Ik vertel net aan mijn moeder dat ik samen met mijn vriend net een donkerblauw rompertje gekocht heb voor onze zoon. Hartstikke blij mee, super leuk! En dan komt de reactie: "je weet helemaal niet of blauw hem wel staat, dus ik zou maar even wachten". Ze bedoelt "hou het maar op wit". Afgelopen week idem dito met een vriendin. "Lichtblauw? Oh nee hoor, zou ik echt niet doen". En mijn schoonmoeder vroeg al hardop of we hem alsjeblieft de eerste 6 maanden geen spijkerstof aan wilden doen. Ik vind het storend. Dat zeg ik ook, maar dan ben ik direct het hormonale monster dat nergens tegen kan. Zal best wel dat ik het me meer aantrek dan normaal, maar ......ARGH!!! Ik ben er zo gevoelig voor op dit moment. Rompertje hangt in de kamer, zodat ik me lekker kan verheugen en ernaar kan kijken. Voor die 5 euro is dat toch wel een hoop vreugde, dus waarom dan die niet-constructieve bemoeienis?! Kijk, als het "constructieve"bemoeienis is ( zoals in: ik zou flesje/speentje XYZ kopen omdat.....") dan kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar al die bemoeienis over smaak, kleur, en onbenulligheden? Argh! Andersom zegt mijn moeder wel weer net iets te vaak dat ze ons kamertje-in-wording zo mooi vindt, dus het is niet alleen maar negatief hoor. Maar toch, wat is dat toch met mensen ( niet alleen mijn moeder hoor) en hun kritiek? Herkenbaar?
Ja hoor, herkenbaar. Wij kregen ook veel bemoeienis van onze ouders, zowel in positieve als in negatieve zin. En niet alleen smaak maar ook andere zaken. Wij hebben geen babybadje, ledikantje, kinderwagen en maxi cosi aangeschaft omdat we die toch niet wilden gebruiken. Maar dan weten de moeders het altijd beter en probeerde ons te overtuigen dat we het ECHT nodig zouden hebben. Nu zie, 8 maanden verder en het gaat prima zonder. Dat zien ze nu gelukkig ook wel in maar voor de geboorte kwamen daar nog wel eens discussies van. Moeders denken vaak dat ze er meer verstand van hebben omdat zij (meer) ervaring hebben. Soms word wel eens vergeten dat we zelf ook kunnen nadenken. Ook wat kleding betreft hoor, maar dat waren niet alleen de moeders maar ook vrienden. Dan lieten wij trots de mooie kleertjes zien die we hadden gekocht en dan kwamen mensen met: hallo, het is een baby! Onze smaak komt niet echt overeen met de smaak van de rest volgens mij. Die opmerkingen krijgen we nu nog steeds over haar outfits. Het houd nooit echt op maar het went wel.
Bijzonder hè? Want ik heb zelden tot nooit iemand iets horen zeggen over mijn eigen outfit als ik ergens binnenliep. Zo van "jee, wat stom dat je die groene bloes gekocht hebt en niet die roze". Waarom dan wel met een baby? Alsof 'ie algemeen bezit is ofzo? Bedenk me trouwens dat ik nu zelf ook algemeen bezit ben, dus het zal wel in het verlengde daarvan zijn Dat van het badje/bedje/etc kan ik nog wel in komen, omdat dat een kwestie is van "handigheidjes". Maar dan nog... eindeloze discussies zijn dan ook weer niet nodig lijkt me.
Herkenbaar.. Vooral over de kleuren en de spijkerbroeken... Mijn schoonmoeder had bedacht dat baby's er nog steeds uitzien zoals in "haar" tijd, dus met badstof babypakjes tot 1 jaar hahah... Toen uiteindelijk ons meisje geboren was heb ik haar er nooit meer over gehoord want ze vindt het wel leuk staan en koopt nu zelfs zelf af en toe wat leuks voor de kleine meid... Maar men wat kan ik mij herkennen in je verhaal.. Maar het wordt echt beter... De hormonale opvliegers
Misschien doen ze dat omdat een baby toch nog geen benul heeft van andermans meningen dus dat ze dan denken dat ze niemand beledigen? Tegen jou zullen ze het niet zeggen als ze je outfit lelijk vinden omdat ze je niet willen beledigen. Ik denk alleen dat vaak vergeten word dat je de ouders ook kan beledigen door de outfit van hun kind af te kraken. Want tenslotte kies je toch ook voor je kind kleding naar je eigen smaak.
Ik zou lekker aangeven dat je het advies waardeert, maar toch je eigen plan trekt met je man samen! Dan is het helder voor de rest hoe jij en je man erin staan en ben je niet gelijk het hormonale monster dat er alleen maar tegenin gaat.
Hier hetzelfde! Dan is de babykamer te saai, dan moeten we persé kiezen voor een bepaalde box, dan zijn de kleertjes niet vrolijk...ik word er gek van...vind het ook kwetsend...
Brrr, ik zei nog tegrn mn moeder toen ik zwanger was dat zij zich overal mee zou bemoeien,maar "Nee,het is jullie kind" nou nu heeft ze afgelopen vrijdag drie keer de "kom maar bij mama..uhhh... oma" uitspraak gemaakt en bemoeit ze zich inderdaad met alles.. pfff hormonen of niet,ik kan zelf ook nadenken en het is geen 1980 meer
Ik geef ook vaak aan dat het ons kind is en onze keuzes, maar het helpt maar zo weinig. Ik denk wel dat er een enorme hormonale factor meespeelt. Normaal in mijn HCG-loze toestand, kan ik er beter tegen/beter relativeren.Nu lijkt het alsof het 3x zo hard binnenkomt. Gek, snap er niets van. Maar het is zoals het is. Zelfde met de opmerkingen over je uiterlijk. Ik zie er over het algemeen goed uit: gave huid, geen opgeblazen kop, dikker haar, mooie buik. En nog denken mensen dingen te moeten zien die er niet zijn. Gek word ik ervan!
Alles wat je hier zegt ervaar ik ook zo! En sinds dit weekend begin ik ook te janken omdat ik me gekwetst voel. Dat is zo niet wie ik ben of wil zijn! Ik hoop dat ik mezelf snel tot de orde kan roepen
Herken het helemaal bij 16 weken zeiden ze dat we een meisje krijgen. Gelijk een pakje in het roze gekocht. Bij 20 weken en 21 weken een echo gehad maar konden ze het geslacht niet zien. Zat een voet en navelstreng voor. Van mijn schoonmoeder kreeg ik maar de opdracht om geen roze kleertjes meer te kopen en alleen maar wit dan weet je tenminste zeker dat het allemaal gebruikt kan worden.
Heel herkenbaar, mijn moeder koopt nog niets want met de 20 weken echo is het volgens haar toch een jongen. Ook koopt ze nog niks omdat het nog niet levensvatbaar is dus pas vanaf 26 weken volgens haar gaat ze dingen kopen. Lekker onaardig he
Eh..... Jemig! Mijn moeder is zelf ook gaan nadenken, zei afgelopen week dat ze een rare opmerking gemaakt had, maar dat als ze dat op zichzelf betrok, het eigenlijk helemaal niet leuk was. Zo! +1. Nu de rest van de wereld nog
Ja heel naar en geef dit ook bij haar aan maar dan zegt ze dat bedoel ik niet zo, ik bedoel daar heb ik toch niks aan? Het klinkt gewoon heel onaardig alsof het nu nog niks is ..
Mijn moeder vond dat ik maar niet teveel moest kopen want: je krijgt toch al veel. Bovendien hebben ze toch alleen maar rompertjes aan de eerste tijd. Ach ja, ze zitten nog 30 jaar terug in de tijd denk ik dan.
Haha, ja moeders en andere familieleden hebben altijd goedbedoeld advies. Mijn eigen moeder is gelukkig niet ontzettend opdringerig maar denkt het wel beter te weten. Het punt is dat ik ook vaak wel dingen aan haar vraag, maar juist NIET wil horen dat ik beter dat donkerblauwe vestje niet kan nemen omdat het niet handig is in de was ofzo. Wit is inderdaad beter volgens moeders advies. Vergeten ze wel dat vroeger alles wit was. Ons meeste was is tamelijk donker gekleurd en bovendien was er vroeger volgens mij alleen maar wit. Witte rompers, witte hemdjes (ontzettende lelijke) en witte truitjes. Witte lakens, doeken, ... Dus dat is wat ons moeders kennen. Trouwens Zouzograag, baby'tjes staat vrijwel alles lief, mooi en schattig hoor. Heb nog nooit van een baby gehoord die een donkerblauw rompertje niet leuk stond. Onzin natuurlijk. Merk zelf trouwens ook dat mij hele milde en lieftallige zelf soms wat opvliegender en verdedigender is, nu ik zwanger ben. Dat zal denk ik dus ook wel meespelen in mijn interpretatie van dingen. Soms vind ik iets stom of zielig, zeg ik dat (later) en blijkt het helemaal niet zo bedoelt te zijn.
Gelukkig herken ik t totaal niet. Niemand bemoeit zich met de outfits van mijn kids. Geloof dat ik even n hele gemene opmerking zou maken... Jullue kindje jullie keuzes!!
Mijn moeder maakt ook wel eens zo'n opmerkingen, maar vaak realiseerd ze dan wel wat ze zegt, en zegt er dan vlug achteraan "maar das mijn mening hoor, het is jullie kind!" Dus stiekem weet ze dan wel dat ze iets verkeerd zegt haha.
Zo herkenbaar dit! Ik vond het nog erger toen m'n zoontje eenmaal geboren was: heeft hij het niet te koud/te warm? Zitten ze sokken niet te strak? Zo'n broek zit toch niet lekker? Mijn antwoord was standaard: ach, ik hoor hem toch niet klagen, dus zo veel last zal hij niet hebben hoor!