@Kissiefur, vuur je vragen maar af hoor! Altijd goed. Ik doe IUI in eigen cyclus (dus zonder medicijnen oid). Groetjes, Wendy
Hey Wendy, Dat is erg fijn! Is het mogelijk dat ik je emailadres krijg? Dat is wat makkelijker en fijner denk ik voor de rest. Groetjes Kissiefur
Een kennis van mij is een paar weken geleden bevallen en eigenlijk "moeten" we daar nog op kraamvisite, maar ik kan de moed niet opbrengen om een afspraak te maken............ Ik zie er zo tegenop om met zo'n klein wurmpje op mijn arm te zitten.... Liefs Alice
Ook hier de zelfde gevoelens, we zijn nu in augustus 3 jaar bezig (1 miskraam en 1 buitenb zwangerschap verder). Intussen zijn er 3 hele goeie vriendinnen zwanger geworden de een zelf van een tweeling! Toen had ik het er ook heel moelijk mee had vooral zoiets van waarom zij 2 en wij niet een! Toen op een gegeven moment een vriendin zwanger werd van de 5e en het helemaal niet ruim hebben qua financien zat ik er even helemaal doorheen! Maar goed je moet door er zit niks anders op dan moed bij elkaar rapen en verder gaan! Toen lekker op vakantie vorig jaar in oktober wat dacht je vrienden van ons in de US hun dochter van 18 ongewenst zwanger door de pil en condoom heen! Zeg het speelt de duivel ermee of is het toeval! Ik kan goed begrijpen dat mensen jaloers zijn dat anderen er weer niet bij stil staan, maar ik heb wel geleerd om erover te praten want dan hebben mensen begrip voor je en krijg je ook geen vervelende opmerkingen aan je kop! Verder moeten we maar hoop houden ook voor ons zou een tijd komen dat we mogen genieten en blij mogen zijn! Liefs Stef
Heel herkenbaar allemaal! Het is niet zo dat je het andere mensen niet gunt. Het lijkt me zelf immers ook fantastisch. Ik vind het alleen wel heel confronterend om om me heen allemaal vrouwen zwanger te zien worden, zoals m'n zusje en m'n vriendin. Vooral die WAAROM-vraag... (moet ik niet teveel over denken, ik weet het...). Waarom krijgen andere mensen ze zo snel en zo makkelijk en wij... Maar ik probeer me daar wel zo goed mogelijk overheen te zetten en te genieten van de dingen die we wél hebben.
Ik zit dit te lezen... Ik ken de gevoelens. Ik weet nog dat ik mijn beste vriendin vertelde dat wij de MMM instapten... Zij kwam me een week later vertellen dat ze 9 weken zw was van de 2de. Weer in 1 maand gelukt. We hebben samen zitten huilen... Ik weet nog dat mij het meeste pijn deed... we zaten bij een goeie vriendin en mijn beste vriendin en haar man waren er ook. Zij zwanger en wisten van onze problemen. Begint hij trots te vertellen dat hij maar 1 keer mag en dat zijn vrouw dan al zwanger is hahaha ik was zo boos van zulk lomp gedrag! Ik loop nu weer in de molen omdat we zielsgraag nog een kind willen. Ik ben 1 van die gelukkige waar het de eerste keer gelukt is. Ik realiseer me dat ik mijn eerste wonder laatst mee heb genomen op gesprek. 1, we hadden geen oppas en willen ook niet aan de grote klok hangen dat we weer gestart zijn... 2, ik wilde mijn fert arts mijn grote wonder laten zien... Sorry meiden, ben zo trots met hem dat ik haar wilde laten zien wat een groot geluk ze ons gegeven heeft..... Ik merk dat ik nu met zwangeren minder moeite heb.... maar dat is ook doordat ik vertrouwen heb dat het bij ons ook nu weer goed zal komen. Bij mijn zoon was het in 2 rondes Clomid raak... Ik piep wel anders als dat nu niet zo is...
5.5 jaar geleden zijnmijn vriendin en ik tegelijk gestopt met de pil...promp een maand later vertelde ze dat ze zwanger was...toen vond ik het nog helemaal geweldig voor haar dat het zo snel was. en dacht, ik zal een deze maanden ook dat nieuws kunnen vertellen...helaas niet dus...zij ondertussen 2 kindjes verder en ik 1 MK verder en nog niet zwanger. Waar ik heel veel moeite mee heb gehad is dat net de dag na mijn MK mijn vriendin mij gezellig ging zitten vertellen dat twee van onze buurvrouwen ook zwanger waren! OOK? maar ik niet meer hoor...dit deed echt heel veel pijn. 1 van de twee is tevens ook nog bevallen op de dag dat ik uitgerekend zou zijn. Ondertussen ben ik 1.5 jaar verder en voor twee weken terug vertelde ze me doodleuk dat 1 van die twee buurvrouwen zwanger is van nr 2 en tevens haar zus ook van nr twee en haar schoonzus van een tweeling! ik heb daarna echt even een potje zitten huilen...en inderdaad zweeft die vraag maar rond waarom zij allemaal wel en ik niet. Het voelt zo oneerlijk af en toe. ik kan ook zo moeilijk blij zijn voor een ander...klinkt erg gemeen ik weet het. Maar het lijkt wel of die berichten me elke keer weer een klap in het gezicht geven. en dan is het voor mij weer ff flink slikken geblazen... ik hoop echt vanuit het diepst van mijn hart dat ook ik en alle meiden met mij waarbij het niet iets vanzelfsprekend is dat ook wij ooit ons mooie wondertje in de armen mogen houden Debs