ik spuit nou 10 dagen menopur en ik heb echt het gevoel dat heel mijn huishouden op zen kop staat. ik heb echt gigantisch last van stemming wisselingen: van het ene moment vrolijk het volgende moment kan ik wel janken en het volgende moment is vriendlief de schuldige en verwijt ik hem alles. ik ben ook het ene moment gewoon lekker actief om vervolgens volledig in te storten van vermoeidheid. stel ik mezelf aan of is dit normaal. er is de afgelopen maanden zoveel gebeurt dus dat weegt zeker ook mee maar eerst was het draagbaar. het is zo dat vriendlief in verloop van tijd onvruchtbaar gaat worden dus we hebben enige haast als dit niet zo was geweest zou ik de behandelingen uitstellen want het breekt me gewoon. is dit herkenbaar of moet ik gewoon een schop onder mijn kont krijgen.
Heel herkenbaar! Wat bij mij altijd helpt is tegen mezelf en mijn man zeggen:" ik heb last van de hormonen en het is zometeen weer over!" daardoor relativeer ik de boel een beetje voor mezelf en de buitenwacht. Wbt die wisselende energie, ik had mn hypergevoel overdag en uitputting s avonds. Dus daar maakte ik overdag gebruik van en s avonds hing ik lekker in mijn joggingbroek op de bank Sterkte, het zijn echt hormonsters
ooh gelukkig ja ik vind het verschrikkelijk zo'n monster te zijn naar mijn vriend de laatste keer was dat toen ik aan de gewone pil zat kon ik niet tegen en ondanks dat het andere hormonen zijn was ik er al een klein beetje bang voor. alles is hier in huis de sjaak dus ik merk ook echt dat ik gewoon soms even de keuken in schiet en me overal even van afsluit maar dat zou ook wel komen door de gigantische periode die we erbij hebben gehad. ik ga dan maar gewoon 5 minuten in de keuken zitten tv aan voor onze uk even realitiveren.
Ik had dat veel meer van clomid! Nu met menopur nog een klein beetje, vooral dat energie verlies 's avonds, maar als ik het vergelijk dan verkies ik echt menopur boven clomid. Daar werd ik zo chargijnig van en ik had zoooo'n lange tenen dat mijn schoenen niet meer pasten haha Jaaa die hormonen, we zullen allemaal blij zijn als ze ingewisseld worden voor echte zwangerschapshormonen en niet meer door een naald maar door iets moois dat in ons groeit
Haha ja deed ik ook hoor. Soms barstte ik zomaar in huilen of lachen uit. Beetje hysterisch gevoel en gedrag. Ach het is maar een paar weken en hopenlijk voor een goed doel! Goed om hier af en toe van je af te schrijven, dan realiseer je je weer dat het echt normaal is als je zo'n hormoonbom bent
clomid ken ik niet maar die lange tenen wel jammer genoeg. ik hoop ook dat we snel allenmaal onze hormonen om mogen ruilen.
ja ik vind het wel fijn om van me af te schrijven hier ik merk dat we nog steeds in onze omgeving te horen krijgen ja je moet er maar niet zoveel over nadenken want als je dat niet meer doet dan raak je zwanger ik vind het zo moeilijk al die mensen die het beter weten. iedereen zegt ook je hebt al een kind ben er gelukkig mee die opmerkingen maken me zo verdrietig want ja we houden van ons meisje maar dat betekend nog niet dat de wens voor ons voor een 2de niet net zo groot is.
Ook dat is heel herkenbaar! Alsof loslaten vruchtbaar maakt zou mooi zijn....wbt die tweede, dat is kwetsend en daarmee wordt jouw wens voor een tweede niet als volwaardig gezien. Mensen die gewoon kinderen kunnen krijgen hoeven zich toch ook niet neer te leggen bij 1 kind zeg ik altijd. Die mogen hun verlangen wel uiten, want dat verlangen kan makkelijk worden bevredigd en wij moeten helaas toeren uithalen en dan mag je opeens niet meer wensen...raar eigenlijk hè?
ja ik vind het heel moeilijk de enigste mensen die wij nog hebben om ons heen is mijn vriend zijn familie waarmee ik niet op beste been sta en hij ook niet, voor de rest ja de vrienden die we hebben die begrijpen het helenmaal niet. Op een of andere manier heb ik echt het gevoel dat ze ons kei hard laten vallen. mijn familie is nogal complex daar heb ik net banden mee gebroken en daardoor kan ik jammer genoeg mijn broertjes ook niet zien en zo met die hormonen erbij is dat gewoon nog moeilijker.
maandag mogen we terug komen voor de iui. moest eigenlijk naar de kaakchirurg maar die heb ik maar afgezegt vind ik helemaal niet erg. dus nou gaan we daar om 9 uur zaadinleveren en dan nemen we de honden mee en gaan we lekker naar het bos om dan terug te moeten om half 12. vriend had vrij gevraagt omdat ik dan naar de kaakchirug moest dus dat komt wel mooi uit.
Nee niet herkenbaar voor mij. In tegendeel juist, van clomid had ik super veel last. Met menopur helemaal niet.
Ik start volgende week met menopur, en ben er een beetje bang voor. Ik ga de laatste tijd al lekker op mijn eigen hormonene. En toen ik vanmiddag met de enorm stapel medijndoosjes thuiskwam ging ik al janken bij de aanblik van die rottas... Dat wordt wat!
succes bij mij is het zo dat ik niet zo goed tegen hormonen kan psygisch word er gewoon wat labieler van. wij hebben intussen onze eerste iui achter de rug ondanks buikkrampen is het heel goed te doen. nou maar hopen dat het spuiten snel voor niemand meer nodig is en we een positieve test in handen mogen houden.