Gekregen op mijn hyves Ik vond het moeilijk om te lezen, maar vaak maar al te waar helaas.... dagboek van een hond Week 1: Vandaag ben ik één week oud. Wat is dit een schitterende wereld waarin ik terechtgekomen ben ! Maand 01: Mijn mama past heel goed op me, ze is een schitterend voorbeeld Maand 02: Vandaag hebben ze me bij mama weggehaald. Ze was erg onrustig, en met haar ogen zei ze me 'tot ziens'. Ik hoop dat mijn nieuwe ?menselijke familie? net zo goed voor me zorgt, als zij gedaan zou hebben. Maand 04: Ik ben snel gegroeid, alles is interessant voor me. Er zijn een paar kinderen in huis, en voor mij zijn ze als ?broertjes?. We zijn erg onrustig, zij trekken aan mijn staart en ik ga ze spelenderwijs bijten Maand 05: Vandaag op mijn donder gekregen. Baasje was kwaad omdat ik binnen geplast had, maar ze hebben me nooit gezegd waar ik het moet doen. Ik moest trouwens in de andere kamer slapen en ik hield het niet meer! Maand 12: Vandaag ben ik één jaar oud geworden. Ik ben volwassen. Mijn baasjes hebben gezegd dat ik groter ben dan ze verwacht hadden. Wat zullen ze trots op me zijn Maand 13: Wat voel ik me slecht vandaag. Mijn ?broertje? had mijn bal afgenomen. Ik blijf altijd van zijn spullen af. Dus pakte ik hem weer terug. Maar mijn kaken zijn erg sterk, dus heb ik hem, zonder het te willen, pijn gedaan. Na de schrik hebben ze me zo aan de ketting gelegd, dat ik niet eens in de zon kan liggen. Ze zeggen dat ze me in de gaten zullen houden, de ondankbare. Ik begrijp er helemaal niets van. Maand 15: Niets is meer zoals vroeger ... ik leef in het hok. Ik voel me erg alleen, mijn familie houdt niet meer van me. Soms vergeten ze zelfs dat ik honger en dorst heb. Als het regent, heb ik niet eens een dak om onder te schuilen. Maand 16: Vandaag hebben ze me binnen gehaald. Zeker heeft mijn familie me vergeven, en ik was zo content dat ik vreugdesprongen maakte. Mijn staart leek wel een vlag in de wind. Beter nog zelfs, ze nemen me mee in de auto. We rijden en ineens stoppen ze. Ze maken de deur open en ik eruit, leuk een dagje met mijn familie op het platteland. Ik snap niet waarom ze de deur dichtdeden en gingen. ?Hé, luister, wacht nu!? Jullie ... jullie vergeten me! Ik rende met al mijn kracht achter de auto aan. Mijn angst steeg toen mijn krachten minder werden en zij niet stopten: ze hadden me vergeten Maand 17: Ik heb geprobeerd de weg terug naar huis te vinden, tevergeefs. Ik ben verloren. Op mijn weg zijn mensen met een goed hart, die me verdrietig aankijken en me wat te eten geven. Ik bedank ze uit de grond van hart met mijn lieve blik. Ik zou willen dat ze me adopteren en ik zou de trouwste hond van allemaal zijn. Maar ze zeggen alleen maar ?arme hond?, hij zal de weg wel kwijt zijn. Maand 18: Een van deze dagen kwam ik langs een school, en ik zag veel kinderen en jongeren, net als mijn ?broertjes?. Ik ging wat dichterbij, en een groepje, lachend, gooide stenen naar me ?om te zien wie het beste gooide?. Één van deze stenen raakte mijn oog, en sinds die tijd kan ik er niets meer mee zien. Maand 19: Het lijkt gelogen, maar toen ik er nog wat beter uitzag, hadden de mensen eerder medelijden met me. Nu ben ik mager, mijn uitzien is veranderd. Ik heb mijn oog verloren en de mensen jagen me met een bezem weg, terwijl ik toch alleen maar even in een beetje schaduw wil liggen. Maand 20: Ik kan me bijna niet meer bewegen. Vandaag probeerde ik de straat over te steken. Volgens mij was ik toch op een veilige plaats, genaamd ?de goot?, maar ik zal nooit de tevreden blik van de chauffeur vergeten die zelfs extra bijstuurde om me maar niet te missen. Had hij me maar doodgereden, maar hij heeft me alleen maar de heup ontwricht. De pijn is verschrikkelijk, mijn achterpoten reageren niet meer, en met moeite heb ik me op een beetje gras langs de weg kunnen slepen. Maand 21: Ik zit nu al 10 dagen in de zon, de regen en de kou, zonder te eten. Ik kan me niet meer bewegen, de pijn is ondraaglijk. Ik voel me slecht, ik lig op een vochtige plaats, en het lijkt wel of zelfs mijn haren uitvallen. Sommige mensen die voorbijkomen, zien me niet eens; anderen zeggen ?blijf daar maar bij weg?. Ik ben bijna bewusteloos, maar een vreemde kracht liet me mijn ogen nog één keer openen. De zachtheid in haar stem deed me reageren. ?Arme hond, kijk nou eens hoe ze je hebben achtergelaten? zei ze. Bij haar was een meneer in een witte jas, hij begon aan me te voelen en zei: ?Het spijt me mevrouw, maar voor hem is het al te laat, het is beter hem uit zijn lijden te verlossen.? De vriendelijke dame begon te huilen en knikte alleen maar. Met mijn laatste kracht bewoog ik mijn staart en ik keek haar dankend aan, zij die me zou helpen te gaan rusten. Ik voelde een klein prikje van de injectie en toen sliep ik, voor altijd eraan denkend waarom ik geboren was als toch niemand van me hield De oplossing is niet een hond op straat te zetten, maar hem op te voeden! Een hond is aangenaam gezelschap, geen probleem! Help mee de mensen hiervan bewust te maken, en zo het probleem van straathonden op te lossen. Als je dit bericht niet doorstuurt of wil wissen, kijk dan nog eens in je hart of dieren je inderdaad niet interesseren. Stuur deze mail door, het kost je niets ! Het gaat hetzelfde als een grapje doorsturen. De huisdieren zullen je dankbaar zijn en je hart rustiger! een poot van alle lieve honden
echt vreselijk maar het gebeurt maar al te vaak! Walgelijk dat er zo met honden/dieren wordt omgesprongen
*snik* Zou dit mijn eigen hondje NOOIT aandoen. Daarvoor zie ik het veel te graag en kan ze voor geen geld meer missen! Haar zusje is ondertussen ook al van baasje moeten veranderen omdat ze geen tijd meer voor haar hadden en omdat de hypotheek te zwaar was. Ja, daar moet je aan denken voor je ze in huis haalt! Ze zijn ocharme pas 9 maanden! Het eerste wat onze fokker tegen ons gezegd heeft: als je er ooit over denkt om ze weg te doen, breng ze dan aub naar hier dan zoek ik een nieuwe thuis voor haar. Dankzij de fokker heeft het zusje een nieuwe thuis gekregen waar ze wel aandacht voor haar hebben.
vind het zooooo zielig ben zowiezo heel erg gesteld op mijn hondjes die nu naast mij op de bank lekker liggen te slapen. het zijn zo'n lieverds
ik vind t ook verschikkelijk dat mensen dit kunnen doen met hen trouwe beesie. de opvoeding begint toch bij je jezelf. moet er ook niet denken dat ik mijn beessie moet missen
ppff, wat een vreselijk verhaal zeg.... hier ligt mij hondje ook lekker te slapen.... ik kan me niet voorstellen dat mensen tot zoiets in staat zijn!
Mensen vergeten dat kinderen opgevoed dienen te worden. Een puppy is niks meer of minder als n kind. Dus ook die moeten opgevoed worden. Die denken dat ze een compleet pakket kopen als ze een puppy kopen met garantie op die lieve hond die ze voor ogen hebben en die precies weet hoe hij zich dient te gedragen als beste maatje van zn baas... Helaas is zon beestje geen computer waar je wat programma's op kan dowloaden zodat het doet wat je wilt dat het doet. En dan heb je nog mensen die denken dat als ze 1 x p week naar n puppy cursus gaan en daar hebben geoefend enzo dat t daar mee klaar is. Eigenlijk is de naam "puppy cursus" misleidend...het zou eigenlijk "nieuw baasje cursus" moeten heten. Want het is meer bedoeld om de baasjes een goede manier van puppy opvoeding aan te leren als dat het de puppy iets leert. Dat leren doe je thuis elke dag weer zoals je op de puppy cursus leert te doen. Al deze mensen zien een hond bij n ander en denken "dat is leuk! Dat wil ik ook!" En die hebben geen idee hoeveel tijd en geld er in n hond gaat zitten. Het is nou eenmaal geen kanarie die in zn hokkie zit en af en toe wat water en zaad moet hebben (al vind ik dat ook kanaries meer nodig hebben...maar vooruit) Heb ooit ongeveer dit verhaaltje gezien als een reclame filmpje. Dit verhaal is al erg zielig maar als je t dan zo in beeld gebracht ziet... Als ik dit soort dingen lees voel ik me soms schuldig dat ik mn honden heb omdat er veel betere baasjes zijn als ik die meer tijd en geld aan ze kunnen besteden. Ondanks dat ik feitelijk genoeg doe voor ze en zeker geld zal spenderen aan ze mocht er wat zijn of ze iets nodig hebben.... ben soms best n muts
snif.... grijpt me echt aan dit soort dingen. ik heb een heel lief hondje die ook heerlijk ligt te slapen. maar helaas heeft m'n hondje ook al heel veel meegemaakt.. ik ben zijn 4e baasje, er is al heel vroeg begonnen met hem met trainen voor hondengevecht, hij is geslagen en niet opgevoed. ik heb hem overgenomen toen hij 10 maanden jong was en ben toen begonnen met opvoeden en hem vertrouwen geven. en ik laat hem voor geen goud gaan.
Oow ik heb het maar niet uitgelezen! Laatst stond hier op zw. pagina een soortgelijk bericht, dat had ik dus wel gelezen en ik moest er echt van huilen! Mn stiefzus heeft ook eens zoiets geflikt met een puppy. Troela!
oei, heftig om te lezen, terwijl ik wel weet dat het soms zo gaat (heb een poosje als dierenartsassistente gewerkt, en daar maak je van alles mee, helaas). mijn hond ligt nu op mijn schoot, terwijl ik dit typ. ze is van mijn opa geweest, maar kent mij al van kleins af aan. opa is er helaas niet meer, dus nu woont ze bij ons. ik ben heel gek met haar, ze is me heel dierbaar. jammer dat niet iedereen zo met zijn/haar dieren omgaat. IK kies voor een dier, dat dier níet voor mij! je moet (moet, ja) zo goed mogelijk zorgen voor alle leven dat jou is toevertrouwd, vind ik. het is dat ik geen twee honden kan hebben, anders haalde ik een leuke uit het asiel. wie weet, ooit....