Tja, ik heb er toch andere ervaring mee (toen ik nog in NL woonde), had al 2 opleidingen afgrerond was 23 (ook nog wel jong, maar anders als 16) en heb wel gewoon wat gevonden door aan te geven dat ik graag wou, het snapte als ik een iets minder salaris zou hebben en daarbij mag een groep 16 jarigen niet alleen in een winkel staan. Wij hadden in onze vulploeg voor de helft scholieren zitten en de andere helft volwassenen (oa vrouwen van 40-45). Ik denk dus dat daar best mogelijkheden zouden zijn als je goed zoekt (denk niet alleen aan supermarkten maar ook aan drogisterijen etc.). Vaak kan het zelfs ook door alleen 's avonds te werken dus zou je gewoon de hele dag kinderen op kunnen vangen. Ik denk echt dat je zelf je instelling een beetje moet veranderen, met een negatieve instelling snap ik wel dat je niet snel ergens voor in aanmerking komt. Dit bedoel ik als opbouwend advies, neem aan dat je ondanks dat je dingen liever anders zou zien toch ook wil dat jullie iedere dag eten op tafel hebben staan. Soms gaan de dingen niet zoals we ze graag zouden willen zien en moeten we het beste van een situatie maken.
nu werkt het echt heel anders in NL, er wordt echt gekeken naar leeftijd, niet meer naar motivatie, 5 jaar geleden was dat nog heel anders
Ja ik weet dat ik negatief ben maar we hebben het afgelopen half jaar niks anders dan ellende gehad. Positief zijn is dan moeilijk hoor, voor mij wel. Nee ik zie geen lichtpuntjes meer want steeds als ik ergens hoop op heb loopt het fout. Mijn relatie staat op springen en ik kan mijn zoontje niet altijd geven wat hij nodig heeft. Vriendinnen heb ik niet echt, mijn enige sociale contact zijn kinderen. Eerdere banen zijn allemaal misgelopen doordat ik schijnbaar niet goed met mensen kan samenwerken. Idd de manier om zelfvertrouwen te krijgen om dingen aan te durven.
Ik denk dat dat per regio scheelt, want zie binnen mijn sociale netwerk (in NL) toch nog steeds dergelijke dingen gebeuren.. Idd zullen er vast eerder 16 jarigen gekozen worden als er meerdere reacties zijn, maar als er niemand reageerd zijn ze misschien wel geinteresseerd. Wie niet waagt wie niet wint.
Ik heb wel met je te doen hoor, zit jullie ook niet mee. Probeer, hoe moeilijk het ook is toch enige hoop te houden en samen met je man er je schouders onder te zetten. Al is het maar voor je kindje. Je geeft aan dat het qua financiën niet lukt en jullie schulden hebben, zouden jullie niet in de schuldhulpverlening kunnen?
Ja dus???? Je verdient nu ook geen 1300 netto dus wat let je??? Als jij je stinkende best doet op een vakantiebaan kun je er misschien wel een vaste baan uitslepen waarbij je wel minstends 1300netto mee verdient!! Jemig zeg, je kunt wel overal ravijnen in de weg zien maar je kunt ook besluiten er een brug overheen te bouwen in plaats van jezelf er jammerend in te storten!
Als je niet goed kunt samenwerken, is dit dan wel de juiste baan voor jou? Vaak is een zakelijke zwakte ook terug te vinden in je prive situatie en nu betrek je je zakelijke kant natuurlijk volledig in je prive situatie. Dat is nu eenmaal zo met gastouderschap. Misschien is het verstandig om al je zwakke punten en sterke punten op een rijtje te zetten en dit goed bekijken. Door je negatieve houding ga je denk ik niet snel iets vinden en dat is natuurlijk zonde!
Helaas is dit voor TS geen optie. Je mag nl niet bij meerdere bureaus tegelijk ingeschreven staan. Wat ze wel zou kunnen doen is informeren bij andere bureaus of die gezinnen in de omgeving hebben voor haar en dan in overleg met het blijvende gezin samen overstappen naar een ander bureau.
We hebben een schuldhulpverlenings traject gestart en na maanden is ons verteld dat we hier niet voor in aanmerking komen. Dit omdat ik zzp'er ben en het dan iets anders werkt allemaal.
Als dit ook niet de juiste baan zou zijn kan ik toch helemaal niks meer. Er is ook niemand die me ooit duidelijk heeft gemaakt wat aan mij dan het probleem is dus ik weet ook niet waar ik aan kan werken. Ik heb al hulp door maatschappelijk werk maar verder kan ik er nu niet veel mee.
Maar je verlegt nu weer de schuld. Er is niemand die het je ooit duidelijk heeft gemaakt maar heb je er wel goed naar gevraagd? En als je heel eerlijk naar jezelf kijkt, weet je het antwoord dan zelf niet? En als dit niet DE baan voor je is zijn er echt nog wel meer opties hoor.
Ja ik heb ernaar gevraagd. Meerdere malen maar telkens was het antwoord anders. En als het om samenwerken gaat is een baan waarin je allen werkt toch ideaal lijkt me. Zoals ik dus nu doe. En ik begrijp niet helemaal wie ik hiermee de schuld aan het geven ben.
Wat raar Is dat dan per gemeente verschillend ofzo? Maar jullie zouden dus wel in aanmerking komen als je niet werkt als zzper? Dan lijkt mij de keuze om een andere baan te zoeken makkelijk. Waar zoek je precies werk?
Ik heb niet alles gelezen, maar reageer even op het eerste bericht van Skatjuh. Ik vind inderdaad dat je eigen gezondheid voor gaat. Geld is belangrijk, maar moet niet ten koste van je gezin en jezelf gaan. Straks zit je overspannen thuis! Wat dat gezin betreft: is het niet een optie om eens met dit gezin om de tafel te gaan zitten? Om duidelijke afspraken te maken en dit op papier te zetten? Als dit geen optie is en je besluit te stoppen, dan begrijp ik dat het financieel lastig wordt omdat je geen andere kindjes kan krijgen? Zou je dan niet eventueel kunnen stoppen als gastouder en bijv. op een kinderdagverblijf gaan werken? Dan heb je in ieder geval zekerheid van een baan en inkomsten. Ik ken een aantal gastouders hier in de buurt die dit hebben gedaan, simpelweg omdat ze hetzelfde hadden als jij en geen nieuwe opvangkinderen kregen. Dan moet je financieel gezien toch een keuze maken. Succes met je beslissing!
Ze vinden dat we niet genoeg aflossings capaciteit hebben dus kunnen ze ons niet helpen. Er word nu druk gekeken naar een ander gezin voor me. Ik vind dit werk erg leuk om te doen en wil het graag blijven doen. Dit is voor mij gewoon de beste weg om te kiezen, er alles aan doen zodat ik gastouder kan blijven.