Dit weekend gaat mijn puberdochter (14) een puberzoon (15) van mijn vriendin weer zien sinds hele lange tijd... we gaan elkaar in het buitenland zien. Vroeger waren deze twee echt twee handen op 1 buik als ze elkaar zagen, maar nu vind mijn dochter het toch wel wat spannend. Ze denkt dat het heel akward kan gaan zijn zoals pubers denken dat dat is... Heeft iemand van jullie misschien een tip hoe ik misschien een beetje kan helpen het ijs te breken? Iets waar ik niet aan denk... Zoals gezegd zien we elkaar in het buitenland (het is een gave stad dus dat is het probleem niet) en zondag hebben we een activiteit gepland. Maar zaterdag zien ze elkaar wel al bij het diner denk ik...
Ik snap je helemaal! Wij hebben ook vrienden die we 1 a 2 keer per jaar zien, vooral met weekendjes weg. Nu zijn de kids 11 en gaat het vanzelf, maar over een paar jaar zou mijn puberdochter het ook heel 'awkward' of 'sus' vinden. Hebben ze contact via Social media? Misschien kan je dochter alvast een berichtje sturen via Snapchat of Tiktok? En anders zou ik ze direct bij het etentje een opdracht geven. Samen via Insta of Tiktok leuke streetart plekken in die stad opzoeken voor de volgende dag. Of Uno meenemen.
Ik weet niet of de ruimte ervoor is, maar spelletjes breken vaak het ijs. 30 seconds of een kaartspelletje bijvoorbeeld.
Kaartspelletje zou wel kunnen, 30 seconds lijkt me beetje te ingewikkeld voor in een restaurant... Ik vind het zo zonde als ze maar twee have dagen samen hebben, als het dan te lang duurt voordat het ijs gebroken is...
Nee, ze hebben geen contact via socials helaas... dat zou al wel schelen denk ik... Hij woont ook in het buitenland dus vandaar elkaar echt al jaar of vier, vijf niet gezien. Zo'n opdracht is wel een goede inderdaad. We gaan de volgende dag een fietstocht doen, dus daar kan ik misschien wel iets mee.
Kun je zijn socials via de ouders vragen? Dan kan je dochter hem alvast een berichtje sturen. 'Hi heb je al zin in het weekendje x?' Dat is vast makkelijker dan een eerste praatje in een restaurant met je ouders erbij.
Nou dat vindt ze dus ook echt super akward.... Ze kan hem zo vinden op Snap natuurlijk, maar dat weigert ze te doen hahahaha
Ik zou juist niets doen, behalve de gebruikelijke activiteiten, juist van die activiteiten om het minder awkward te maken, zou ik super ogrmakkelijk vinden.
Ja dat is ook een optie.... ze hebben het altijd heel leuk met elkaar gehad vroeger dus misschien komt dat nu wel weer vanzelf terug... maar een spelletje kan denk ik geen kwaad... dat doen wij welk vaker tijdens een etentje...
Hier ziet onze oudste een vriend twee keer per jaar. Is in begin heel onwennig en akward. Maar meestal is ijs snel gebroken. Bij jullie is wel al langer geleden maar zal vast ook goed komen. Veel plezier
Zijn dat twee jongens? Dat is misschien nog wel anders van een jongen en een meisje (in mijn geval...)
Ik zou ze vooral lekker laten en niet geforceerd een ‘her-kennismakingsactiviteit’ doen, maar juist zelf zo min mogelijk verwachtingen hebben van hun ontmoeting. Dat het vroeger super ging, hoeft niet te betekenen dat dat nu ook zo is (misschien was het ook anders geworden als ze elkaar wel nog steeds heel vaak zagen). Fijn als het weer zo is als vroeger (al is twee halve dagen daar erg kort voor), maar als het niet zo is, even prima, toch? Je kunt het toch niet forceren. Zeker bij mijn oudste zou het averechts werken als ik iets wil/verwacht, terwijl als ik het aan haar overlaat, het regelmatig gewoon ‘ontstaat’. En zo niet, ook prima, dan heeft ze er kennelijk geen behoefte aan of ‘werkt het niet (meer)’.
Ik zou helemaal niks doen. Nou ja hooguit een kaartspelletje meenemen. Zeker als jullie dat wel vaker doen met een etentje is dat geen gek idee. Mij lijkt het met die leeftijd juist heel ongemakkelijk als je een opdracht krijgt om te doen.
Als ik een puber was zou ik het super gênant vinden dat onze moeders er zich mee zouden gaan bemoeien...