Ruim zes maanden zijn we al bezig om zwanger te worden. Ik heb een zeer regelmatige cyclus en eisprong maar helaas is het nog niet raak geweest. Ik voel me nu zo raar en denk dat het misschien wel eens raak kan zijn. Ik ben echt een emotioneel wrak en heb onwijs last van mijn stoelgang. Gespannen borsten en een vaag gevoel in mijn buik. 4 mei moet ik ongesteld worden en kan ik ook gaan testen. Ergens ben ik bang dat ik weer te veel hoop en dat ik weer heel verdrietig word. Het is ook zo moeilijk om niet te hopen...
Ik herken je gevoel helemaal. Wij zijn sinds september bezig en denk nu iedere keer: waarom zou het nu wel raak zijn? Ik probeer alle eventuele symptomen te negeren. Ik ben pas blij als er 2 strepen verschijnen op de test Ooit zal het wel een keer raak zijn toch?
Ik herken het helemaal. Wij zijn nu halverwege ronde 14 en ook ik heb steeds maar weer hoop dat het dan toch deze maand weleens raak zal zijn, maar ja mijn hoop wordt nooit werkelijkheid . Ik probeer me nu ook op andere dingen te focussen na de eisprong, alles wat ik voel probeer ik te negeren. Ik ben nu zelfs zo diep gezakt dat ik er iedere maand vanuit ga dat het toch weer niet is gelukt, kortom ik heb nog maar weinig hoop iedere maand
Heel gek eigenlijk zwanger worden zou een leuke ervaring moeten zijn maar de werkelijkheid is anders, ik heb het gevoel dat je alleen maar aan het wachten bent Ik kan ook rond die datum testen ben benieuwd
Ik ben nog lang niet zo lang bezig, maar ik heb al eens gedacht dat het bij 6 maanden best een soort 'grens' zal zijn, gevoelsmatig. Maar bedenk je dat je nog in een HEEL normale tijdsspanne zit, tot een jaar is normaal. Ik nam me na de eerste ronde voor om niet op de zogenaamde symptomen te letten. En nu zit ik een week na ei en een week voor NOD... en wat denk je? Toch weer allerlei dingen die ik amper kan negeren. Echt irritant. Voor Emma... na 14 maanden zou je op zich best eens naar een HA kunnen, of heb je dat al gedaan? Ik zit samen met wiebertje en impy op het wachtbankje voor 4/5 mei!
Hallo allemaal, Ik sluit me helemaal bij jullie aan ik heb precies hetzelfde wij zijn nu vanaf december bezig. Maar ik heb nu voor het eerst de laatste paar dagen hele gevoelige borsten, af en toe een vlaagje misselijk, en sinds vandaag ongi gevoel. Ook ik probeer me er niet veel van aan te trekken maar dat is erg moeilijk. 3 mei kan ik testen
hi meiden, Wat vervelend is dat wachten he. Ik hoop zo voor iedereen dat het snel raak is. Ik sluit me bij Wiebertje aan dat het juist iets moois zou moeten zijn maar dat de glans er een beetje vanaf gaat. Het speelt bij mij ook mee dat er in mijn omgeving wat vriendinnen bezig zijn met IVF. Ik zelf heb vorige jaar een kijkoperatie gehad vanwege een vermoeden van endiometrose. Een aandoening die de vruchtbaarheid kan aantasten. Er waren wat verklevingen te zien maar men kon dat niet geheel aan endiometrose toeschrijven. Het zou volgens de gynaceoloog geen effect mogen hebben. Maar nu begin ik dus te twijfelen. Wat als... heel irritant en frustrerend dus. Maar dat is dus heel herkenbaar als ik dit zo lees. Ik hoop meiden dat ik over een paar weken allemaal positief nieuws lees van iedereen. Ik zal voor ons duimen
Zo herkenbaar allemaal. half jaar tot jaar is eigenlijk heel normaal...dat beurt me als ik ongesteld ben geworden altijd weer beetje op. dan beloof ik mijzelf mij er niet zo mee bezig te houden. En...als mijn eisprong op komst is doe ik het toch weer.... Afgelopen keer alleen wat bruinverlies, maar nega testen. Pukkels van de zenuwen tot in mijn nek en bij mams op de bank, haha. Dat we maar snel beloond mogen worden voor ons geduld!
Inmiddels geeft mijn lichaam voldoende signalen af om aan te geven dat ik morgen gewoon ongesteld ga worden. Heel teleurstellend natuurlijk en ik baal als een stekker. Elke maand beeld ik me weer in dat ik zwanger ben en dat begint nu zo langzamerhand zijn tol te eisen. Het levert een enorme druk op in mijn relatie op. Zo erg dat we het al maanden niet meer gezellig hebben en mijn seksleven tot beneden nulpunt is gedaald. En om maar niet te spreken over al die mensen die steeds vragen "wanneer wij eens aan kinderen gaan beginnen". Ik ben het zo zat allemaal dat ik me nu echt afvraag of het me het allemaal wel waard is.
hej meid. probeer er eens een paar maanden niet mee bezig te zijn . jah makkelijker gezegd dan gedaan.maar je relatie moet er niet onder gaan leiden. wij zijn 14maanden bezig en geef eerlijk toe als ik ongi ben geworden dan is het even balen,maar we hebben nog overal plezier in! en ga steeds weer met volle moet verder.ons seks leven leid er gelukkig niet onder en onze realtie ook niet. probeer afleiding te vinden ,trek aventoe een leuk setje aan ,ga eens lekker een weekend weg met zijn tweeen. meid hopelijk gata het snel beter tussen jullie knuf
Ik hoor wel is van mensen dat ze een tijdelijke pauze inlassen even de druk eraf zeg maar vooral als je relatie er onder gaat lijden dat is het echt niet waard hoor het moet een leuke ervaring zijn, mischien is dit wat voor je en ga je gewoon leuke dingen doen met je vriend
hi meiden thanks voor de lieve woorden. Ik ga inderdaad proberen om de druk maar even van de ketel te halen en met andere dingen bezig te zijn.
Hey Impy, Als het dit effect op je relatie heeft, zou ik een ronde pauze nemen. Gewoon vrijen wanneer je wilt, zoveel mogelijk kalenders negeren zodat je niet steeds probeert in te schatten of het vrijen zinvol is. Ik denk dat er een hoop 'stuk' kan gaan in een relatie als je alleen maar vrijt met een doel. Ik hoop voor je dat het toch niet doorzet (je menstruatie).