Wat zou je doen als je in het openbaar een ouder buitensporig heftig ziet reageren op een kind?

Als ik die vader het kind zou zien schoppen had ik er zeker wat van gezegt. Met het verbale stuk zoals jij omschrijft had ik denk ik ook iets gezegt in de trant van nou meneer we gaan hier even helemaal niemand schoppen en al helemaal geen kind. Als het zonder dreigen en alleen met scheldwoorden als kutkind was geweest had ik me er niet mee bemoeid. Ik heb een puber zoon en die kan af en toe het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Ik kan me zo wat situaties indenken dat ik hem in het openbaar ook kutkind zou kunnen noemen (bijvoorbeeld als hij met zijn dwarse puber gedrag ons gezinsdagje uit bewust probeert te verpesten). Dus met verbaal geweld zal ik me niet snel bemoeien, met dreigen of fysiek geweld wel.
En dan is het ook nog afhankelijk of ik alleen ben of met mijn man en hoe agressief zo een kerel op dat moment is. Want als ik met mijn man ben en zo een kerel scheld vervolgens mij uit omdat ik me er mee bemoei dan heb ik met mijn man de poppen aan het dansen want die pikt dat weer niet en dat wil ik ook niet op een gezellig dagje uit in een pretpark waar mijn kinderen bij zijn.

 

Ik ben zo impulsief en dom dat ik tussenbeide zou zijn gesprongen om het kind te beschermen.

En daar heb je uiteindelijk alleen jezelf mee, want zo'n kind komt daarna thuis en krijgt er nog harder van langs

Ik betwijfel echt of je iets had kunnen doen, hoe verdrietig ook Je kan hooguit de politie bellen of de beveiliging en dat zij er dan de juiste mensen bij betrekken.

 

Ik heb laatst zoiets meegemaakt, ik kan en wil er niet te veel over zeggen Ivm privacy en daarmee eventuele herkenning. Maar ja, ik heb actie ondernomen. Ik heb er de afgelopen dagen best wel eens aan moeten denken vooral door wat er daarna gebeurde, het verhaal kreeg een dag later een hele rare wending waarbij ik nog meer mijn kaak van de grond moest schrapen.

 

Ik heb zoiets een keer meegemaakt. Achteraf nog vaak aan gedacht of ik nu het juiste heb gedaan. Het is al jaren terug

Ik liep in een parkeergarage en zag verderop een moeder schelden tegen haar dochter. Denk dat die een jaar of 6-8 was. Ik kon niet helemaal zien of ze haar nu sloeg, of gewoon beetpakte.
Ik heb daar wel wat van gezegd. Dat ze rustig moest doen en dat het niet normaal was. Handelde natuurlijk in een impuls, dus achteraf bedacht ik me wat ik allemaal beter had kunnen zeggen.
Ik kreeg natuurlijk de wind van voren en werd verrot gescholden, waar ik me wel niet mee bemoeide.
Maar toch denk ik dat ik het juiste heb gedaan. Zo’n moeder moet te horen krijgen dat het niet normaal is.
het kan dat het eenmalig is en dat het kind echt het bloed onder de nagels vandaan haalde. Maar het meisje stond daar gewoon een beetje timide, dus ik denk het niet.
Heb achteraf nog vaak gedacht dat het meisje misschien wel doordat ik er wat van zei werd gesteund in het feit dat het niet normaal is als er zo tegen je gepraat wordt. Maar weet ook dat er helaas heel veel kinderen zijn die zo moeten opgroeien.

In de situatie die jij hebt meegemaakt lijkt het me lastig dat het overduidelijk een agressieve man is. Bij mij was het een vrouw, ik ben zelf lang, die vrouw kon ik hebben. Man is toch anders.
Wel echt heel naar voor dat kind zeg.

het beste kun je soms maar een kwinkslag maken om de situatie te doorbreken. Maar de grens ligt wel echt bij fysiek geweld. Dan zou ik (afhankelijk van situatie) toch wel handelen denk ik. Maar ja, als je zelf met je kind bent is dat ook lastig.

denk vooral: arme jongen. Die moet er ook weer mee naar huis

 

goed op de details letten van kleding etc echt een mentale foto en dan de beveiliging/politie meer niet.

Er zijn ontzettend veel verdwaalde figuren, moet zelf ook nog heel thuiskomen en mn man ook. Bemoei je er mee en hij gaat niet meer los en door t lint en joost mag weten of er dan nog een rem op zit, dat kind is dan écht niet meer geholpen. Zelfs al wordt hij opgepakt voor geweldpleging tegen een andere volwassene het is "dat kutjong zn schuld". Plus mijn dochter gaat zich er mee bemoeien en mn man schiet nogal lomp uit zn slof, erg onhandig, kan niet op twee of drie plaatsen tegelijk focussen.

Vrijgezel en kindloos nog wel eens gekke dingen gedaan, ookal ben ik maar een ukkepuk. Tegenwoordig niet meer, maar ik help de karma bus desgewenst graag. Maar tegen een doorgeslagen figuur kan ik met mijn postuur en vechtachtergrond ook niet op.

 

Ik heb een keer een heel mooi voorbeeld gezien voor de supermarkt: was een hele nette, beetje kakkineuze vader, en die gaf zn zoon echt een hele flinke nare draai om zn oren. En voor die supermarkt hingen een paar zwerver-achtige tokkies met blikken bier … en 1 van die kerels, in een vieze joggingbroek en een vlekkerig hemd, grijpt die vader bij zn arm en begint een enorme preek. Was echt heel mooi om te zien.
Zelf ben ik helaas niet zo’n held, ik stond vanaf een afstandje toe te kijken.

 

Pfff lastig
Zoiets bij mijn ouders in de straat laatst meegemaakt

kind ook 9/10 jaar. Vader zus zaten al in de auto en zoon wilde niet. Werd door moeder meegesleept de auto in. moeder stapt ook in en denk 3 min later stapt vader uit en daar beginthet grof woordgebruik.
Kind werd de auto uitgesleurd, kon nog maar net lopen en werd geduwd door vader waardoor zoon op de grond viel en vader schopte hem, nog steeds grof woordgebruik en flinke stemverheffing.

Ik stond met eigen kinderen dus stuurde hen weg en ben onopvallend gaan filmen. Net iets te laat maar zoon kroop schuur in en vader erachter aan. En zo bleef het geschreeuw 10 min voortduren. We waren bij mijn ouders en zij vertelde dat dit geschreeuw standaard is.

Ik heb een melding gemaakt bij politie. Ze hebben filmpje gezien maar konden er niks mee omdat schoppen en duwen er niet op staan.
Politie is nog bij de buren van het gezin binnengegaan om daar een ander na te vragen. Blijkbaar vele meldingen al vanuit hun geweest.

daags erna belt mijn vader op dat de vader is opgepakt omdat ie bij de buren was binnengedrongen en verhaal kwam halen waarom de politie er was. Mijn pa heeft de politie gebeld toen dat gebeurde. De moeder heeft bij mijn ouders de ramen ingegooid.

maar wat blijkt zoon was bont en blauw. En niet alleen verse plekken van het incident wat ik zag. Veel oude en ook nog es kneuzingen.


Dit is nu ruim maand terug en gezin is niet meer gezien….

 

Ik had een opmerking gemaakt maar dan een hele andere kant op, iets van “leuk hé kinderen” of “we kennen het allemaal, maar geniet vooral van deze dag”
Op die manier haal je zo’n vader even uit zijn moment.

Als ik had gezien dat hij zijn kind een trap gaf was ik direct tussen gesprongen.

mijn eigen kinderen had ik op zo’n moment weg gestuurd of even aan een ander(e) (ouder) overgedragen.
Een stelletje dat voorbij loopt, een puber enz enz enz binnen 2 seconden kan je zoiets regelen.

Iedereen is anders, sommige reageren, sommige niet, tja wat is nou goed? Ik reageer te snel, denk niet na en doe... ik heb wel eens een mes op mijn keel gehad... dus of dat meteen reageren nou zo goed is

Die manier van reageren/aanspreken is natuurlijk wel van belang, soms moet je iemand ergens van bewust maken en dan is de manier hoe je reageert wel van belang.

TS ik denk dat je goed hebt gehandeld.

Ik heb mijn kind ook wel eens een kutkind genoemd, niet trots op maar als ze bewust iets verziekt of kapot maakt van haar zus(je) of mij dat wordt ik ook boos, niet meer dan menselijk

 

Als er echt fysiek geweld wordt gebruikt zou ik wel ingrijpen. Dat zeg ik nu iig, je weet nl nooit hoe je reageert als je echt in zo'n situatie zit. Als ik zou zien dat er omstanders waren die al ingrepen zou ik doorlopen. Dan krijgt het kind al hulp en heeft het geen toegevoegde waarde dat er nog meer mensen bij komen kijken.

 

Heftig hoor.

Ik hoop dat ik op zo'n moment zou ingrijpen, voor het kindje maar ook voor de ouders. Maar eerlijk, ik heb écht geen idee wat ik zou doen als ik het zie gebeuren. Maar zou denk ik wel proberen beeldmateriaal te hebben/ politie te bellen, zoiets.

Als je in het openbaar al zo uit je slof kan schieten dan vraag ik me af hoe je dat dan doet als er niemand bij is... Voelt als een hele onveilige situatie voor zo'n kindje en lijkt me goed als er dan door instanties mee gekeken word.

 

Dit idd

Snap wel dat je ermee blijft zitten, arm kind

 

Ik weet niet of een ouder stopt, laat staan verandert, als je een opmerking maakt. Maar voor het kind is het wel belangrijk om te horen dat het gedrag van de ouder buitensporig is. Ik ben te direct en een flapuit dus ik ga meteen de aanval in. Maar met 10 tellen nadenken zou ik de ouder apart nemen en vragen of het wel gaat. Heeft hij een kutdag, heeft die veel zorgen, slecht geslapen? Dan is het invoelbaar dat het op een ander wordt gereageerd maar daarmee nog niet juist.

 

Ik denk dat je nooit weet wat je precies zult doen. Dat is afhankelijk van de situatie. Ik bemoei mijzelf niet zomaar met onbekenden. Je weet nooit wat er achter zit. En in deze tijd hoor je genoeg voorbeelden van situaties die verkeerd aflopen. Zeker als de kinderen erbij zijn wil ik niet in een onveilige of zelfs gevaarlijke situatie terecht komen. Waarbij je dus zelf slachtoffer kunt worden.

Vaak reageer ik wel met opkijken/lang aankijken of een nou zeg reactie op scheldwoorden.

Ik heb gemerkt dat iemand die in de aandacht staat van anderen vaak al gas terug neemt. Bij fysiek geweld zou ik kijken of ik met omstanders in kan grijpen of hulp inschakelen.

Ik zou trouwens in situaties met onbekenden anders handelen dan bij bekenden. Daarbij zou ik wel ingrijpen. Het gesprek aangaan of melden bij Veilig Thuis (desnoods anoniem). En ik zou het bespreken met anderen in mijn omgeving om te kijken of meer personen signalen zien.

 

Mijn vriend zegt altijd dat ik mezelf nog eens de dood in help omdat ik een dier of kind aan het redden ben.... dat zegt denk ik wel genoeg over hoe ik zou reageren.

Ik denk in het geval van Ts dat ik had geschreeuwd: ben je helemaal gek geworden?! (Iets in die trant).

Zo heb ik eens een kennis letterlijk omver getrapt (was 1 trap/duw met m’n voet tegen haar zij aan) toen ze haar kind met een slipper sloeg. Het was een harde slipper en het sloeg werkelijk nergens op wat ze deed. Ik reageerde echt volledig impulsief op dat moment....

 

Ik heb zelf een keer ingegrepen in zo'n situatie.
Ben heel rustig gebleven en aan die moeder gevraagd of ze hulp nodig had.

Dat hielp, maar alleen op dat moment. Want na 10 min met haar gesproken te hebben kwam de trein en stapte ze in met haar kinderen.

Zij was niet fysiek, maar wat ze deed was wel heel heftig.

Achteraf heb ik er thuis wakker van gelegen en gedacht; had ik meer moeten doen, conducteur inseinen?

Als ik iemand zijn kinderen zie slaan stap ik er tussen. Dat weet ik zeker. Heb in andere situaties waar iemand echt vervelend werd benaderd ook ingegrepen.

 

Als ik alleen zou zijn zou ik er zeker iets van zeggen.
Ik ben niet op mijn Bekkie gevallen en ben niet gauw onder de indruk van iemand.
Mijn man verklaarde me altijd voor gek toen we nog geen kinderen hadden en ik tussen vechtende mannen in ging staan om ze uit elkaar te halen.

maar als mijn kinderen erbij zijn doe ik het niet.
Dan laat ik het aan mijn man over.
Of er moet iemand bij zijn zoals mijn moeder ofzo dan zorg ik dat die weg gaat met de kinderen.

Ik vind het wel lastig want je weet nooit wat er nadien met het kind gebeurd.

 

Ik heb een keer een arm om een moeder heen geslagen die vreselijk te keer ging tegen haar dochter van een jaar of 9 in de winkel. En dan bedoel ik met de grootste doodswensen etc.
Heb haar gezegd dat ik zag dat ze erdoor zit. En dat het verstandig is te stoppen nu. En hulp te zoeken bij te beginnen de huisarts. Dat ze waarschijnlijk enorm veel van haar kind houdt maar dit te ver gaat. Ze werd in de eerste instantie knetter kwaad op mij. En gaf me een duw. Later werd ze rustig en begon enorm te huilen.

Ik heb wel vaker ouders aangesproken hoor. Laatst nog een vader tegen zijn puberzoon. Bulderen, schelden, klap voor zijn achterhoofd. Die heb ik gezegd dat ik begrijp dat ze soms het bloed onder je nagels vandaan halen. En dat ik hoop dat ze allemaal een leuke dag gingen hebben (ze gingen varen met het gezin). Zijn zoon heb ik een knipoog gegeven.

Een moeder die haar dochter (klein, jaar of 3) een keer de auto intrapte heb ik anders aangepakt. Die heb ik een schop verkocht. En gevraagd of het fijn was. Die is de auto ingevlucht en weggereden. Geen handige reactie want het kind kreeg thuis er waarschijnlijk uit frustratie nog meer van langs. Heb het kenteken genoteerd en gemeld bij de politie. Geen idee wat ermee is gebeurd.

En laten we even voorop stellen.. ik ben geen perfecte moeder. Brul ook wel eens tegen mijn kinderen of verlies mijn geduld.

 

Het zou van de situatie afhangen.
Ik liep zelf eens in de supermarkt met mijn zoon van toen 5,5 of iets en die was echt al dagen aan het bloedzuigen. Grote monden, spullen gooien, gillen, krijsen, schelden en nu ook weer in de supermarkt. Ik was het zo vreselijk zat.
Ik had hem al een paar keer gewaarschuwd toen hij weer begon te gillen dat ik hem bij zijn kraag greep, dicht naar me toetrok en hem duidelijk zei dat als hij NU niet stopte met dat gedrag ik midden in de winkel zijn broek naar beneden zou trekken en hem, in bijzijn van alle mensen die nu ook stonden te gapen een paar tikken op zijn blote reet zou geven en dat hij dan een reden had om zo te staan gillen.
Wonderbaarlijk genoeg dimde hij direct in. Er kwam even later nog een vrouw naar me toe die zei blij te zijn om eindelijk eens een moeder te zien die niet bang was om d'r kind aan te pakken.

Als op dat moment iemand zijn mond had open getrokken was ik ook niet aardig gebleven laat staan dat iemand zijn handen had gebruikt want dat had helemaal niet goed afgelopen.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb mijn kinderen nog nooit geslagen of een tik gegeven maar ik snap best dat er soms een situatie kan zijn waarbij een kind je zo ver drijft dat iedereen zijn emmertje eens overloopt. Dat betekend niet dat je je kind verrot moet schoppen of slaan natuurlijk maar een kind wat op dat moment timide staat kan wel al dagen of weken aan het etterbakken zijn wat jij natuurlijk niet hebt gezien.