Hoi dames ik moet echt even wat kwijt.. Ik heb een oude collega/vriendin van 22.. Ze Appte mij vorige week dat ze helemaal in de stress is.. En dat der leven zo chaotisch is op dit moment.. Dus ik vroeg wat er was .. Nou bleek ze dus zwanger.. Van haar ex.. Ze heeft me wel eens over hem verteld over dat ze nog Well eens sex met hem heeft en elkaar tegen komt met uitgaan .. maar dat het verder nogal een "sukkel" is. Ik vroeg wat haar ex ervan vond en die zei haal het weg.. Je verpest me leven .. Ik heb al een kind en ik weet wat het allemaal inhoud.. Ik wil er niet nog 1.. "Hij realiseerd het zich allemaal nog niet " zei ze.. Nou zij realiseerd zich het helemaal niet volgens mij.. Ze wist nog niet haar keuze wat ze ging doen maar ze kwam nogal op me over dat ze het wou laten houden. Ik zal al haar keuzes accepteren maar het zit me nogal beetje hoog want ze doet er zo lacherig en makkelijk over.. Ze weet echt totaal niet wat haar te wachten staat en dat het kindje gegarandeerd zonder dat papa en mama bij elkaar zijn groot word.. Toen ik dit zei lachje ze het weg met een grapje en zei: ik zoek wel een leuke stief papa. Ik vroeg wanneer ga je het je moeder vertellen vertel ze me weer lacherig dat ze lang gaat uitstellen want der moeder heeft een hekel aan hem zal gek worden.. Haar vader zelfde verhaal Ze heeft geen vaste baan.. 0 uren contract .. En woond op zichzelf en zover ik weet had ze vorig jaar niet veel geld voor een hapje en drankje als ik wat met der ging doen. Ik vind niet dat ik tegen haar kan zeggen wat ze moet doen en wat ze beter wel of niet kan doen.. De keuze ligt geheel aan haar natuurlijk.. Abortus ben ik zelf ook zwaar op tegen! Maar zoals zij hiermee omgaat doet me echt niet zo goeddd.. Alles lacht ze weg met een lolletje .. Ze is geen ene x sirieus erover geweest.. ze stuurt me net een foto met de echo.. ik weet even niet wat ik ermee aan moet. En zal er overal in steunen als de kleine er is. . Ben aan de ene kant blij voor der maar ik weet t even niet.. Moest t even kwijt.. Liefs
Uiteindelijk is het haar eigen verantwoordelijkheid. Ze is volwassen genoeg om te weten dat je zwanger kan worden door het bed te delen met een ander.. Steun haar gewoon en wees blij voor haar ook al heeft het een bittere nasmaak.. Het kindje kan er niets aandoen
Als ik eerlijk ben zou ik ook zo reageren als ik zo'n reactie kreeg van een vriendin. Ik kan me voorstellen dat het voor haar ook een verrassing is geweest. Niemand weet bij een eerste kindje wat er gaat komen en hoe het ouderschap er in het echt uit ziet. Ik zou zeggen; steun haar en laat haar merken dat ze bij je terecht kan.
Wat heb jij daar mee te maken is het eerste wat mij te binnen schiet. VOOR je kinderen krijgt weet je NIET waar je aan begint. Als ze het houd en eenmaal moeder is zal ze van zelf razend snel volwassen woorden. Haar leven haar keuze.s. En er zijn zoveel vrouwen die een kind alleen op voeden en ze doet misschien nu stoer maar ja het is haar leven. Ze klinkt nog wel jong jij ook trouwens??? Klopt dat!!
Ik heb er indd niks mee te maken daarom bemoei ik me er ook niet mee. En heb ik ook gezegd dat welke keuze ze maakt ik overal achter zal staan. Ik zit er alleen mee dat ze er zo makkelijk zo over doet het gaat wel om een leven wat straks op de wereld word gezet
Wist jij wat je te wachten stond toen je moeder werd? Zij ook niet. De meesten woorden dan echt wel snel volwassen hoor het zal haar volwassen maken. Je gaat dan meestal van zelf andere keuze.s maken. Ideaal nee maar niet zo gek het is te toen.
Ik had wel een idee dat mijn leven drastisch zou veranderen ja ... Ik snap ts ook wel, ze bedoelt het ook niet slecht, ik zou ook even achter mijn oren krabben als ik een vriendin zou hebben die zo zou doen. Ik zou overigens wel even haar neerzetten en haar met de beide benen op de grond brengen. Vriendinnen mogen dat doen, vind ik persoonlijk.
Denk eerder dat ze het nog niet beseft en daarom zo lacherig doet. Het is niet niks natuurlijk onverwachts zwanger. Ik zou haar steunen waar ik kan, maar niet opdringerig zijn.
Nee tuurlijk wist ik niet wat me te wachten stond. Maar ik wist wel dat er grote veranderingen zouden zijn en dat ik goed moest gaat nadenken over hoe alles zal gaan straks met en kleine erbij ( heb al 2 bonus kinderen) Maar ik deed lang niet zo makkelijk over haar. Ik vind dat bepaalde dingen toch wel belangrijk zijn bij het krijgen van een kind. Niet zomaar omdat het leuk is en dat je denkt het komt toch wel goed . vooral moet je het financieel aan kunnen. En dat kan zij gewoon niet. Ik zeg niet dat ze het niet aankan. Ze is een goede meid en zal vast ook een goede moeder worden.
Haha, nou ja ze zadelt je anders wel met het nieuws op en betrekt je er dus enigzins bij.. Dus wat heeft zei daar mee te maken.. Uhuh.. Staat genoeg omschreven toch..? Misschien lacht ze het een beetje af omdat ze nu niet meer terug kan, zoals je zelf ook geen voorstander van abortus bent is zei dat misschien ook niet.. Probeer eens een volwassen gesprek met elkaar aan te gaan en ben eerlijk tegen elkaar over hoe je er tegen over staat. Als je echt goede vrienden bent dan vind je toch een weg om elkaar te begrijpen en elkaar te steunen in hoeverre je dat kan? Als een buitenstaander vind ik zo'n situatie op het eerste oog ook echt het meest stomste idee ooit.. Maar als je er een beetje over na gaat denken, is dat ook gewoon een veroordeel wat ergens iets met je eigen normen en waarden te maken heeft en als jij zelf nog nooit in zo een situatie hebt gezeten dan is het soms lastig om gelijk langs dat vooroordeel langs te kijken..
Het zullen de zenuwen wel zijn dat ze zo reageert. Waarschijnlijk ben jij de eerste die ze het vertelde. Het moet nog even landen.
Bedankt voor jullie reacties.. Had even nodig om andere meningen hierover te horen .. Ik ben nogal een overbezorgd type, vandaar. Ik ga der zeker steunen en der voor der zijn, daar zijn vriendin en nou eenmaal voor. Liefs
Geef haar een link naar het 'Alleenstaande moeder' deel van dit forum. En wat specifieke linkjes naar topics van hier van hoe zwaar het allemaal niet is en welke consessies de dames hier hebben moeten doen sinds ze moeder zijn geworden (geen tijd/geld/fut om uit te gaan en leuke dingen te doen, binding met vriendinnen zónder kinderen verliezen, etc.)
Jij bent als vriendin inderdaad degene die haar juist kan helpen en doen beseffen hoe ze zich goed kan voorbereiden op t kindje! En eerlijk gezegd vind ik t wel mooi om te lezen dat ze die opmerkingen van die idiote ex weglacht: zo moet dat ook met dat type kerels.
Tja toen ik op 18 jarige leeftijd zwanger bleek wist ik in het begin ook niet wat me te wachten stond. Helemaal als het ongepland gebeurd is, dan komt het als een verrassing/shock. Waarschijnlijk moet het allemaal nog landen, en zul je zien dat ze het over een aantal weken al stukken serieuzer neemt Betreft geld, ik was student van bij de eerste en leefde van de studiefinanciering en wat ik met mijn bijbaan verdiende. Geen vetpot, maar heb het gered. Natuurlijk konden we de eerste jaren niet het nieuwste van het nieuwste kopen, maar dat is ook niet nodig.
Idd eens met bovenste gedeelte. Toen ik ongepland zwanger raakte deed ik ook lacherig. Ik had jaren lang ervaring met kleine kinderen maar Omg! Een eigen kind is heel wat anders. Ze weet het niet, waarschijnlijk onzeker, vol hormonen, emoties dus lacht ze het weg.
Tja.. Niemand weet goed wat het inhoudt om moeder te worden. Ook niet als je er 'helemaal klaar voor bent'; vaste baan, huis, gelukkige relatie. Als je onverwachts zwanger raakt, heb je ook geen rekening kunnen houden met bovenstaande zaken. En toch wil dat niets zeggen over het geluk van het kind. Dat leeft nou eenmaal op liefde, vooral de eerste jaren. Ik ben zelf in zo'n situatie geboren. Mijn moeder was 22, haar moeder was net overleden.. 2 maanden later bleek ze zwanger. Met haar vader had ze nauwelijks contact (haar ouders waren gescheiden), ze woonde op een flat (die van haar moeder, waar zij als jongste dochter nog bij haar moeder had gewoond) en ze had geen goede baan, met een minimaal inkomen. Iedereen in haar omgeving 'adviseerde' haar om de zwangerschap te beëindigen. En nu, bijna 31 jaar later en 2 kleinkinderen rijker, benoemt ze heel vaak hoe blij ze is die 'wijze raad' niet opgevolgd te hebben. Je gaf zelf al aan dat ze een goede moeder zal zijn. Dát is waar het tenslotte allemaal om gaat. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar het is ook zeker niet het einde van de wereld. En dat het geen ideale situatie is, wil zeker niet zeggen dat het gedoemd is te mislukken. Praat er met haar over, maar ben niet te negatief (wel realistisch). Het (mogen) krijgen van zo'n cadeau is toch eigenlijk ook een van de mooiste dingen op de wereld?