Na een aantal zeeeeeer vermoeiende maanden (huilbaby), waarin ik geen enkel ritme heb kunnen opbouwen, ben ik nu bezig met mijn zoon van 7 maanden een slaapritme aan te leren. Ik leg hem nu minimaal 2 keer per dag op bed overdag. Omdat hij niet altijd duidelijk slaapsignalen afgeeft, hou ik een marge van ongeveer 2.5u aan na de voeding. Dan moet ik hem wel even in slaap wiegen (ik moet hem dan stevig tegen me aanhouden, want hij gaat dan een beetje worstelen), en dan probeer ik hem net voordat hij echt in slaap is in zijn bedje te leggen (zodat hij dat nog meekrijgt). Dan blijf ik even bij hem. Soms huilt hij 5 minuutjes en dan gaat hij slapen. Als hij slaapt ga ik weg. Tot nu toe werkt dit goed; hij slaapt nu zo'n 2.5 a 3 uur overdag. Wat veeeeel meer is als voorheen! Hij is ook uitgeruster na een slaapje en jengelt minder. Ik doe dit nu ongeveer al een week. Ik vraag me alleen af, hoe ik dat "in slaap moeten wiegen" kan afbouwen. Nu probeer ik hem niet helemaal in slaap te wiegen, maar gewoon in "sleep-mode" te krijgen, en dan leg ik hem dan in bed. Zal hij dit - als ik het zo blijf doen - steeds minder nodig hebben?
Wat is de reden dat je dit op deze manier zo doet? Kan je hem niet gewoon wakker in bed leggen of gaat hij dan huilen?
Gewoon niet wiegen en gelijk wegaan. Het zal niet makkelijk worden maar gewoon laten huilen of steeds terugleggen maar niet bijblijven hij leert zelf zich in slaap brengen
Ik geloof helemaal niet in laten huilen! Het is een communicatiemiddel van je kindje, wat verder nog maar weinig kan. Je wilt ze toch niet laten weten dat je niet komt als er iets is. Je kunt wel proberen hem in bed te leggen en hem te troosten. Zonder woorden! Maar hem dus steeds iets wakkerder weg te leggen... En alleen op te pakken als hij echt huilt, niet als hij een btje 'zeurtt' want dar hebben veel baby's nodig voordat ze in slaap kunnen vallen. Succes! Het gaat vast steeds makkelijker! Geduld, je kindje is nog klein.
Ik zou zorgen voor wat vaste slaapassociaties: een muziekje, een knuffeltje. Als je die erbij hebt bij het wiegen en vervolgens steeds iets eerder hem in bed legt, kun je rustig aan toewerken naar wakker in bed leggen en wordt het wiegen steeds minder zijn slaapassociatie en het muziekje en knuffeltje steeds meer. Hier werkte dat goed, ben dat nu ook weer aan het doen na maanden van in slaap wiegen, zodat ze straks als ze opgeknapt is na een ingreep aan de neus- en keelamandelen ook weer snel zelf in slaap kan gaan vallen Laat je niet wijsmaken dat je hem gewoon cold-turkey in bed moet leggen: hij heeft heel wat al mee moeten maken, die extra veiligheid en rust die je hem nu zo kunt bieden, is alleen maar fijn en ook zo kom je prima tot zelfstandig in slaap leren vallen Dat hoeft echt niet met huildrama's
Beste Veertje, ik raad je de slaaptraining af. Huilen is het enige communicatiemiddel wat babytjes hebben. ZE hebben behoefte aan je nabijheid. Waarom je baby niet bij je nemen? Overdag dutten in een draagdoek, heb je je handen vrij. S avonds bij je in bed of in een co-sleeper. Komt je hechting/band ook ten goede. Waarom zulke huildrama's als het ook anders kan? Kijk eens op: Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding, of google eens op de naam van James McKenna. Staan een stuk kind- en oudervriendelijke manieren op! Succes! En laat die slaaptraining voor wat het is zou ik zeggen, ga werken aan de opbouw van de band met je kind! (Niet aanvallend bedoeld hoor, maar ik kan dit dus echt niet aanraden)
Laten huilen hebben sommige kindjes toch echt nodig! Wanneer ik in de kamer blijf tot dl stil is kan ik daar eeuwig blijven, want zolang ik in de kamer ben blijft ze huilen tot ik haar uit bed haal. Wanneer ik haar echter neerleg in bed en daarna wegga uit de kamer slaapt ze binnen een minuutje. Ze huilt even en ik hoor haar dan haar duim zoeken en ze valt vervolgens in slaap. Omdat ze 's nachts steeds vaker wakker begon te worden heb ik vorige week voor het eerst 's avonds haar laten huilen. Dit betekent echt niet dat je ze de hele avond alleen laat! Wat ik heb gedaan is haar in bed leggen, haar eerst 6 min laten huilen, naar haar toe, troosten (lukt alleen wanneer ik haar oppak) en wanneer ze rustig is haar weer in bed. Ze ging weer huilen, dus 8 min later weer getroost. Daarna nog een keer na 10 min en toen heeft ze de rest van de nacht geslapen. Sindsdien slaapt ze 's nachts gewoon, zonder steeds wakker te worden. Dat half uurtje narigheid heeft er dus wel voor gezorgd dat zowel kind als mama stukken blijer en uitgeruster wakker worden! Langdurig laten huilen ben ik ook niet voor, maar even huilen dat werkt voor sommige kinderen, waaronder die van mij Het is dus best te proberen als het je kindje uiteindelijk helpt.
Hey allemaal, bedankt voor de reacties! Eventjes antwoors op een paar vragen: - Ik draag hem niet bij me omdat hij bijna 10 kilo weegt (dat woog mijn vriend met die leeftijd ook, dus daar maak ik me verder niet zo druk om Bovendien merk ik steeds meer dat hij behoefte heeft aan rust en door de constante prikkel van bewegen en dingen kunnen zien vanuit de draagdoek, komt hij niet goed in slaap. Daarom ben ik daarmee gestopt. - ik laat hem hoogstens 5 minuutjes huilen (natuurlijk laat ik hem niet hysterisch worden, maar beetje jengelen is het meer.) En ik blijf dan ook bij hem tot hij zijn oogjes weer dichtdoet. - wiegen doe ik maar totdat hij een beetje in slaapstand komt en dan leg ik hem in zijn bedje. Hij is dan nog wel wakker, maar doezelig zeg maar. - ritueeltje heb ik ook (knuffeltjes dag zeggen, muziekje enz) - hij slaapt in een cosleeper naast me. Maar ook hierdoor heb ik het idee dat hij minder goed slaapt ivm geluiden van ons als we naar bed komen en omdraaien/snurken. Dus ik was van plan hem binnenkort op zijn eigen kamertje te gaan leggen. Beetje laten huilen moet kunnen vind ik. Natuurlijk niet tot hij hysterisch wordt en ook niet als het lang doorgaat, maar ik ga niet bij elke kik meteen naar hem toe. Ik merk wel dat het slapen steeds beter gaat en hij ook steeds sneller in slaap valt. Vanavond heb ik hem wakker in bedje gelegd en begon hij een beetje te jengelen. Ben ik na vijf minuutjes weer even gaan kijken; aai over bolletje kus en daarna is hij gewoon gaan slapen! Whoopie!
Eens, hier ging zoonlief juist als ik erbij bleef overstuur, als ik wegging ging hij een beetje lopen jengelen/huilen maar niet overstuur. Heb hetzelfde schema als goldsword aangehouden. Nu leg ik hem in bed zonder allerlei ritueeltjes en gaat hij gewoon lekker slapen. Geen muziekje(wel geprobeerd), geen knuffeltje(ook geprobeerd), geen verhaaltje(ook geprobeerd maar boeit hem echt niet), dit waren allemaal te veel prikkels in bed waardoor hij juist wakker bleef.
Ja ik denk dat dit bij mijn zoontje ook een grote rol speelt. Dat ritueeltje helpt wel om hem te laten merken dat het slaaptijd is, dat idee heb ik wel... Maar verder merk ik ook dat hij bijv. In de kinderwagen niet meer slaapt, of in de auto. Ook niet meer onder in de box... En als ik lang bij hem blijf gaat hij spelen. Dus zo gauw hij rustig is en dus niet (meer) huilt ga ik van de kamer af. Als hij dan weer gaat huilen (wat vandaag nog niet gebeurd is ga ik na vijf minuutjes weer ff naar hen toe. Maar ik merk dat dat al minder wordt!
Ik vond het vreselijk moeilijk mijn zoontje te laten huilen (dochter slaapt net zo graag als ik dus echt totaal anders dan zoon haha), maar dat was wat bijna iedereen me aanraadde. Het hielp helemaal niet en ik dacht, als we het allebei zo vreselijk vinden waarom doe ik het dan?? Nu pak ik hem gewoon uit zijn bedje om te troosten snachts, hij kan echt vreeeeeselijk tekeer gaan, en als hij niet rustig wordt, hop bij ons in bed. Daardoor heeft hij denk ik een veilig gevoel gekregen en slaapt hij nog steeds wel eens slecht met periodes, maar slaapt hij JUIST ook wel eens lekker door ook al is hij wakker. Bij mijn dochter werkt het heel anders, maar bij hem werkt dit gewoon het beste. Hij weet dat als er iets is dat ik toch wel kom en dat lijkt hij fijn te vinden. zoals ik al schreef bij mijn dochtertje werkt dit averechts en zij heeft af en toe een huiltje nodig inderdaad zoals hiet boven al staat. lekker cliché, maar ieder kindje is zo anders. Ik snap dat het heel heel heel lastig is hoor, maar misschien is je kindje gewoon echt nog niet toe aan zichzelf troosten. Ik heb er geen echte kennis van, maar dit is mijn eigen ervaring. Heel veel succes
Slaaptraining was bij de oudste echt het enige wat hielp. Hij was op den duur ook echt oververmoeid en niet te troosten en sliep steeds slechter. Hij was pas 10 weken oud, maar sliep max 10 uurtjes op een dag. Gevolg de hele dag jengelig. Ik ben toen op advies van het CB al met slaaptraining begonnen, en moest hem echt laten huilen. Dit duurde echt lang, hij sliep wel direct een stuk beter en met 1 week begon het huilen af te nemen (1,5 maand later was het huilen voor het slapen helemaal weg, dus met 4 mnd). Maar hij was niet in slaap te troosten/wiegen, viel alleen van totale uitputting uiteindelijk in slaap. Door de slaaptraining (dus echt zelf in slaap vallen en inbakeren waar ik pas met 10 weken mee gestart ben sliep hij dus wel de nachten ineens door, periodes daargelaten) Nu vond ik dat huilen echt niet leuk, en volg ik nu het boek "baby in een droomritme" vanaf week 2 (bij de oudste hielp dit op den duur niet, wellicht omdat ik toen ook nog niet inbakerde en hij dus oververmoeid was). Dit is ook een vorm van slaaptraining maar dan zonder echt te laten huilen. Ik leg hem dus wakker op bed met een kort ritueeltje (inbakeren, rolluik dicht, muziekje aan en speen in als hij die wil) en dan ga ik. Huilt hij dan ga ik hem op bed troosten, vaak helpt een speentje geven. Eerst moest ik echt vaak lopen voor een speen, dit heeft lang geduurd, maar inmiddels is 1x een speen brengen voldoende. En soms wil hij niet eens een speen en valt hij zelf in slaap. De nachten gaan nog niet altijd super, maar ik hoop dat ook dat op den duur snel beter gaat. De oudste sliep al wel sneller beter in de nacht, maar dat laten huilen wil ik liever niet. Maar ook de jongste is best wel eens jengelig door slaapgebrek, pas als dit echt te erg wordt ga ik misschien een andere slaaptraining doen waarbij we wel even laten huilen (maar wel zeker pas vanaf 6 mnd). Er zijn dus verschillende soorten slaaptraining, en mijn mening is dat je af en toe best even mag laten huilen wanneer de baby wat ouder is. Maar ik zou wel langzaam dat wiegen afbouwen, dus niet direct stoppen. Je bent er tenslotte ook zelf mee begonnen
Dames, bedankt voor de reacties Ik merk wel dat veel reacties erom gaan of je moet laten huilen of niet... Nu heb ik al een paar keer aangegeven dat ik niet laat huilen (ja hoogstens 5 minuutjes en dan heb ik het over "jengelen", niet hard huilen). Mijn vraag is vooral over dat wiegen. Ik wil dat zeker afbouwen. Zoals ik al eerder zei, doe ik dit wiegen ook steeds korter en probeer ik hem steeds iets "wakkerder" op bed te leggen. Dus waar ik eerst 10 tot 20 minuten met hem rond moest lopen, hoef ik dat nu maar 2 minuten... Zo wil ik dat dus steeds ietsjes meer afbouwen. Mijn vraag is of iemand daar ervaring mee heeft, en of het op de manier hoe ik het doe ook uiteindelijk afgeleerd zal worden? Ik wil hem uiteindelijk namelijk gewoon wakker op bed kunnen leggen.
Wat wij deden was: - Eerst stil vasthouden in je armen (niet wiegen), in de slaapkamer in het donker. Zing rustig een kort rustig liedje voor hem. Kies iets wat je jarenlang als vast bedritueel kunt gebruiken. Ik zing aan mijn kinderen van 4,5 jaar nog steeds hetzelfde liedje in bed en ze schakelen meteen om in slaapmodus. - leg hem na een tijdje wakker in bed, opzij (dat geeft meer geborgenheid dan op de rug), leg je handen op zijn hoofd en borst en zing hetzelfde liedje. Introduceer een vaste knuffel die alleen in bed blijft.
Ik denk dat als je het zo doet als jij doet, het vanzelf beter gaat zoals je eigenlijk ook al zegt hoor Denk dat je alleen geduld moet hebben En dragen met 10 kilo.. Mijn zoontje is ook rond de 10 kilo (iets meer) en ik draag hem nog bijna elke dag In een ergonomische drager maken de kilo's eigenlijk niet uit