Ik hoop dat deze fase bij de leeftijd hoort, maar mijn dochter is de afgelopen twee weken echt in haar eigen wereldje. Mijn man zegt dat ze net een verliefde tiener is Ze is de hele dag aan het wegdromen. Tijdens het lopen zelfs. Ze loopt met dikke bulten op haar voorhoofd omdat ze gewoon tegen de deur of de muur aanknalt. Hoe kun je nu een muur missen? Ze loopt tegen ons aan, struikelt over allerlei spullen enz, omdat ze totaal niet kijkt en gewoon niet 'bij' is. Tijdens het eten lijkt ze nu net een baby. Ze stopt een hap in haar mond en droomt dan weg. Dan gaat ze haar vork/lepel/banaan of wat dan ook, over haar gezicht wrijven. Alsof ze vergeet dat ze iets in haar hand heeft. Praten met haar is helemaal een uitdaging. Ik moet haar soms echt 3x roepen voordat ze me hoort. En als ik haar iets vraag.. Gaat ze wiebelen, draaien, 25x 'eehhhh' of 'eeennnneeee' roepen, en vraagt tenslotte 'wat vroeg jij mama?' is dit een fase? Herkenbaar? ze heeft ook net een flinke groeispurt gemaakt, dus heeft ze al moeite om aan haar lange benen te wennen.
ik herken het niet. mijn jongen rent heen en weer thuis, hinkelen en zingen en pratenden springend naar kamer weer terug draaien etc. ik onderbreek het niet. misschien kun je haar ogen even laten checken? misschien heeft ze moeite met focussen? cilindirische ogen ziet alleen de oogarts, en kinderen kunnen deze goed compenseren door ogen te focussen.
Herken hier niks van Adi. Ik geloof niet dat dit een fase is die alle peuters meemaken. Slaapt ze wel goed, is ze moe?
ik geloof ook niet dat alle peuters het meemaken, mijn andere twee peuters doen het ook niet. ze heeft nergens 'last' van. Ze loopt gewoon te kletsen met zichzelf en kijkt echt elke kant op behalve voor zich. ze heeft hier ook geen last van, slaapt/ ziet/ hoort prima. Ze is gewoon aan het dagdromen. ik maak me ook geen zorgen en denk niet dat het kind een 'afwijking' heeft. Vroeg me gewoon af of anderen het herkennen. Dit gedrag zie je namelijk wel vaak bij jonge pubers (11-12 jaar)
Gewoon aan net dagdromen?? Hoofd vol met builen omdat ze tegen deuren en muren knalt, kan dr mond niet vinden en smeert banaan door dr gezicht, nee, da's niet gewoon dagdromen. Da's een enge vorm van afwezigheid, die mij als moeder wel zorgen zou baren. Hier een actief kind dat 14 uur per dag in touw is. Die gaat soms ook staren als hij moe is, net als zijn vader. Dan gaan we even rusten op de bank of op bed. Lepetje, lepeltje, anders gaat hij maar door. Als mijn kind echt tegen deurposten aan zou knallen en zich zou bezeren en het zicht en de schoenen zijn ok, zou ik toch naar de ha gaan.
Ja, hier is het zo sinds een jaartje. Ik word er soms gek van! Er gaat zoveel langs haar heen en soms lijkt ze me totaal te negeren (zo ia het niet hoor, ze zit dan gewoon iets anders te doen) ik noem het trouwens ook altijd met dr hoofd in de wolken lopen.
Zo eentje heb ik er ook, behalve dat ie niet tegen deuren en muren loopt. Ik moet vaak meerdere keren roepen en krijg de helft van de tijd geen antwoord. Maar zo is mijn zoontje gewoon, lijkt erg op zijn vader. Hij doet dit ook altijd al. Hij is trouwens van augustus 2009, zo'n beetje net zo oud dus.
Hier nog 1 hoor! Loopt rustig tegen geparkeerde auto's aan. Zou me er niet druk om maken...(ook niet om de reacties hierboven)
Niet elk kind is het zelfde. Hier is het nooit meer goed gekomen zoon. Zal nooit direct gelijk luisteren is altijd met wat anders bezig dan wat ik zeg of doet. Knoeit altijd zal zeker tegen een deur op lopen of struikelen. Was als kind ook al zo ik dan. Knoeide altijd luisterde niet gelijk( zat altijd in droom wereldje) Wat ik met zoon doet is. Hem aan stoten en recht in zijn ogen kijken en zorgen dat hij de boodschap begrijpt anders tja komt er niks van te recht. Wat ik dus zeg nooit echt goed gekomen. Met mij ook niet trouwens. Stoten altijd wat om. Stoot altijd mijn tenen of wat.
Er is een verschil tussen lomp en dagdromen. Mijn man is ook lomp en mijn zoontje kan er ook wat van. Is ook meer mannen eigen. Maar dan heb ik het over knoeien, over een speelgoedje struikelen en niet over met builen op je hoofd lopen door het tegen deurposten aanknallen omdat je dagdroomt. Ik kan goed dagdromen, maar loop echt nergens tegenaan.
Jij bent ook niet drie. en mijn dochter heeft deze fase sinds een week of twee, , en ik ken haar goed genoeg om te weten dat ik het zeker geen reden vind om ervoor naar de artsen te lopen.
Hier begon het met 'dromen' wat steeds erger leek te worden en bleek absences te zijn.. Pas nu met medicatie is ze weer zichzelf.. Begon met een jaar of 3,5 en nam gestaag toe dus. Misschien wel iets om in de gaten te houden. (Niet omdat ik denk dat jullie dochtertje dit ook heeft hoor! Maar meer omdat het hier ook onschuldig begon, maar ze er zelf veel last van kreeg: vallen, moe, dingen missen etc etc). Zelf overigens vroeger ook een dromer en mijn man ook, maar wij hebben nooit botsingen gehad hihi. Dochter wel.
Ik denk ook dat jij een heel ander bewustzijnsniveau hebt dan een kind van drie. Hun wereld is zoveel malen kleiner lijkt me. Maar goed; ik zou dus ook niet meteen naar de dokter rennen, ik denk dan dat huisartsen het erg druk gaan krijgen. Misschien is het niet echt herkenbaar in de leeftijdsfase. Maar zoals je leest hier; je bent niet de enige. En wij dus blijkbaar ook niet. Onze dochter heeft die momenten ook. Ze kan rennen en vliegen en doen en haar rustig krijgen is dan echt zowat niet te doen. Het is net een paling af en toe. Maar oh wee als ze ie droom-momenten heeft. Dan valt ze zelfs nog over haar eigen gedachtes heen en breekt ze zelfs haar nek over het vloermatje in haar kamer. Of ze kan ineens verzanden in een verhaaltje waar ze dan in zit en dan is ze ineens prinses en compleet onbereikbaar voor de rest van haar omgeving. Het is vast een fase. Niet een die alle kinderen hebben, maar toch voor velen herkenbaar!
Ik dagdroom al mijn hele leven en ben zeer precies en heb een uitstekende coördinatie. Mijn zoon lijkt in alles op mij, alleen zijn motoriek heeft hij van zijn vader. Als je normale reacties in dit topic niet waardeert, wat was dan je bedoeling, je vraag? Of het normaal is dat een bijna 4-jarige met builen op het hoofd loopt omdat ze tegen deuren en muren aanknalt (jouw woorden)? Dat ze zo afwezig is dat het als een baby banaan over het gezicht smeert? Sorry hoor, maar ik vind dat weinig te maken hebben met 'dagdromen'. Mijn reactie is dat dat niet normaal is en daar mag je mee doen wat je wilt.
Tja, mijn zusje was ook altijd wel een dromer. Die kon ergens supergeconcentreerd mee bezig zijn en hoorde dan niets. Maar ze deed geen 'gekke' dingen. Was ook een kind dat veel slaap nodig had altijd (sliep met 4 nog 's middags). Beetje traag van begrip ook (sorry sis Niet omdat ze dom is, maar omdat ze niet goed oplet/alert is). Een keer ergens tegenaan lopen, omdat je niet oplet, kan gebeuren. Zag t mijn neefje pas ook nog doen, toen hij ergens anders naar keek. Maar ik vind het ook wel redelijk extreem klinken hoor.. Zou het wel in de gaten houden. Bij mijn dochter herken ik het helemaal niet. Maar zij valt bv ook nooit zomaar (buiten haar bed) in slaap en heeft ook nooit veel slaap nodig gehad. Dat vind ik ook altijd zo bijzonder bij sommige kinderen. De mijne doet dat alleen als ze flink ziek is.
Ik zou het een paar weken aankijken. Mijn zoon heeft ook van die rare fases dat ik denk van 'spoort hij wel helemaal', maar dan blijkt het gewoon een sprong te zijn. Als je je echt zorgen maakt, zou ik gewoon langs de ha gaan. Dat kan nooit kwaad.
T heeft dat ook wel. Zeker op zn loopfiets. Ook omdat hij consequent niet voor zich kijkt, maar ook met schijnbaar wijdopen ogen kan hij op een groepje volwassen afscheuren. Gelukkig luisteren die wél naar ons T stop! Eten in zn oren gebeurt hier niet. Zou wel kunnen als er allemaal autos door de huiskamer zouden rijden. Kun je wel echt contact maken met haar op die momenten? Dus dmv aanraken en vrage je aan te kijken?
Zat nog na te denken over dit topic. Jij kent je kindje het beste. En voor nu kijk je het nog even aan en denk als jij het niet zou vertrouwen jij al bij de ha had gezeten. Ik kan wel zeggen het klinkt bekend maar woord het erger. Dan kan je het altijd even na laten kijken. Misschien is er wel iets anders aan de hand omdat het in eens zo is en het eerder niet zo het geval was.? Misschien iets het met het evenwichtsorgaan.