Ik heb een baby van nog geen 2 weken oud, hij heeft een moeilijke start gehad waarbij ik hem heel veel bij me heb gehouden. Gelukkig gaat nu alles heel goed...behalve slapen in zijn wieg, zowel overdag als 's nachts. Hij slaapt bij ons op de slaapkamer en overdag (is de bedoeling) in de kinderwagen beneden. Probleem is echter dat hij daar niet/nauwelijks in slaapt. Hij ligt het liefst bij mij op de borst buik. Maar het is niet haalbaar om dat altijd te doen. We hebben een wiegje naast ons bed staan, maar ook daar slaapt hij niet in. We (kraamhulp) hebben van een voedingskussen met aankleedkussenhoes een bedje gemaakt wat bij ons in bed ligt. Daar slaapt hij wel redelijk goed in. Hij kan bij mij in vrij diepe slaap zijn (krijg hem niet meer wakker), maar als ik hem dan in zijn wieg leg is hij binnen 5 min wakker en gaat hij huilen. Ik heb hem al een tijdje laten builen, maar hij blijft wakker en huilen. Niet aan 1 stuk door, soms is hij een paar minuten stil, dan weer een paar minuten (hard) huilen. Langste wat dit heeft geduurd is een half uur, dan wacht ik tot hij stil is en haal hem eruit. Hoe krijg ik hem nou zo ver dat hij wel in de wieg gaat slapen? Hoe lang 'mag' ik hem laten huilen? Zijn er nog andere tips?
Misschien het bedje voorverwarmen met een kruik? Wat ik gedaan heb toen dochter niet graag in haar eigen bed sliep is met haar lakens 1 nachtje geslapen. Zodat het naar mij ruikt. Werkte als een trein. Nu slaapt ze afwisselend met een tutdoekje wat een nacht bij mij ligt en dan bij haar. Succes en nog gefeliciteerd!
Ik heb inderdaad ook een draagdoek, maar nog niet gebruikt. Voor de nachten lijkt me dat ook niet zo handig en ook overdag lijkt het me wel fijn dat ik hem ook af en toe kan wegleggen in de kinderwagen. Ik zal eens proberen hoe het gaat als ik met zijn lakentje slaap.
Mijn tip: niet laten huilen! Hij is nog maar twee weken! Hij heeft 9 maanden lekker warm en veilig in jouw buik gezeten. Nu 'moet' hij ineens in zo'n kil wiegje slaen, helemaal alleen. Gewoon lekker bij je houden. Dat slapen komt wel. Je zegt zelf dat hij een moeilijke start heeft gehad.
Dat zou ik wel willen, maar hou het zo niet goed vol. Vooral de nachten heb ik moeite mee, overdag is misschien nog wel te doen in de draagdoek als ik die wat meer ben gewend. Maar 's nachts kan/durf ik niet te slapen als hij op mij ligt. Hij moet echter wel een ruime tijd bij mij liggen/slapen voordat ik hem op het voedingskussen kan leggen. Wiegje lukt helemaal niet. Bovendien maak ik me na het vele commentaar van mensen ook wel zorgen of ik (slaap)problemen voor later creëer.
Lig nu ook al vanaf 10 uur met hem in bed en elke keer als ik hem in zijn bedje (voedingskussen) leg, begint hij te huilen. Maar ik wil ook slapen....
Zo heb ik maanden met beide kindjes gelopen en geslapen 's nachts. Ik zou hem dragen.. Heb je je handen vrij en is hij lekker bij je! Het gaat vanzelf wel weer over, echt. Hij wilt nu gewoon lekker bij zijn moeder zijn waar hij 9 maanden lang 'gewoond' heeft. Die eerste periode gaat zo snel, ik heb er aan toe gegeven en heb ze heerlijk bij me gehouden. Ineens van de 1 op andere dag sliepen ze wel in hun bedje, doen ze nu beide nog steeds.. Dus ze hebben er niets aan overgehouden.
Voor jou wordt het echt makkelijk als je echt accepteert. Is dit je eerste kind? Hij is net geboren! Voor jou is hij nu fysiek gescheiden van jouw lichaam, maar voor hem nog niet. Het enige wat hij kent en wat veilig is, ben jij. Hij weet nog laaang niet (dat duurt nog maanden) dat hij een apart persoon is. Hij voelt zich nog een deel van jou. Heeft hij ook een vader? Dan kun je de taken verdelen. En hem om de beurt vasthouden. En dat papa bijv moet werken is echt geen excuus. Jullie zijn nu ouders. Dat is wat ouders doen..
Ik zou zijn wiegje goed voorverwarmen voordat je hem er in legt en dan strak instoppen. Bij jou ligt hij natuurlijk lekker warm en dan leg je hem ineens in een 'koud' wiegje. Ik zou ook liever lekker warm bij mama blijven! Hopelijk werkt het. Succes!
Onze zoon heeft dit ook gedaan de eerste weken, totdat ik hem eens op zijn buikje in de box legde. Toen sliep hij ineens zomaar 2 uur achter elkaar. Hij is dus met 2 weken al op zijn buik gaan slapen. Ik vond het ook wel eng en we hebben toen ook een aerosleep gekocht, maar hij sliep echt alleen maar als hij op zijn buikje lag. Hij is nu ruim 14 maanden en kan natuurlijk alle kanten op in zijn bed, maar we hebben hem echt nog nooit op zijn rug zien slapen (babyfoon met camera).
Mensen verwachten tegenwoordig zo veel van baby's... Pas geboren, en ze moeten meteen al op hun eentje in een eigen bed, in eigen kamer, op een vast ritme, alleen in slaap kunnen vallen.... Voor alle duidelijkheid, ik heb het dan niet specifiek over jou TS, maar gewoon, in het algemeen. Dat is ook wel duidelijk als je zegt dat je nu al commentaar krijgt van anderen dat je nu al slaapproblemen aan het creëren bent omdat je 'toegeeft' aan je baby. Ik heb al die zever ook moeten horen toen mijn dochter er net was. Mijn visie is zoals hierboven ook al gezegd. Je kindje is nog maar pas uit jouw buik... Dat weet echt nog niet dat het een eigen persoontje is dat dingen 'moet'. Dus hou het gewoon zo veel mogelijk bij jou. Je hebt niet voor niets bevallingsverlof: je niks aantrekken van het huishouden etc, gewoon voor je kindje zorgen.
Heb je hem al eens op de buik gelegd? Hier werkte dat perfect! Ook had ik beide kids veel bij me dmv een draagdoek, gewoon lekker op de bank hangen en filmpjes kijken (de eerste keer kan dat allemaal gewoon nog!). En snachts had ik ze ook veel in mijn armen of op mijn buik. Veel bij je houden is niets mis mee, alleen maar goed voor de hechting, evenals niet doelloos laten huilen. Ze hebben maanden bij je gezeten en kunnen het gewoon vaak niet gelijk alleen. Logisch! En verwennen kan nog lang niet. En als het ooit toch gebeurt, dan leer je weer dingen af. Beter verwend dan verwaarloosd..! Volg je gevoel!
Ja, er is wel een vader (gelukkig). Nu wisselen we het inderdaad 's nachts af. Ik had hem tot 1 uur, daarna heeft papa hem tot 4 uur bij zich gehouden en daarna op het voedingskussen op ons bed gelegd. Meestal gaat dat de 2e helft van de nacht wel goed, nu dus ook. Hij komt 's nachts om de 2 a 3 uur voor een voeding en ik vind het gewoon allemaal wel zwaar. Overdag bijslapen lukt ook niet, tenminste niet als papa aan het werk is. Maar vind het al een opluchting om te horen dat het vrij normaal is en niet komt, omdat ik hem zoveel bij me heb gehouden en dat het ook niet betekent dat dit altijd een probleem blijft als ik er (nu) niks aan doe. Als hij bij ons ligt, is hij trouwens een hele rustige, tevreden baby die nauwelijks huilt. Er is alleen een probleem(pje) wanneer hij niet bij ons ligt. Maar voorlopig laat ik het dan maar zo. Wat zou een goede tijd zijn om het weer te proberen? Wil mezelf (en hem) de frustratie besparen om het elke keer tevergeefs te proberen.
En ja, het is mijn eerste kindje. Op de buik leggen durf ik eigenlijk niet, behalve als hij dan op mij ligt. Hij ligt dan ook altijd zo lief met van die opgetrokken beentjes.
` Ik zou hem toch op z'n buik leggen! Hoor van zoveel mensen dat dit voor hun de uitvinding was. Ook het voorverwarmen van het wiegje is al gezegd maar zou ik wel uitproberen. Een slaapzak al geprobeerd? Dus niet perse een inbakerdoek (lijkt me niet nodig?) maar misschien heeft hij wel veel baat bij een slaapzak..
Ja, wiegje voor verwarmen en de truc met de lakentjes, ga ik nog wel even proberen. Op de buik leggen doe ik liever nog niet, kan ik altijd over een paar weken nog proberen.