Ik wist niet goed waar ik dit moest plaatsen maar wou het even kwijt. Gisteren heb ik een bijzondere en moeilijke dag gehad. Ik heb het goede nieuws dat ik zwanger ben aan m'n ouders 'verteld'. Dat klinkt niet zo bijzonder, maar m'n ouders leven niet meer. Gister ben ik naar hun graf gegaan en heb het nieuws met ze gedeeld. Hoewel ik blij was dat ik het kwijt kon was het ook wel heel moeilijk. Ik krijg geen felicitaties, geen knuffels, geen 'o wat leuk', niks noppes nada. Dat doet pijn, net als de vele vragen die ik heb over toen m'n moeder zwanger was van mij, waar ik nooit een antwoord op zal krijgen. Mijn kinderen zullen nooit een opa en oma hebben. (Ook aan m'n mans kant niet) Dat doet best pijn, heb de rest van de middag zitten janken. Sorry moest het even kwijt.
Pfff meid, hoe moeilijk moet dat zijn.. Heel veel sterkte... Ik ben 4,5 jaar geleden mijn vader verloren. Het is dan ook weer zo raar om zwanger te zijn zonder hem...
Kan me goed voorstellen dat dit emotioneel voor je is. Je mist je ouders altijd maar dit zijn de dagen met de gouden randjes en dan mis je ze extra.. Wat zouden ze trots op je zijn! Jullie kindje krijgt geen opa en oma's helaas, maar het belangrijkste is dat het met mensen om zich heen opgroeid die hem/haar met liefde omringen. En vergeet niet dat jou uk de beste beschermengeltjes heeft die hij/zij maar kan krijgen!!
Ik snap je helemaal meid ,mijn moeder leef ook niet meer vandaag is haar verjaardag en ze zou 63 jaar geworden zijn vanavond herdenken iedereen de doden van de 2e oorlog maar ik zie het positief dat ik mijn moeder ga herdenken ... Ik weet zeker dat jou ouders van uit boven trots op je zullen zijn heel veel sterkte !!
Hi poohbear. Lijkt me inderdaad emotioneel erg zwaar. Ikzelf heb m'n ouders nog. Maar vind het heel mooi dat je het ze wel verteld hebt, waar ze nu rusten. Trots zullen ze zeker op je zijn. Ikzelf denk dat er meer is tussen hemel en aarde, dus ik denk ook dat ze bij je zijn en je zullen steunen, ook al zie je ze niet. Hele dikke knuffel.
Ach meid... Wat moeilijk voor je!! Ons kind krijgt drie grootouders, maar zelfs die ene wordt al zo gemist. Als ik me probeer in te denken wat het zou zijn zonder die andere drie, dat moet echt pijn doen!! Sterkte en ik hoop dat je een goede zwangerschap zult hebben ondanks dit gemis!
De traantjes sprongen in mijn ogen. Dit moet ongelofelijk moeilijk zijn. Ik weet zeker dat jouw ouders super trots op jou zouden zijn en ook dat ze van op een ander plaatsje dit mee beleven. Heel veel sterkte maar ook super hard gefeliciteerd en veel succes met de zwangerschap
Ik weet een klein beetje hoe je je voelt. Ik heb allebei mijn ouders nog maar 6 jaar geleden is mijn schoonmoeder overleden en nu ik zwanger ben mis ik haar meer dan ooit. We hadden een goeie band en o wat zou ze trots zijn geweest. Het meeste wat pijn doet en wat je ook zelf zegt, ik kan niks aan haar vragen hoe haar zwangerschap was, hoe was mijn man als baby/kind. Maar ik voel me gesterkt in de gedachte dat ze alles vanaf een afstandje meemaakt en ze trots op ons is. Hou dat in gedachten voor jezelf want dit zijn gewoon klote periodes want je wordt zo hard met je neus op de feiten gedrukt. Probeer ondanks het gemis toch te genieten van je zwangerschap en straks als jullie kleine er is heb je een hoop te vertellen over de opa's en oma's zodat jullie kleine weet wie ze zijn.
Moeilijk is dat he meis.. Ik heb ook mijn moeder verloren toen ik 20 was is nu 6 jaar geleden en vind het ook zo moeilijk om niks met haar te delen voor jou helemaal moeilijk omdat je helemaal geen ouders meer heb ( wens je echt heel veel sterkte en weet zeker dat ze super trots zijn op hun meisje.. Knuffie***
Ik weet helemaal hoe je je voelt. Mijn ouders leven beide al heel lang niet meer (22 en 16 jaar inmiddels) en heb ze bij beide zwangerschappen erg gemist. Mn tweede verwacht ik nu 2 dagen na de sterfdag van mn moeder... Als eer betoon aan mn moeder zou ik eigenlijk wel heel mooi vinden als de kleine spruit op die datum wordt geboren. Ik heb het ontzettende geluk dat ik ontzettend lieve pleegouders heb die zich zelf volledig als opa en oma zien. Maar het gemis en de vragen blijven. ook voor mn kinderen, want wie zijn toch die mensen op die foto in de kast? Het gemis is iets wat ook nooit zal veranderen. Je kunt het hoog uit een plekje gaan geven. Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen in deze komende tijd. Misschien nog als tip: kijk eens of het boek 'moeder zonder moeder' van hope Edelman wat voor je is. Mij gaf dit in elk geval ontzettend veel herkenning en erkenning. Ook mn schoonzusje die haar moeder een paar jaar voor de geboorte van haar eerste heeft verloren heeft veel aan dit boek gehad. Je mag me ook altijd een pb sturen.
Mijn hormoontjes zijn een beetje van slag en nu ik jou stukje lees zit ik er ook bij te janken. Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt meis. Ik heb in mijn vorige zwangerschap mijn vader verloren en oh, wat zou ik graag zien hoe hij mijn zoontje en deze baby gekend en geliefd had Gelukkig heb ik nog een moeder dat geld voor jou niet. Veel sterkte meid!
Poohbear, ik weet al te goed wat je mee maakt. Mijn bijde ouders verloren in juli 2011, dus nog best vers. Ik heb het ook bij het graf verteld dat ze opa oma worden. Tis hun 1e kleinkind, mis mijn moeder enorm nu omdat je niet om advies kan vragen. Tis zwaar K** , sterkte
Ik weet niet hoe het voelt, maar ik kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk dit moet zijn. Deze bijzondere tijd wil he graag met je ouders delen en alle vragen aan je moeder stellen.... Ik kan me voorstellrn dat je nu verdrietig bent. Ik kan niet meer dan je heel verl sterkte wensen!
Ik weet gelukkig niet hoe je je voelt, maar wil je wel heel veel sterkte wensen bij je zwangerschap. Ik hoop dat je er wel goed met iemand over kan praten.
Dank jullie allemaal voor jullie ontzettend lieve reactie. Ik zit er vandaag echt even doorheen. Ieder jaar weer is het van half april tot half mei k** door bijzondere dagen in die periode, maar nu is het helemaal k**, en dat terwijl ik blij wil zijn en wil genieten van dat kleine wonder wat groeit. (Hormonen helpen nu ook niet bepaald) Ik ben blij dat ik het hier kan delen. M'n beste vriendin heeft al een week niet geregeerd op een berichtje van mij, terwijl ze weer hoe moeilijk deze peiode voor me is. Twee andere goede vriendinnen zijn op vakantie. Heb buiten m'n man even niemand om m'n hart bij te luchten. Dank voor jullie luisterend oor en troostende woorden!
Veel sterkte deze dagen! Hier is mijn moeder 6 jaar geleden overleden, met mijn vader geen goede band. Dus ik weet helaas ook hoe het is om mijn moeder te missen, mijn zoontje is na een vroeggeboorte overleden en ligt bij mijn moeder in het graf. Dat is op de een of andere manier wel een geruststellende gedachte. Ook ik mis mijn moeder heel erg tijdens de zwangerschap, maar het lijkt mij nog moeilijker als ons kindje er straks is en hij/zij nooit zijn oma zal ontmoeten. Mijn moeder wilde zo graag oma worden, maar helaas heeft ze het nooit mee mogen maken.
Sterkte! Mijn vader is overleden en met mijn moeder heb ik geen contact meer (bewust voor gekozen). Dit is lastig (en vooral moeilijk uit te leggen aan buitenstaanders) en doet soms ook best wel pijn. Zelf heb ik nooit een opa of oma gehad en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het totaal niet heb gemist. Misschien is dat een troost voor jou, voor je kindje straks. Ik had namelijk genoeg andere mensen, zoals een peettante, die zich om mij bekommerde. Jouw kindje zal hoe dan ook geliefd worden! En ik denk dat zolang je dat vast houdt, dat hij/zij er geen hinder aan zal ondervinden en dat het enkel jou pijn doet. Niet dat dat minder erg is of iets dergelijks, want het blijft rot (begrijp me niet verkeerd!) maar als je als kind zijnde die band niet hebt, dan weet je ook niet wat je mist.
Een hele dikke knuffel! Mijn zoontje is geboren op de verjaardag van mijn moeder, die nu 11 jaar geleden is overleden. Ik vind het zo bijzonder! En laat je emoties maar lekker gaan, het moet er uit. Mijn kindjes hebben nog maar 1 opa, waar ze dol op zijn. En vorige maand hebben we te horen gekregen dat ook hij ongeneselijk ziek is....... Zo oneerlijk kan het leven zijn!
dikke knuffel ik heb 1,5 jaar geleden mijn mama verloren.. Vinnet echt jammer dat ze er niet meer is mijn zus en broers hebben allemaal zonen.. dit zou haar eerste kleindochter geweest zijn
hier ook! onze kids hebben 2 oma's; de moeder en oma van manlief en 2 opa's mijn vader en manlief zijn vader, maar die ene oma (mijn moeder) en die ene opa (manliefs opa) worden echt heel erg gemist hoor, en over een aantal jaar misschien nog meer als de kids groot genoeg zijn om het te begrijpen.