Mijn zoontje heeft er een houtje van om keihard en heel hoog te gaan gillen, niet alleen voor de leuk om zichzelf te horen, maar ook als hij bijivoorbeeld geen aandacht krijgt, als we bijvoorbeeld aan het praten zijn. Of als iets niet lukt, dan wordt ie boos en gaat ie ook gillen. Hoe pakken we dit aan? Dat ie af en toe gilt vind ik echt niet erg en zeker niet als ie gilt van plezier, maar dat gillen om aandacht of omdat ie vind dat wij iets moeten doen (bijvoorbeeld een speeltje pakken waar hij nog niet bij kan), dat wil ik graag afleren, maar hoe pak ik dit aan? Heb al geprobeerd te negeren, maar hij gaat net zolang door tot je vanzelf reageert. Boos worden, helpt ook niet echt, hij kijkt ons dan aan met een beteuterd gezicht en die heerlijke onschuldige bambi-ogen, maar 2 tellen later gaat ie doodleuk verder. dus als iemand een goede tip heeft??
Ik zou echt volhouden met negeren en wanneer hij stil is DAN pas het speeltje pakken/ aandacht geven of wat dan ook zijn bedoeling was. Zo leert ie dat ie niet met gillen iets voor elkaar kan krijgen. Wanneer je uiteindelijk overstag gaat geef je hem het seintje: "de aanhouder wint!" En blijft hij het gillen om iets voor elkaar te krijgen, want blijkbaar werkt dat! Lijkt me trouwens wel lastig hoor.... Ik praat wel makkelijk,maar moet nog zien of ik het ook kan negeren tegen die tijd. Mijn zoontje gebruikt t nu alleen nog om zichzelf te horen en gaat van hoog naar laag en van zacht naar hard.... hahaha!
Zowel Sam als Fay hebben dit gedaan, en bij hun waren het echt periodes. Rondom "sprongetjes" en ook rondom het doorkomen van tanden en kiezen. Heeeeeel vervelend is dit, maar gelukkig is het hier nu over. (tot Fay weer een sprong of kies krijgt)
René doet dat nu ook al. Ik geef echt totaal geen response aan dit soort gedrag. En op een gegeven moment stopt hij dan ook. This even doorbijten, en de tijd lijkt lang eerdat hij stil is maar inweze zijn het maar een paar minuten. En als het langer is. Jammer dan voor hem denk ik dan. Gewoon rustig zijn dan krijg jij je zin.
hier ook z'n "meisje" met zijn gegil afschuwelijk hij gild echt heel hoog en heel hard.ik schenk er ook geen aandacht meer aan.wat hij wil er wat mee bereiken en dat bereikt hij niet met gillen
Ik vind het wel lastig hoor om het te negeren, omdat ie er heel driftig bij kan worden, niet altijd hoor. Maar ik zal proberen om het nog meer te negeren, hopen dat het minder wordt .
hier ook hoor. Helemaal rood aanlopen en krijsen. Net ook weer. Ik zeg dag meneertje ga jij maar lekker op je bed uitblazen. En na een minuut of 10 was het helemaal stil en ligt hij met zijn armen wijd en benen wijd te slapen. Zal even stiekem een fototje maken. Plaats ik hem hier zo. hihihihi
Het gillen is heel normaal, ze kunnen nog niet praten maar willen je wel duidelijk maken dat ze iets willen. Dit gaat vanzelf over als ze kunnen praten of op een andere manier duidelijk kunnen maken wat ze bedoelen.
Mijn dochter, bijna 2, doet het ook. Om aandacht (helemaal nu ze een broertje heeft). Ze vindt het heel vervelend als ik met mijn man in gesprek ben of tegen haar broertje klets en schreeuwt/gilt dan heel hard AAAAUUUUWW!!!!!!! en dan tien keer achter elkaar. Ze kijkt er ook heel woest bij. Ik probeer het te negeren of te voorkomen maar oef, dat valt nog niet mee met een (probleem)baby erbij! Hij schrikt ervan en slaapt al zo moeilijk.. nee, niet leuk. De Gouden tip heb ik niet, helaas.. positief gedrag belonen en ik hoop dat het gauw overgaat.
Mijn dochter kan heel goed praten.. dus daar ligt het niet aan bij haar. Het is een negatieve vorm van aandacht vragen hier. Maar bij kleinere kindjes is het misschien wel een vorm van duidelijkmaken.
"Gelukkig" is het herkenbaar voor sommige van jullie. Maar als ik heel eerlijk ben, ik vind het echt lastig, want ook mijn zoon loopt helemaal rood aan, kijkt boos en spant zijn hele lijfje aan en maakt vuistjes van zijn handjes. Meestal is het idd als hij iets wil en er niet bijkan. Hij kan goed zitten, maar kan niet zelfstandig van zit naar lig, dus als hij op de grond zit te spelen en zijn speeltjes weggegooid heeft, kan hij er dus niet meer bij en gaat dan zo zitten gillen. Maar echt net zo lang tot we reageren. Ik probeer het dan te negeren, maar mijn man kan er slecht tegen en die gaat dan heel hard HEE roepen o.i.d., wat ook niet helpt hoor, meneertje kijkt dan heel onschuldig naar zijn vader om vervolgens 2 tellen later doodleuk verder te gaan. Het gillen vind ik tot daar aan toe, maar de drift die erachter zit, dat maakt me een beetje zorgen. Trouwens, wat een leuke foto zeg! Heerlijk zo in zijn luier in het bedje!