Een vrouw met een heel laag zelfbeeld, met misschien een erg ongelukkige jeugd achter de rug, en die kosten wat het kost haar kinderen een hele andere jeugd wil geven en al haar liefde, tijd en geld in haar kroost steekt.
Ik zou er ook zo uit kunnen zien. Sterker, mijn partner klaagt er wel eens over. Maar ik heb strategisch geinvesteerd in representatieve sieraden , jassen etc. En ik was mn haar dagelijks
Wauw.. en ik voel mij nu weer door jou gekwetst aangezien ik wel make up draag dus. Als je je hierdoor gekwetst voelt, dan ligt dit volledig bij jezelf, zij zegt namelijk niks kwetsend en schetst hoe zij er tegenaan kijkt voor haarzelf. Make up, geen make up, het maakt helemaal niks uit. Trek iets positiefs aan, dat staat altijd Edit; ik voel me dus niet gekwetst, bij wijze van
Ik vind het wel een interessant topic. Lage eigenwaarde koppel ik in gedachten juist sneller aan weinig bedekkende kleding en veel make-up aan iets verbergen te hebben of onzekerheid (dan bedoel ik niet een mascaratje maar plamuren.
Dit vind ik wel ver gaan. Als je uiterlijk je gewoon niet interesseert heb je een ongekukkige jeugd gehad. Ik zou echt oppassen met zo snel conclusies trekken.
Dat diegene op is en na haar kinderen geen fut meer over heeft om voor zichzelf meer dan alleen het hoognodige te doen.
Ik kan mezelf hier gedeeltelijk mee identificeren.... Heb nooit vette haren draag een basis make -up en draag hoge hakken. Maar qua kleding valt er nog heeeeeel veel winst te behalen. Daarom heb ik mezelf een advies voor kleur en kledingstijl cadeau gedaan en daarna ga ik eens flink shoppen. Het is echt nodig
Ik sta zo ook regelmatig op t schoolplein... Maarr als ik naar m'n werk ga zie ik er wel verzorgder uit. Op m'n vrije mamadag vind ik het gewoon lekker om ff niks bijzonders aan te doen. Ik vind t dan weer van een laag zelfbeeld getuigen als je make-up gaat dragen omdat je vind dat je er anders niet bij hoort. Ik hou niet van make-up en sieraden... Als andere mensen daar wel waarde aan hechten is dat leuk voor hen, maar het zegt niks over mij. Het is wel belangrijk om jezelf niet weg te cijferen en ook tijd en geld aan jezelf te besteden, maar dat hoef je niet perse uit te geven aan kleren en make up als daar je interesses niet liggen! Een cursus pottenbakken of een mooi boek is ook prima.
Ik heb daar eerlijk gezegd geen mening over.. Als zij er zou bij wil lopen, prima toch! Persoonlijk vind ik het prettig om verzorgd de deur uit te gaan, beetje make up op, schone kleding aan, haren verzorgd. Ik let niet op hoe anderen eruit zien, en ik zou iemand ook niet anders behandelen daarom. Ik vind dat heel kortzichtig als mensen dat doen
Dit klopt in mijn omgeving vaker niet dan wel. Er zijn ook enorm veel meiden die onzeker zijn en een laag zelfbeeld hebben, en dat juist als reden zien om zich helemaal vol te plamuren en letterlijk een flink masker op te zetten. Dit had ik zelf als tiener (wat nog niet eens zo lang geleden is) heel erg, en een tiental van mijn vriendinnen ook. Ik denk dat ze het misschien te druk heeft of te moe is en al haar aandacht en geld naar haar kindjes gaat. Of misschien geeft ze gewoon niet om make-up. Ik zelf ben best ijdel, ik doe dagelijks mijn make-up en haar, maar dit kan ook komen omdat make-up mijn passie is (ik ben visagist) en het voor mij echt geen moeite is om binnen 5 minuten even snel mijn gezicht te doen. Zolang ze een goed hart heeft en goed voor haar kindjes is, zou ik me er niet aan storen
Ik zou het niet eens opmerken, waarschijnlijk. Het boeit me niet hoe een ander erbij loopt. Sowieso ben ik niet zo heel erg bezig met andere mensen.
Misschien moet je beter lezen. Er staat toch duidelijk "misschien". Ts geeft een omschrijving van een vrouw en vraagt aan ons wat voor beeld dat bij ons oproept. Wat ik schreef, roept dat beeld bij mij op. Stukje herkenning. En ik trek nergens conclusies hoe kom je erbij? Er is in dit geval sowieso geen "waarheid", want we kennen de vrouw niet en de oorzaak van haar verwaarloosde uiterlijk kunnen er zoveel zijn.
Dit klopt ook niet helemaal vind ik. Mijn uiterlijk boeit me totaal niet, eveneens als mijn kleding, daar hecht ik echt geen waarde aan. Ook heb heb ik (zoals nu) wallen onder mn ogen van hier tot aan Tokio, ik denk er niet aan om het weg te plamuren. Heb ik een ongelukkige jeugd gehad?.... Zeer zeker niet. Maar ik ben wel een moeder van 2 beginnende lijken wel pubers, een onluisterbare ik doe alles wat niet mag dreumes en een, ik heb 100 fases baby
Ik zie regelmatig zulke moeders op school. Soms denk ik: wat jammer dat je weinig aandacht aan jezelf besteed. Naast mama en echtgenoot, mag je ook best aandacht aan jezelf besteden. Maar vervolgens gaat ook de volgende gedachten door me heen: misschien moest ze zich 's morgens heel erg haasten en heeft ze gewoon iets aangetrokken, snel haren vast en gaan met die banaan. Ik probeer er zelf altijd netjes bij te lopen in de zin van jeans, basic shirt, leuk vest, sneakers/laarsje. Ik ga nooit zonder een laagje make up de deur uit. Mijn haren heb ik overigens altijd in een hoge knot. Ondanks mijn dikke bos haren, heb ik last van behoorlijke haar uitval en ik vind het vreselijk als ik een hele bos haar van m'n kleding moet plukken.
Ik herken mezelf ook wel een beetje, maar ik vind het juist fijn dat ik me zonder make-up en hele outfits prettig voel. Ik draag wel schone kleding, maar gewoon een spijkerbroek en een trui. Toevallig net nieuwe schoenen nadat m'n vorige echt op waren... Ik vind mezelf niet onverzorgd of een slons (ik verzorg mezelf zeker wel!), maar als ik me vergelijk met sommige andere moeders op het schoolplein ben ik wel... anders Hier juist veel opgedofte moeders, haar helemaal gedaan, nagels, flinke dosis make-up, outfitje met bijpassende handtas, sieraden... maar ik hecht daar zelf gewoon niet aan. Als ik soms hoor dat ik ook tijd voor mezelf moet maken om bv te gaan shoppen, pfff, daar heb ik helemaal geen zin in Ik gebruik tijd voor mezelf anders. Mijn dochters zijn prima verzorgd, schone leuke kleding, maar invlechten doe ik ook niet iedere dag (en de oudste wil dat ook niet).
Ik herken het wel. Besteed ook minder aan mijn uiterlijk. Zit ik online te shoppen, gooi ik praktisch mijn complete mandje vol met kleding voor dochter. Voor mezelf kan ik vaak niets vinden. Uitgroei in mijn haar, ongestreken niet al te hippe kleren, neem het ontharen niet zo nauw, smeer alleen wat crème op mijn gezicht... enz.. Echter zul je mij niet in een joggingbroek aantreffen op het schoolplein. Cijfer mezelf ook weleens weg......
Ik zou zo in dat plaatje kunnen passen. Bij mij ligt de oorzaak bij veel ernstige pijnklachten. Tegen de tijd dat ik leuke kleding in mijn kast of schone wasmand heb gevonden, aangetrokken, makeup heb opgedaan etc. dan ben ik zo uitgeput dat ik zo weer in bed kan gaan liggen. Ik heb trouwens ook altijd dezelfde schoenen, beetje modern oma-modelletje, omdat ik nergens anders fatsoenlijk op kan lopen. Ik heb wél altijd een BH aan, (Cup G) anders ga ik écht de deur niet uit, en mijn korte haren moet netjes, want anders staat het alle kanten op Mijn kinderen zien er wel altijd netjes uit, ik vind dat smoezelige altijd vreselijk bij kinderen. Naar mezelf kijk ik minder. Wel netjes aangekleed, gekamd haar, soms wel eens ergens een vlekje, maar ik zit er echt niet altijd vol mee. Maar ik heb van die dagen.... Dan moet ik echt gewoon binnen blijven.