Pff even van me afschrijven hoor, want ik merk dat ik een heel kort lontje heb momenteel.. Zal het de combinatie zwangerschap en een klein druk mannetje zijn? Ik heb een zoontje van 20 maanden, en net zo als iedere moeder vind ik mijn kind die liefste leukste blabla etc van de wereld. Alleen momenteel.. Pfff hij zit in een fase van uitproberen, driftbuien en weet ik veel wel allemaal niet. Ik roep wel 100x nee op een dag, waarvan meneer zich niet veel van aantrekt. Gooien met zijn speelgoed, dingen pakken die hij niet mag, gillen, en als ik hem erop aanspreek heeft hij nog weleens de neiging om me gewoon te negeren en uit te lachen. Tuurlijk zijn er ook momenten dat hij er heel erg goed op reageerd en dan zelf al "klaar" zegt en me een knuffel en een kus geeft. Mijn emoties slingeren heen en weer, af en toe denk ik agh wat is die toch leuk, lief! En af en toe denk ik echt wat ben jij een vervelend kind en moet ik me eigen er echt van overtuigen om normaal tegen hem blijven te doen, het is en blijft tenslotte een klein kind. Herkenning? Of ben ik nou zo een Mien meut? Wat ik hiermee wil bereiken geen idee, maar heb het in ieder geval even van me af kunnen schrijven...
Heel herkenbaar hoor! Hier precies hetzelfde met mijn dochter van bijna 2,5jaar! Ik kan haar zeg maar soms echt wel achter het behang plakken hahah! Hormonen!
Typisch peutergedrag helaas, de ene keer is mijn dochter rustig en lief en de andere keer een driftig draakje die nergens naar luistert. Je kunt er weinig aan doen, ik merk soms wel dat negeren van het negatieve gedrag enigszins helpt. Dan stopt ze er soms gelukkig mee.
Ik heb het op het moment ook, vooral met mijn dochter van 4. Ze luistert vaak pas als ik boos wordt. En hoewel ik dat natuurlijk nooit leuk vind, kan ik er nu veel slechter mee omgaan. Morgen komt de oppas, ga ik een middagje mijn batterij opladen met mijn man.
Hier merk ik inderdaad ook dat als ik boos wordt het vaak helpt wat ik ook absoluut niet leuk vindt! Dan schiet ik weer vol met tranen en staat die me aan te kijken alsof ik gek ben haha.. Leuk die hormonen!
Hier gaat het goed dankzij best gehoorzame dochter en helpende man maar laatst wilde ik met haar fietse en ja hoor ze zit erin maar mijn buik past niet tussen yepp en zadel (op zad zo komen lukt niet want hij is te hoog beetje ik krijg voeten niet op grond als ik op zit). Dus ik helemaal in tranen dat ik niet kan fietsen met haar, mijn buren staan raar te kijken als ik uitleg dat mijn buik niet past en ik vind het rampzalig!! Haha Enige wat ik echt merk is dat ik in namiddag/avond erg moe bent en wienig zin iets te doen meestaal. Dat vind ik sneue voor haar. Sleep mij beetje doorheen.. Badderen vind ik ook nu niets aan, zitten wachten of met haar erin ook.. Gelukkig hier zelden moet ik "nee" zeggen etc maar als dat komt dan is ook niet leuk voor mij met optillen etc.. Ze gaat 1x p week naar kdv en dar vind ik heerlijk lekker ontspannen (moet nog werken thuis en opruimen fatsoenlijk maar is toch echt dagje rust)
Ik heb een dochter van 20 mnd en ben 22 weken zwanger. Wat ik vervelend vind is dat ze met luier wisselen in mn buik probeerd te schoppen, ze opeens geen trap meer wil lopen maar door dikke buik getilt wil worden, opeens niet meer naar de supermarkt wil lopen maar alleen nog maar in de buggy wil etc. Verder is ze super lief en luistert ze best goed. Ik moet wel zeggen dat ik tijdens deze zwangerschap erg rustig ben.
Dat tillen is herkenbaar, maar daar heb ik dan weer geen moeite mee. Als hij opgetild wilt worden doe ik dat even maar zet hem bijvoorbeeld 10 meter verder weer neer waarna hij gelukkig weer zelf een heel stuk loopt Ik denk dat het bij mij alles bij elkaar een beetje is, gewoon wat stress. Hebben net ons huis verkocht, nieuw huis gekocht, dus dat is sowieso al spannend. Alleen overlappen die 2 huizen elkaar niet waardoor we dus een maand bij mijn ouders zullen gaan wonen binnenkort.. En jaja het is precies de maand dat ik moet gaan bevallen etc. Het werd me allemaal denk ik een beetje teveel Vanmiddag verder heerlijk van hem genoten, gezellig met man en zoon naar de kinderboederij geweest, heerlijk samen gegeten, net lekker gek gedaan in bad, en nu ligt meneer lekker op bed
Ik weet dat het typisch peutergedrag is, ik hou m'n hart vast want die peuterttijd duurt nog wel even haha
Hier ook zwanger en een zoontje van 19 mnd. Ik merk dat boos worden averechts werkt en heel eerlijk, het zijn dan vaak mijn frustraties die ik uit waar hij niets mee kan. Ik benoem nu het gedrag wat ik bij hem zie op een rustige toon. (Bvb ik snap dat je het vervelend vind dat je niet in de la mag maar dat is niet om mee te spelen. Jij hebt je eigen speelgoed ga daar lekker mee spelen) en bied hem iets anders aan. Blijft hij boos benoem ik nogmaals rustig naar hem dat ie het best vervelend mag vinden maar dat hij moet leren dat sommige dingen gevaarlijk zijn/niet kunnen en dan ga ik verder waar ik mee bezig was. Zo negeer ik hem niet en laat hem vrij in zijn emoties zonder daar in mee te gaan. Vaak houd dit dan al gauw op. Het is vaak een schreeuw om aandacht maar die krijgt hij zo niet. Als ik merk dat hij mij negeert door mij niet aan te kijken, zeg ik tegen hem: 'mama weet dat je het gehoord hebt'. Ik zie dan aan zijn houden (trekt dan zijn schouders op en bromt zachtjes) dat ie het ook gehoord heeft. En ook dan ga ik verder. Kinderen op deze leeftijd moeten op zoek naar grenzen en daar dan dus voorbij om te leren tot hoe ver ze kunnen gaan. Het is aan ons als ouder om daar op eigen wijze mee om te gaan. Kies iets wat goed bij je past, waar je je goed bij voelt en onthoud dat iedereen wel eens opvoed moe is.