Ons huis ligt aan een hofje met een speelpleintje. Mijn zoontje van 3,5 mag daar spelen samen met zijn buurmeisje van 7. Hij luistert heel goed en hij komt meteen naar huis als er iets aan de hand is.
Hier vorig zomer met 3,5 eerst tot een paar huizen verderop aan beide kanten. Met bijna 4 tot einde straat, kan ik vanuit huis zien en aan andere kant speeltuintje. Ze mag alleen voor ons huis oversteken. We wonen in een hele rustige straat. Andere kindjes speelden al eerder buiten maar dat vond ik echt veel te vroeg.
Hoe oud is jouw dochter, Arevinol? Fijn om te lezen dat ik niet de enige ouder ben met controledrang.
Mijn dochter is net 5 jaar geworden en ze mag nu 'alleen' buiten spelen voor aan straat. Niet helemaal alleen, maar als er andere kinderen zijn. Wij wonen in een woonwijk, waar helaas nogal eens auto's te hard door de straat rijden. Ik zou zo graag drempels willen (die lagen er vroeger wel). Ze staat regelmatig aan de deur en ik controleer dan ook extra buiten of vanuit het raam. Ik ga dan niet op mijn gemak op zolder staan strijken. Vorige zomer mocht ze (3,5 jaar) soms alleen voor op de stoep stoepkrijten met buurtkinderen. Maar ik zat zelf vaak buiten op het muurtje. Nu nog. Dan kan ik gezellig met de buurvrouwen kletsen. Wat Saskia al zei: ik ben tijdig begonnen met oefenen voor buitenspelen. Vertellen wat de afspraken zijn: - eerst kijken voor je de straat op loopt - niet zomaar bij iemand naar binnen, ook niet als het een bekende is (ze is kind aan huis bij de overbuurvrouw, maar ook dan moet ze melden dat ze naar binnen/in de tuin gaat spelen) - niet met iemand (zelfs niet met opa en oma) meelopen om poesjes te aaien, een snoepje te krijgen, naar lieve pasgeboren konijntjes te kijken o.i.d. Kortom: gewoon aan straat spelen & melden als ze iets anders wilt gaan doen. Dat gaat tot nu toe goed.
@missT: hier wel een drempel.. Maar ze geven nu 1x volgas begin van de straat, rijden uit tot de drempel en daarna geven ze weer een fikse dot gas. Het is dus niet heel effectief zo'n drempel.
Ook net 5. Ik vind het geen controledrang. Ze houdt zich anders niet aan de afspraak, maar loopt gewoon mee met de andere kinderen, die verder mogen. Laatst nog, eerste buitenspeeldag. De buurkindjes kwamen vragen of ze niet mee mocht, wat verder, ze zouden heel goed op haar letten (5,5 en 7 ). Antwoord was nee. Dus even later ging ik even kijken en ja hoor, mevrouw liep er gewoon achteraan, verder dan de afgesproken plaats. Dus ik heb dr teruggehaald en gezegd dat ze mocht kiezen of ze mee naar binnen ging, of binnen de afgesproken grenzen bleef. Even klein drama, maar werkte daarna wel. Als ze alleen is, dan houdt ze zich goed aan de afspraken, maar zodra er andere kinderen bij zijn, lapt ze ze aan dr laars. Begrijpelijk wel hoor, maar helaas, ik ga niet overstag. De buurkindjes wonen om de hoek en hun voordeur grenst aan een andere straat. De poorten komen uit (onze via een gangetje, die van hun direct) bij een garageruimte. Daar mag ze van mij spelen. Het blokje om is via hun voorkant en ik heb daar totaal geen zicht op. Bij ons voor is een grasveldje, waar ze op zich wel mag spelen. Ze moet daarvoor oversteken, maar komen weinig auto's en rijden niet zo hard. Maar daar wordt niet heel veel gespeeld en de dichtsbijzijnde kindjes wonen zo'n 10 huizen verderop.
Oké. Dat is dus duidelijk. Ik heb wel eens de neiging om voor zo'n auto te stappen, zodat de bestuurder schrikt, remt en ik hem/haar kan aanspreken op zijn/haar rijgedrag. Maar als ik buiten ben, is mijn dochter erbij (met nog een hoop andere kindjes) en dan vind ik mijn gedrag pedagogisch niet verantwoord. Schande hè: een mama met zo'n kort lontje?!
Controledrang klinkt negatief. Zo bedoelde ik het niet. Maar gewoon dat je haar ook goed in de gaten houdt. Ik zie namelijk ook anders in mijn omgeving. Mijn dochter heeft tot nu toe één keer zich niet aan de afspraak gehouden. Ze is toen - onder luid krijsend protest - door mij naar binnen gestuurd. Dat was bij haar zeer effectief, want sindsdien luistert ze prima. Ik laat ze nu trouwens ook 'gecontroleerd' zelfstandig worden. Mijn ouders wonen een straat hiervandaan. Ik laat ze naar mijn ouders iets brengen in haar eentje. Ik kijk haar na vanuit de deur en mijn ouders wachten haar op. Dat vindt ze geweldig! Ook heeft ze twee straten verder met een ouder buurtkindje een brief mogen posten.
Onze jongens zijn bijna 5 en net 3. Ze mogen samen naar het speeltuintje naast ons huis. Dat speeltuintje kan ik vanuit ons slaapkamerraam zien en ik check ook om de zoveel tijd of het goed gaat. De oudste mag ook oversteken naar een groter speeltuintje, dat doet hij ook erg goed, luistert goed naar de regels. Met de jongste van de jongens ga ik nog mee, maar ik loop soms wel even naar huis om te luisteren of zijn zusje nog slaapt en dan is hij daar een paar minuutjes zonder mij, dat gaat ook prima. Het is een kwestie van begeleid loslaten, wel lastig soms...maar ik ben van mening dat het uiteindelijk veiliger is dan wanneer je je kind op zijn 6e opeens 'loslaat'.
Hier nog lang niet denk ik er is hier geen speeltuin in de buurt helaas, er is er pas 1 op 10 min lopen, 2 straten over. Buurjongen van 4,5 mag dat al wel ruim een jaar, maar zijn moeder is hem vaak kwijt, dus dat zie ik niet zo zitten met John (net 3j) komt wel als hij duidelijk kan maken waar hij heen gaat enz (hij praat nog niet zoveel)
Maar het lijkt me ook niet ideaal als je kind gewoon met een vreemde meegaat Mijn neefje zou dat ook zo doen, die is echt veel te goed van vertrouwen. Dat ontvoerders uiteindelijk vaak bekenden zijn (en volgens mij zelfs vaak bv een van de ouders zelf!) zegt natuurlijk niet dat het nooit vreemden zijn.
Nee natuurlijk niet. Maar je kunt zelf ook worden verkracht in het park. Manlief stond vannacht te tanken en is ook onwijs snel in z'n auto gesprongen ivm 2 ongure types die precies buiten het camerabeeld parkeerden en toen net even te enthousiast op hem afkwamen. En onbemande pomp.. Dus als je niet hoeft te tanken.. Heb je er niks te zoeken. Dat is notabene gewoon een volwassen vent.. En tot d'r 85ste binnen houden... Dan krijg je een soort van rapunzel-effect.
Het ligt helemaal aan de buurt/buren/goed overzicht, etc. maar hier zou dat rond 6 jaar mogen. Geen parkjes in de buurt, wel een heel kinderrijke buurt, dus dan zou het vooral spelen bij elkaar worden denk ik.
Ligt inderdaad echt aan de buurt en aan hoe je kind is. Hier buurkinderen die al met 3 jaar buiten liepen. Onze is nu 4,5 en mag voor het huis voetballen, naar het speeltuintje, einde Vd straat zonder voetbal! Dit omdat het een autovrije straat is, maar aan de overzijde Vd speeltuin wel een vrij drukke straat ligt. Vind het eng als de bal daar misschien heen rolt, wat doet hij dan??! Overigens mag hij bij niemand naar binnen zonder te melden en blijf ik toch zeer regelmatig kijken of hij nog in de speeltuin zit. Is hij met een schoolvriendje spelen, dan ga ik mee. Weet niet wat hij doet als een ander hun opjut ofzo.. Die van 2,5 mag alleen in de tuin. Tot grote ergenis van hem als ik moet gaan koken oid.
En ook niet zonder even te zeggen... Bij iemand binnen of in de tuin spelen. Ik zeg zelden nee als ze het vraagt maar wil niet op straat lopen panieken terwijl mevrouw lekker met de barbies zit te spelen bij een vriendinnetje. Meeste ouders denken er hier net zo over dus eigenlijk iedereen checkt wel of de andere ouders er ook van weten. Prettig wel En daarna weer buiten spelen? Eerst even langs huis!
Dat wel ja. Ze moet gewoon even komen zeggen als ze bij iemand in de tuin wilt spelen. Dat is zelden een probleem. Ik denk dat wij ongeveer dezelfde regels hanteren, Saskia. Als het overbuurmeisje hier aan de deur komt en ze willen samen binnen spelen, moet ze het van mij ook even bij haar mama melden. En zij is inmiddels 8 jaar, maar dan gelden die regels nog steeds.