Dan vind ik het oprecht heel erg voor je dat je hier zo overdenkt en op deze manier in het leven staat. En ook voor een eventuele partner die je op deze manier ook niet zou gunnen om verder te gaan en gelukkig te worden met iemand die oprecht van hem of haar houdt. Vraag me af of dit dan het voorbeeld is dat je van huis uit mee hebt gekregen.
Ik vind de vraag ook wat veroordelend overkomen maar wellicht was dat niet zo bedoeld. Voor mijn ouders gingen scheiden zat ik als kind regelmatig huilend op de trap te luisteren naar hoe mijn ouders ruzie maakten. Overdag was de sfeer om te snijden en leefden ze langs elkaar heen. Toen ze vertelden dat ze gingen scheiden sprong ik bijna een gat in de lucht. Ik ben er dus niks slechter van geworden. Ik wil niks liever dan mijn dochter meegeven dat ze bij iemand moet zijn uit liefde, een gelukkige ouder is ook een gelukkig kind. Als jij liever bij iemand blijft terwijl er geen liefde meer is is dat natuurlijk jouw keuze. Echter zou ik nooit willen wegteren in een liefdeloos huwelijk.
Je stelt de vraag op een heel bijzondere manier moet ik zeggen en alhoewel ik zelf niet in deze situatie zit kan ik wel tig redenen bedenken waarom je niet alleen voor geld/kinderen bij elkaar blijft. Ten eerste geloof ik er niet in dat het voor de kinderen altijd beter is om bij elkaar te blijven en ten tweede, waarom je zelf je kans ontzeggen om het allemaal te hebben? Dat je gaat scheiden wil niet zeggen dat je nooit iemand anders vindt met wie je gelukkig wordt en zelfde geldt voor je ex partner.
Maar dat is maar net hoe je die "manier van schrijven" opvat, wanneer je gewoon leest wat er staat dan lees je echt niks raars hoor. Daarbij vraag ik me af of je dit ook zo had opgevat wanneer deze vraag van een ander kwam? Het is hier op ZP namelijk helaas zo dat bepaalde leden gewoon niets goed kunnen doen. Wanneer een lid niet zo "populair" is dan zullen de berichten al sneller negatief worden opgevat. En sorryaar als er dan met "bah" en dergelijke wordt gereageerd, dan zijn dat net zo goed aannames- ik zou dan op z'n minst inhoudelijk reageren. Ik stel ook wel eens vragen aan anderen over onderwerpen waar ik het bij voorbaat al niet mee eens ben/een andere mening over heb. Wat is daar mis mee?
"Kinderen komen er altijd slechter af" "Moeten leven in een flatje" "Kans op psychische problemen kind" Ik ben echt geen "voorstander" van scheiden, maar dit hierboven kan ik nu niet bepaald aardig zien hoor.
Ik vind dat niet superveel, haha. Maar ja, doe het omdat ik het werk leuk vind, maar ook om mezelf te kunnen bedruipen mochten we uit elkaar gaan. Maak nu gebruik van 2 dagen opvang, dat zouden er dan 3 worden elke 2 weken. Doe doordeweeks toch al alles alleen, dus ben ik gewend. Maar heb maar 1 kind, dat is soms makkelijker, soms moeilijker. En och, een weekend voor mezelf zou ik best kunnen waarderen, ook al mis je je kind dan. Dan is ze bij papa in goede handen gelukkig. Maar goed, ik hou nog van m hoor
Hier niet gescheiden dus ik voel me ook niet aangevallen. Tot ik TS haar laatste zin las vond ik het oprecht ook geen mooie vraagstelling (de manier van vragen dan), maar de laatste zin maakt dat ik toch wil reageren. Ik wil mijn kinderen "voorleven" dat wil zeggen dat ik hen wil leren dat voor jezelf kiezen, jezelf respecteren, hard werken aan je eigen geluk dat dat iets goed is. In mijn huwelijk kies ik regelmatig voor mezelf (door een hobby, me-time), ik ben oprecht gelukkig met mijn partner. Toen ik psychisch even door een minder fijne tijd ging, merkten we dit zo hard aan de kinderen, zij hadden het ook lastig. Ook al was de minder goede psychische staat van mama TOTAAL niet het gevolg van het huwelijk, gelukkig was mijn man er op dat moment. Toch kan ik me dus wel voorstellen dat sfeer, ruzies, spanningen voor (sommige) kinderen meer negatieve effecten hebben dan niet op vakantie kunnen. Ik ben oprecht gelukkig met mijn man, in mijn job en dat wil ik mijn kinderen leren. Als ik niet meer gelukkig zou zijn in mijn huwelijk en als we allebei hard ervoor hebben gewerkt om het toch te doen slagen dan zouden wij die stap zetten. En oh ja, in mijn ogen, mijn persoonlijk AANVOELEN (ben niet in die situatie) lijkt co-ouderschap mij echt een groot voordeel... 1 week goed voor jezelf kunnen zorgen, 1 week 100% paraat staan voor mijn kinderen... (maar ik zou ze uiteraard wel missen) Financieel zouden we er misschien op achteruitgaan maar niet zodanig dat we geen eten zouden kunnen kopen...
Tja, ik ben bewust kleiner gaan wonen, en ik zie klein en gelijksvloers wonen juist als een voordeel (overigens zie ik hier heel vaak opmerkingen voorbij komen mbt een "flatje", dus niet alleen bij TS maar dat terzijde). Maar waarom zou ik me persoonlijk aangesproken voelen vanwege haar mening? Daarbij zegt ze ook niet dat ieder kind psychische problemen krijgt maar dat de kans er is. Ik ken zeker een paar kinderen die een hechtingsstoornis hebben, en waarbij de scheiding van hun ouders daarbij een rol heeft gespeeld. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ieder kind van gescheiden ouders met dergelijke problematiek te maken krijgt. Overigens staat dit los van hoe ik over dit onderwerp denk, want zelf geloof ik namelijk ook niet zo in "voor de kinderen bij elkaar blijven" etc. Maar ik reageerde slechts op de opmerkingen dat de openingspost vol zou staan met aannames.
Wat heeft mijn post er mee te maken welk lid iets post? Dat trek jij er nu bij maar is compleet niet iets waar ik mee bezig ben. Dus dat is jouw eigen conclusie. Dat jij het als neutraal leest en ik en anderen hier niet dan kan. Maar ik vind echt dat er een flink aantal aannames en vooroordelen in zitten. @suus1983 noemt die ook al. Als je (TS) dan ook nog eens aangeeft dat je vanuit je werk met kinderen en jongeren er zo in staat vind ik helemaal apart. Want er zijn heel veel kinderen en jongeren die kapot gaan aan ouders die maar bij elkaar blijven en elkaar de kiet uit ruziën. Daarnaast moet je juist in het werken met kinderen en jongeren meervoudig partijdig zijn en open vragen stellen.
Hoezo komen kinderen er altijd slechter uit? Wat een onzin Hoezo levert langs elkaar heen leven vele malen meer op dan scheiden? Probeer je jezelf dat wijs te maken? Je worstelt met andermans redenen om te scheiden?
Waar heb ik het over ruzies? Ik had het over wanneer de koek op is. Dan kan ook zonder ruzie te hebben.
Omdat ik wil dat kinderen voldoende te eten/kleding/schoolspullen hebben, geen zorgen zouden moeten maken over financiële situatie?
Ja dat kan inderdaad. Of de sfeer dan fijn is voor kinderen is natuurlijk de vraag dan. Maar wat wil je nu eigenlijk weten? Worstel je zelf met de vraag wat scheiden jou zou opleveren? Want je praat in allerlei algemeenheden. Maar wat brengt het jou om dit te weten?
Oh jij bedoelt dat als je meer zoals broer en zus leeft én je daar allebei oké mee voelt... Ja dat zou hier voor mij ook nog wel werken. Maar meestal scheiden mensen toch echt omdat er spanningen, frustraties, ruzies zijn, of omdat er een derde persoon in het spel is waardoor er veel negatieve gevoelens van boosheid, verdriet, bij komen kijken.... Ik persoonlijk zou perfect een verstandshuwelijk (geen idee of dit de juiste term is) kunnen hebben, maar dan wel eentje waarbij beide partners zich goed voelen. Gelukkig zijn is het belangrijkste voor alle partijen. Happy parents, happy kids!
Waarmee dan wel? Je wil zelf scheiden? Of juist liever bij elkaar blijven vanwege geld/kinderen? Ik kan me best situaties voorstellen waarin mensen liefdevol samenleven met hun ex-partner en kinderen, en dat is natuurlijk helemaal prima. Maar echt langs elkaar heen leven lijkt me ook geen prettige en gezonde situatie voor kinderen, dus dat zou ik nooit nastreven als de koek op is. Liefdevol gescheiden leven kan ook echt, daarvoor hoef je niet op een houtje te bijten.
Wat had ik graag gehad dat mijn ouders waren gescheiden. Nee, er was geen ruzie. Er was echter ook geen liefde, broer en zus idee. Wij hadden geen gezellig gezin. Geld voor leuke dingen was er wel, maar die dingen waren niet leuk omdat de sfeer altijd gespannen was. Ik had echt 100x liever minder geld gehad en wel een fijn thuis zonder spanningen. Mijn vader is uiteindelijk toen ik puber was overleden en daar was ik blij mee want er kwam rust in huis. Ik heb jaren een hekel gehad aan de liefde omdat ik er niet in geloofde. Ik ben stikjaloers geweest op mensen die een leuk, gezellig gezin hadden. Dat heeft mij meer schade toegebracht dan wanneer mijn ouders gescheiden zouden zijn. Dan maar wat minder geld. Ik had mijn ouders echt veel liever gelukkig in de liefde gezien.