waarom hebben jullie voor flesvoeding gekozen?

Ik ben na anderhalve week gestopt omdat we de bv maar niet op gang kregen. Ondanks een superkraamhulp en verloskundige. Ze kreeg gewoon amper wat binnen. Ook al voel je je dan een beetje een mislukkeling omdat die bv niet wilde, maar het is wel heel fijn om dan ineens een tevreden kindje te zien.
Je hebt wel gelijk dat het een gedoe is. Misschien kun je je partner voor de fles naar beneden laten gaan als jij de kleine uit bed haalt? Deden wij, heeft wel iets samen wakker 's nachts

 

omdat ik niet 'hop aan de borst' wilde Nee, borstvoeding vind ik hartstikke prima maar ik wilde vooral graag mijn lijf terug en de ruimte om te bewegen (weg te gaan) zonder kind. Dat gaat met borstvoeding gewoon niet zo gemakkelijk vooral niet als je dat gevoel al vrij snel hebt. Daarbij hou ik van veel structuur en dat is gemakkelijker met kv. Ik heb ruim 2 maanden borstvoeding gegeven toen sliepen ze minimaal 8 uur achter elkaar (op een tijdstip dat ik dat wilde) en toen ben ik overgestapt op kv.

Een huilende baby heeft naar mijn idee trouwens niets te maken met kv geven maar met op verzoek. Mijn kindjes hebben nauwelijks gehuild vooral omdat we niet op verzoek voeden (ook niet bv). Met kv duurt het ietsjes langer om het kind te troosten met de fles.

 

Dat snap ik niet helemaal? Hoezo denk jij dat huilen verband houdt met op verzoek voeden? En wat versta je onder 'voeden op verzoek'?

 

wachten tot je kindje aangeeft dat hij of zij honger heeft. Er zijn natuurlijk mensen die heel goed vooraf aan huilen kunnen zien of een kindje trek heeft maar voor een flink aantal mensen is huilen het eerste signaal.

Voeden op verzoek = wanneer het kind verzoekt.

 

Groot en deels hetzelfde verhaal hier; 1,5 week alles gedaan wat mogelijk was tot we er 24 uut per dag mee bezig waren. Kolven, voeden, bijvoeden en ik kreeg totaal geen rust en was helemaal gebroken. Ons meisje bleef maar afvallen en toen bleek dat ik niet meer dan 30cc per borst had. Het was al te ver met mij om nog door te gaan ik zag ze echt vliegen...

Heb er heel veel verdriet van gehad en voelde me slecht dat ik niet verder kon proberen. Dus hier moest het wel.

 

Ik heb bij voorbaat gekozen voor flesvoeding, omdat borstvoeding me te veel energie zou kosten (wat ik toch al niet enorm heb)

Flessen afwassen, opwarmen e.d. heb ik dan ook nooit een probleem gevonden. Het hoorde er gewoon bij, was onderdeel van mijn keuze.

Hier op verzoek voeden juist een uitkomst! Ja, zoon huilde als hij honger kreeg (kon moeilijk om de fles vragen ) en natuurlijk ben je dat ook wel eens voor omdat je al aan je kind ziet dat hij honger heeft, maar hier dus juist een kind wat héél weinig huilde juist ómdat we op verzoek voedden (op schema werkte hier dus niet, wat alleen maar een gefrustreerd/boos/verdrietig kind opleverde)

Zo zie je maar: geen kind en geen ouder is hetzelfde.

 

Aha ok, ik snap hem Ja, jammer dat mensen huilen als een signaal voor honger zien, want dat is het natuurlijk eigenlijk helemaal niet (nou ja, het allerlaatste stadium dan). Ja, als je dat als signaal ziet, dan gaat het voeden op verzoek natuurlijk helemaal fout

 

bewust maar niet vrijwillig, kan dat ook?

ik heb borstvoeding geprobeerd, ik had meer dan genoeg (300cc na het kolven)
maar hoe we het ook geprobeerd hebben, ze moest het niet en trok er ook een pruimengezichtje bij...
KV ging er met gemak en smaak in

dus ja toen ben ik heel bewust over gestapt, ze gaf duidelijk de voorkeur aan KV

 

Mijn zoontje wilde niet aan de borst. Ik had genoeg melk en vondt het ook heel jammer, ik ben toen nog 3 weken gaan afkolven omdat ik hem wel moedermelk wilde geven maar dit ging bij mij zo zeer doen en koste zoveel energie.. 6 keer per dag afkolven is niet niks plus de zorg voor je kindje er nog bij. Ik vondt het een hele moeilijke keus maar toen we eenmaal over waren kwam er een golf van rust in huis.

 

Omdat ik een borstverkleining heb gehad en de kans groot was dat ik amper melk zou aanmaken. Ik wilde de eventuele stress die het borstvoeden met zich zou meebrengen voor mezelf en ons meisje besparen en ben daarom meteen met flesvoeding begonnen. Heb me er welgeteld 1 halve dag schuldig over gevoeld. Tot de baby's van de vrouwen die bij mij op de zaal lagen, onbedaarlijk begonnen te huilen omdat ze niet genoeg hadden aan de borst van hun moeder en mijn meisje juist heerlijk lag te slapen... De vrouw die tegenover me in het ziekenhuis lag zei de volgende dag ook meteen dat ze ging stoppen met de bv omdat ze er zo gestrest van raakte en haar kindje er niet genoeg aan had.

 

Kijk en DAT is nou echt jammer.. BV geven moet je (vaak) leren en gaat niet vanzelf. Het is gewoon zonde om in je eerste dagen al te stoppen omdat je er misschien gestressed van zou raken? En te weinig dat is in de eerste dagen al helemaal niet aan de orde.

Voldoende reden om de zalen af te schaffen!!

 

Hier noodgedwongen moeten stoppen na 5 weken vanwege een KMA bij mijn zoontje. Ondanks mijn dieet bleef hij heftig reageren. Dus over op de fles.
Ik vind het jammer dat ik moest stoppen. Maar...ik heb erg veel pijn gehad, had vasospasme aan mijn tepels, aanhappen ging moeizaam omdat mijn zoontje té gretig was. Ik voedde volledig op verzoek, kwam er alleen later achter met afkolven dat mijn linkerborst maar 50 cc produceerde gemiddeld. De andere borst gelukkig wel meer. Maar hij zou dus best wel eens honger gehad kunnen hebben....

De flesvoeding nu vind ik best fijn. In het begin moest ik wennen en voelde ik me schuldig. Maar nu is het ook wel eens lekker als mijn man de fles kan geven, en die vind het helemaal super dat hij nu eindelijk ook een flesje kan geven! Alleen nu vind ik het erg passen en meten met tijden/ hoeveelheden (zie mijn andere vragen!).

Mocht ik ooit nog een keer zwanger raken ga ik weer proberen om BV te geven. Mocht ik dezelfde klachten dan weer ontdekken als nu bij de KMA van mijn zoontje, dan ga ik wel direct op de fles over...

 

na 5 weken borstvoeding bleek dat thijs gewoon te weinig kreeg en niet genoeg groeide. daarom langzaam overgestapt op de fles.

 

Ik heb het, vind ik nu, eigenlijk wat te snel opgegeven. Mijn zoontje wilde niet aan de borst drinken, maar was erg klein en mocht echt niet te veel gaan afvallen. Bijvoeden dus, met een spuitje om te voorkomen dat hij de borst nooit zou gaan willen. Dit duurde per voeding 40 minuten, en dan kreeg hij nog weinig binnen. Tussen het voeden door moest ik natuurlijk kolven, dat ging echt niet goed. Ik kreeg er niets uit en na 2 dagen stonden de blaren al op mijn tepels. Ik was oververmoeid door de bevalling en slaapgebrek en raakte met de dag gestresster, omdat het voeden maar niet lukte. Toen heb ik na zo'n anderhalve week in een vlaag van zelfmedelijden besloten dat ik na een zwangerschap waarin in 9 maanden doodziek was geweest en de ongemakken tgv de bevalling en hechtingen gewoon mijn licha terug wilde. Ik wilde geen gedoe meer met kolven en ik wilde mijn zoontje gewoon kunnen voeden, zodat we iets van een ritme op konden gaan bouwen. Toen ben ik gestopt met de bv en vanaf dat moment ging alles perfect. Ik heb weduwe absoluut geen spijt van gehad, maar zou me bij een volgende wat beter voorbereiden op bv.

 

Hier ook een bvk en ben ook van plan direct met flesvoeding te starten. De kans dat het eventueel zou lukken met borstvoeding wordt door de chirurg op minder dan 10% geschat. Er zijn best wel momenten dat ik me er rot over voel, maar sta wel achter mijn keuze. (voor m'n gevoel is het ook niet echt een keuze, het kan gewoon niet)

 

Goed om dit te lezen.
Ik voel me erg rot over het feit dat ik geen bv geef.
Het was alleen geen optie, zo extreem pijnlijk. Ik zat te huilen aan de kolf. Mijn kleine meid wilde zoo graag eten, is zo gretig, en viel alleen maar af. We hebben tot voor kort geprobeerd bij te voeden (fingerfeeding) maar als het zo door ging moest ze naar het zkh. Ik heb veel bloed verloren tijdens de bevalling waardoor het nog pijnlijker werd. Kortom, het ging niet. Ergens heerlijk om een zo tevreden kindje te zien, aan de andere kant voel ik me zo mislukt wat dat betreft. Ik heb me juist heel goed voorbereid op bv geven en wilde dit erg graag.

De kraamzorg gaf ook aan dat zij in 35 jaar kramen dit 1 keer eerder had gezien, dit is echt een uitzondering.
Ook de vk zei hetzelfde, en gaf aan dat het een goede beslissing is geweest.
Toch ben ik er nog steeds verdrietig over.