Ik vind mijn bevallingen totaal niet met elkaar te vergelijken maar zeker weten de eerste. Bij de eerste was er om 7.00 uur nog niks aan de hand, om 8.00 uur belde ik mijn man dat hij direct weer naar huis kon komen want ik had pijn (weeën dus). Gelijk hoppa weeën van een minuut, om de minuut. Ik had niks kunnen eten of drinken. Nog wel wat zuiveldrank gehad, kwam er net zo hard weer uit. Weeën werden snel zwaarder en duurden langer, gelukkig meer tijd er tussen. Had geen echte persweeën, alles op eigen kracht moeten doen. En daarna veel bloed verloren. De eerste uren/nacht mocht ik mijn bed niet uit. Ik was kapot. Tweede duurde veel langer en kon op een gegeven moment geen ontspanning meer vinden tussendoor. Ow die rugpijn.... Alleen overdag gewoon kunnen eten en drinken en normaal bloedverlies toen de baby er was. Deze keer wel persweeën en mijn lichaam deed het zelf. Nog een half uur flinke weeën gehad van die stomme placenta en na een spuit was die er ook eindelijk. Zelf kunnen douchen na afloop en na paar uurtjes rusten hobbelde ik alweer wat door het huis heen. Hoop heel erg nog eens een derde bevalling te mogen meemaken.
De derde bevalling was voor mij toch wel het zwaarste en dat had puur te maken doordat de kleine man vast zat met zijn schoudertje (schouderdystocie). In de tien minuten persweeën die ik had voor hij geboren werd heeft hij nog geen 2 minuten vastgezeten, maar dat was voor mij even heuse paniek en voelde alsof het 3x zolang duurde. Ik moest me van normale rugligging ineens omdraaien (all fours) zonder dat me direct iets verteld werd en terwijl zijn hoofdje al geboren was, dat ging zo tegen mijn gevoel in maar uiteraard toch gedaan, en toen ging er ook nog eens een hand van vk naar binnen (hopende dat ze zo een armpje geboren kon laten worden, maar meneertje hield ze hartstikke stijf), waarna ik ineens weer terug op mijn rug moest. Direct daarna is hij gelukkig meteen geboren, maar wel behoorlijk blauw en niet direct met huiltje (toch een apgarscore van 8 gezien hij heel snel herstelde en bijkleurde voor hij alsnog begon te huilen én omdat tijdens de bevalling zijn hartslag op een dipje na constant erg goed bleef). Bij mij sloeg dat naderhand wel even in, met name omdat het dus allemaal zo heel erg snel ging en ik even in paniek raakte. Afgezien van dat heb ik wederom een vlotte bevalling gehad en mag ik verder niet klagen. Dit was tevens ook de derde thuisbevalling weer!
De 3e! Ik mag niet klagen maar de 3e ging zo snel voor mijn gevoel dat ik in paniek raakte en nog helemaal niet besefte dat hij was geboren.. Om 20.30 belde ik mijn man dat hij terug kon richting ziekenhuis omdat ik weeën begon te krijgen en om 22.45 was hij geboren. Ik heb in mijn papieren geen tijd van uitdrijving staan .. Hij kwam met 1 goede perswee ter wereld. Toen de vk hem aan wou geven aan mij gaf ik hem zo terug.. pak hem maar zei ze en toen dacht ik pas oh Ja! Hij is er al .. Heb ook nog steeds behoorlijke na weeën helaas
Ik vond de 2e heftiger. Die duurde weliswaar 2.5 uur maar heb t als heftig ervaren. De weeën begonnen om 0400. 0500 ziekenhuis en zat al op 8 cm 0622 was ze er. 1e duurde 8 uur. Vond t zo heftig dat ik er de eerste maand mentaal last van had.
Mijn eerste. Ik wist niet wat me overkwam en raakte volledig in paniek. Ik had heup en rug weeen en wist niet wat ik er mee aan moest. Uiteindelijk kreeg ik pijnstilling maar hierdoor mis ik hele stukken. Werd er heel high en moe van. Na 7 uur is ze geboren waarvan 45 minuten persen een duw op mijn buik en een knip. Vreselijk..
Ik vond de 3e het zwaarst omdat mijn vliezen braken met 36 weken eb ik in het zkh aan de ctg lag om m'n weeën op te vangen. Terwijl ik liever loop of andere houdingen aannam maar dat kon dus niet.. daardoor het vervelendste van de 3. De tweede bevalling was qua pijn het hevigst maar duurde alles bij elkaar maar een uur (complete weeën storm), daardoor was ik hartstikke fit nog na de bevalling en meteen weer op de been. Heftige bevalling maar die zou ik zo nog een keer overdoen
De tweede. Bij de 1e weet je niet wat je te wachten staat dus liet het wat over me heen komen.. Zat toen ook echt in mn eigen wereldje. Duurde 4,5 uur en bouwde zich langzaam op. Persen duurde 20 minuutjes.. Thuisbevalling. Bij de 2e moest ik naar het zhuis, wat ik al een domper vond, ivm langdurig gebroken vliezen. Gelukkig begonnen de weeën nog wel spontaan. Omdat ik in het zhuis was kon ik me niet goed ontspannen waardoor ik niet in die "eigen wereld" kwam.. Ik kwam in een weeënstorm.. voelde gewoon als 1 grote wee van 2 uren lang. Toen ik mocht persen bleek hij een sterrenkijker. Persen duurde maar 12 minuten maar wel erg pijnlijk en zwaar. Deze bevalling duurde maar 3 uurtjes, maar wel het minst prettig van allemaal.. De pijn maakte ik veel te bewust mee.. De 3e was echt een eitje! Keek er best tegenop.. 's Avonds kreeg ik wat lichte weeën die zich langzaam opbouwde.. Ik zei elke keer tegen mn man: "pfff het ergste moet nog komen!" Maar dat gebeurde maar niet.. toen de vk kwam mocht ik al persen.. Ik dacht echt; " he? Maar ik heb nog helemaal geen pijnlijke weeën gehad" Nadeel was wel dat door dat ik bijna geen weeën had, dus ook geen persweeen had. Dus moest echt op eigen kracht persen Dat was wel erg vermoeiend.. haha maar goed.. die bevalling zou ik wel 10x over kunnen doen.. Alleen die naweeën indd! hel!
Mijn eerste heb ik als zwaarst ervaren, vooral omdat het voor mij een traumatische ervaring was met een postnatale depressie als gevolg. Op papier was de tweede bevalling zwaarder (uiteindelijk een spoedkeizersnee) maar die heb ik niet als traumatisch ervaren. Bij beide bevallingen stagneerde de ontsluiting en heb ik later urenlang op eigen kracht moeten persen. De kinderen zijn letterlijk uit me getrokken. De derde was zeer pijnlijk, een heel uur lang. En toen was ik al klaar. En helemaal op eigen kracht. Gek genoeg heeft dit me geholpen om de vorige bevallingen te verwerken en accepteren.
Voor mij ook de tweede. De bevalling zelf ging heel snel, maar daardoor wel met een giga weeënstorm. Hij kwam er met de eerste de beste perswee uit, maar omdat ik 10 minuten daarvoor nog maar 4 cm ontsluiting had zag ik het niet helemaal aankomen. Ik vond het nogal overrompelend allemaal. En ik heb ook dagenlang naweeën gehad. Krijg je in no time die baby, maar daarna ook nog de rest van je weeën haha.
Mijn eerste bevalling was lang en met name het pers gedeelte was heel zwaar. De tweede ging snel maar voelde ik de gehele tijd paniek, daarnaast had die een hele heftige nasleep. Ik denk dus dat ik mijn tweede bevalling zwaarder vond...
Ik vond die van onze zoon pittiger, omdat alles nieuw is en het je een beetje overvalt, daarbij ging de bevalling ook vrij vlot, dus onverwachts thuis bevallen, vond ik wel fijn, maar totaal ruptuur dus daarna als nog naar het ziekenhuis, was toen zo'n domper en werd er zo door overrompelt, had er nooit over nagedacht dat dat zou kunnen gebeuren (beetje naïef ofzo). De 2e bevalling ging nog vlotter, duurde 2 uur vanaf de 1e pijnlijke wee (die van onze zoon 4,5uur), weer onverwachts thuis bevallen. Vanwege totaalruptuur vorige bevalling het advies gekregen om in het ziekenhuis te bevallen, maar toen de verloskundige kwam om 22.00 had ik al 9cm ontsluiting en om 22.30 is onze dochter geboren. Nu weer een totaal ruptuur, maar nu had ik er al een soort van op gerekend, wist wat me te wachten stond. Daarbij had ik bij de 1e een weeënstorm en bij de 2e niet, tot 20 minuten voor de bevalling had ik gewoon weeën om de 3-4 minuten die ongeveer 1 minuut aanhielden. Dus tussendoor steeds even tijd om bij te komen, voelde bijna relax, daarom dacht ik ook dat ik nog nooit zover kon zijn. Om 22.10 brak het los, was ik zelf even de controle kwijt, maar vk hielp me die binnen een paar minuten terug te krijgen en om 22.30 was onze dochter er al, dus dat was maar even kort doorbijten, om 22.33 kwam de placenta, om 22.40 zat ik op de rand van het bed familie te bellen en om 23.00 in de auto naar het ziekenhuis. Ik zou deze bevalling echt zo nog een keer doen (alleen dan graag zonder totaal ruptuur).
De eerste bevalling. Die was snel en heftig, binnen 4,5 uur. Meconium in het vruchtwater, groot kind, hartslag die daalde en een klinisch verloskundige die bijna in paniek raakte. Uiteindelijk net een grote knip, waarbij een bloedvat geraakt werd en daardoor een spuiter, en een duw bevallen. Ze zeiden toen dat ik ongeveer 800 ml bloed was verloren maar met een hb van 5 is het volgens mijn eigen verloskundige wel aardig wat meer geweest. De bak met vruchtwater enz was ook op de grond gevallen dus samen met de spuiter van het verkeerd knippen en de zooi op de grond was het dus een aardige rommel in de verloskamer. De 2e bevalling was een heel stuk beter te doen. Vliezen braken om 3 uur, om 4 uur naar het ziekenhuis. Om 4.30 gaan persen en om 4.33 was onze 2e dochter geboren. Klein beetje ingescheurd en veel naweeën. Maar zou die bevalling zo weer over doen.
De derde ... De eerste duurde het langst, tweede en derde allebei binnen 4 uur geboren, maar de derde bevalling was veruit de pijnlijkste door nierstuwing.
De tweede bevalling, ondanks dat hij maar 3,5 uur duurde. Ze was vrij zwaar en ik vond het gewoon erg heftig, van niets naar een weeënstorm. Ik vond het persen ook erg eng, dacht steeds dat ik doormidden zou scheuren. Uiteindelijk alleen een schaafwondje. De eerste bevalling duurde veel langer (13 uur), maar dat was een dromerige badbevalling met op het laatst een weeënstorm, waar ik enorm high van werd. Ik ben daar hele stukken van kwijt, ook omdat de persfase best lang duurde (een klein uur). De derde was mijn fijnste bevalling. Het was de enige die ingeleid was. Toen de vliezen waren doorgeprikt en het infuus werd aangesloten, was ze na 1,5 uur geboren. Ik heb geen moment ervaren dat het infuus te hoog stond, en ik had nog nooit zulke krachtige, effectieve weeën gehad. Het persen ging goed, binnen 5 weeën was ze er, en geen knip of scheur. Ze deden alledrie pijn maar de derde heb ik heel bewust beleefd, ik was echt klaarwakker en daarom voor mij het meest geslaagd.