan doe je mama pijn. Ook als hij iets bij andere kindjes doet, gebruik ik dat. Dus Pietje vind het niet fijn dat je het zo doet. Ik laat zijn broertje dat ook zeggen als hij hem wil slaan of iets te hard knuffelen. Werkt natuulijk lang niet altijd. Maar door de rust en de boodschap heb ik wel het idee dat hij het beter snapt dan wanneer ik zeg: Niet doen! Maar het blijft lastig. Onze kleine man staat ook wel eens in de hoek en dan komt hij weer terug en zetten wij hem weer in de hoek, net zo lang totdat hij 1 minuut (aantal minuten als ze oud zijn) daar gestaan heeft, dat werkt echt goed!
aha, dus niet wordt niet geregistreerd. Ik ga het meteen uitproberen als het nodig is. "je kan mama ook aaien" ofzo. Maar hoe moet ik het dan doen met die ketting bijvoorbeeld? Soms voelt ze er gewoon even aan en dat is goed. Maar vandaag liet ze hem dus NIET NIET NIET los...ik moest hem echt uit haar handjes wurmen en pielen hij brak bijna (zilveren kettinkje, die ik om wil houden omdat er iets aanhangt wat haar symboliseert...)
Soms is het positief zeggen dat iets 'niet' mag, niet altijd mogelijk. Dus niet aan de ketting komen kun je ook zeggen als: afblijven, loslaten, aan mama geven. Iets in die trend. Is heel lastig, want we zijn het woordje NIET zo gewend...!