Bah, wil het even van me afschrijven, Onze hond die al 15 jaar was, heeft van de week vermoederlijk een hersenbloeding gehad. Hij werd heel ziek ,was totaal gedesoriënteerd, liep sinds gisteren alleen maar rondjes. Viel steeds om ,liet zijn ontlasting en urine lopen en zijn achterwerk was verlamd. Vanmorgen hebben we hem moeten laten inslapen. Hij is in mijn armen in een diepe slaap gebracht en daarna heeft hij het laatste spuitje gehad. Vind het allemaal heel verdrietig. We hebben deze hond al 15 jaar. 10 jaar geleden is hij op dezelfde dag dat mijn broer overleed voor de dood weggesleept. Hij had toen parvo en was heel ziek. Hij is er wonder boven wonder bovenop gekomen. Vandaag hebben we hem toch in moeten slapen. Heel verdrietig en gek voelt het. Ik mis die lieve hond die ons al dierbaar was en zeker na het overlijden van mijn broer zo'n speciaal plekje had. Wou het even van me afschrijven.
heel veel sterkte,Ik heb mijn hond ook afgelopen zomer in laten slapen. Had ook een paar keer hersenbloedingen gehad. Kwam er iedere keer binnen een paar minuten boven op en uiteindelijk is hij overleden aan een lekkende hartklep waar niks aan te doen was. En na 14 jaar mis ik hem nog steeds iedere dag!!!
VEEL STERKTE! Weet er alles van , heb zelf al wat huisdiertjes moeten laten inslapen. En blijft een gemis.Maar gelukkig blijft ie altijd in je gedachte! En je wilt je diertje ook niet laten lijden, zo is het het beste. Hij heeft 15 mooie jaren gehad bij je! liefsss xxx
och meid Gecondoleerd met je verlies....ik weet precies hoe je je voelt helaas. Ik heb laatst een stukje geschreven erover... Vandaag doen de baasjes vreem tegen me. Vrouwtje komt steeds naar me toe om te knuffelen en zegt dan "vrouwtje houdt jou jongen". Ja, dat weet ik nou wel! Ik ben al zo lang bij je, natuurlijk hou je mij. Soms maakte je wel eens een grapje en zei je dat je me terug ging brengen naar het asiel. Maar ik heb heel goed onthouden dat je beloofde dat ik nooit weg zou hoeven. Voor altijd mocht ik bij je blijven...voor altijd. En ik heb ook besloten jou als vrouwtje te houden, dus het is wel goed zo! Nou kom je alweer met een kluif aanzetten, weet je hoeveel ik er al op heb vandaag? Normaal mag dat nooit! "Vrouwtje houdt jou" Nou zegt ze het weer? Zou ze dan toch iets anders ermee bedoelen? Vrouwtje heeft me heel veel geleerd. Ik weet nog, toen ik in de kooi zat in het asiel, dat ik toen nog niet zoveel wist. Een heleboel woorden hoorde ik, maar wat ze nou van me wilden? Zo blij was ik, toen ik ineens mensen voor mijn kooi zag staan en ze me mee uit wandelen vroegen. Ik mocht met ze mee naar huis en kreeg een zachte mand in plaats van de kooi. Het was er warm en fijn. Heel veel aandacht, heel veel kluifjes, maar ook veel lessen kreeg ik. Tijdens die lessen leerde ik dingen onthouden. Wat voor betekenis een woord had bijvoorbeeld. Dat is best handig, aangezien deze mensen een heleboel woorden voor dingen hebben en op deze manier weet ik beter wat ik kan doen om een kluifje te krijgen. Maar ook spelen deden we veel. Vrouwtje vindt bijvoorbeeld met de bal spelen ontzettend leuk. Ik geef de bal iedere keer in haar handen en dan mag ze hem weggooien. Vindt ze prachtig! Ach, en het is zo'n lief mens, dus dan speel ik wel even met haar hoor. Maar de laastste tijd kan ik niet meer zoveel spelen. Weggooien kan ze nog wel, maar ik heb de fut niet meer om die bal iedere keer voor haar op te halen. Misschien wil de baas wel met haar spelen, maar mijn poten doen te veel zeer. "Ga maar slapen jongen..." Maar vrouwtje...ik heb heel de dag al geslapen en ik ben nog helemaal niet moe! Bovendien is er een vreemde in huis die me net een zere prik in mijn billen heeft gegeven. Misschien wil ze jullie ook wel een zere prik geven en daarvoor moet ik jullie beschermen! Sinds ze mij uit het asiel heeft gehaald heb ik vrouwtje altijd beschermd. Zo goed als ik kon. Ze had me nodig, dat weet ik zeker. Ook als ze verdrietig was vond ze het fijn om met me te knuffelen. Toen na een paar jaar kwam het baasje in huis. In het begin ben ik hem een beetje gaan uitproberen, maar hij was wel leuk ook. Hij speelde graag met me en was helemaal niet bang voor me. Als mensen bang zijn ga ik ze soms wel stiekem een beetje pesten. Dan zeg ik "WOEF!" en schrikken ze zich een ongeluk. Vrouwtje en ik moeten daar soms best wel een beetje om lachen. Ik lig in het midden van de woonkamer. Over mijn plaats ligt een groot laken waar ik op moest gaan liggen van de baasjes. "Dan kunnen we hem straks beter wegtillen" hoorde ik het vrouwtje verdrietig zeggen. Wegtillen? Vrouwtje is naast me komen liggen en aait me constant. Het is heel lang geleden dat ze dat heeft gedaan. Vroeger lagen we vaak samen te slapen, op de bank, op de grond...zelfs op bed! Maar dat is wel een beetje veranderd, sinds ze dat huilende ding in huis hebben genomen. Ik kan me niet echt goed herinneren of ik in het asiel wel eens zo'n huilend ding heb gezien, dus ik weet niet zo goed waar ze die vandaan hebben. Niet dat ik het erg vind hoor, ik ben niet heel jaloers. De baasjes hebben me gezegd lief te moeten zijn voor haar. Nikita heet ze en ze ligt echt altijd op schoot! Ik weet niet wat ze is...niet een poes want 'poes' ziet er anders uit. Ze noemen het een baby geloof ik. En ze maakt een geluid wat ik een dier nog nooit heb horen maken! Het is wel een zeer effectief geluid, want als ze zo krijst mag ze direct bij de vrouw. De baasjes schijnen haar heel lief te vinden en dus doe ik ook lief tegen haar. Dat vinden de baasjes erg fijn zeggen ze en ik doe ze nou eenmaal graag een plezier. Maar nu liggen allebei de baasjes bij me op de grond. Ik vertrouw het voor geen meter. Eerst mag ik alles eten wat ik wil en hebben ze zelfs de kluifjesdoos op tafel gezet. Ik krijg wel bijna iedere minuut een kluifje. Ze zijn maar vreemd hoor, maar wel lief! Auw! Wéér geeft dat rotmens me een prik, een prik die me een beetje wazig maakt. Alles lijkt wel in slowmotion te gaan en mijn hoofd wordt steeds zwaarder. De pijn die ik al zo lang in mijn poten heb voel ik nu steeds een beetje minder. Als ik mijn hoofd omhoog wil doen zegt vrouwtje; "nee lieverd...ga maar slapen. Doe maar rustig" ze aait me over mijn hoofd en oren."'t is goed zo...je bent braaf jongen" Vrouwtje begrijp het dan! Ik ben niet moe! Die prikken, die máken me moe. Waarom krijg ik al die prikken...ik ben toch lief geweest? Ik snap het niet. Altijd heb ik mijn best gedaan dat mensen me lief vinden. Ik gaf ze kusjes, en kwispelde met heel mijn kont als ik een mens aan zag komen lopen. Ze mochten me aaien en knuffelen, spelen en borstelen... Ik ben wel heel erg moe geworden nou....kan nog maar moeilijk mijn ogen openhouden. Ik zou wel even willen slapen, maar ik moet op de baasjes passen, en op poes...en de baby. Maar ik kan niet meer, ik móet echt even slapen. Even... De baasjes huilen nu, vrouwtje geeft me nog een dikke knuffel en laat me niet meer los. "vrouwtje houdt jou jongen...vrouwtje houdt jou!" Ik hou ook van jullie! Niet huilen baasjes..het hoeft niet. Mijn pootjes doen nou ook geen zeer meer... Geen zeer meer.... Geen zeer.
Heel veel sterkte ! Ze horen echt helemaal bij je, zo raar als ze er dan niet meer zijn. Vijftien is wel een heel mooie leeftijd, maar op deze manier kwam het toch nog onverwacht. Gelukkig heeft hij na de parvo toch een mooi leven gehad.
@female81; wat een prachtig verhaal heb je geschreven, de tranen lopen over mijn wangen! @Tessa81, heel veel sterkte met het verlies van je allerbeste vriend! Knuff en onthou maar dat je beestje een heerlijk, warm en liefdevol leven bij je heeft gehad, ook al nemen die woorden het verdriet nu niet weg...
Bedankt voor jullie reacties Mijn zus had vanmorgen nog een foto van hem gemaakt met de telefoon, die stuurde ze net en dan moet ik wel weer even flink slikken. Ja klinkt misschien luguber, maar vind het toch fijn die laatste foto nog te hebben. @ female, wat een prachtig stukje heb je geschreven zeg!!
Nee niet luguber! Het is juist mooi om een laatste foto te hebben Van mijn hondje hangt zijn ketting ook nog op het haakje in de gang, en ik heb de gang volgehangen met foto's van hem. Zo begroet hij me nog steeds als eerste als ik thuis kom God, wat kan je die beestjes missen zeg Dikke knuffel meid, ik leef en voel met je mee.
Heel veel sterkte! Ik moet er niet aan denken, hier is het toch eigenlijk wel ons tweede kindje. Ik kan me voorstellen dat je het heel zwaar hebt.
ach,,heel veel sterkte meis!!!het is niet niks hoor!!je maatje,je beste vriend,je kind laten inslapen!! heb 4 jaar terug mijn paard moeten laten inslapen na 17 jaar!!oooh wat kan ik het me nog goed herinneren,enne een foto is juist heel waardevol,,er hangt hier een grote foto aan de uur van me vriendje! sterkte. xxx
Wat lastig zeg, je kunt je echt hechten aan een dier he, zeker na zo'n lange tijd is hij niet meer weg te denken. Sterkte!