Hoi allemaal Gisteren hebben we de 12 weken echo gehad. Zit nu weer te janken achter mn computer. Weet dat ik rustig moet blijven, maar het lukt niet. Wil mn verhaal ff van me af schrijven. De nekplooi werd dus gemeten op 3,3 of 3,4 mm. Ben nu zo bang! De echoscopiste zei zelfs bij het afscheid: "sterkte met alles". Ik weet dat deze meting nog net binnen de 3,5 ligt, maar het ligt er wel veel te dichtbij! Ik ben nu zo bang dat we dus een vwp moeten ondergaan. Ik ga er nml al vanuit dat we een slechte uitslag van de combinatietest krijgen. Die uitslag zegt me ook niet meer zoveel, want de nekplooi is immers al zo dik. Als er geen chromosoomafwijkingen gevonden worden, kan het nog steeds wel zo zijn dat ons kindje hartafwijkingen heeft toch? Dus dat blijft dan afwachten tot de 20 weken echo. Ik ben zo bang. Ik weet ook echt niet hoe ik de komende tijd door moet komen. Ineens is deze zwangerschap veranderd in iets ergs. Ik vind het zo erg! Voel me mega onzeker. Heeft iemand ervaringen / tips? Bedankt alvast.
Wil je heel veel sterkte wensen gelukkig heb ik geen ervaring. Kan alleen maar zeggen dat het ook in heel veel gevallen gewoon goed blijkt te zijn. Het is immers een kans berekening. Maar het is gewoon heel erg vervelend niet te weten waar je aan toe bent. veel liefs kim
Even ademhalen meid! Je zit nog binnen de normale grenzen, dus in principe is er weinig aan de hand. Je leeftijd is ook niet bijzonder hoog. Heb je down in de familie zitten? Je zult even de gecombineerde uitslag moeten afwachten, dan krijg je een beter beeld van het de kans. Maar met puur alleen een nekplooi van onder de 3,5 krijg je normaal geen vervolg onderzoek.. Hoor verhalen over plooien van 5 of zelfs 9 mm, dan heb je echt een ander verhaal.. Weet je dat van de kinderen met een nekplooi boven de 3,5 ook 70% geen down heeft. Ondanks dat het niet zo ongunstig lijkt, kan ik me voorstellen dat je ongerust bent, en pas rustig zit als je op de 20 weken echo niks geks ziet
Ik weet precies hoe je je voelt. Bij ons was de nekplooi ook verdikt varieerend van 3,57 tot 4,5 (er kon geen hele goeie meting gedaan worden) in combinatie met mijn leeftijd en bloed kregen wij helaas een kans van 1:2. Wij hebben hierna gekozen voor de vlokkentest omdat je anders nog langer moet wachten. 2 weken moeten wachten op de uitslag en dat is het ergste van alles die onzekerheid. Gelukkig kregen wij een brief waarin stond aangegeven dat er geen afwijkingen in de chromosomen aanwezig zijn. Het klopt dat er dan altijd nog een kans is op een hartafwijking, maar die kans is er volgens mij altijd wel. Wij krijgen nu omdat er zo'n verhoogde kans was bij 16 weken een extra echo en bij 20 weken een hele uitgebreide echo. In ieder geval heel veel sterkte en als je nog vragen hebt stel ze gerust.
@ Deepfreeze: je hebt gelijk, even ademhalen. I know, maar tis zo verrekte moeilijk @ Teehaatje: Tja, het is idd die onzekerheid. Fijn dat die vlokkentest goed was! Spannend die echo's, maar wel fijn dat je die krijgt. Dat is bij mij nog maar de vraag. Mijn vk gaat dit wel voor me proberen te regelen. Succes iig! Bedankt voor jullie reacties iig. Ik ben heel ongerust, maar soms kan ik het voor heel even ook relativeren. Het is geen hele erge verdikte nekplooi, dus wacht eerst die kansberekening af. Ik moet ook echt zo denken, maar ik ben ook echt een doemdenker dus denk dan al snel het negatieve...... Bedankt voor jullie reacties in ieder geval. Fijn! Ik laat wel weer wat weten als ik nieuw heb van de vk.......
Als tot 3,5 mm normaal is bij deze termijn, heeft jouw kindje zelfs helemaal geen verdikte nekplooi. Probeer je niet te druk te maken en wacht de uitslag van de combinatie af.
Als je je echt heel veel zorgen maakt, kun je de vk ook even bellen. Ze is er ook voor dat soort dingen.. Misschien kun je even tussendoor langskomen, zodat je je verhaal kunt doen, en zij realistisch antwoord kunnen geven..
Belachelijk van die echoscopiste. 3.4 is niet verdikt, dus om je dan veel sterkte te wensen vind ik echt te stom voor woorden. Alleen die plooi zegt sowieso niet zoveel. Bij mijn kindje was de plooi 2.1 mm, maar toch hebben wij kans van 1 op 5 op downsyndroom. 3.4 is nog normaal, pas boven de 3,5 is het afwijkend. Probeer rustig te blijven, zonder de uitslag van de combi test is er nog helemaal niks over te zeggen.
mmm raar dat overal wel wat anders is want hier zeggen ze dat die tss de 1 en 2 mm moet zijn, hierboven is risicogeval
Volgens mij is tussen de 1 en 2 mm gemiddeld. De grens ligt idd echt bij 3,5 en hoe dichter je hierbij zit, hoe minder goed het is. Maar ja, wil natuurlijk nog niet zeggen dat het dan fout is. @ Foxter: Hoe was de dikte bij jullie nekplooimeting?
1-2 mm is normaal. De grens 3,5 is er omdat er nu eenmaal een grens aangegeven moet worden, waarboven een verzekering extra aanvullend onderzoek wil vergoeden. Bovendien kun je nooit zomaar zeggen: ik had zoveel mm, dus dat is normaal. Het ligt er namelijk aan hoe groot je CRL (kruin-stuitje-afmeting) wat op het tijdstip van de nekplooimeting. Hoe groter je kindje op het moment van de meting hoe groter de nekplooi ook mag zijn. Met een bepaalde factor wordt vervolgens berekend of je wel of niet buiten de normaalwaarden valt voor een kindje van die bepaalde grootte. Deze uitslag wordt gegeven in MoM. Een MoM van 1,0 is 'ideaal' en betekent dat de nekplooi precies op het gemiddelde zit van de nekplooien van andere vrouwen met een gezond kind. Dit zelfde grapje wordt gedaan met de b-HcG en de PAPP-A bloeduitslagen. Ook deze worden omgerekend naar MoM. Vervolgens worden deze MoM-uitslagen nog omgerekend naar LR (likelyhood ratio). Dit is een factor die aangeeft wat de kans is dat een kindje met uitslag 'x' ook daadwerkelijk een chromosomale afwijking heeft. Dit alles samen in een formule gestopt, samen met je leeftijdsfactor en nog een aantal andere zaken (etnische achtergrond, bloedverlies, gewicht) waarop gecorrigeerd wordt, krijg je uiteindelijk je kansberekening... Om heel kort te gaan, ik snap dat je ongerust bent. Maar met alleen het aantal mm van je nekplooimeting kun je echt niets. Er wordt nog zo veel berekend en omgerekend, dat het gewoon niets zegt. Als je bloeduitslagen mooi zijn, dus met een lage LR (zoals ik hierboven geprobeerd heb uit te leggen), dan kun je nog prima op een kansberekening van 1 op 1000/2000/3000 komen. En ik weet het, ik heb makkelijk praten, maar probeer rustig te blijven. Het is echt veel te vroeg voor paniek. Zelf heb ik een vergelijkbare situatie gehad, maar dan andersom: slechte bloeduitslagen, die ik al in de computer had gezien omdat ik op het lab werk in het zelfde ziekenhuis als waar ik onder behandeling was, maar nog geen nekplooimeting. Deze viel wonderbaarlijk zo goed uit, dat mijn kans op een chromosomale afwijking uiteindelijk 1 op 4000 was! Ik viel van mn stoel! Hoop dat het bij jou ook met een sisser afloopt!!! Sterkte!
wou je ff een hart onder de riem steken, snap je ongerustheid. dus hier een positief verhaal. onze nekplooi meting 4,5mm uitslag combi 1 op 5. uitslagvlokkentest: geen chromosomenafwijkingen, wel een jongen! wij kregen daarna idd ivm kans op hartafwijkingen een zeer uitgebreidde 20 wk echo. nu een gezonde knul van alweer 1,5 jr
Hoi Dank je voor jullie (uitgebreide) reacties en ervaringen. @Jammetje: Hoe ben jij die tijd doorgekomen? Ik zit nml zo ontzettend in de stress. Ben ook echt een doemdenker en kan absoluut niet tegen onzekerheid. Als iets niets "volgens plan" verloopt wil ik er altijd zo snel mogelijk iets aan doen, en dat gaat nu niet. Ik probeer steeds te denken: Kom op, eerst de berekening afwachten. Maar mijn gevoel zegt zoveel andere dingen. Ben bezig met de weken stress, de vwp die waarsch gaat komen, hoe te vertellen aan collega's (heb nu nml nog vakantie), en wat als het niet goed is.........Ik kan echt elk moment van de dag in tranen uitbarsten. Ik weet dat ik me moet vermannen. Het is een zwangerschap, geen enkele zwangerschap is zonder risico's en bovendien kan alles nog steeds goed zijn. Ik kan alleen nu absoluut geen goede manier vinden om hier op dit moment mee om te gaan....
Het zullen ook wel een stukje hormonen zijn, die razen natuurlijk ook door je lijf.. Ik zou zeggen: praat met iemand (vriendin, man, moeder, huisarts, verloskundige). Dat je er in ieder geval niet alleen in omspookt..
Waarom denk je dat er zeer waarschijnlijk een vwp gaat komen? Omdat je er zelf graag 1 wil, ongeacht de uitslag van je bloedwaarden, of omdat je ervan uitgaat dat je bloedwaarden toch niet goed zullen zijn? Want met goede/normale bloedwaarden val je helemaal niet in de risico-groep. Het kan echt nog alle kanten op. En, uit nieuwsgierigheid: waarom hebben ze een nekplooimeting gedaan voordat je bloedwaarden bekend waren? Normale procedure is dat je ongeveer 2 weken voor je nekplooimeting bloed laat prikken, zodat bij de nekplooimeting alle gegevens bekend zijn...
Hoi merah Dank voor je reactie. Ik heb het over de vwp omdat ik denk dat mijn kansen uitkomen op 1:200 of nog slechter. Ik denk zelf niet dat mijn bloed zo goed kan zijn dat het nog beter kan worden dan die 1:200, zelfs al is er niks mis met mijn bloed. Dus m.a.w.: zelfs al zou mijn bloed helemaal goed zijn, dan denk ik dat het toch nog een verhoogd risico zal worden. Wat betreft het bloedprikken: volgens mij gebeurt dat bij iedere vk /diagnostisch centrum anders. Hier gebeurt eerst de nekplooimeting en meteen daarna het bloedprikken. De uitslag voor de kansberekening duurt dan 10 werkdagen.....
Ik ben niet goed de tijd doorgekomen, achteraf had ik alles met iedereen moeten delen, dat heb ik toen niet gedaan. genoten van de zwangerschap heb ik helaas niet kunnen doen. ik leefde van echo naar echo, en ik had een hekel gekregen aan die echo's, ik had idd ook alleen maar negatieve gedachtens. Ik vond het vreselijk dat ik niet durfde te gaan houden van m'n kindje in mijn buik. Na de uitslag van de vlokkentest ben ik wel een tijdje blij geweest. Maar toen de 20 wk echo dichterbij kwam, werd ik toch weer bang. bij de 20 wk was het hartje goed, maar (weer een maar) de nieren waren iets verwijd, en of daar werkelijk wat aan de hand was konden ze pas bij een echo bij 34 weken zien. Dan ben je op je eind van de zwangerschap, dus bij ons is die hele onzekerheid een rol blijven spelen. Het is heel moeilijk om positief te blijven, maar toch wil ik je aanraden omdat wel te proberen. Ik heb na de bevalling een enorm schuldgevoel gehad, dat ik niet eerder van mijn kindje heb kunnen houden. Ik heb na die tijd met therapie alles een plekje moeten geven. Beter is het om nu je er nog in staat je gevoelens te delen, ook al; zal niet iedereen je begrijpen. Ik vind het sterk van je dat je het hier deelt. Ik ben pas na alle problemen op het forum gekomen.
En dat denk ik dus zeker van niet! Als jij mooie bloedwaarden hebt, dan hoef jij helemaal niet in de risicogroep te vallen. Je zegt dat je een doomdenker bent, en als je dat wilt hou ik je niet tegen, maar een minder goede nekplooit alleen hoeft niets te zeggen. Tuurlijk is er altijd een kans, maar je loopt veel te ver vooruit. Evengoed sterkte met alles. Hopelijk loopt het met een sisser af!