mijn zoon van 6 kan zich dus ongeveer 30 seconden op 1 ding concentreren Een ramp dus: bij het aankleden moet ik wel 20 x roepen dat hij moet haasten. Maar hij kan serieus 10 rondjes rond de sofa lopen met zijn kous in zijn handen en nadien is de tekenblok interessanter en moet hij plassen en ruziemaken met zijn zus en nog eens drinken. Allemaal met die kous in zijn handen dus. Ik moet er dus naast staan en constant zeggen wat hij moet doen. " doe nu je linkerkous aan, kijk naar mij, doe die kous aan, neen niet naar zus gooien, doe die kous aan," enz... En dat is dus nog maar 1 kous, de andere idem, en de t-shirt, de broek enz. Nog iemand tips?
De enige tip die ik heb is hem niet meer aansporen en het zover laten komen dat em in pyama naar school moet...zal zeker de laatste keer geweest zijn denk
Moet je wel het kind voor hebben Hier zijn dat soort 'straffen'/consequenties bijv geen probleem. Bij papa over de schouder in pyjama en met sloffen aan en 'veel succes op school'. Interesseert haar niets.. De combi van papa en mama's karakter: helaas zou ik bijna zeggen, maar aan de andere kant liever iets te weinig van wat anderen van je vinden aantrekken als iets te veel @ TS: op een minder 'interessante' of afleidingsgevoelige plek laten aankleden? Bijv badkamer, gang, eigen kamer? Hier gaat het stukken beter nu ze zich alleen op haar kamer of in de badkamer eerst aankleedt voordat ze naar beneden komt om te eten.
herkenbaar, al 6 jaar aan het modderen met stiefzoon, hij is nu 13 en nog steeds zo. Zijn broer en zus van 11 ontbijten zelf, en kleden zich dan zelf aan en poetsen hun tanden, wassen hun gezicht en doen hun haar. Sokken en schoenen gaan ook netjes aan, maar die van 13 dus niet. Als je hem niet zegt dat hij moet ontbijten blijft hij in ze pyama op de bank zitten. Of als hij zelf iets in zn hoofd heeft om te gaan doen doet hij dat wel feilloos (zoals een stuk fietsen of iet in elkaar knutselen) maar vergeet hij dus de rest. Wij hebben alles al geprobeerd, ook in samenwerking met zn moeder dat het "in beide huizen" hetzelfde is. Zij plakt nu post-its door het hele huis met dingen waar hij aan moet denken voor hij naar school gaat, en verder veel losse opdrachtjes. Dus niet "ga je maar klaar maken" maar "poets je tanden", "was je gezicht", "doe je haar" Wel hebben we na uitgebreid onderzoek ontdekt dat hij 98% matcht met het syndroom van Asperger, als je dat leest verklaard het echt een hoop!!
Hier idem met onze zoon van 7. Aankleden duurt een eeuwigheid. Maar ook met andere dingen heeft hij maar een korte spanningsboog. Hij kan zich prima goed vermaken, maar alle activiteiten die hij doet, bijv. tv kijken, computeren of lego, duren elk maar een kwartiertje tot maximaal een half uur. Wij hebben nu een verwijzing voor een adhd onderzoek liggen. Was wel grappig, een vriendin van mijn dochter ( 11 jaar ) was hier vorige week te spelen. Zij heeft adhd en ondertussen goed aan de medicatie. Ik zag haar al een poosje naar onze zoon kijken toen ze opeens vroeg :"Hebben jullie al overwogen om N. een keer te laten onderzoeken op adhd"? Dus ik vroeg waarom? Nou zegt ze, ik herken mezelf in hem van toen ik nog geen medicatie had... Dus ik denk dat hij binnenkort maar onderzocht moet worden. Hij is ook vooral 's nachts erg druk. Daar wil je niet naast liggen. Doe je geen oog dicht. Door zijn drukte houd hij zichzelf ook wakker. Voor het inslapen krijgt hij al melatonine, maar dat helpt niet tegen de onrust 's nachts.
Dit kon het verhaal van onze oudste en derde zoon zijn! Tot groep 5 was het met onze oudste een ramp! Alles, alles, alles hebben we geprobeerd (thuis en school) om hem te stimuleren om zich beter te kunnen concentreren. Niks hielp. In groep 6 sloeg hij om als een blad aan de boom. De leerkracht had al aangegeven dat hij in eerste instantie niks extra's ging doen voor de concentratie en het eerst maar eens op zijn beloop gelaten. Dat heeft geholpen! Nu onze derde zoon(8) zich ook zo belabberd kan concenteren, maak ik me niet meer zo druk. Hij kan nog steeds redelijk meekomen op school. Voor mij is het alleen weleens lastig, want ik moet dingen héél vaak herhalen We wachten het eerst maar eens af. Hij is gewoon nog erg "jong en speels". Ik hoop dat hij, net als zijn broer, ook ineens de omslag gaat krijgen (en dan graag nog vóór groep 6!).
Klinkt heel herkenbaar. Heb je wel eens een dagritmekaart geprobeerd? En als hij alles dan zelf op tijd gedaan heeft een sticker laten opplakken waarmee hij voor een beloning spaart. Op die manier kan het hier wel vlot.
thx, Dat van "dan ga je maar in pyama naar school" hebben we geprobeerd, maar helpt geen moer". T is niet dat hij het uit baldadigheid doet, hij schijnt gewoon echt geen concentratie te hebben. Idem voor aankleden in de badkamer ed, zelf al is er niets te zien dan nog kan hij het niet. En dit in tegenstelling tot zijn 4jarige zus, die kleedt zich perfect zelf aan zelf zonder dat we het moeten zeggen. Ze weet dat als het ontbijt gedaan is ze haar kleertjes moet aandoen en dat doet ze dan ook ADHD enz heb ik ook al gedacht, vooral omdat hij op school ook zo is. De juf zegt dat hij gewoon geen minuut stil zit, hij knaagt ook zijn potloden helemaal kapot en wiebelt constant. Qua leerstof is het geen probleem: hij is heel intelligent en haaalt het zo op, maar als een oef langer is dan een blad dan zie je zo zijn concentratie verdwijnen in de oef (vb "teken het bloemetje na. het begint met een heel mooi bloempje, maar na een stuk of 5 is het gewoon een kriebel geworden). Mss hem toch hiervoor in de gaten houden
Toch ben ik van mening dat er tegenwoordig veel te snel gedacht wordt een één of andere stoornis. Het kán natuurlijk dat hij ADHD heeft, maar hij is ook gewoon een jongen van 6 met een eigen karakter wat niet te vergelijken is met dat van een broertje of zusje! Mijn tweede zoon van 12 zit in groep acht met 9 jongens en mijn zoon is de enige zonder etiket. Het hele "alfabet" komt in zijn klas voor: asperger, ADHD, ADD.... Nu wil ik niet beweren dat ze deze dingen níet hebben, maar het lijkt tegenwoordig wel een trend te zijn. Als je kind niet tussen de lijntjes valt, moet er op zijn minst getest worden, want dan zal er vast iets aan de hand zijn. Onze oudste zoon is gediagnosticeerd op PDD NOS. Achteraf hebben we daar spijt van. Hij heeft tot groep 5 wel veel concentratieproblemen gehad en hij had veel last van angsten, maar heeft eigenlijk nooit echt hulp nodig gehad. Hij is zijn problemen zelf te boven gekomen. De diagnose heeft hij echter voor het leven en, ondanks dat hij prima functioneert en eigenlijk niemand iets merkt van zijn "afwijking", werd hij bijna niet toegelaten op het vo. Ze hadden daar niet zoveel zin in een leerling zonder rugzak, maar mét een stoornis. We hebben moeten praten als brugman om hem op de gewenste school te krijgen! Zoals ik in mijn vorige post ook al schreef, is zoon nr. 3 een kopie van zoon nr. 1, maar voorlopig is er geen haar op ons hoofd die er over denkt om hem te laten testen. Zolang hij op school niet uitvalt of onhandelbaar is, wachten wij het netjes af. Grote kans dat hij er ook "gewoon"overheen groeit en zonder stempeltje groot kan worden
Maar goed als een kind wel een dergelijk syndroom heeft en hij heeft hierdoor problemen op school (wel intelligent genoeg, maar kan aandacht er niet bij houden) Is het WEL zinvol om er iets mee te doen! Anders krijg je achteraf spijt en beland het op een niveau dat achteraf gezien veel hoger had kunnen zijn!!!!. Mijn man kampt nu nog met de problemen die daardoor zijn ontstaan. Hij is vroeger nooit gediagnoseert en heeft lts gedaan, terwijl hij achteraf gezien veel hoger had kunnen doen, als ze hem maar hadden geholpen met zijn concentratieproblemen! Wat ik maar wil zeggen is dat idd er wordt weleens te snel een stempel gedrukt, maar je moet ook niet ten onrechte bang zijn voor een dergelijke stempel. Als je kind goed meekomt op school, zou ik zeggen laat lekker gaan. Maar als hij door een syndroom minder presteert is het echt wel de moeite waard!
Dat is ook wat ik bedoel: als je kind slecht/ niet functiondeert in het dagelijks leven, kan het een oplossing zijn om hem/ haar te laten testen en professionele hulp in te schakelen. Is dit niet het geval (kost het je "alleen"bakken energie), laat het eerst eens op zijn beloop. Grote kans dat hij/ zij er wel overheen groeit.
Hier ook zo'n goudvisje. Hij zit in groep 3 en helaas kan hij niet meekomen door zijn moeite met concentreren. Dus nu laten we hem testen, zodat ze op school weten hoe ze met hem om moeten gaan.
vanochtend effe een gesprekje gehad met een aandere mama uit de klas. Blijkt dat het heel normaal gedrag is voor een jongen van 6 Haar zoon is nog erger, zijn vriendje J ook en een ander jongetje uit die klas is ook zo hyperactief. Schijnt gewoon jongensgedrag te zijn Nu: dit weekend mag hij buiten in de bomen zitten en in het bos te boel gaan afbreken. Boys wil be boys
Precies! Als gedrag echt zo afwijkend is dat ze ook op school vinden dat het het leren (of het leren van klasgenoten) belemmerd, is het raadzaam om hulp in te schakelen, maar jongens zijn nu eenmaal anders dan meisjes (en laten wij als moeders nou net meisjes zijn) en dat mag ook gewoon (al kan het soms verdraaid lastig zijn om er mee om te gaan).