Ik weet niet precies wat ik wil bereiken maar wil het toch graag gewoon ff kwijt Onze zoon is nu bijna 14 maanden en vlak na de geboorte sliep hij al snel door. Dit veranderde langzaam en de laatste maanden is het echt een drama! Wij hebben de grote fout gemaakt om hem bij ons in bed te pakken als hij wakker werd in zijn eigen bed want dan sliep hij wél door. Gewoon gemakszucht dus en het was zo gezellig De laatste weken slaapt hij heel onrustig en als hij tussen mijn man en mij inligt schopt hij met zijn benen en beweegt het hele bed rond, ook met slaapzak. We worden er langzaam een beetje gek van...... Hij gaat 's avonds rond 19.15 uur naar bed en wordt vaak 4 tot 5 keer op een avond wakker. Een van ons gaat dan naar hem toe en pakt hem uit bed. In de schommelstoel wiegen we hem weer in slaap en leggen hem terug (ook een foute methode, ik weet het....). Mijn man en ik hebben gisteren besloten dat we het echt anders moeten gaan doen en we hebben hem voor de eerste keer laten huilen. Hij begon om 23.00 uur toen wij naar bed gingen en hij heeft 15 minuten gehuild. Ik ben alleen ff bij hem geweest om hem neer te leggen en zijn speen te geven. Hij is uiteindelijk in slaap gevallen. Vannacht om 04.00 uur begon hij weer. Mijn man is naar hem toegegaan om hem neer te leggen en zijn speen te geven (tot 4 keer toe). Na 20 minuten werd het weer stil. Hij heeft de rest van de nacht goed geslapen. Vanochtend stond hij weer stralend lachend naar me te kijken terwijl ik me zooooooo schuldig voelde. Ik weet dat ik het probleem van alles ben omdat ik hem niet wil laten huilen en altijd oppak en troost. Ik weet diep vanbinnen dat dit beter voor hem is maar ik vind het verschrikkelijk om hem te horen huilen en niet naar hem toe te gaan. Gelukkig is mijn man hierin een stuk consequenter en heeft er minder moeite mee. Ik denk dat het toch een kwestie van volhouden is....... Pffff.......was ik maar niet zo'n watje hahaha....
Je moet hem toch niet alleen laten huilen? Je moet hem wél leren dat hij weer in zijn eigen bed in slaap moet vallen. Dat kan op verschillende manieren. In het donker ernaast blijven zitten, en steeds wat verder weg gaan van hem. Of 1 min wenen, troosten, 3 min wenen, troosten, 5 min wenen... Je moet gewoon een methode kiezen waar je achter staat, en die consequent volhouden. Het is vooral die voorspelbaarheid in je acties die je kindje uiteindelijk zullen geruststellen zodat hij zelf weer gaat slapen. Laten huilen en de ene keer wel gaan troosten en de andere keer niet is vooral heel verwarrend voor hem, denk ik.