Hey meiden, Wil even iets van me afschrijven hoor! Wij hebben een zoontje van 15 maanden nu en een dochter van 6,5 jaar! Mijn zoontje vraagt op het moment echt zoveel aandacht! Heel erg vermoeiend! Hij wil echt heel de dag door opgetild worden en wil alleen maar dingen doen die van mij niet mogen! Met als gevolg dat als ik hem bijvoorbeeld weg haal is het brullen brullen brullen! En dat optillen! Hij loopt heel de dag achter mij aan en gaat dan met zijn armpjes omhoog staan dat hij opgetild wilt worden! Hij kan zich echt superslecht vermaken op het moment! Ik vind dit zo vermoeiend! Zeker ook omdat onze dochter er ook nog is en aandacht wil! Begrijp me niet verkeerd! Ik hou ontzettend veel van de kinders, maar op het moment word ik er echt knettergek van! Ben gewoon blij als ik nu gewoon mag gaan werken!!! Ik heb na de geboorte van mijn dochter een postnatale depressie gehad doordat zij echt heeeeel veel huilde! Dat heeft echt zoveel impact op mij gehad toen! Die depressie is na verloop van tijd overgegaan door ook te praten met een psycholoog. Nu dit met mijn zoontje gebeurd merk ik aan mezelf dat het toch heel erg raakt! Een gespannen gevoel en gejaagd gevoel! Ik hoop maar dat dit een fase is, want kan nu op dit moment niet echt genieten van ze! Groetjes Carola
15 maanden is een beruchte fase. De hele dag politieagent spelen is doodvermoeiend, dus probeer niet te vaak nee te zeggen en maak je kamer zovele mogelijk dreumesproof tot het beter gaat. Verder als je merkt dat de spanning je teveel wordt, zoek wat ondersteuning. Krijgt hij veel 1 op 1 aandacht als je dochter er niet is (neem aan dat ze naar school gaat?) Kan opa of oma misschien hem een middagje meenemen? Is ook voor hem verandering van omgeving. Hij gaat waarschijnlijk door een enorme ontwikkeling heen en wil meer dan hij kan, dat is superfrustrerend voor zo'n kleintje.
Oh, hier ook eentje die de hele dag opgetild wil worden. Mijn rug wordt er niet beter op! Er zijn dagen dat alles een drama is, huilen, gillen, boos worden omdat bijvoorbeeld de keukendeur dicht zit... Smijten met speelgoed omdat het niet lukt, maar helpen mag mama niet. Als het weer zo'n dag is, ga ik er op uit...naar de eendjes, de stad in etc. dat helpt echt! Ten eerste haal ik hem zo uit zn chagrijnige modus en slaapt hij daarna lekker omdat hij moe is van de indrukken.
Hier is het ook zo ik heb een dochter van 14 maanden en een zoontje van 2,5 me dochter wil ook heel de dag aandacht en die van 2,5 doet heel de dag dingen die niet mogen loop heel de dag politie agent tespelen ben ok altijd blij als ik mag gaan werken even voor iets voor me zelf
Zoals een ander forumlid zei: ik vind mijn kind het meest geweldige wezen op aarde en ik houd zielsveel van haar. Dat gezegd hebbende: wat jullie schrijven is zeer herkenbaar: kort lontje, opgetild willen worden (en dan toch weer niet en dan weer wel en dan weer niet enz). Zichzelf slecht kunnen vermaken, met alles gooien, incl eten. Driftbuitjes. Arme ukkies, wat hebben ze het moeilijk op deze leeftijd! Maar het is ook vermoeiend voor (de ruggen van) de mama's en papa's.
Hier ook een jongetje van bijna 15 maanden, precies hetzelfde! Hij wilt constant opgetild worden zodat hij kan zien wat we aan het doen zijn (met koken is dit vooral) en wilt het liefst dan een half uur op je arm blijven zitten maar hij weegt nogal wat. Hij is dan weer zo driftig als we hem neerzetten... En bijna constant stout aan het doen en ons aan het uitproberen. Hij weet dondersgoed als iets niet mag en het is zo moeilijk om niet te lachen als hij weer met een grote grijns naar je staat te kijken terwijl hij dus weeral aan het tv box komt of onze grote lamp. Zichzelf vermaken komt nu zelden voor, heel jammer want hij kan het zo goed. We blijven maar herhalen dat het een fase is en hopelijk snel voorbij... maar verder is het wel een zeer lief ventje moet ik zeggen. Hij geniet nu nog meer van onze knuffels en kusjes en komt regelmatig zo knus bij ons zitten op de bank.
Hoe gaan jullie met de vroege avond om? Als ik 's avonds thuiskom met m'n meisje is ze zó humeurig dat het me eigenlijk niet meer lukt om te koken. Aan tafel gooit ze met eten en als we haar corrigeren krijgt ze regelmatig een driftbui... Vaak draait ze later op de avond wel weer bij, zodat ze meestal redelijk vrolijk naar bed gaat. Maar oef, dat spitsuur...