Ik moet even mijn verhaal kwijt, in de hoop dat het oplucht.. Mijn schoonmoeder is manisch depressief, hoewel ik me dat nu toch sterk af begin te vragen.. Ik heb het idee dat ze donders goed weet waar ze mee bezig is en wat ze zegt. Ik ben al vanaf 2005 haar favoriete pispaal.. Nu wat er gisteren is gebeurd; Ze heeft een Hollandse herder.. Maar ze kan niet voor hem zorgen, hij is te sterk voor haar. Pup is 5 maanden. Twee weken geleden vroeg ze mijn man of hij haar en de hond op wilde halen en dan naar het asiel te rijden. Mijn man vroeg nog; 'Heb je een afspraak, weten ze dat je komt?' Ja was allemaal geregeld. Komen ze daar aan; helemaal geen afspraak en ze wisten niet dat ze kwam. Ze konden ook geen honden aannemen, omdat ze in een verbouwing zaten. Mijn man al behoorlijk geïrriteerd omdat hij het duidelijk gevraagd had en hij dus 30 min naar zijn moeder, 30 min. naar het asiel, 30 min terug naar zijn moeder en 30 minuten terug naar huis voor Jan Lul had gereden. Verder kreeg hij die dag allerlei verwijten naar zijn hoofd, hij moest alles maar regelen, de hond in het bos achterlaten etc.. Nu belde ze vorige week op; of hij mee kon rijden naar een asiel in Den Bosch. Wederom zei ze dat ze een afspraak had gemaakt voor dinsdag ochtend. Gisteren kreeg mijn man een sms dat het toch donderdag werd en ze de afspraak verzet had. Dat riep bij mij vraagtekens op, omdat een hond altijd gekeurd wordt door een dierenarts. Ik belde mijn moeder op (zij heeft een eigen trimsalon en weet er wat meer van dan ik). Ze adviseerde me om het asiel op te bellen, want ze vond het maar wat vreemd klinken.. Ondertussen had mijn man al opvang voor ons zoontje geregeld, omdat ik donderdag de hele dag moet werken. Zo gezegd, zo gedaan. Nu blijkt mijn schoonmoeder dus geen afspraak hebben staan. Dus ik mijn man gebeld dat er geen afspraak stond, dat hij dus niet op en neer moet gaan rijden, want ze nemen de hond niet aan, tenzij deze is onderzocht door de dierenarts daar. Deze is alleen aanwezig op maandag en donderdag, maar het duurt minimaal een week voor je terecht kan nadat je gebeld hebt. Hij zou zijn moeder bellen.. In gesprek.. Gaat nog geen minuut later mijn telefoon. De vrouw van het dieren asiel.. Dat mijn schoonmoeder had opgebeld dat ze geen vervoer had en dat ze de hond maar moesten komen halen. Waarop deze mevrouw antwoordde dat het niet klopte, aangezien wij mee zouden rijden. Meerdere malen heeft de vrouw mij moeten verdedigen. Mijn schoonmoeder vond het achterbaks dat ik het nabelde. Tja, kan zo zijn, maar ik vind het zonde om voor de tweede keer mijn man voor Jan Lul te laten rijden. Uiteindelijk heeft mijn man een afspraak gemaakt, zijn moeder op de hoogte gesteld. Alleen 'snapt' ze niet waarom het morgen niet kan, waarom er zoveel tijd overheen gaat. Hierna begon het gedonder.. We kregen erg vervelende smsjes.. Hij wil degene die hij heeft gekregen niet aan mij laten lezen, dan weet ik al dat er lelijke dingen over mij in staan. Maar nu begint ze ook over Mick. En dat maakt me woedend! Ik zal de smsjes hier onder plaatsen, let niet op de spelfouten, dit zijn de smsjes zoals ik ze gestuurd heb gekregen: 'Achter mij rug afspraak regelen, wie denk je eigelijk dat jij bent,een verstandige, Goede moeder. Houd haar kind niet bij haar oma weg luze dat is het enige wat telt voor jou. Iemand die nooit moederliefde kreeg kan nooit een goede mama zijn. Geld en luxe. daar leef jij van' 'Iedereen moet doen wat jij wil, anders pruillipje, egoistisch mens! Jij moet maar eens naar de dokter, in die kop van jou zit veel los,. heb medelijden met lieve, kleine mick. Met zo een onvolwassen moeder. Kan niks zonder hvlp van anderen, kindmamaatje!' 'Geniet maar volop van jullie vakantie! Hopelijk red dat nog je huwelijk. Anders gedaan met de luxe haha!' 'Hopelijk geen ochtendhumeur, slechte invloed op je kindje mik, wie noemt haar kind brood gihi' Ik heb niet gereageerd heb haar berichten en mijn man ook niet. Dit hebben we bewust niet gedaan omdat we haar dan alleen maar 'voeren'. Ik ben pislink. Mijn man ook. Hij vind het alleen moeilijk, omdat hij zegt dat ze 'ziek' is en niet weet wat ze doet. Ik denk daar inmiddels anders over. Ik ben vanaf 2005 al het pispaaltje en al zo vaak voor h**r uitgemaakt etc. dat ik daar erg aan twijfel. Wat betreft mijn huwelijk; ja we hebben een pittige tijd gehad. Maar gelukkig gaat het de laatste tijd beter dan ooit! En ook wat betreft de luxe.. We moeten hard werken voor onze centen, mogen wij dan ook een keer wat leuks doen met zijn 3-en? Is dat luxe? Het is niet zo dat we een bak van een huis hebben, vol staat met de nieuwste spullen etc. Ons huis is ingericht met Ikea spul. Goed spul, vooral met een kleintje die de kiet afbreekt.. Maar geen luxe te noemen! Nu heb ik een keuze gemaakt en het interesseert me niet of mijn man het hier mee eens is. Ik heb besloten dat ik en mijn kind haar nooit meer zien. En zij geen stap in ons huis zet. Ook wil ik iets ondernemen waardoor ze me niet meer lastig valt. Ik ben het na 7 jaar echt beu. Aangifte wegens laster.. Of iets! Ik wil niet dat mijn kind opgroeit met een 'oma' die maar zegt wat ze wil, on respectvol naar mij, onze zoon en haar eigen zoon is. Ik wil het niet hebben! Ik heb het zo lang gepikt, nu is de maar vol. Niemand, maar dan ook niemand komt aan mijn kind !! Pff.. Het is een lang verhaal geworden, dacht dat het op zou luchten, maar dat valt tegen.. En toch wil ik ergens ook bevestiging, dat het een goede keuze is die ik heb gemaakt voor mij en ons zoontje.. Liefs..
in mijn ogen wel, ziek of niet. Jij hoeft je ook niet alles te laten zeggen. Of ze jou nu wel of niet moet, jij bent de moeder van haar kleinkind en dat heeft ze te accepteren. Ik zou zo iemand ook niet bij mijn kindje willen hebben en zou ws hetzelfde als jij gedaan hebben.
Poeh, sorry? Dat je dat nog 7jaar vol hebt gehouden. Ik had na de 2e x de deur al voorgoed dichtgetrokken. Ik denk dat jij voor jezelf het goede besluit hebt genomen, door jezelf en je kind te beschermen. Wat je man doet, moet hij zelf weten vind ik, omdat het zijn moeder is. Succes met de situatie, lijkt me erg moeilijk.
Oef das pittig.. Zou sowieso met je man erover praten Denk dat ik dezelfde keuze zou maken... Zo ziet een tante van q hem nooit omdat zij mij constant kapot probeerde te maken en wel even besliste dat ik een slechte vrouw en moeder ben
Dat ze het eerst op mij gemunt had vond ik ook niet leuk, maar ik kon het van me af zetten. Ons zoontje kan dit niet, hij kan zich niet verdedigen. En daarbij ben ik het gewoon zo zat.. Ik wil mijn kleintje in een stabiele omgeving op laten groeien, met mensen die van hem houden. Niet dat hij steeds uit moet kijken voor het geval dat 'oma' ontploft.. Maar in ieder geval fijn om te lezen dat iemand mijn keuze een goede keuze vind.. Wat mijn man doet, moet hij zelf weten. Het is zijn moeder.. Hij staat achter de keuze die ik gemaakt heb. Alleen vind hij het wel lastig omdat het wel Mick's oma is, maar hij hem daar niet de dupe van wil laten worden. Als mijn man daar over de vloer blijft gaan, prima. Gelukkig verwacht hij niet dat wij ooit nog mee gaan. Hij is nu ook erg aan het nadenken of hij hier nog wel trek in heeft.. Telkens wanneer zij een 'aanval' heeft, trekt ze hem mee..
ehh kies inderdaad voor je eigen geluk en die van jullie mannetje. Iemand die dat soort dingen stuurt heet in mijn ogen geen OMA!
dat iemand ziek is betekent niet dat jij geen grezen mag hebben. Ziek zijn is geen vrijbrief om anderen te kwetsen. Ik zou het net zo doen als jij, als zoiets mij overkwam. Zou mijn man nooit verbieden naar zijn moeder te gaan, maar ze zou in mijn huis ook niet meer welkom zijn.
Jeetje wat een verhaal! Dat is inderdaad niet normaal. Verschikkelijk dat je dat al die jaren al om je oren krijgt. Toch denk ik dat je misschien beter een tussenstap kunt maken, ipv haar helemaal uit je leven te bannen. Ik begrijp het gevoel wel, maar het is de moeder van je man (ondanks alles). Je moet gewoon je eigen grenzen stellen: bijv 1x in de maand op visite en that's it. Wat jouw man met haar wil, dat moet hij dan voor zichzelf bepalen. Probeer je niet te laten meeslepen in haar spelletje, probeer daar echt boven te staan. En laat ook aan je man zien, dat je ZIJN keuzes respecteerd. Veel sterkte!
Had ik ook gedaan, tot ik zwanger was.. Toen dacht ik; ach.. ze wordt oma.. We moeten haar er ook bij betrekken.. etc.. Ik ben nogal een gevoels mens.. Ben teveel bezig met het gevoel van anderen, waardoor ik over me heen laat (liet) lopen..
OK, ik lees nu pas de andere reacties (vreemd, net stond er nog niks onder!) Maar als jouw man jouw keuze respecteerd is dat natuurlijk nog beter!!
Nee, geen tussenstap. Ik ben allang blij dat ze hier niet in de buurt woont, want ik doe d'r iets aan. Ik wil haar nooit meer zien en/of spreken. Wat mijn man doet; daar is hij vrij in. Ik zal hem daar in niet hinderen.
Groot gelijk! Heel veel sterkte en probeer het je niet persoonlijk aan te trekken, het probleem ligt bij haar en niet bij jou, laat zij het lekker uitzoeken.
Jou schoonmama is echt ziek Ik snap heel goed dat je haar uit jullie leven wil bannen. Maar pas toch maar op dat je zo je man niet tegen krijgt, het is en blijft zijn moeder. Ik kan ook niet door 1 deur met mijn schoonmoeder, maar ik ga haar, haar enige zoon en enige kleindochter niet ontnemen. Ik heb gekozen om zelf zo weinig mogelijk in contact met haar te komen , dus mijn vriend gaat alleen met dochter naar daar. En ik moet zeggen, dat lukt goed zo, ook hebben mijn vriend en ik veel minder discussies door zijn moeder. Zoals ik al zei, het is en blijft zijn moeder en die mogen toch wel heel veel fout doen :x
Ik moet mijn mening nu alleen op jouw verhaal baseren dat is altijd lastig. Maar obv wat je verteld denk ik dat je wel een goede keuze hebt gemaakt. Dan zou ik ook klaar zijn. Wie weet wat ze uitkraamt tegen je zoon over een paar jaar, hij begrijpt niet dat ze ziek is en kan dat op dat moment nog niet relativeren (denk ik) Zie liegt trouwens gewoon keihard, past dat bij mani-depri gedrag? Ik weet daar nl 0,0 vanaf
wat een vuil secreet dat jij dat zolang hebt gepikt die had mijn kind nooit meer hoeven zien na haar smsjes en opmerkingen naar jou. daar had ik al meteen mee gebroken zo'n naar mens kan nooit een goede oma zijn, bah
Eens. En daarom is er tussen mij en mijn opa en oma ook geen contact meer. Wij doen het nooit goed dus hoepel dan maar op.