Mijn zoontje is 2,5 geweest en heeft nogal een eigen willetje. Niks mis mee, is ook de leeftijd natuurlijk. Maar ik vind dat hij steeds slechter luistert. Ik heb rugproblemen en soms heb ik er 's morgens al zó'n last van, dat het erg lastig is in hem aan aan te kleden. Dan kan ik echt niet bukken en achter hem aan blijven gaan en hem overal onder vandaan trekken. Vanmorgen dus ook, ik wil Twan aankleden, maar hij had daar (zoals gewoonlijk) geen zin in. Hij rent dan steeds weg en gaat zich onder stoelen verstoppen. Wanhopig wordt ik er van. En zo is het met meer dingen. Hij luistert echt nooit in 1 keer, ik moet altijd waarschuwen en in herhaling treden en ik begin het echt zat te worden. Hij lijkt het ook wel grappig te vinden, en gaat lachen en expres door om bij mij reactie uit te lokken. We hebben geen time-out plek, het enige wat wel wel eens doen, als hij het echt te bont maakt, in zijn stoel zetten en omdraaien. Maar daar is hij eigenlijk ook niet echt van onder de indruk. We slaan nooit, ook geen tik. Als ik echt erg boos wordt en ik weet het niet meer, ga ik erg schreeuwen, soms schrikt hij daar wel van. Maar achteraf heb ik hier altijd erg spijt van en voel me dan schuldig. Iemand tips?
Hij is op het moment zo vervelend dat ik hem naar bed gestuurd heb. Normaal slaapt hij altijd nog tussen de middag, rond 13:00, maar hij bleef maar bezig. Hopelijk is hij vanmiddag wat liever...
Misschien aankleden in een kleinere ruimte, zoals de badkamer? Minder ruimte om weg te rennen of apenstreken uit te halen
Ik kleed hem aan in zijn eigen slaapkamer. Maar ik zal het morgen eens in de badkamer proberen. Maar het is dus niet alleen met aankleden, het is met bijna alles! En ik heb het gevoel dat ik hem continu moet motiveren om te luisteren, dat het gewoon op omkopen lijkt. " als je nu met mama mee loopt, mag je straks...." Het lijkt wel of hij niets voor niets doet, overal moet een beloning of een consequentie aan gekoppeld worden. En daar baal ik van.
Op welke manier vertel je hem wat je van hem verwacht? Wat zeg je dan? Bij mijn zoon werkt het heel goed om erg duidelijk te zijn dus ipv wil je je jas ophangen zeg je "ik wil dat jij nu je jas op de kapstok hangt" En bij opruimen " ik wil dat jij nu je auto's opruimt" ipv je moet je speelgoed opruimen. Mijn zoon is wel een beetje ouder en heeft gedrag problemen maar wij merken dat dit wel beter helpt. Hij weet zo beter wat er van hem verwacht wordt.
je geeft jezelf eigenlijk al antwoord; Hij heeft geen time out plaats. Dus er zit geen consequentie aan zijn gedrag. Geef mij dan eens 1 reden waarom hij naar jou zou luisteren? Hij kan toch zijn gang gaan en een consequentie is er niet. Vraag me ook eerlijk gezegd af waarom er geen time out plaats is. Hij is ruim 2, de leeftijd om lekker te puberen en mama laat alles gaan tot ze uit der plaat gaat, tja.....niet gek dat hij daarvan schrikt, nog sneu ook....... Ga consequenties verbinden aan zijn daden! Waarschuw 1 keer (ga door je knieen (is geen bukken) pak zijn handjes, zeg op ferme toon; Dit is jouw waarschuwing ik wil niet dat je dit of dit doet anders ga je naar de time out) daarna is het naar de time out punt. Blijf niet drie keer waarschuwen of zeggen dit is je laatste waarschuwing, hij leert dan alleen maar dat hij bij de eerste twee waarschuwingen niet hoeft te luisteren want hij krijgt toch nog die laatste..........
Dank je! Ja de consequentie is er wel: maar altijd verschillend. Zo van: als je nu niet je puzzel opruimt, dan ook geen verhaaltje. We hebben geen time out, omdat ik daar niet zo'n voorstander van ben. Maar ik vrees dat we een kindje hebben die het toch wel nodig heeft.
Als eerste zou ik stoppen met dat motiveren. Niet als je dit dan dat... nee heel simpel: ik wil nu graag dat je naar mij luistert. Vanuit jezelf praten. En om te zorgen dat hij het hoort en begrijpt ga je voor hem zitten op ooghoogte en zorgt dat hij je aankijkt. Dit werkt bij veel peuters heel goed. Consequent blijven maar ook proberen om niet overal een strijd van te maken. Probeer af te leiden em met humor: ik wil wel eens zien hoe snel jij je trui/broek aan kan trekken? Als hij het echt bont maakt kun je een nadenk plek in het leven roepen..ik zou er persoonlijk niet voor kiezen om een gang of iets te doen...uit het zicht bij jullie vind ik hem te klein voor. Maar je kunt idd de kinderstoel gebruiken. Maar goed niet iedereen voelt wat voor deze methode.
En wat ik zelf heel belangrijk vind: duidelijk maken dat je het gedrag afwijst maar het kind niet. Dus: "ik vind jou heel lief, maar je doet nu niet zo lief....positief blijven! Dus ook veel complimentjes geven wanneer het wel goed gaat.
Ik zit in dezelfde situatie. En ik heb wel een manier gevonden. Niet aankleden en weglopen zeg ik "oké dan niet" en ik ga gewoon alleen naar beneden. Dan word er heeeeeel hard geroepen dat hij wel aan wil kleden. Na even kom ik terug en vraag ik of hij kan luisteren. Zo doe ik het met alles. Als hij de jas aan moet dan duikt hij onder de tafel. Aan zeg ik weer "oké dan niet en gaan we niet boodschappen doen (en vooral niet met kleine karretje lopen). Ook dan roept hij heel hard wel boodschappen doen en komt meteen naar me toe. Ik ben zo ook wel eens gewoon alleen de deur uit gelopen toen hij echt niet luisterde. Kei hard huilen en hem ook eventjes laten huilen en uit zicht gebleven. Daarna gaat het luisteren echt een stuk beter en ik heb niet steeds strijd. Hier werkt het.
Haha ik deed het ook zo! Ik hou zelf niet van dat suffe time out gedoe enzo.. Maar TS hele rot leeftijd en het gaat ook nog wel iets langer als een half jaar nog duren dit gedrag maar het is echt een fase! Het gaat vanzelf weer over.
Dank je Wat sofietje zegt heb ik ook geprobeerd. Maar wij hebben alles gelijkvloers, dus met aankleden werkt dat niet...
Ow bah...DIE fase Gelukkig gaat die voorbij, en hij was hier heel snel voorbij. Wat bij ons hielp was sowieso een duidelijke stem opzetten, zoals Tuc al zegt nooit kind maar wel de actie afgekeurd, en vaker gereageerd met dan niet, het is niet mijn probleem dat jij de hele dag in pyjama rond loopt en nergens aan mee kan doen. Ik had zelf ook geen zin om voor een time out achter haar aan te gaan rennen (dan had ik haar net zo goed gelijk aan kunnen kleden als ik haar had) Ging bvb wel gewoon mijn boterham smeren of een boek lezen. Natuurlijk kwam ze dan al snel om de hoek, wil een boterham, mag ik mee lezen etc. Nou nee, aangeklede, luisterende kindjes krijgen boterhammetjes en boekjes. Wel ben ik altijd fan geweest van aangeven hoe en wat. Over een paar minuten gaan we onze jas aantrekken, als mama haar kleren aangetrokken heeft kleden we jou aan etc. Vandaag de dag zeggen we ook nog over 5 (of 10) minuten ga je naar boven en naar bed. Leuke is dat ze nu op de klok kijkt en dan ook zegt oe laat, he vroeg, of ja klopt