Ik word echt heel moe van mezelf. De eerste weken was ik onzeker over of alles wel goed zou gaan met het kindje, dat is nu wel een stuk minder. Maar nu maak ik mezelf helemaal gek met of ik het allemaal wel kan. Word ik wel een goede moeder? Straks vindt ons kindje me helemaal niet lief . Ik snap zelf ook wel dat het nergens op slaat maar toch zit ik al de halve dag te janken. Herkenbaar? Pff hormonen...
Meid, dit soort gevoelens zijn heel normaal, maarrrr hoe verder je in je zwangerschap komt, hoe meer je moeder wordt. Dat hoor ik althans van meiden om me heen. Maak je er niet teveel zorgen over, de natuur helpt je echt wel een handje! Probeer een beetje te genieten van je zwangerschap, want dit is te bijzonder om je druk om te maken. Je staat er na de bevalling niet alleen voor, de kraamzorg helpt je ook een heel eind op weg! Don't worry meis, je kunt het echt wel!
hoi Tania, komt me heel bekend voor wat je schrijft. ik heb dit tijdens mijn eerste zwangerschap ook heel erg gehad, was gewoon echt niet meer gelukkig. probeer echt te genieten van deze mooie tijd, want het is echt snel voorbij en dan krijg je er spijt van, en gaat echt allemaal vanzelf als de kleine er uiteindelijk is. ik kan zelfs nu pas voldoende afstand nemen van mijn zoon ( is nu 17 maanden ). heb er altijd moeite mee gehad en nog steeds als hij een keer wat extra weg moet ofzo. neem wat tijd voor jezelf en ga wat leuke en ontspannende dingen doen, ik ben uiteindelijk mede door een ijzertekort minder gaan werken en hier kreeg ik veel meer rust door, misschien een idee? succes en vooral GENIETEN!!! groetjes Jerlin