Wie herkent het? Ons zoontje gaat echt heel snel huilen, oftewel drammen, om zijn zin te krijgen. Nou zou je zeggen dat wij dit gedrag in de hand houden omdat ie dit zowat zijn hele leven al doet, maar het tegendeel is waar. Mijn man en ik worden hier echt bloedchagrijnig van. We zijn de laatste tijd ook echt wel streng, gisteren bijv hadden we gezegd dat ie na het eten meteen naar bed zou gaan als ie niet lief zou zijn tijdens het eten. Helaas voor hem gooide hij met een stuk aardappel door de keuken, en had ie een grote mond. Dus toen ik zei dat dat naar bed betekende na het eten begon ie meteen te huilen. Pff voel mijn bloed dan al koken.. Maar hij wou nog gaan spelen en was nog verbaasd ook dat ie echt naar bed moest. Je zou zeggen dat ie hiervan geleerd zou hebben, maar vandaag weer met eten gooien! Dus had mijn man zijn lievelingsauto afgepakt en tegen hem gezegd dat hij die terug moet verdienen. Gaat ie echt, constant lopen zeuren: "Ik wil mijn auto teruhug!" en dat alles met een heel zielig gezicht. Pff word ook zo moe van die strijd constant, hij zoekt constant de grenzen op, terwijl wij voor ons gevoel deze heel duidelijk aangeven. 1,5 jaar geleden is hier ook iemand geweest voor videohometraining en zij vond ook dat wij het prima deden en dat dit gedrag vanzelf over zou gaan. Nou dat is dus niet het geval.. Dus mijn vraag, herkennen jullie dit, of heeft ie 'gewoon' een moeilijk karakter?
Meer proberen te belonen ipv te straffen? Dat maakt de sfeer misschien wat positiever. Bijv als je netjes eet, doen we na t eten nog een spelletje.
Ja ik denk ook dat je meer het positieve moet benadrukken, want anders ga je in een nagatieve spiraal zitten.
Ik zou ook zoveel mogelijk vanuit het positieve gaan 'werken'. niet bij voorbaat al gaan 'dreigen'.. Daarbij denk ik dat naar bed gaan geen straf hoort te zijn. Zo gauw hij netjes eet, belonen! En als hij toch stout is aan tafel dan waarschuwen en bij herhaling een consequentie toepassen, bijvoorbeeld even op de gang of zijn bordje eten weghalen. Ik roep nu nog af en toe tegen mijn oudste: 'Wat kan jij toch netjes eten zeg, hartstikke goed!' En zij is 5,5jr..
2 dingen vallen me op in je verhaal: 1: Je hebt tegen je zoontje gezegd dat ie "lief moet zijn" tijdens het eten. Voor een peuter of kleuter is dat een veel te vaag begrip. Leg hem (desnoods voor de 100ste keer) uit wat je daar precies mee bedoelt; op je stoel blijven zitten, niet met je eten gooien, niet met je bestek op tafel krassen, niet schreeuwen, geen eten uitspugen... whatever je belangrijk en nodig acht om hem in het gareel te houden (en zonder hem ideeen te geven waar ie anders niet eens opgekomen zou zijn ) Ik denk dat ie dan beter begrijpt waar ie de fout in gaat. 2: de ene avond is de straf voor het met eten gooien meteen naar bed, en de volgende dag is het het kwijtraken van z'n lievelingsauto. Dat is ook heel verwarrend voor een kind. (en voor een volwassene... stel dat er de ene dag 10 euro boete staat voor het door rood rijden, en de volgende dag ben je je rijbewijs kwijt... reken maar dat er dan ook heftige protesten komen!) Dus laat de straf voor een bepaald gedrag - zoveel mogelijk, ik snap dat dat niet altíjd kan - hetzelfde zijn.
Dat is toch net zo hard dreigen? Daarbij vind ik dat positief opvoeden heel goed is... Maar een keertje zeggen dat je als je nu niet netjes gaat eten daar gevolgen aan zitten moet best kunnen. Em bord weghalen is net zo cru als naar bed sturen denk ik dan Wij zeggen meestal: "als je zo kunt knoeien met je eten heb je zeker geen honger en als je geen honger hebt kun je nu stoppen met eten." Meestal heeft ze daarna spontaan toch wel trek.. Of niet. Dan kunnen we van tafel, ook goed. Ik vind het prettig als het gevolg.. Een relatie heeft met de oorzaak. Dus ik stuur d'r niet naar bed ivm slecht eten.. Ze kan dan kiezen. Of normaal eten of stoppen. Het is niet eens een straf.. Gewoon een keuze. Zo was ze vandeweek de kat de stuipen op het lijf aan het jagen met een fluit. Dan kan ze kiezen.. Fluit wegleggen of ik leg hem weg. (En in dit geval van heel hard fluiten naar de kat heb ik gezegd dat ik hem terug geef aan oma als ze dat ooit nog een keer doet. En uitgelegd waarom ik (en dan vooral de poes eigenlijk) zo erg vind... Ik denk niet dat ze het nog eens zal doen.)
Jullie hebben gelijk dat we teveel in het negatieve zitten. Maar het is ook heel moeilijk om positief te blijven als ie meer vervelend als lief doet. Vandaag bijv. is mijn nichtje van 1 jaar hier, en heeft ie heel goed geholpen met fruit geven. Daar heb ik hem ook uitgebreid over gecomplimenteerd. Je ziet hem dan ook glimmen van trots. Vervolgens gaat ie spelen en ik zet nichtje op speelkleed, en is ie weer met speelgoed aan het gooien. Nou ja, ik weet niet hoe jullie dat oplossen? Ook las ik iets over dreigen. Dreigen doen we hier niet, het is 2 keer waarschuwen en dan voeren we een straf of consequentie uit. En naar mijn idee maakt de vorm van straffen niet uit. In de hoek of op de gang heeft hier geen zin, want daarvan is ie niet onder de indruk. Daarom op deze manier.
@jusi: maar heeft op tijd naar bed of z'n auto afpakken dan wel zin? Of vooral op korte termijn? Niet dat ik de oplossing heb want ik heb een redelijk makkelijk en meegaand kind verder. Al is het argument van manlief dat we daar zelf bij waren. (Wij zijn vrij streng...) Maar ik probeer alleen even hardop mee te denken
Jusi, als antwoord op je vraag: ik denk dat je zoon wat lastiger gedrag vertoont dan 'gemiddeld' (voor zover dat bestaat). Ik merk bij mezelf dat als ik me aan bepaald gedrag irriteer dat dat meestal niet helpt. Dat ik sneller denk 'ik moet ingrijpen/ straffen/consequent blijven' en dat ik dan heel gespitst ben op wat niet loopt zoals ik wil. Dat ik dan ook minder geduld heb om er een positieve draai aan te geven. Mij helpt het om er niet teveel bovenop te zitten/ wat minder gespitst te zijn op of ze iets doet wat ik niet wil en met uitleg, benoemen waarom ik er last van heb, humor, een spelletje of positieve bekrachtiging haar gedrag te sturen. Ik denk dat als je zoon wat moeilijker in een richting te sturen is, dat je een wat grotere uitdaging hebt. Hier hielp het dus om er wat minder op gespitst te zijn en er wat relaxter mee om te gaan. Misschien heb je er wat aan?
Nou ik moet zeggen dat ie de rest van de dag heel lief is geweest! Dat hebben we ook tegen hem gezegd, en hij was helemaal aan het stralen. Nu lijkt het ook alsof wij de hele dag tegen hem lopen te chagrijnen maar dat is ook weer niet zo. Van de week bijv hebben we samen een kindercd opgezet en mee gezongen en verzon ik er een hoop gekke dansjes op. Dan hebben we de grootste lol samen en liggen we ook echt in een deuk. Het is alleen zo jammer dat als we klaar zijn, hij zo jammerend om drinken gaat vrgen. Ik snap nog steeds niet dat ie dat niet gewoon op een normale manier vraagt ipv half huilend. En ja,dat zeg ik hem dan ook, en ben daardoor dan wel meteen geirriteerd. Daarop gaat ie vaak nog meer jengelen. Lauwie, we zitten er niet constant bovenop, hij krijgt best veel vrijheid vinden wij. Maar hij heeft wel duidelijke regels nodig, omdat ie anders over je heen loopt. Oja, en vooral consequent. Als ie bijv bij mijn moeder 1 keer pudding als ontbijt krijgt, denkt ie dat dat thuis ook mag. En daar kan ie gerust een week lang over zeuren, maar wij vinden pudding geen ontbijt en thuis moet ie gewoon brood of een cracker eten. Ik hoop dat de volgende wel een makkelijkere handleiding heeft in ieder geval.
+1 Ik denk dat je in je communicatie veel duidelijker moet zijn. Dus concreet gedrag benoemen. 'Je mag niet met eten gooien' of 'Je mag best boos worden, maar je mag niet met speelgoed gooien'. Als ouder ben ik ook wel eens geneiegd om dingen te zeggen als 'doe eens normaal' 'hou daarmee op'. Dat zijn veel te vage dingen voor een kleuter. En je zegt ook, de volgende dag deed hij het weer. Dat vind ik een denkfout. Je kleuter weet allang niet meer wat er gisteren allemaal gebeurd is. Je kunt niet meerdere 'vergrijpen' bij elkaar optellen. Denk dat je iets meer geduld moet hebben, en wat positiever moet gaan benaderen.
Helpt het om heel concreet te benoemen dat je niet wilt dat hij loopt te jammeren, jengelen, drammen of te huilen, maar dat hij dat ook op een normale manier kan vragen?! Op die manier kun je proberen zijn gedrag te doorbreken, zonder zelf meteen geirriteerd te zijn? Ik merk dat dit voor mij wel werkt, omdat ik minder snel geirriteerd raak door het te benoemen en dat zij duidelijk hoort wat niet mag ( jengelen) en wat wel mag (netjes om drinken vragen) en in dat laatste geval dan krijgt ze dat natuurlijk ook!
Mijn dochtrr doet dit ook is net 2 geworden.. Tevens heeft ze er een handje van dr broertjr een mep te verkopen , is 9 mnd, te knijpen of te krabben. Dit tolereer ik niet ze moet meteen op de mat, in de keuken een timeout om zo te zeggen.. Dit doen we consuquent en dat werkt wel.. Dus voor haar henben haar acties consequenties heel simpel. Als ze pruilt en doet negeer ik gewoon en leg duidelijk uit hoe en wat blijft ze miepen en of schreeuwen kan xe ook op de mat. Wel beloon ik t positieve gedrag en ptobeer ook vaak iets te doen zodat ze dr energir goed kwijt kan, bos met de hond stuk fietsen wandelend boodschappen doen speeltuin enzo dat werkt ook heel goed.. Verder ook op tijd in bed smiddags ik weet niet of je zoon nog slaapt smiddags..als ze moe is hier dramt ze ook flink.. En ik merk wel dat ik t zelf ook in de hand hebt dmv t verwennen..