De eerste duurde 9 uur & eindigde met een knip & vacuümpomp. Omdat de weeën rustig opbouwden, vond ik dit wel een prima bevalling. De tweede duurde 3 uur. Enorm heftig qua weeën & naweeën. De derde duurde 4 uur. Ook pittig qua weeen en helemaal omdat hij scheef lag met zijn hoofdje. Hierdoor moest ik met 6 cm persweeen wegzuchten. Fysiek was dit de zwaarste. De 4e was eigenlijk vrij relaxt. Duurde 6 uur, maar met hele milde weeen. Heb het grootste gedeelte een boek liggen lezen Emotioneel wel het zwaarst omdat we daarna het medische circus ingingen
De 4e (laatste tot nu ) doordat hij als sterrenkijker lag waardoor hij erg op mn rug duwde, bij 8cm persweeen maar nog paar uur moeten wegzuchten. De 3e was het makkelijkst
Ik heb anders gestemd. Heb mijn bevallingen niet als zwaar ervaren. (Nou heb ik ook wel makkelijke bevallingen gehad volgens mij) 1e geen weeën gehad. In 3 uurtjes bevallen. Wel een subtotaalruptuur wat gehecht werd in het ziekenhuis. Heb wel veel last gehad van de hechtingen nadien. 2e; lichte weeën gehad. Bevallen in 1,5 uur zonder "schade". Mocht heerlijk thuis blijven, echt zoveel fijner als na het bevallen naar het ziekenhuis moeten....
De eerste, bevalling duurde nog geen 3 uur waarvan 1 uur een weeenstorm met rugweeen terwijl ik vastgesnoerd was langs alle kanten.
Ik heb niet gestemd, omdat ik nog maar 1 kindje heb maar mag hopen dat dit ook de zwaarste periode rond de bevalling was. Erg erg ziek geweest en 12 dagen op de i.c. doorgebracht waarvan een poosje in slaap gehouden. Baby 5 weken te vroeg. Ik was er bijna niet meer geweest en heb geen herinneringen van de eerste periode van ons eerste kindje. Veel dingen gemist, eerste keer in bad, eerste flesjes. Voor nu nog geen plannen voor een 2e, maar ben vol goede hoop dat de periode rond een eventueel volgende bevalling beter zal zijn, dat kan toch haast niet anders haha
Ik ken je niet maar ik wil je toch een digiknuffel sturen. En mocht een 2e kindje ooit komen wens ik je een fijne bevalling en mooie kraamtijd toe!
Hier vond ik de 1e het heftigste. Na ruim een dag weeën bleef ik maar hangen op 2 cm. En eenmaal in het ziekenhuis schoot het ook niet op. De weeënopwekers werden na 6 uur ziekenhuis erbij gepakt (had toen 4 cm ontsluiting en de vliezen waren inmiddels wel gebroken). Dat vond zo heftig dat ik om een morfinepompje vroeg. Na een uur kreeg ik persweeën. De verpleegkundige geloofde me niet maar wilde wel ff kijken. 10 cm. Moest er dus een verloskunde opgetrommeld worden. En na 10 minuten persen en een knip en duw op mijn buik was ze er. Veel te licht en te klein.en ik verloor te veel bloed. Dus stond de kamer opeens vol mensen ,werd er een couveuse erbij gehaald ( man heefd te kleine nog niet eens vast gehad), en de gynacoloog stond klaar voor naar de ok te gaan. Wat gelukkig niet meer nodig was want ze hadden het net onder controle gekregen toen hij de kamer in liep. Dus dat was geen fijne bevalling. Maar niet zo erg als ik hier op het forum heb gelezen. Ik ben blij dat de andere 2 een stuk beter gingen. Al wil ik ook liever niet zoals bij de 3e al met persweeen aankomen in het ziekenhuis. (5 minuten na binnenkomst bevallen)
De tweede. Ik kon me helemaal niet ontspannen, omdat de vk zei dat het vast héél snel zou gaan, 3 mensen om mijn bed, verschrikkelijk vond ik het. Terwijl die het kortste duurde. Het persen had in 3 minuten gedaan kunnen zijn maar ik was zo bang, de eerste heb ik me suf geperst maar moest met de vacuum gehaald worden. Dus weigerde ik te persen, half uur later was ze er. Na mijn derde bevalling besefte ik pas dat ik geen echte persweeen heb gehad, alledrie de keren niet, alleen maar heel veel pijn, maar dat drukgevoel ken ik niet, dus veel op eigen kracht, denk ik achteraf. Bij de eerste en derde kon ik me helemaal concentreren op mezelf. Eerste was in het zkh, dus is er sowieso amper iemand bij je, mijn man stuurde ik met regelmaat naar de kantine. De derde was thuis, en heb ik iedereen geweigerd in mijn buurt, ik heb urenlang helemaal alleen rondgelopen en in bad gelegen, zo fijn.
De eerste.. daar zag ik zooooo tegen op. Is uiteindelijk (met pomp) gelukt binnen 5 uur. Omdat die bevalling me mee viel, ging ik denk ik te makkelijk de tweede in. De tweede ging ook snel, maar omdat de verloskundige van het ziekenhuis de pomp niet wilde heefthet onnodig een paar uur langer geduurd. Uiteindelijk toch de pomp erbij gehaald. Ik heb geschreeuwd: "HET IS GELUKTTT"!!! haha. Herstel was overigens wel veel beter, doordat ik bij de eerste heel veel bloed verloren had, zodra ik rechtop ging, ging ik onderuit. Bij de tweede stond ik op en wandelde naar de douche. Dat wastoch ook best prettig!!
Eerste was t ergste 10 uur lang weeenstormen die niet veel deden dus opwekkers erbij. Daarna derde 2 uurtjes maar maar ook met opwekkers ivm inleiden. Gelukkig maar 1 min persen. Tweede 2,5 uur en het minst pijnlijke omdat dat zonder opwekkers was. En ook maar 2 persweeen.
Eerste bevalling was een weeën storm. Binnen 4 uurtjes was onze dochter er. En geen naweeën gehad. Top zou je zeggen! Helaas door een inschattingsfout van de verloskundige wel blijvende schade opgelopen. Ze hadden onze dochter als zeer klein bestempeld nog geen 6 pond en uiteindelijk bleek ze ruim 8 pond dus voor mijn onderkantje eigenlijk te groot en in de snelheid en door het drukken en trekken heb ik een symfyse ruptuur (gebroken schaambot) opgelopen dus een heel lang herstel met 7 maanden revalidatie en blijvende schade aan linker heup en schaambot. Was onze dochter kleiner geweest had het fout kunnen aflopen dus dat was achteraf echt een schok. Nu na 5 jaar en heel wat medische molen later zwanger van nummer 2 en gezien mijn voorgeschiedenis zal dit een geplande keizersnee worden om verdere schade te voorkomen. Ik ben blij dat de eindstreep in zicht is want door het gewicht van de buik heb ik heel veel pijn en zeker de laatste 2 maanden kan ik weinig en groeit het schuldgevoel richting mijn dochter. Dus ik kijk best uit naar de keizersnee omdat ik toch hoop wat sneller weer op de been te zijn dan de eerste bevalling en dat de pijn weer behapbaar wordt. Nog een paar dagen dus het is echt aftellen
De tweede (en op dit moment de laatste). Waar ik bij de eerste bevalling nog 20 min de tijd had voor 5-10 ontsluiting was het bij de tweede bevalling in 10 minuten. Die laatste weeënstorm was niet te doen. Ook had mijn 2e zoontje massieve schouders. Zijn hoofdje was geen probleem maar daarna zat hij voor mijn gevoel vast.
Ik heb gestemd op de 1e, omdat ik toen alles heb gehad. Ik zat al vrij snel op 10 cm zonder pijnstilling met rug en buik weeën, maar met persen kwam ze geen millimeter verder. Uur geperst, daarna nog een kwartier met vacuümpomp en uiteindelijk werd het een ks. Al met al duurde het 13,5 uur. De 2e ging iets sneller (9 uur), heb toen wel om pijnstilling gevraagd. Maar is na 12 minuten persen geboren met een knip. Erg veel last van gehad. De 3e ging nog sneller (4 uur), ook om pijnstilling gevraagd. Verschrikkelijk veel pijn gehad tijdens het persen. Persen duurde gelukkig maar 10 minuten. Was een zwaar kindje met een hoofdomtrek van 37,5. De 1e bevalling vond ik dus het zwaarst, maar het herstel van de 2e bevalling duurde langer (al had dat waarschijnlijk niks met de bevalling zelf te maken).
De eerste. Sterrenkijker dus al heel vroeg zware weeen en persweeen. Heeft totaal 18 uur geduurd waarvan 1.5 uur persen. Met vacuumpomp eruit gesleurd en ik compleet uitgescheurd.. Echt een hel een een pijn 2e thuis geboren en nog geen 3 uur tijd waarvan 10 min persen. En kan echt zeggen dat ik nauwelijks pijn gehad heb. Trouwens geboorteTENS gebruikt Super ding
Absoluut mijn vierde Mijn eerste duurde lang maar was alleen het laatste 1,5 uur ongemakkelijk, de tweede ging appeltje eitje de derde was best pittig maar Goed te doen, bij alle drie kwamen de weeen niet goed op gang en heb ik wee opwekkers gekregen alle drie ook gezond geboren en de volgende dag lekker naar huis, ( alle drie tussen de 36.3 en 37.0 weken geboren ) Bij de vierde had ik met 35.5 al enorm pijn in de rug, ik wist niet hoe te liggen niet hoe staan hoe te lopen, ik lag hele nachten huilend in een warm bad mijn wat ik dacht voorweeen weg te puffen en over mijn rug te wrijven, met 36.1 de gyn gebeld dat ik het niet meer hield, die dag zou inleiding gepland worden ( met 37 weken ) maar ik mocht wel een paar uur eerder komen, Ik ging aan de ctg en bleek al weeen van 127 te hebben, getoucheerd en had 3cm ontsluiting, ondertussen zat ik vol in de weeen, en schoot de ctg meter ook omhoog, de 1 na de ander, hield niet op, been weeen rug weeen maar in mijn buik zoals bij de eerste drie voelde ik nauwelijks wat, na een uur had ik 4 cm na 2 uurtjes had ik 5 cm en daar ben ik 6 uur op blijven hangen met die weeen die non stop door gingen op standje hoog,en de gehele tijd ook moeten spugen ( heb een heftige Hg zwangerschap gehad ) de gyn kon niets doen die zat in een vergadering en had al mijn bevallingen gedaan dus wee opwekkers deed ze liever niet zodat zij na 18.00 uur mijn bevalling kon doen, om 18.15 uur nogmaals getoucheerd ik had nog steeds 5 cm, de “stagiaire” mocht ook even voelen en zei ook 5 a6 cm, maar per ongeluk ging ze te diep en prikte mijn vliezen door, na 10 minuten zei ik dat ik moest persen, maar in 10 minuten van 5 naar 10 cm ontsluiting gebeurde niet snel dus ze voelden eerst nog even, en indd ik had volledige ontsluiting, ik heb 20 minuten geperst ( bij de andere drie 8 minuten ) en hij werd zo goed al levenloos geboren, weken lang op de nicu, zware operatie en pijnlijke behandelingen/onderzoeken volgden, dat was echt een heftige periode, Gelukkig nu een zo goed als gezonde knul van bijna 2,5, Alleen kijkend naar de bevalling was de vierde het zwaarste, maar ook de tijd erna was bij de vierde het zwaarste.
De 2e (van de 2) Bij de 1e werd ik een soort van overrompeld. Te vroeg (35.3) ziekenhuisopname, snelle bevalling, enz. Bij de 2e kon het ook weleens snel gaan (en dat was ook zo) maar na de 35 weken duurde het heeeul lang voordat er eindelijk iets gebeurde. Bij 39 weken braken mn vliezen en mocht thuis bevallen maar heb dat allemaal zo bewust meegemaakt. Alles ging sneller (weeen en persen) maar toch.... Achteraf gezien een droombevalling maar op het moment zelf wist ik het zeker: Noooooit meer!
Absoluut mijn derde bevalling. Dit was wel een afgebroken zwangerschap. De weeën en het verdriet i.c.m de angst voor het onbekende, vreselijk. De andere bevallingen gingen vrij soepel. Mag zeker niet klagen