Hoi iedereen, In het verleden heb ik hier een tijd meegelezen en af en toe gereageerd. Ik heb het altijd ervaren als een fijne plek om anoniem je verhaal kwijt te kunnen. Omdat ik dat nu graag wil doen, en behoefte heb aan inzichten van anderen, heb ik weer een account aangemaakt. Goed, mijn verhaal. Een kleine twee jaar geleden is mijn man geheel plotseling overleden. Na een moeilijke tijd, waarin ik regelmatig periodes heb gehad dat ik het niet meer zag zitten, heb ik inmiddels mijn leven weer op de rit. Met ups en downs, maar het loopt weer en ik kan op momenten echt weer genieten van het leven. Net zo onverwachts als het overlijden van mijn man, heb ik een half jaar geleden een leuke man ontmoet. Totaal tegen mijn verwachting in voelde het vanaf het begin goed om met deze man te zijn. We zien elkaar regelmatig en het is gewoon superfijn en leuk. Wat hem betreft heb ik geen enkele twijfel. En toch weet ik niet of ik er goed aan doe om hier mee verder te gaan, om het bekend te maken aan familie en vrienden. Ik ben bang voor de reactie van mijn omgeving. Is het niet te snel na het overlijden? Kan ik het maken tegenover mijn overleden man? Zo maar wat vragen die door mijn hoofd spoken. Natuurlijk kunnen we ervoor kiezen om het nog een tijd geheim te houden en te genieten van hoe het nu gaat, maar ik merk vooral bij hem dat hij er aan toe is om het te delen met zijn dierbaren. Het is nu dus wel het moment om een keuze te gaan maken om er echt voor te gaan of het te laten voor wat het is. Ik heb op het moment geen idee waar ik goed aan doe en merk dat het een grote chaos is in mijn hoofd. Ik weet eigenlijk niet eens zo goed wat nou mijn vraag is… of ik graag wil lezen dat ik mijn gevoel moet volgen (als ik al weet wat dat is) of dat ik het gewoon moet vertellen…. Ik merk vooral de behoefte om mijn verhaal voor te leggen aan anderen, onbekenden. Ik weet dat jullie niet in mijn schoenen staan, maar misschien kun je proberen om het je voor te stellen. Wat je dan zou doen, of wat je zou adviseren als ik een vriendin van je zou zijn. Bedankt voor het lezen in elk geval!
Ik denk dat iedereen het je gunt om door te gaan en als je het geluk en liefde weer gevonden hebt is dat alleen maar super fijn! Heb je ook kinderen waar je rekening mee moet houden?
Als het voor jou goed voelt dan is het goed. Een ander heeft hier niets van te vinden. Jij hebt recht om gelukkig te zijn en als deze man jou gelukkig maakt dan zal dat zijn wat telt voor de mensen om jou heen.
Hoi, Allereerst nog geconcentreerd met het verlies van je man. Wat betreft de nieuwe relatie, ik roep nu altijd, als mijn man komt te overlijden wil ik geen nieuwe relatie, maar dat zeggen de meeste mensen denk ik, omdat je er niet aan wil denken, maar uiteindelijk denk ik dat het heel anders is, als het je overkomt.. Ik zou echt mijn eigen gevoel volgen, en absoluut niet kijken naar wat anderen misschien denken.. Het gaat om jou geluk, en als jij je gelukkig voelt met je nieuwe partner zou ik ervoor gaan. Wat betreft de mening van anderen, uiteindelijk zijn er altijd mensen waarbij het niet goed valt.. Maar ook niet als het pas over 5 jaar is, maar zou het ook niet goed zijn als je over 5 jaar nog "alleen" bent.. Mensen zullen er wat van vinden, maar de mensen die echt van jou houden én zien dat jij gelukkig bent zullen blij zijn voor jou, en jou het geluk gunnen. ♡♡
2 jaar is al best een tijd hoor. En dat je hem al een half jaar kent en geen 3 weekjes maakt het dat ik het totaal niet raar zou vinden als een bekende van mij dit mij zou vertellen. Ik zou het je juist van harte gunnen dat je alles weer op de rit hebt en opnieuw gelukkig kan zijn met iemand. Ik weet niet of je kinderen hebt, maar dat maakt alles wel wat anders natuurlijk. Moeilijker omdat ik vind dat je dan voorzichtiger moet zijn met een nieuw iemand in hun leven toe te laten die ze kunnen gaan zien als een vaderfiguur. Maar dan nog vind ik dat dat ook na 2 jaar niet raar is. En omdat je al langer met diegene omgaat is dit niet zomaar een bevlieging denk ik. Ik ben wel benieuwd: twijfel je alleen aan je omgeving of ook aan je relatie met hem?
Had je man gewild dat je alleen zou blijven of zou hij je nieuwe liefde en geluk gunnen? Of andersom, wat zou jij willen dat je man zou doen? Persoonlijk vind ik na 2 jaar een nieuwe relatie echt niet gek.
Ik mag toch hopen dat al je dierbaren jou gelukkig willen zien en je juist een nieuwe liefde enorm zouden gunnen!
2 jaar is zoals eerder gezegd al een lange tijd op een mensenleven. Je hebt er ook maar 1. Als je moet wachten tot iedereen hun goedkeuring geeft, dan kun je denk ik ook lang wachten hoor en zo zet je je eigen leven en dat van die man op hold voor.. niemand eigenlijk? Als het voor jou goed voelt en je wil voor hem gaan, gewoon doen! Geniet van die 2e kans die je krijgt op geluk en liefde. ♡
Er zullen altijd mensen zijn die het te vroeg vinden. Maar je vroeg niet om een nieuwe liefde dat overkomt je. Als je kinderen hebt dan snap ik dat het lastig is en je daar naar moet kijken. Zijn er geen kinderen in het spel dan gaat het alleen nog maar om jou eigen geluk. Zo vaak kom je ook weer niet iemand tegen waar je je gek op bent of zo goed klikt. Het leven is te kort om van alles uit te stellen!
Liefde kent geen goede timing: het overkomt je gewoon Je hebt zelf meegemaakt hoe snel een leven kan eindigen: maak er juist wat moois van het leven. De liefde voor je man zal altijd blijven en kan prima bestaan naast de liefde voor een nieuwe vlam in je leven. Wees daar maar niet bang voor ♡
Liefde kun je niet timen en het is niet aan anderen om erover te oordelen. Uiteraard gebeurt dat altijd toch wel, maar ik denk dat het gros twee jaar helemaal geen gekke tijd voor. Ga ervoor, ik kan me niet voorstellen dat jouw overleden man je dit zou misgunnen.
Ga ervoor, twee jaar is echt niet te kort. Als je straks toch weerstand in je omgeving tegen komt, zegt dat helemaal niets over jou, maar veel over je omgeving. Iedereen rouwt in haar/zijn eigen tempo. 2 jaar is beslist niet te vroeg, maar kan voor sommigen in je omgeving wel als vroeg aanvoelen. Zo heb ik een weduwnaar van begin 30 in mijn omgeving die ook een nieuwe relatie kreeg na een jaar of twee. Hij was er aan toe, maar zijn zus nog niet. Natuurlijk misgunde zij haar broer de liefde niet, maar zij was nog niet zover dat iemand aan haar overleden schoonzus kon tippen. Niemand was goed genoeg. Uiteindelijk is dat helemaal goed gekomen, maar de zus had, zonder enige kwaad in de zin te hebben, toch even tijd nodig om aan het idee te wennen.
Je hoeft je echt niet schuldig te voelen, rouwen heeft zijn tijd en bij de ene duurt dat een paar weken en bij de ander langer. Er is geen handleiding voor. Ik heb zelf heel veel verdriet gehad van het overlijden van mijn tante 2 jaar geleden, zij was 30 jaar getrouwd en ik schrok er ook erg van toen ik hoorde dat haar man na 4 maanden opnieuw wilde trouwen. Ik heb daar wat van gevonden, maar toen ik zag dat zijn eigen kinderen blij waren voor hun vader is dat gevoel minder geworden.
Ga ervoor meis, was je mijn vriendin gunde ik je de liefde zo! En een nieuwe liefde maakt niet dat je je man vergeet hé.. dat gemis en deze liefde kunnen naast elkaar bestaan!
Toen ik de titel las dat ik dacht je echt op heel kort termijn een nieuwe liefde tegen het lijf was gelopen. Maar het is 1,5 jaar na het overlijden van je man. Dus nee vind ik niet snel, gevoelsmatig zal het voor jou wel zo zijn. Je leven stond op de kop en terwijl de tijd langzaam lijkt te gaan, vliegt het ook voorbij. Dus geniet van je nieuwe liefde, daarnaast ik er ook plek voor je verlies lijkt me. Als anderen er iets van zouden vinden zegt het meer over de ander. Is jou gegund om de liefde tussen jullie te mogen delen
Mensen die jou echt goed kennen en van je houden gunnen jouw ook het geluk. Als dat deze man is dan steunen ze jou. Maar los daarvan, het is jouw keuze! Daar hebben anderen niets van te vinden (tenzij er iets vervelends met deze man aan de hand is). Ik zou overigens niet zo snel (of niet) gaan samenwonen als je nog thuiswonende kinderen hebt. Ik zou ze op een gegeven moment natuurlijk wel kennis laten maken en samen zaken ondernemen. Maar hou jullie huis een plek van jou en de kinderen zonder een samengesteld gezin te beginnen (wellicht heeft hij ook kinderen). Ik denk dat kinderen na zo'n heftige gebeurtenis een eigen plek nodig hebben die stabiel is en rustig.
Ik zou je alle geluk toewensen. Niemand kan het voor jou beslissen/oordelen. Het is op je pad gekomen.