De laatste tijd loopt het hier niet lekker in huis. Ik vraag me nu af of het aan mij ligt? Misschien zijn het de hormonen, misschien ben ik blind voor m'n eigen gedrag? Ik weet het niet, maar ik ben het echt even zat. Al een tijdje valt het me op dat ik het meeste van het huishouden doe. Ik kook 6 a 7 dagen per week, ik ruim op (90% van de dingen) stof, dweil, doe de badkamer en wc's, de boodschappen (9 van de 10) en ik strijk. De was doen we 50/50. Manlief stofzuigt, wast de auto's en als er technische klussen gedaan moeten worden. Ook de zorg voor onze zoon ligt de laatste tijd voor een groot deel bij mij. Bijna iedere avond breng ik de kleine naar bed en in het weekend ben ik degene die 's ochtends uit bed gaat omdat hij wakker is. Als de kleien man 's nachts huilt ga ik er meestal uit, als hij doorgelekt is komt manlief vaak wel helpen. Nou is dit echt niet altijd zo geweest. Manlief deed voorheen meer, ok de verdeling was niet 50/50 maar dat hoeft van mij ook niet perse. Ik werk immers iets minder uren en heb een minder stressvolle baan. Ik heb m'n man er vorige week wéér op aangesproken dat hij meer moet gaan doen, specifiek op z'n papa-dag, want dan deed hij echt niks in huis. Hij zei dat het goed was. Afgelopen dinsdag kwam hij echter thuis met de mededeling dat hij niet lekker was. Dat bleek ook wel, hij had wel last van z'n darmen. Maar de volgende dag, papa-dag, heeft hij dus alleen 1 wasje opgeruimd. Ik had hem ook een week geleden al gevraagd kleding klaar te leggen (we gaan een weekje weg morgen) en hij heeft gister welgeteld 2 broeken, 4 t shirts en een trui klaargelegd. Hij gaf aan te ziek te zijn geweest om meer te doen. Maar vandaag wel gewoon naar z'n werk... En laat thuiskomen, want hij kon niet eerder weg... En vanavond de hort op naar een kennis wat hij vorige week had afgesproken... Vervolgens zegt hij vanavond, nadat ik de hele dag druk in huis bezig ben geweest en zelfs nog boodschappen heb gedaan terwijl hij al rustig zat te eten en ik nog geen hap op had, dat ik nog even naar de buren moet vanavond ze voor de container te vragen. Toen ik (ok, niet heel vriendelijk) aangaf dat ik het niet leuk vind dat ik weer alles moet doen en hij bijna niks doet gaf hij aan dat hij zo weg moest. Ik heb gezegd dat hij dat ook af kon zeggen, of nu nog even snel naar de buren kon. Hij werd geïrriteerd, trok z'n jas aan en ging zonder een woord te zeggen de deur uit. En nu kan ik dus de tas voor morgen nog inpakken, de buren vragen voor de container en de eettafel afruimen. En uitstellen kan ook niet omdat we morgen ook nog een hoop moeten doen (de vloer moet in de was). Ik heb geen zin om zo'n gevoel op vakantie gegaan. Daarom heb ik juist ook ruim op tijd gezegd dat hij z'n spullen klaar moest leggen en meer in huis moest doen. Ik wou die stress voorkomen. Sorry voor het lange verhaal
nou ikzou dan gewoon bellen of hij naar huis wil komen omdater nog genoeg te doen is voor je op vakantie gaat.. Maar dat ben ik.. Zoveel hoeft hij nou ook weer niet te doen dus dan kan die prima even een handje helpen voor jullie op vakantie gaan
Ik zou een heel goed gesprek aan gaan met je man. De verdeling is veranderd, je bent er niet blij mee hoe het gaat, dus dat lijkt me rede voor een goed gesprek. Geen verwijten maken is dan wel handig, maar aangeven dat je merkt dat het veranderd is en dat niet leuk vind. Zit hem wat dwars? Zit hij niet lekker in zijn vel? Probeer het uit te vinden en weer samen om 1 lijn te komen. Desnoods spreek je af dat je een lijstje maakt voor de dag dat hij thuis is ofzo?
Dan hoop ik maar dat ze daar een wasmachine hebben en manlief niet al te gehecht is aan onderbroeken. Die koffer had ik niet ingepakt...
Mannen snappen dat niet en zien dat niet. Hier hetzelfde doorgemaakt maar het heeft geen zin om op hem in te blijven praten. Het enigste wat werkt is duidelijkheid en loslaten. Als jij wilt dat er iets gebeurd dan kun je dat het beste de avond van te voren met hem bespreken. Probeer niet te veel "commamdo's te gaan geven maar leg hem jouw zorgen voor en laat hem mee denken. Vrouwen hebben 24/7 zoveel zorgen, en mannen vinden het allemaal wel makkelijk en laten het gewoon gebeuren. Jij moet jouw eigen touwtjes wat los leren laten en hem wat meer verantwoordelijkheid gaan geven, daarbij moet je wel prioriteiten stellen want je kunt gewoon niet verwachten dat hij hetzelfde doet als jij op zo'n papadag, dat zit er gewoon niet in, maar je kunt wel de avond van te voren met hem bespreken dat je het fijn vindt als hij de was doet en wat opruimt omdat jij erg moe bent als je thuis komt, zo geef je hem meer verantwoordelijkheid en je zult ook gaan merken dat hij het graag voor je doet maar hij heeft gewoon een beetje "begeleiding" nodig op een tactische manier.
Dit heb ik nu dus ook besloten. Ik heb gepakt wat klaar lag en meer niet. Ik schrijf wel altijd alles op wat ik pak (anders lig ik de hele nacht de denken heb ik dit, heb ik dat) en zijn ondergoed ed staan dus ook niet op het lijstje. Op het lijstje met de te pakken spullen staan dus ook alleen mijn dingen en die van zoonlief. Hij kwam net thuis, ik heb hem gezegd dat ik praktisch alles wat klaarlag vanavond heb gepakt en dat op tafel een lijstje lig waar hij op kan zetten wat er nog mee moet, zodat we dat morgen kunnen pakken. Ik denk alleen wel dat ik morgen toch nog even moet aangeven wat ik niet gepakt heb, als ik dat niet doe wordt de vakantie vrees ik een grote ruzie, daar zit ik ook niet op te wachten :x Gesprek heb ik overigens wel eens eerder geprobeerd aan te gaan, maar hij is dan moe of druk met iets anders, heeft geen tijd, moet dat nu? Etc etc. Stomme is, iedereen zegt altijd dat hij zo goed kan luisteren en helpen, maar ik voel me echt totaal niet gehoord door hem. Dat vind ik zo moeilijk.
Kan me wel vinden in wat Niekepiek zegt. Hier doe ik bijna alles in huis, vind ik geen probleem, want doe het toch graag op mijn manier. 😉 Maar de zorg voor kleine man doen we echt samen, al doe ik miss iets meer het praktische en vriendlief spelen, en gek doen. Wat ik wel erg belangrijk vind is het 's morgens opstaan. Ik wordt altijd wakker als ons mannetje wakker is, vriendje slaapt gewoon door, maar we gaan er wel om en om uit op vrije dagen, de ene dag mag ik wat langer blijven liggen, de andere dag hij. En soms gaan we er samen uit en lekker ontbijten. Dat vind ik zelf vooral erg prettig, eens lekker een uurtje blijven liggen. Lijkt mij dat je daar net zoveel recht op hebt als hij. Maar goed, dat gesprek is lastig, geef aan dat jij wel ergens mee zit, en het fijn vind om het even te bespreken. Als het op dat moment niet uit komt, wanneer wel? Hij heeft daar ook z'n verantwoording in vind ik, kan op zijn minst even naar je luisteren. Miss ook proberen hem niet teveel aan te vallen (vorige week weer aangesproken dat hij meer moet gaan doen). En vraag ook aan hem of er iets is, miss is ie ontzettend druk op zijn werk, zit hij ook door iets niet helemaal lekker in zijn vel? Iig een fijne vakantie gewenst!
Ik merk hier dat verwachten dat hij 'meehelpt' niet werkt. Wij hebben onze eigen taken. Dat verschaft duidelijkheid. Daarbij heb ik mijn huis graag spik en span. Hem maakt dat wat minder uit. Maar ik kan niet van hem verwachten dat hij het op mijn manier doet. Qua huishouden doe ik overigens het overgrote deel. Maar ik werk dan ook 24 uur en mijn man >60 uur. Als hij thuis is, helpt hij wel met de kinderen. Daar hoef ik niet om te vragen. En dat probeer ik hem ook op zijn manier te laten doen. Hoe control freakerig ik ook ben. Zijn koffer pak ik niet in. Ik ben niet zijn moeder. Ik zou kijken om de taken naar ratio te verdelen (dus hoeveel je allebei werkt). En hem dan laten kiezen. Oja, bij ons is het in principe zo dat eentje kookt en de ander afruimt. In de praktijk is het wel vaak zo dat hij er niet is met eten, dus dan doe ik allebei. Op den duur moet je je daar ook bij neerleggen hè. De strijd kost veel meer energie.
Oja, wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen is: maak afspraken! En dan niet, 'ik wil dat je meer doet'. Want dat is nogal een breed begrip. Maar meer in de trant van: wil jij voortaan de vuilnis buiten zetten (ik zeg maar even wat hè). Dus concreet. Dan kan je elkaar daar ook op aanspreken.
Geef je je man wel de kans om iets te doen? In het zelfde schuitje gezeten een aantal jaren terug, ik deed het huishouden, de boodschappen en de zorg voor de kinderen voor 95%..... En maar mopperen dat hij niets deed Na een gesprek kwam de aap uit de mouw: voordat hij iets kon doen, had ik het als geregeld. Ik gaf hem dus gewoon de kans helemaal niet om iets te doen.... Tegenwoordig geef ik hem gewoon "opdrachten". Ik doe de kinderen in bad, wil jij de was dan even ophangen? Als ik zo de koffers in pak, kan jij dan ondertussen de boodschappen doen? Baal er nog steeds wel eens van hoor, wanneer ik thuis ben lijkt mijn man zijn ON/OFF knopje naar OFF te verschuiven. Zijn hersens gaan dan compleet uit. Hij zal bijv. niet bedenken dat kinderen iets moeten drinken op een dag, of dat het rond 12:30 tijd is om wat te eten. Als ik niets zeg, neemt hij echt het iniatief niet om iets te doen....
Mmm dat is dus toch iets man eigens Ik doe hier het hele huishouden en heb daar totaal geen moeite mee, ik ben afgekeurd en dus altijd thuis en mijn man is meer dan 60 uur per week weg voor zijn werk, dus ik kook doordeweeks, doe de was, het huishouden en hou de boel draaiende. Nu dan sinds 2 weken hebben we een baby en die verzorg ik overdag dan ook natuurlijk Heb ik helemaal geen moeite mee, mijn man heeft alleen de taak om 1 keer in de 2-3 maanden de ramen beneden te wassen want door de fibromyalgie kan ik niet lang omhoog reiken want dan krijg ik slijmbeursontstekingen in mijn schouders, nou ja, beneden hebben we 3 ramen en 1 deur dus dat heeft hij altijd in een uurtje gedaan en hij doet grotendeels de tuin maar die is echt heel erg klein en ook in een uurtje gedaan Wel hadden we tijdens de zwangerschap al afgesproken dat ik doordeweeks de nachten voor F. zou zorgen zodat ik wel fatsoenlijk kan slapen, hij zit de hele dag op de weg voor zijn werk en dan wil ik wel dat hij uitgerust is maar de weekenden zou hij de nachten opstaan voor F. zodat ik eens lekker kon doorslapen. Leek me een prima deal ware het niet dat mijn man dus echt niet wakker te krijgen is de nachten Ik heb hem zaterdag op zondag wel gewoon wakker gemaakt zodat hij F. kon verschonen en flessen maar dat was dus een drama, hij was kei chagrijnig en vond het maar lastig allemaal Daar kan ik dan al niet tegen dus toen hij F. verschoond had, heb ik F. zelf de fles maar gegeven en mijn man maar weer laten slapen, dus nu mag ik elke nacht zelf opstaan om F. te verzorgen en te flessen. Nu heb ik wel het geluk dat F. op zich tot op heden een gemakkelijke baby is die zich 1 hooguit 2 keren per nacht meldt en daarna ook vrij snel weer verder slaapt. Toch vind ik het niet leuk want we hebben SAMEN gekozen voor een kindje en dat betekend niet dat hij alleen maar de leuke dingen kan doen en ik mag de rest opknappen De avonden doet hij F. wel verschonen en flessen en we doen hem ook om de avond samen in badje, dat vindt hij wel leuk allemaal maar de nachten wil hij lekker slapen, maar goed, dat wil ik ook, ik heb notabeen CVS dus heb mijn slaap ook echt nodig! Ik heb me er in het weekend behoorlijk op geërgerd maar dat levert me toch niks op dus kan me er maar beter bij neerleggen dat de nachten allemaal op mij terecht komen. Ik kan overdag soms ook wel een uurtje slapen als F. lekker ligt te slapen na een voeding of zo.