Ik word altijd onzeker als er kraambezoek geweest is. Ik vind het ook erg vermoeiend als er bezoek is geweest. Vandaag b.v. mijn zoon had de fles op en was echt moe en hij huilde toen, het liefste zou ik hem op bed leggen dan (want hij moet altijd even huilen om in slaap te vallen) maar toen kreeg ik al commentaar omdat hij huilde: of hij dat vaker deed? Ja het is toch een baby denk ik dan? Maar als ze weg zijn word ik toch onzeker en ga ik denken of het wel normaal is dat hij huilt. Hij heeft meestal tussen 2 flessen in dat hij wat huilt. Vanmorgen werd hij b.v. een uurtje eerder wakker dan dat het flestijd was en toen huilde hij, toen ging ik wandelen en dan is hij stil. Nu heeft hij b.v. een klein uurtje gehuild, alles bijelkaar zal het een dikke 20 min. geweest zijn. Dat valt toch wel mee op een dag of niet? En vanavond heeft soms ook nog een huiluurtje, maar meestal kunnen we hem wel troosten (soms ook niet hoor). Ik word gek van het commentaar. Ik word er zo ontzettend onzeker van.
Je geeft zelf al aan dat je het normaal vindt, dus waarom wordt je dan onzeker? Niets van aantrekken hoor, jij kent je kindje het beste en als ik het zo lees is het gewoon mopperen en niet overstuur zijn, dus laat ze maar lekker kletsen, je doet het ongetwijfeld hartstikke goed.
Niks van aan trekken hoor!! Het is jou kindje dus jij beslist hoe en wat er gebeurd. Leg je hem het liefste op bed, gewoon doen! Ik snap dat je je dan onzeker voelt als je ukkie huilt ( wat zal het bezoek wel niet denken) Ik leg dan altijd uit dan hij nog even huilt om in slaap te komen.
dat had ik dus ook!!!! maar nu trek ik me hier inmiddels niks mee van aan...ene oor erin andere oor eruit!!!
och meis inderdaad niets van aantrekken ! jij bent voor jou kindjes de beste mama en weet duidelijk wat je kindjes nodig hebben ! Probeer je toch gewoon de bezoekjes kort te houden .........ik had er echt een hekel aan , wilde rust om me heen ( had ik nooit verwacht van te voren ) . geniet van je zoontje , en natuurlijk ook van je dochtertje !
Ik had dit ook heel erg. Ik was ook zo blij dat alle kraamvisite was geweest! Plande de bezoekjes ook zo in de hoop dat onze dochter zou slapen... maar nee altijd was het bij ons huilen. En toen wisten we nog niet waarom; relux en koemelkallergie. Maar al dat commentaar van de kraamvisite :x. Bah, ik vond het niet leuk en werd er superonzeker van. Probeer (!!) je er niets van aan te trekken! Succes!
Niet teveel van aantrekken, en je eigen plan trekken.. Hier ook zoiets: de ene vond dat we de kleine direct op moesten pakken als hij huilde om te troosten. De ander vond dat we hem te snel oppakten en hem zo verwenden. Dat was wel half om half, dus dan zo maar laten. Dat huil uurtje 's avonds is ook berucht trouwens. Is ook weinig aan te doen vaak, behalve een paar slokjes troost drinken..
Moeilijk is dat he...toch als ik t zo lees heb ik t idee dat jij je kindje al best goed kent in zo'n korte tijd. Gewoon doen wat jij fijn vindt; ondanks commentaar lieten wij Iris gewoon slapen als er kraamvisite was, ze lag dan lekker in haar bedje en mensen mochten even kijken en dan weer naar beneden. Ook de 1e dag dat we met haar thuiskwamen vanuit t zh hebben we haar vrij snel mee naar boven genomen, omdat we t beneden te druk vonden. Daar zullen mensen ook wel wat van hebben gedacht. Dus...gewoon doen wat jij denkt dat goed is; klopt meestal. En als t nou teveel onzekerheid / stress oplevert dan laat je een paar daagjes ff niemand komen; even een pauze om met z'n allen te genieten en elkaar (nog) beter te leren kennen.
Niet teveel van aantrekken meid! Misschien de komende twee weken (of langer, wat jij wil) een kraambezoek-stop? Over een paar weken loopt alles nóg gesmeerder en kan je dit soort commentaar ook veel beter aan.
NIETS VAN AANTREKKEN. Jij bent de moeder en jij doet het op jouw mannier. Als jij hem bijv een uur laat huilen dan is dat jouw ding en daar heeft een ander niets mee te maken. Doe waar jij je goed bij voelt. En slaapt hij bijvoorbeeld als er visite komt jammer dan. Volgende keer beter voor ze.
Oh meid herkenbaar hoor maar inderdaad niets van aan trekken. Of aangeven dat jij heel goed weet wat je kindje wil en hoe het werkt. Ik heb het nu nog hoor en daar wordt ik nog altijd moe van maar ik luister al niet eens meer.
Ik had het ook heel erg. Man wat heb ik gejankt na de kraamvisites...(hormonen) Voor mij hielp het om een vriendin te bellen die al een baby had en dus ervaring had op het gebied "kraamvisite". Zij kon me helpen relativeren en samen namen we de gesprekken nog eens door. Op die manier besefte ik waar men gelijk en/of ongelijk in had. Met de tijd werd ik zelfverzekerder en kon ik er beter mee omgaan. Hopelijk heb je hier wat aan. Geniet van je kleine!!!
Ja heerlijk die kraamvisite Mijn vader - lekker laten huilen krijgen ze sterke longen van (ja welkom in het stenen tijdperk ). Mijn tante - goh slaapt ze, jullie wisten toch dat wij kwamen. (ja maar we zijn het haar vergeten te vertellen). Wat betreft het huilen, je weet zelf snel genoeg wanneer je kindje 'te veel' huilt. Jij bent de hele dag bij je kindje, de visite heeft maar een momentopname. Wij krijgen op dit moment ook wat commentaar te verduren en dan vooral op straat. Kinley heeft namelijk te veel lucht in haar maagje en dit is erg pijnlijk. Om haar te helpen zo makkelijk mogelijk van die lucht af te komen moeten we haar zo rechtop mogelijk houden. Dus in de wandelwagen staat de bak schuin gekanteld (we hebben een stokke). Nou dagelijks meent een vreemde mij erop te wijzen dat dit erg slecht is voor mijn kindje en dat ze plat moet liggen. De eerste dagen had ik het gevoel dat ik me moest verdedigen maar nu werp ik een boze blik en loop gewoon door. Groetjes Antia
Het is echt zo irritant inderdaad. Ik heb het ook nog bij mijn dochter van 2 jaar. Ze is echt een kwebbel, ze praat de hele dag aan 1 stuk door. Maar als er visite komt moet je niet meteen op haar afvliegen. Mijn oom en tante doen dit elke keer wel. Ze doen net of ze een hondje is. Zeggen ze tegen haar: kom eens hier, hier komen! Oh ik erger me er dood aan. Mijn dochter doet dan extra niets en zegt niets. Zeggen ze ook tegen haar: spring eens op de trampoline, dat vind ik leuk om te zien. Doet ze dus extra niet. Zeggen ze ook nog: nou je hebt ook nergens zin in vandaag hé? Heb je slechte zin of zo? (hallo?? Het is een kind van 2 jaar). Zijn mijn oom en tante de deur uit, vliegt mijn dochter meteen de trampoline op om te gaan springen...ik kwam echt niet meer bij!! Maar het is gewoon niet leuk, ik word er echt onzeker van, zeker als ze commentaar op mijn zoontje hebben omdat ik ook nog zo moet wennen aan hem en zijn ritme en zijn maniertjes.