Ik heb de afgelopen 3 weken borstvoeding gegeven, maar het was geen pretje. Van teveel afvallen, tepelkloven en borst weigeren, naar veel huilen en weinig poepen/plassen. Soms is het echt genieten, als ze goed drinkt en tevreden is na de voeding, maar die momenten zijn er niet zo vaak geweest. Ik wil heel graag borstvoeding geven, maar ben helemaal niet meer mezelf. Veel huilen, chaggerijnig, onzeker... kortom niet zoals ik wil zijn, ik wil kunnen genieten van m'n baby en de tweeling en een leuke moeder zijn voor m'n kinderen. (en niet meer afreageren op m'n vriend ) Dus verstandelijk gezien weet ik dat het beter is om volledig over te stappen op de fles. Geef nu sinds gisteravond weer flesjes (van het weekend ook gedaan, toen twijfelde ik ook) en kolf de melk af. Hele voedingen haal ik er niet uit, dus ze krijgt er sowieso al flesvoeding bij. Alleen word ik zo verdrietig als ik eraan denk dat m'n meisje dan niet meer aan m'n borst zal drinken, ook al weet ik dat het voor mezelf én het gezin beter is (en ben nou eenmaal een stresskip, bv geven maakt me te onzeker). Ik ben benieuwd hoe jullie die knop hebben omgezet? Ik weet zeker dat dit verhaal voor veel van de moeders bekend voorkomt.
Ik had het zelf geschreven kunnen hebben! Heb dan niet nog meer kindjes maar ik snap precies wat je bedoelt. Je wéét dat het voor iedereen beter is om over te gaan op FV, maar hoe hak je idd die knoop door. Ik vond het heel erg moeilijk, omdat ik zó graag BV wilde geven, maar het werkte voor ons gewoon niet. Het was hier een kwestie van DOEN. Zo van 'en NU stappen we over op de fles.' Was super bang dat ik er spijt van zou krijgen, en had ook al eerder besloten om over te gaan op FV, maar stelde het steeds weer uit. Maar was zo blij dat ik de stap zette... Ga me steeds beter voelen nu ik FV geef, nog geen moment spijt gehad en we zijn allemaal zoveel rustiger. Het is super moeilijk, helemaal omdat je eigenlijk wel BV zou willen geven. Maar uiteindelijk moet je gewoon de knoop doorhakken en tegen jezelf zeggen 'nu is het genoeg geweest.' Bouw het rustig af als dat gaat, dan is de overgang voor jezelf ook wat makkelijker. Succes, je kunt het!
Hier was de knop heel makkelijk om toen ik zag dat ze het op volledige fv veel beter deed en lekkerder in haar vel zit dan toen we het drama bv hadden. Zelf kolf ik nog wel een paar keer per dag om zelf af te bouwen maar dat geef ik haar niet meer. Moet het nog even volhouden met afbouwen en dan is iedereen hier weer tevreden
Ik kon de knop ook niet omzetten. In het geval van mijn zoontje ben ik ook vrij snel van het ene op het andere moment overgestapt op kv. Momenten dat hij ontroostbaar was, als hij er om vroeg en onder de douche dan lag hij wel "extra" aan de borst. Dit was dan mijn enige manier om hem stil te krijgen en in de douche hapte hij zelf snel aan voor ik er erg in had. Met als gevolg dat ik hem al 4 maanden geen bv meer geef en nog steeds bv heb ). Het gevoel slijt vanzelf, ik heb er echt wel tranen om gelaten, maar kan nu niet meer terug en heb me daar bij neergelegd.
Ik heb zelf enorme spijt dat ik niet doorgebeten heb met de BV, dat voorop. Ik had van te voren mn man gevraagd me te stimuleren de BV vol te houden, dit heeft hij heel goed gedaan! Toen we uiteindelijk de keuze maakten om te stoppen met de BV en op de fles over te gaan, was dit de eerste dagen, weken een opluchting, daarna kon ik er zo'n verdriet in hebben dat ik ze niet zelf kon voeden... Ik heb zelfs geprobeerd te relacteren, had wel iets productie maar toen ik merkte dat ik van ovulatie t/m menstruatie droogstond, was dat eigenlijk niet meer te doen. ( Bij mij liep de BV door een borstverkeining met tepel verplaatsing gewoon niet goed, de kans om volledig te voeden na die operatie is zeer klein, toch had ik productie, dus ik had dus gedeeltelijk kunnen blijven voeden ) "Ze" zeggen dat BV de eerste 6 weken doorbijten is, en dat je daarna het gemak ervan hebt. Dus als je het zo bekijkt, ben je al op de helft Misschien wil je dit antwoord niet horen, maar FV hoeft echt niet de oplossing te zijn, waarom stressen over BV? Met goede hulp & begeleiding kan 98% van de vrouwen hun kind zelf volledig voeden. Goede hulp bijvoorbeeld via borstvoeding.com, een lactatiekundige, Vereniging Borstvoeding Natuurlijk en niet teveel luisteren naar "Ik had niet genoeg melk" "Mijn melk was te waterig" "Borstvoeding op schema" etc...
Fijn om in ieder geval herkenning te lezen hier Suusjeuh, ik ken die site idd. Ik heb me heel goed ingelezen, goed voorbereid, ook begeleiding gehad (inmiddels een lactatiekundige 2 keer thuis gehad) en toch breekt het me op, blijft ze niet effectief drinken, heelt m'n kloof niet (constant afvragen of ik spruw heb, of toch syndroom van raynaud, of toch verkeerde drinktechniek van m'n dochter) en heb ik het veel te druk met voeden, bijkolven en flesje nageven om nog aandacht aan m'n andere kinderen te geven. Bij de tweeling heb ik m'n kraamtijd ook helemaal laten verpesten, en nu ben ik alweer in dezelfde stress als toen. Het is gewoon beter om te stoppen, al wil ik het borstvoeding geven nog zo graag.
Ik zou btw best heel graag door willen gaan met bv hoor, ik weet alleen niet meer hoe. Gratis consulten heb ik al verbruikt en via internet word ik ook niks meer wijzer, ik zie gewoon niet hoe ik het aanleggen nog kan verbeteren en stress draagt vast niet bij aan de productie...
Ik vond het beide keren ook moeilijk om te stoppen met borstvoeding, maar ik ben wel blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Dus je hoeft er echt niet perse spijt van te krijgen. En tsja, het went Ik zag na een tijdje in ieder geval hoeveel rust het mij gaf. En daardoor kon ik de switch beter accepteren. Bovendien spelen je hormonen nu een hele grote rol, straks niet meer Gefeliciteerd met de geboorte van je dochtertje trouwens!
Hoi Caithlin Ik snap je verhaal volledig! Het is mij ook niet gelukt om bij beide zoons de bv vol te houden. De eerste raakte totaal ondervoedt en kon de tepel niet vinden. Veel stress, afvallen en huilende moeder en kind. Bij de tweede was het aanleggen een drama en meneer was zo ongeduldig dat hij het na 2 tellen proberen al op gaf. Kortom, teveel gedoe en stress. Dat in combinatie met een ongeduldig persoon en hormonen was gewoon geen goeie mix... Het is een kwestie van accepteren. Bv lukt gewoon niet zonder stress in jouw/ons geval. Toen ik eenmaal kon stilstaan bij het feit dat bv niet voor mij is weggelegd, kon ik er beter mee om gaan. Het is nog steeds pijnlijk als mensen zeggen dat je vol moet houden of als je schoonmoeder voor de 100e keer vraagt of je echt geen bv meer geeft... (de heks) Ook krijg ik het nog wel eens moeilijk als ik succes verhalen lees van vrouwen die al maanden bv geven. Er is hier een meisje op zp wat gaat relacteren, dan denk ik stiekem, misschien lukt mij dat ook wel. Misschien heb ik ergens nog wel moedermelk, maar daarna besef ik me dat ik niet zomaar gestopt ben. Het was een hel! Ik kon er echt niet van genieten, dus waarom na relacteren wel? Je zult echt wel momenten van spijt kennen, maar trek het je niet aan. Dat komt puur door de overheersende, pro bv reclames. Maar fv is ook gezond voor je baby, misschien niet het aller, aller beste, maar wel een fantastisch alternatief! Mijn oudste zoon is in zijn 2 jaar nog niet 1 keer ziek geweest! Wel eens koorts, maar hij heeft nog nooit zielig, als een dood vogeltje op de bank gelegen. Hij is slank, dus ook geen overgewicht door de fv, wat mensen nog wel eens willen beweren. Welnu, geen idee of ik nog on topic aan het schrijven ben. Meid, onthoud waarom je fv geeft, dan gaat die knop vanzelf om! Succes!!!!
Moet de knop echt helemaal om? Waarom niet de knop een klein stukje om. Heb je al een consult bij een lactatiekundige gehad? Bij mij waren de eerste weken echt geen lolletje. Elke keer als de melk toeschoot ging ik door de grond, keihard gebonk in mijn hoofd, gevoel of ik in een peilloos diepe put viel. In week 2 een paar keer flauwgevallen tijdens het aanleggen. Dan nog borstontsteking, kloven, en alle andere ongein die je mee kunt maken. Maar met een week of 6 ging het veel en veel beter. En met een week of 10 waren al die rotdingen OVER. Als alles aan de borst je te zwaar is, waarom dan niet gewoon combineren? Kan papa af en toe een fles geven, en kun jij af en toe aanleggen en de genietmomenten optellen, want die heb je al gehad, en als je doorgaat komen die steeds meer. Maar in elk geval: geen beslissing nemen zonder dat je eerst een professional hebt ingeschakeld. Bel gewoon een lactatiekundige en zet alles eens goed op een rijtje.
ik had geleerd na mn eerste kindje...dat was tobben en onzekerheid...5 weken gedaan...vondt t goed zo...is al 5 weken meer als wanneer je t helemaal niet doet... maar nu bij onze 2e dochter wist ik wel hoe ik t wou... ik kolfde de melk af en deed zoveel mogenlijk (dan maak je op den duur steeds meer aan normaliter...) en ik gaf elke fles afgekolfd in een fles.de 1e week na geboorte lag ze onder de lampen 24 uur per dag dus was t grotendeels met de fles,maar wel bv.dit hebben we volgehouden tot ze 5 weken oud was.toen langzaam aan over gegaan op fv.je moet zelf ook afbouwen met kolven.je moet doen wat goed is voor de kleine..niet wat je zelf fijn vindt..dan loop je te tobben..je geniet er niet van en de kleine ook niet...
ik kon de knop niet omzetten. Was na 6 dagen gestopt om een heleboel redenen en weet nog steeds dat het goed was. Maar.. ik vond het ZO erg! Met 4 weken ben ik begonnen met relactatie, maar heb het niet meer op 100% gekregen. En nu weer aan het afbouwen, maar oeioei wat vind ik het jammer. aan mij heb je niks, behalve dat ik kan zeggen: denk er goed over na!!! Succes hoor!
Jeetje, zowel reacties die me over de streep kunnen helpen als reacties die me weer laten twijfelen, handig Ik heb de knop nog steeds niet om. Ben er inmiddels van overtuigd dat het probleem bij het aanleggen zelf ligt en de pijn daar ook vandaan komt en het te weinig melk binnenkrijgen. Als het goed is mag ik woensdag nog een keertje bij de lactatiekundige langskomen om te kijken of de aanlegtechniek verbeterd kan worden. Als dat lukt zet ik het nog even door!
Caithlin. Je weet zelf wat het beste is ga op je gevoel af. Ik heb ook een hele moeilijke start gehad. Heb al vaak op punt gestaan te stoppen. FV ook al in huis maar nog niet gebruikt. Had de knoop doorgehakt en zou eerst de nachtvoeding afbouwen want deze liep het minst lekker. Op dat moment ging hij de nachten doorslapen dus toch nog volledige borstvoeding. Nu heb ik wel weer nachtvoeding maar die geef ik omdat hij niet genoeg aangekomen was ivm met vele spugen. Ik kan het ook niet hoor. Als ik er al aan denk dat hij fv krijg moet ik al slikken. En weet dat het een heel goed alternatief is. Ik moet morgen na HA ivm reflux en spugen en woensdag weer wegen. Als hij dan nog niet genoeg aangekomen is ga ik een beslissing maken of ik door blijf gaan.
Ken dat ja, reacties die je over de streep kunnen trekken maar ook reacties die je laten twijfelen... Dat maakt het er niet makkelijker op. Stel jezelf een uiterste datum waarop je de knoop wel/niet doorhakt. Als je woensdag bij de LK geweest bent, probeer dan de beslissing te nemen, en hou je aan dat besluit. Als je maar blijft doorgaan met 'nog even aankijken', word je daar ook niet gelukkiger, ik in ieder geval niet. Ik probeer het geven van BV niet uit je hoofd te praten, maar ik wil wel zeggen dat je een keuze moet maken. Eeuwig twijfelen werkt niet. Ik twijfelde op de dag zelf van het afbouwen van de eerste voeding zelfs nog, maar toen ik eenmaal het eerste flesje had gegeven, was ik om.
Hier pcies hetzelfde, ben nu ook langzaam over op de fles. Bv begint al minder te worden en kolf nog 1x per dag voor de spanning eraf te halen. Ik baal er ook flink van en heb er ook flinke tranen om gelaten. Maar was meer met voeden/kolven bezig en kwam niet meer aan me rust toe en was oververmoeid. En aangezien ik nog een meid heb rondlopen was stoppen de beste optie. Maar me er bij neerleggen.....vind het nog steeds erg moeilijk.