en je hebt niet zoiets van alle beetjes helpen? als jij vakantiewerk er bij kan doen. zodat je man de ww volledig kan blijven ontvangen. en je hebt nog wat gastouder?(misschien) dan is het toch extra? alles beter dan niks toch?
Heb het idee dat je overal een excuus voor zoekt. Je wilt zelf je zoon zien opgroeien? Maar als jij gewoon 4 dagen werkt zie je je zoon ook nog wel opgroeien hoor, en dan verdien je echt wel 1300 euro. Desnoods in een callcenter. Je zoon heeft er ook niks aan als jullie financieel aan de grond zitten.
ja , dat dacht ik ook. er blijft toch een gezin over dus hoef je een gedeelte op te vangen en niet de volledige 1300 euro. goed dan heb je 2 baantjes. maar elk beetje is meegenomen toch?
Ik zou me bij nog een gastouderbureau inschrijven!! Gezinnen genoeg die een gastouder zoeken. Wellicht niet bij het bureau waar je nu bij zit, maar wel bij een ander bureau!! Wat een vervelende situatie overigens!
Dan moet ik werken rondom het gezin wat ik nu al heb en daarmee werk vinden is erg moeilijk. En jullie mogen het excuses vinden maar rondkomen en mezelf zijn is ook belangrijk. En mijn gezin het allerbelangrijkst. Die lijden er nu onder, onder een ander gezin. Door kinderen van een ander. En de financiele problemen is niet onze fout maar we zitten er wel mee. 6 maanden zonder geld is al zwaat zat
Ik snap dat het lastig maar... Ik heb ook het idee dat je overal een excuus voor zoekt, je man zit nu toch in de ww? Dan hoef je toch helemaal geen opvang voor je kindje? Kun jij vier dagen werken! Op het moment dat je man wel weer een baan heeft kan jij eventueel stoppen. Heb je al eens goed naar de opvang gekeken? Je krijgt namelijk heel veel terug, zeker als jullie niet zo veel verdienen. Voor 1 kindje hoefde ik maar iets van 30 euro in de maand zelf te betalen. Dus dat is niet een reden om geen werk te zoeken!! Het feit dat je graag zelf je kindje op wil zien gaan groeien is wel een reden. Als je die financiele mogelijkheid hebt zou ik dat ook zeker gaan. Maar volgens mij is die ruimte er bij jullie niet, als jullie uit de schulden willen komen zal er toch eerst extra inkomen moeten zijn.. Het is aan jouw welke keus je maakt, maar denk met je verstand! Je kan wel 24 uur per dag bij je zoontje willen zijn maar als er spanningen zijn van schulden en dat je in het begin van de week niet weet wat je je zoontje aan het einde van de week voor eten moet geven wordt de situatie er beter op (oké, beetje overdreven misschien, maar je snapt mijn punt)
En dan overweeg je om de inkomstenbron die je nU hebt zomaar op te geven?! Kan je dit gezin niet stoppen en ander werk doen, als je wilt is er heus werk! Al is het in een callcentrum of snackbar. De vakantieperiode staat voor de deur. Dan ben je dus meteen van het gezin af..
Zomaar stoppen als mijn man een baan heeft is toch ook geen optie. Dan heb ik weer niks en kan ik weer overnieuw beginnen. Laat gewoon maar lekker zitten, vanaf een afstand is het makkelijk praten maar de realiteit is heel anders.
Ik sluit me hierbij aan. En als reactie op je laatste bericht, zou ook denken dat alle beetjes helpen. Zo kun je iig de schulden binnen de perken houden. Misschien niet af lossen, maar ze ook niet heel veel groter laten worden. Ik snap heus dat de situatie moeilijk is, maar een excuus als te hoog opgeleid zijn voor een baan kan je nl makkelijk omzeilen, als je het slim speelt krijg je die baan wel. je kan aan de werkgever laten weten dat je de baan graag wil en begrijpt dat ze misschien het salaris niet aan jouw opleidingsniveau kunnen aanpassen maar dat je daarmee akkoord gaat en hem/haar dus in feite betere kwaliteit geeft. Enne iemand die een master heeft gedaan kan ook prima vakkenvullen hoor, maakt echt niet uit. Zijn er voor je man ook helemaal geen mogelijkheden om een nieuwe baan te vinden?
Als mijn man thuis zou blijven bij de kinderen en het is nodig om 7 dagen te werken om rond te komen zou ik dat zelfs nog doen. Soms zijn dingen nu eenmaal niet ideaal maar moet je het toch doen om het beste voor je gezin te realiseren. En je kunt wel denken dat het beste is dat je zoveel mogelijk tijd met elkaar bent maar als dit vervolgens voor een hoop stress en schulden zorgt lijkt me dat een vertekend beeld. En je kunt het ook als tussentijdse oplossing zien totdat je man weer werk heeft gevonden.
He meid, ik begrijp dat je het lastig is en dat je ook voor jezelf moet zorgen. Maar helaas: monney makes the world go round! Als je bij een andere baan vervelende collega's hebt, moet je er ook proeren mee om te gaan. Ik vind het heel knap van je dat je inziet, dat je "minder gezellig" wordt na contact met dit gezin, maar ik zou heeeel hard proberen om je hiervoor te harden. Afspraken opschrijven waar de mensen bij zijn: hoe laat komen ze en op welke dagen. Misschien dat je op die manier toch door kunt zetten. En wanneer je een andere oplossing wil, zul je altijd water bij de wijn moeten doen. Voor zover ik weet gaat het nergens perfect: de één wil de kinderen vaker zien, de ander heeft te weinig sociale contacten, weer een ander heeft geld nodig, of vind zijn/haar werk niet leuk/uitdagend/vervelende collega's. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is nergens perfect (ook al lijkt het bij sommige mensen wel zo). Heel veel succes en blijf kijken naar wat je allemaal wel hebt!!!
Dus lijkt stoppen mij ook geen goede keus, maar jij gaf in een eerder post aan dat je niet wilde werken omdat je je zoon wilt zien opgroeien. Vandaar dat ik opperde om dan te stoppen als je man weer een baan heeft. Natuurlijk is het nog beter om door de werken dan geef ik in mijn post aan, aan de opvangkosten hoeft het niet te liggen. Niemand zit hier om je af te branden, maar we proberen met je mee te denken en je hopelijk te laten inzien dat dit niet zomaar iets is. Maar goed, waarschijnlijk heb je je keus al lang gemaakt maar wil je hem voor jezelf goed praten, ander zet je je laatste zin hier niet zo neer!
Uhh vakkenvuller kom ik niet voor in aanmerking omdat 16 jarigen goedkoper zijn. Daar heb ik eerder op gereageerd en was te oud. Je word dan gewoon niet aangenomen en niet op gesprek gevraagd. En nee voor mijn man is er niks. Hij heeft geen diplomas, geen recente ervaring of niet voldoende en is 32 en dus snel te oud
Je moet je niet aangevallen voelen hoor. maar jij vraagt advies. t enige wat we zeggen is als je met dit gezin wil stoppen zorg dan dat je wat anders hebt. maar wat wil je nu horen dan? Stop met het gezin. oo wat zielig. (en ja! het is erg genoeg 6mnd zonder geld. al snap ik dat niet want normaal krijg je toch ww? of is zijn baas failliet? dan via een currator?) maar meid je kan nu wel zwelgen in zelfmedelijden. of je zet je schouders er onder en doe gewoon alles wat in je macht ligt. ook al is dat misschien een aantal maanden full time werken. je moet wat. (maar dat is mijn visie) of je moet jezelf failliet laten verklaren. maar ook dan moet je werken. alle instanties zouden je nu de zelfde adviezen geven als wij nu. want er is gewoon geen ander advies. je kan niet je gezin opzeggen zonder iets anders. ja kan wel. met als gevolg dat je nog meer geld zorgen hebt. of je moet wachten tot je man iets anders heeft. tis heel vervelend voor je dat gezin. dat snap ik. maar ja. als je het opzeg heb je niks. en dan? het is misschien makkelijk praten vanaf een afstand. maar als jij al weet wat je wilt en moet doen. waarom vraag je het dan?
En mag ik vragen of hij dan deze tijd aan het benutten is om een diploma te halen? Misschien kan je dat stimuleren? En je zegt dat de realiteit anders is. En ik wil best geloven dat jullie al heel veel opties hebben bekeken maar voor iedereen is de realiteit nu eenmaal hetzelfde. We willen allemaal zoveel mogelijk tijd doorbrengen met onze kinderen en de leuke dingen van het leven ervaren. We willen genieten en daarnaast nog een leuke gezellig baan waar we ons ei in kwijt kunnen of helemaal niet werken. Maar het is nu eenmaal zo dat de 1 40 uur per week moet werken voor 1500 euro en de ander een uur. En dat als je niet werkt je geen bron van inkomsten hebt aan het einde van de rit, althans niet genoeg. En het is ook voor iedereen zo dat het niet makkelijk is om een geschikte baan te vinden maaaaaaar we moeten het er allemaal mee doen. Ook voor jou en voor je man is er werk te vinden als je maar goed nadenkt over de situatie en soms wat wensen opzij legt.
Ik luister echt wel naar de dingen die gezegd worden en ben constant aan het denken erover. Ik heb mijn keuze nog niet gemaakt maar zoals nu gaat het niet meer. Maar ik ga me ook niet uit de naad werken voor een baggerloontje want dan zitten we alsnog in de problemen. We hebben al op het punt gestaan ons huis kwijt te raken terwijl ik 40 uur in de week werk. Soms zelfs meer en dat in 4 dagen. Lichamelijk kan ik niet alles aan door rugproblemen. Ik bekijk echt de opties wel maar blijf piekeren en overdenken wat het beste zal zijn. Ik zit gewoon echt met mijn handen in het haar.
Persoonlijk zou ik ze erop aan spreken als ze hun kids komen halen, en dan aangeven dat je het nog 2 weken aan kijkt. Ze dus 2 weken de tijd geven om te verbeteren. Misschien dit ook eens op papier zetten en mee geven. Ook gewoon de uurtjes in rekening brengen vanaf de tijd dat afgesproken is. En dan hopen dat het beter gaat. Ik zou het niet zo snel opgeven als het financieel niet haalbaar is.
als je man 32 is en goed gezond dan moet er toch een baan voor hem zijn? of een opleiding die aangeboden wordt door de werkgever, hij kan toch ook niet thuis blijven zitten terwijl jij op je tenen loopt om alle eindjes bij elkaar te knopen? wat je zegt over vakkenvuller klopt inderdaad, 16 jarigen gaan voor.