Ik ben wel benieuwd wat jullie 'rekenen' als een eerste woordje. Ik hoor in mijn omgeving daar namelijk hele verschillende geluiden over. Wat zijn volgens jullie eerste woordjes van de volgende voorbeelden: - Baby die constant mamamama zegt. Lijkt niet contextgebonden. - Baby die mamamama zegt op het moment dat die iets wil. Kan ook tegen opa, oma of opas zijn. - Baby die oe-a zegt als het de armen omhoog gooit. - Baby die mjam-mjam zegt als het eten ziet.
Een eerste woordje is een woord dat een kind gericht en herhaaldelijk zegt en aan een vast persoon, voorwerp of situatie verbindt. Maar ik kom idd ook veel tegen dat ouders vinden dat ongericht gebrabbel waar herkenbare klanken inzitten, zoals mamamamamama, als eerste woordje gerekend wordt.
Ik weet niet eens wat mijn zoontje voor eerste woordje had. Ja mama papa oma en opa. Maar telt dat ook? Op een gegeven moment zei hij 30 woordjes, die heb ik allemaal opgeschreven
Dat eerste, was ook bij het CB de definitie; het woordje hoeft dus niet compleet & goed uitgesproken te worden, als het maar specifiek iets betekent.
De eerste optie reken ik wel als eerste woordje. Het betekent wel echt iets, maar wordt nog niet echt gericht tegen iets/iemand gezegd. Zo begint het met de meeste woorden toch? Vaak hoorde ik nieuwe woordjes de hele dag door totdat het nieuwtje eraf was.
Nee, dat is echt geen eerste woordje. Dat is een klank waar jíj toevallig iets in herkent. Een woordje is zoals hierboven gezegd werd: als het doelbewust voor iets specifieks gebruikt wordt.
Nouja ik zei alleen wat ik reken. In het begin weten ze natuurlijk nog niet wat het betekent dat komt wat later. Maar toen ze bijv. wist wat een fiets was hoorde ik ook de hele dag het woordje fiets. Ik vind dat ik dat dan wel als woord mag rekenen.
Wat X11 zegt, reken ik ook als eerste woordje. Daarbij hoeft de uitspraak nog (lang) niet goed te zijn. Zo zei mijn oudste dochter 'tappoekoeng' waar ik uiteindelijk achter kwam dat het boodschappen doen betekende. Was voor haar duidelijk een woord, ze bedoelde iets gerichts ermee, alleen kon ze het nog voor geen meter goed uitspreken Zoontje nu zegt mama, maar nog niet gericht. Dus ook al klinkt het heel schattig en zeggen we wel eens 'he, je zegt mama' weet ik heel goed dat dit (nog) niet zijn eerste woordje is.
In het begin blijft het een deeltje gokken. Goed opletten in welke situatie en of dat herhaald. Vaak weet je pas later of het nu echt gericht was.