Welke achternaam

je kan toch ook gewoon zelf je naam houden, dat is heel gebruikelijk tegenwoordig hoor.

Ik zou iemand waarbij die niet komt de wonen niet de naam geven eigenlijk...

 

Ik zou zeker kiezen voor jouw achternaam. Naast dat jij de belangrijkste rol gaat krijgen in het leven van je kindje zou ik dit doen voor mogelijke vakanties/reizen. Wist je dat je buiten Europa anders last kan krijgen van een andere achternaam van je kind? (Angst voor ontvoeringen). Lees maar eens: Reizen met kinderen | Ministerie van Defensie

 

Het is wel een soort "eerbetoon" aan de vader om zijn achternaam te gebruiken.

Maar als je denkt ooit misschien nog een kindje te krijgen - en niet met deze vader, want dat zou misschien zelfs nog kunnen - krijg je mogelijk wel gedoe en "scheve ogen" als je kinderen niet dezelfde achternaam hebben. Dat lijkt me best vervelend, los van mogelijk gedoe aan grenzen ed.

Het belangrijkste is misschien toch je eigen gevoel over in welke mate jij het alleen gaat doen. Zoiets: vooral alleen: jouw naam, behoorlijk gedeelde zorg en min of meer gelijke band: zijn naam.

Wij zijn wel samen en voeden onze dochter samen op, maar ik heb er soms best moeite mee dat ze niet mijn familienaam heeft. Het is puur vanuit eerbetoon aan haar vader zelf dat ze zijn naam heeft en daar sta ik ook achter. Ik vind het - als kind van gescheiden ouders wel fijn om in naam in elk geval ook duidelijk bij mijn vader te horen. Maar het voelt wel raar dat ze de naam van zijn familie draagt - waar ik niet zo veel mee heb.

 

Ik zou in dit geval mijn kind mijn achternaam geven. Waarom? Jij en je kind vormen een gezin en dezelfde achternaam delen hoort (in mijn ogen) daar bij, voor de eenheid binnen het gezin. Jij zal ook degene zijn (als ik dat zo lees) die documenten e.d. zal ondertekenen voor je kind. Geloof me, dan is het makkelijker dat jij en je kind dezelfde achternaam hebben. Ik ken iemand die haar eigen achternaam heeft gehouden na ger. partnerschap en die moet steeds op school uitleggen dat ze echt de moeder is. Om het nog maar niet te hebben over reizen zoals andere forumleden al aangaven.
Mocht je op een dag nog een kindje krijgen dan wil je misschien wel dat jullie allemaal dezelfde naam hebben. Dat kan dan jouw naam worden (ik weet wel dat je achternamen kan wijzigen maar geloof dat het nog best een gedoe is, geld kost en een termijn aan vast zit voordat je dat kan doen).

Succes met de beslissing, ik snap je dilemma. Zorg iig dat je helemaal achter je keuze staat.

 

Het is natuurlijk jouw keuze maar zelf zou ik de naam van je ex nemen...

Wat vind jij belangrijk? Eén familienaam voor je hele (toekomstige) gezinnetje? Wat zou je zoontje belangrijk vinden? Wat jouw ex?

Ik begrijp dat jullie zoon hoofdzakelijk door jou zal worden opgevoed. Het komt me voor dat je een lieve begripvolle ex hebt die vast met plezier het kind regelmatig zal opvangen. Sowieso zal het onevenwicht doorhellen naar jouw kant (behalve in geval van co-ouderschap). Daarom is het voor de vader-zoon relatie bevorderlijk als zij dezelfde naam dragen.
De meeste reacties die ik hier lees zijn natuurlijk vanuit het standpunt van de moeder of van moeders' gezinnetje...

 

Mijn dochter heeft ook de naam van mijn vriend, wij wonen samen maar hebben verder niks op papier staan ofzo. Heb er totaal nog geen problemen mee gehad qua papierwerk en dergelijke hoor, en ik woon in een dorp.

 

Kan je niet beide namen nemen? Hier in Spanje krijgt elk kind de naam van de vader en van de moeder. Als ze dan zelf kinderen krijgen, gaat de eerste naam verder en de tweede valt weg.
Ik dacht toch wel dat dat in Nederland ook kon, twee achternamen...

 

Dit kan in Nederland helaas niet, heel jammer...

 

Ik zou als ik in jouw situatie zat jouw zoontje de achternaam van je ex geven. Kinderen gaan anders op basisschool ook vragen waarom jouw zoontje jouw achternaam heeft en niet die van zijn vader. Het is namelijk gebruikelijker dat een kind de achternaam van de vader heeft. Het is misschien wel zo dat als jij in de toekomst nog meer kindjes krijgt met een andere man dat ze niet dezelfde achternaam hebben, maar aan de andere kant als jouw ex nog meer kindjes krijgt met een andere vrouw dan heeft hij wel dezelfde achternaam als die broertjes of zusjes.

Je kunt nu goed opschieten met je ex en hij is betrokken bij je zwangerschap. Als hij straks eenmaal zijn zoon in zijn armen heeft dan geloof het maar dat hij niet aan de zijkant van zijn leven wil blijven staan maar ook een actieve vaderrol wil vervullen want pas dan zullen zijn vadergevoelens er echt komen en wil hij hem misschien wel om het weekend bij hem thuis hebben als je zoontje wat ouder is.

 

Ik ben wel getrouwd, maar ik heb bewust mijn eigen naam gehouden. Ik zegt dus bijv. aan de telefoon: "met [eigen voornaam + achternaam], de moeder van [voornaam en achternaam kind] en ik heb er nooit problemen mee gehad. Woon wel in de stad.

Moet zeggen dat we hier gekozen hebben voor de mooiste achternaam, die het minste voorkomt en ook zonder voorvoegsel (zoals 'van' dat heb ik dus zelf wel, maar vind ik altijd onhandig en ik vind het ook niet leuk als anderen dat afkorten). Dus voor mij was het niet vanzelfsprekend dat onze kinderen de naam van mijn man kregen, al hebben we er wel voor gekozen.

Voor eventuele reizen heb ik wel ook de naam van mijn man in mijn paspoort laten zetten, maar dat kan natuurlijk niet als je niet getrouwd bent.

Mijn zus heeft ook een kind van haar ex (zwanger geraakt toen ze als ex waren). Het kind woont bij haar en heeft zijn achternaam. Reden was dat hij het toch niet zo leuk vond als het haar achternaam kreeg.

 

Suf eigenlijk he, de wet heeft het mogelijk gemaakt voor ons moeders om onze kinderen onze naam te geven, maar we zijn allemaal nog zo traditioneel en denken/vinden dat de maatschappij dat ook is, en maken er dus op grote schaal (nog) geen gebruik van.

Hopen dat onze dochters hier wat zelfbewuster in zullen zijn

(Geen reactie naar wie dan ook persoonlijk toe hoor! Ook niet naar TS Gewoon het gevoel dat me bekruipt als ik lees hoe vaak de papa's nog de naam mogen geven en met welke argumenten.)

 

Ik zou er voor kiezen de naam van de vader te geven. Ookal ben jij straks de hoofdopvoeder, zo heeft het altijd een deel van vader bij zich. Mijn kinderen hebben ook de naam van papa (we hebben altijd het idee gehad te trouwen om alles goed te regelen dezelfde achternaam te krijgen en dan was dit wel zo handig.)wij zijn wel samen. Maar ik ondervind geen hinder aan het feit dat zij anders heten dan ik.

De reden om je kindje jouw achternaam te geven zodat je straks met eventuele andere kinderen een gezin bent vind ik onzin. In dat geval wordt de biologische vader aan de kans gezet. Ook zul je met een andere naam een gezin kunnen zijn en is het alleen maar uiterlijke schijn als iedereen dezelfde achternaam heeft, de biologische vader kun je niet veranderen.
Het is zoals het is, dit kindje heeft een andere vader als jouw eventuele volgende kinderen. Dat kun je nu eenmaal niet veranderen.

Ik denk dat het voor een kindje heel fijn is dat vader op deze manier ook onderdeel is van zijn/haar leven.
Zou hij niet betrokken zijn en het niet erkennen dan is het natuurlijk een heel ander verhaal.

 

Ja dat snap ik ook wel, ik heb hetzelfde gevoel gehad hoor.

En het is ook een goed idee om de vader zich nog meer betrokken te laten voelen, denk ik. En om het kind idd het gevoel te geven dat de vader hem ook in figuurlijke zin erkend heeft; achter zijn bestaan stond.

Toch voelt het niet zo geemancipeerd Het zou fijn zijn als het allemaal gelijkwaardiger was, incl het voeden en dragen misschien wel . Als je me nog kunt volgen, maar we dwalen wel wat af hoor!

 

Ik zou ook kiezen voor je eigen achternaam.
Jij bent straks degene die voor ke kindje gaat zorgen. wat ik begrijp is dat de vader een bijrol krijgt. Als de vader slechts een bijrol krijgte begrijp ik niet waarom het kindje zijn achternaam moet krijgen.
Denk ook dat het voor een klein kindje fijn is.om dezelfde achternaam te hebben als de persoon met wie hij/zij alle dagen leeft.