het bedrijf waar ik werkte heeft jammer genoeg de deuren moeten sluiten, of toch bijna, ze konden nog maar 5 van de 30mensen ongeveer houden. nu heb ik geen werk en ik zou wel graag enkele uurtjes in de week willen werken maar ik wil mijn mannetje niet missen. herkennen jullie dit gevoel? als je gaat zoeken naar werk is ook bijna alles op oproepbasis en je moet heel erg flexibel zijn dus vind dan ook maar eens iets met vaste uren en wat ook nog eens leuk is,.... hebben jullie dit ook gehad? willen werken maar je baby niet willen missen? als jullie werk vonden, hoe ging dat? viel het missen mee of is het heel erg zwaar om je baby te missen?
Heel herkenbaar! Daarom hebben wij er bewust voor gekozen dat we het eerste jaar zoveel mogelijk thuis zouden zijn. Ik help af en toe maar doe niet zoveel, en mijn man werkt heel veel thuis, hij is zelfstandige. Nu is ze 14 maanden en begint ze wat ondernemender te worden. Ik neem haar nu elke week mee naar een soort peuterspeelzaal en daar heeft ze het echt naar haar zin. Dus ja, ik durf het wel aan te solliciteren. Al heb ik ook geen haast.
Heel herkenbaar! hier de luxe dat ik weinig werk en de jongens dan bij me man zijn. Dat geeft mij rust. Ik moet er niet aan denken dat ik ze drie keer in de week weg zou moeten brengen ookal zou ik graag een andere baan willen.
Ik heb ook geen werk meer. Aan de ene kant zou ik best wat uurtjes willen werken, maar als ik eraan denkt dat ik mijn kleine meisje weg moet brengen.....en inderdaad flexibel en op oproepbasis, is erg lastig opa en oma werken ook nog allemaal, en naar de flexibele opvang is veel te duur, gelukkig heb ik de luxe dat we ons zo ook prima redden, dus vind het wel even goed zo. Ik vind het heerlijk met ons meisje de hele dag
Ik heb dat ook.. het liefst breng ik mijn dochtertje nooit bij een oppas maar wil toch graag een beetje werken. Nu ga ik na de zomervakantie weer als gastouder beginnen en kan mijn meisje dan gewoon bij me houden Verder werk ik af en toe een nachtje en dan is mijn man gewoon thuis voor ons dochtertje. Maar het is idd erg moeilijk om werk te vinden dat je goed kan combineren met het moederschap. Vaak moet je heel flexibel zijn en dat kan nou eenmaal niet met een kindje. Ook zou ik haar niet meer dan 2 dagen weg willen brengen. Lastig...
je begint echt te tellen van : stel je werkt 20u in de week dat is bijna een complete dag wat je dan al mist + de uren wat je slaapt, wat je baby slaapt, de tijd dat je de baby moet halen, brengen dan mis je echt heel erg veel uren van je baby maar vroeg of laat moet ik toch weer gaan werken alleen de vraag is wanneer is een goede periode? die goede periode om te beginnen komt vrees ik nooit want telkens zit je kleintje in een fase waarvan je niks wil missen ik kan eigenlijk beter nu ergens gaan beginnen dan in de verlatingsangst-fase want dan is hij het toch een beetje gewend
Ik werk 24u per week en eerlijk; k vind t juist wel lekker om even iets voor mezelf te hebben ipv alleen mama zijn. En heb echt niet t idee dat k iets van mn meisje mis!
Ik werk de ene week vier dagen en de andere week drie dagen en ik moet zeggen dat de combinatie werken en moederschap mij heel erg goed bevalt. Tijdens mijn zwangerschapsverlof was ik alleen maar bezig met mijn kindje en hoe leuk ik dat ook vond, ik merkte wel dat het met wat anders bezig zijn mij goed deed. Ik heb het geluk dat ik vlakbij m'n werk woon en daardoor 's ochtends niet zo vroeg de deur uit hoef en 's avonds op tijd weer thuis ben. Daarnaast werkt mijn man onregelmatig waardoor ons zoontje niet drie of vier hele dagen naar de oppas hoeft. Verder vind ik het belangrijk voor mijn zoontje dat hij ook met andere mensen omgaat. Bij de gastouder zijn twee meisjes van 1 en 3 en dat vindt hij geweldig leuk! Ook passen de opa's en oma's beide iedere week op en zij genieten er op hun beurt ook weer erg van. Maar zoals vandaag ben ik dan heerlijk thuis met m'n zoontje en dan geniet ik er extra van!
ik kon bij de eerste niet wachten om weer aan het werk te gaan. ik werd gek van het thuis zitten, wilde weer wat doen en met anderen omgaan dan alleen met een baby die niks deed of zei. ik begon gelijk weer met 28 uur na mijn verlof en heb het nooit echt moeilijk gehad om haar weg te brengen ik vond het juist extra fijn om iets naar uit te kijken als ik thuis kwam. de eerste dagen stond ik dan ook huilend met haar in mijn armen, niet omdat ik haar gemist had maar gewoon omdat het zo fijn was om haar in mijn leven te hebben. mijn verlof moet nu nog beginnen maar ik kan niet wachten tot het december is en ik weer aan de slag mag, ik verveel me dood omdat ik nu al thuis zit wegens Bekkenklachten. nee ik zal nooit thuisblijf moeder worden, het lijkt heel leuk maar je wereldje word dan zo klein en ik ben meer dan alleen een moeder.
Ik werk fulltime met een dochter van 9 maand. Ik was eigenlijk heel blij toen ik weer kon beginnen werken. Ik zie de kleine meid doodgraag, maar ik werd redelijk gek van thuis zitten. En zij? Zij amuseert zich geweldig bij de onthaalmoeder en de grootouders. Iedereen blij!
Hier ook een moeder die zat te springen om weer te gaan werken en vind de combinatie heerlijk (werk 3 dagen / 27 uur). Zag ook heel erg tegen mijn verlof op, maar daar heb ik wel optimaal van genoten. Ook de dagen dat ik werk, vind ik het wegbrengen niet rot. Daar en tegen hebben we allebei wel heel veel moeite met oppas regelen buiten mijn werkdagen om, dus zijn we of thuis, nemen we hem mee, of gaat een van ons maar weg!
Ik vind t ook geen prettig idee. Ik ga straks drie dagen werken, twee dagen past oma op en en 1 dag tante van lief.. pff! moet al janken als ik eraan denk.
Ik wil mijn zoontje ook voor geen goud missen nog. Ik vind het veel te gezellig samen. Ik werk wel, om de zinnen wat te verzetten (en om in het proces van werken te blijven, geen gat op je cv etc). Maar ik heb wel de luxe dat ik thuis kan werken. Maar als hij wakker is dan werk ik niet. Ik zou dus absoluut meer uren kunnen maken dan nu, maar het is prima zo. Ik heb een leuke gastouder, waar hij heel soms eventjes heen gaat, maar vooralsnog genieten we samen. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik hem nu al hele dagen naar de opvang zou moeten brengen, dat voelt voor mij niet goed. Maar hier dus wel de luxe dat het zo kan, zal wel niet voor iedereen kunnen.
Mijn dochter is 14 maanden en ik vind het nog steeds rot om te gaan werken. Ik zou dolgraag thuisblijfmoeder zijn, maar dit is financieel niet haalbaar. Wat het voor mij ook niet makkelijker maakt is dat mijn dochter amper slaapt bij mijn moeder (zij past op). Ik neem dus regelmatig een doodmoe huilerig kind mee naar huis, die echt moet bijkomen de volgende dag. Dat is na een dag werken niet echt prettig en ik voel me daar schuldig over. Ik weet dat ze het verder erg naar haar zin heeft, ze is gek op mijn moeder en haar nicht is er ook en dat vindt ze fantastisch. Ik herken het dus, dit gevoel
Ik zag er ook enorm tegenop om terug te gaan werken, maar na enkele weken zag ik in dat het eigenlijk zo goed doet ! Mijn zoon gaat 4,5 dag naar de gastouder, en hij heeft het daar enorm naar zijn zin met al de andere kindjes daar, en ik heb weer tijd om iets voor mezelf te doen (werken), ipv altijd maar thuis te zitten met de baby. Ik hou enorm van mijn zoon, maar het doet ons allebei echt goed.
Ik heb een vaste baan en begon weer met werken toen mij verlof afliep. Mijn zoontje was tien weken en ik gaf hem volledige bv. Ik zag er tegenop om weer te gaan werken, het heeft ook een aantal weken geduurd om hier weer aan te wennen. Het werk, kolfen, zoon missen, lange dagen, gaat het wel goed bij de oppas etc. Eenmaal in de routine viel het mij alles mee en vind ik het heerlijk om aan het werk te zijn. Ik werk 32 uur en tot twee maanden geleden nog in alle onregelmatigheid, nu alleen dagdiensten. Mijn vriend is alleen t weekend thuis (vrachtwchauffeur) dus af en toe is het best pittig.
Fulltime werken zou ik niet over mijn hart kunnen verkrijgen... Ik zou me zooo schuldig voelen... Ik wilde graag een kindje dus ik zorg er ook de meeste tijd voor. Kan wel zijn dat ze het bij een oppas leuk kan hebben, maar ik ben de moeder. Zo zie ik het. Maar daar zijn de meningen over verdeeld. Ik wens je veel succes bij het zoeken naar werk TS. Mij is het niet gelukt om iets te vinden dat ik echt leuk vind helaas. Als je weer kan werken hoop ik dat het snel zal wennen voor jou en je kindje.
Fijn om te horen dat ik een slechte moeder ben. Bedankt daarvoor. Misschien heeft niet iedereen de luxe om thuis te blijven?
Ik ben nu ook aan het solliciteren voor een fulltime job. Mijn man werkt nu ook fulltime, maar zal dan teruggaan naar 4 dagen. Ik hoop straks veel op te lossen met thuiswerken. Dan zal ze drie of vier dagdelen naar de peutertuin gaan. Komt neer op 2 volle dagen.
Ik herken het niet. Ik vind het heerlijk om te werken en heb absoluut niet het idee dat ik dochter te weinig zie. Ik werk 24u pw en ga vaak ook pas rond 13.30u weg (werk veel avonddiensten, zorgsector) Vriend haalt haar dan rond 17.00u bij de oppas op. Ik zou geen goede thuisblijfmoeder zijn...