Hoi, Buiten dat ik vandaag een ontzettende baaldag heb omdat ik eigenlijk op stap zou gaan sinds de geboorte van mijn zoon vroeg ik me nu eigenlijk af wie zich nog vrouw voelt sinds je kind/eren. Ik ga naar mijn werk en dan kleed ik me netjes en zie er verzorgd uit maar echt opdoffen doe ik niet. En toch mis ik dat, leuke kleding aan, high heels uit de kast, in de badkamer staan en je ijdel gedragen omdat je er leuk uit wil zien (bij wijze van spreken) en dan met of zonder je partner op stap gaan en gewoon plezier en lol maken. Ik drink niet dus het gaat mij niet om het drinken. Maar je weer vrouw voelen ipv alleen moeder, dat mis ik wel. Ik vind het niet leuk als ik niet bij mijn zoontje ben, maar toch mis ik het. En het wordt nog eens versterkt omdat onze vrienden van mijn man nog geen kinderen hebben en dus op stap kunnen gaan wanneer zij willen. Zij bellen ons wel altijd maar dat is dan s middags bellen en s avonds gaan. Zo werkt ons leven niet meer, maar dat snappen ze niet. Deelt iemand mijn verhaal of hebben jullie daar geen last van?
Ik heb dit gevoel ook een langere tijd gehad! Nu probeer ik me sowieso elke ochtend even leuk te maken Door mn haar te doen en wat make-up! Ook plan ik uitstapjes met mn vriend samen en met vriendinnen! Gewoon echt even lekker er tussenuit zonder je kindje! En tuurlijk voel ik me schuldig, maar het is o zo heerlijk! En je hebt meteen weer genoeg energie voor een tijdje. Dipje? Meteen weer iets leuks plannen! Ik ga sinds kort ook 1 a 2 keer per week naar Zumba. Ook hier leef ik helemaal van op! Had ik maanden eerder mee moeten beginnen! Voel je niet schuldig tegenover je kindje. Dit deed ik ook, maar is echt nergens voor nodig!!
Heel herkenbaar! Alles draait om je kindje(s) en dat is ook super goed. Maar ook mama heeft tijd voor zichzelf nodig. Zo ben ik net terug van 2 nachtjes amsterdam met mijn nichtje. Heerlijk even zonder kindjes en ontspannen. Heb ze ontzettend gemist en ben blij weer thuis te zijn. Voel me tegelijkertijd herboren en zo kan ik hun ook weer meer bieden.
ik voel me nog steeds vrouw en doe dat nog steeds elke dag elke ochtend doe ik mn haar en wat make up op en kleed me netjes aan breng netjes mijn kindjes naar school en doe lekker mn ding hihi vind het altijd zo erg dat vrouwen zich zo onzeker voelen en geen vrouw meer dikke knuffels
Nee ik herken het totaal niet. Maar wij waren al langer bezig om zwanger te worden enz. en echt dat huisje-boompje-beestje. De mensen met wie we omgaan zaten en zitten in dezelfde levensfase, dus ken ik dat ook niet dat vrienden bellen of we mee willen.
Misschien proberen het anders te bekijken? Jezelf juist vrouw voelen omdat je moeder bent. Je hebt een prachtkereltje op de wereld gezet en uiteindelijk is er niks mooiers dan dat. Jezelf optutten of op stap gaan maakt je niet meer vrouw, het is gewoon een gevoel. Je leven veranderd enorm wanneer er kinderen komen maar het is een mooie verandering. Als je even een dipje hebt en jezelf minder vrouw voelt denk er dan aan dat je in ieder geval mama bent. Uiteindelijk is er niks mooiers dan dat. De gunst van een kindje. Kindloze vriendinnen die ongestoord kunnen stappen hebben misschien dat ene avondje lol maar dat weegt niks op tegen dat kereltje wat jij thuis hebt. Enneh.. en of je vrouw bent, met of zonder make up, in leuke kleding of in je huiskloffie. Probeer het anders te bekijken
Ik voel me zeer zeker nog vrouw! Maar ik blijf mezelf ook optutten.. Vind het soms erg onbegrijpelijk dat moeders er zo verslonst bij lopen en er vanuit gaan dat hun man hun aantrekkelijk blijven vinden no matter what.. Ik vind dat je je best voor je uiterlijk moet blijven doen en als de mogelijkheid er is, even lekker alleen met de man op stap. Mijn vriend zegt bijna dagelijks nog hoe mooi hij me vindt, en dat helpt misschien ook wel?
Ik vind eigenlijk dat mensen wat meer tevreden moeten zijn. Optutten is leuk en ook zeker voor je man. Ik ben ook wel een voorstander van jezelf mooi maken voor je man. Maar dat hoeft niet altijd met make up en mooie kleding. Warme douch (eventueel scrubje), haren wassen met een lekkere shampoo en dan heerlijk een joggingpak aan ofzo. Dat maakt je nog net zoveel vrouw vind ik.
Ik herken je verhaal maar wij doen toch of regelmatig samen weg of even alleen. Maar wel all the way, heerlijk! Mijn man stuurt mij nu ook vaak om kleding ik vind het dan niet nodig maar hij zegt dat ik dan meer straal En daar door voel ik mij weer meer vrouw. En als ik straks bevallen ben dan komt de oppas en gaan we lekker uit. Finally weer high heels!! Maar ik herken je gevoel ik zeg gewoon doen en je moet voor jezelf gewoon af en toe even weg!
Eens!! Het is niet de verpakking die 't kadootje maakt maar de inhoud meiden, dat weten we allemaal. Maar over het algemeen genomen voel ik me nog zeker wel vrouw hoor, op de manier zoals Tuana het heeft omschreven. En de ene dag wat meer dan de andere. Als ik heb lopen zweten op 't werk, of thuis of ik heb een fikse regenbui op m'n kop gehad toen ik Dennis van de gastouder moest ophalen op de fiets... nou dan voel ik geen noodzaak om even in de spiegel te kijken... Maar op een uitgeslapen ochtend als we lekker met z'n drietjes gaan stadten of een terrasje pakken aan de boulevard (tja, dat was dan al ergens in maart de laatste keer gezien het weer) dan doe ik wel eventjes m'n best hoor en dan ben ik ...ergens... best 'n leuk vrouwtje om te zien, haha!! (Al zegt ze 't zelf )
Ik voel me zeker nog wel vrouw maar doe qua uiterlijk nog hetzelfde als vroeger; elke dag compleet opmaken,kleertjes aan,bijna elke dag wat anders met mijn haar. Naar vrienden of als we uiteten gaan mijn pumps aan en sexy kleding aan. Vaak met mannetje een drankje drinken,kaarsjes aan. Ja hoor,op en top vrouw.
Ik voel me op en top vrouw! Juist omdat ik al een kind heb EN nog eentje in mijn buik heb! Ik heb geen make-up of hoge hakken nodig om me vrouw te voelen. Ik hoef ook niet uit te gaan om me vrouw te voelen... Ik vind het eigenlijk een beetje vreemd dat iemand juist die dingen nodig heeft om zich vrouw te voelen... 's Middags bellen en 's avonds gaan... da's een kwestie van instelling. Als de één thuisblijft, kan de ander rustig weg. En anders kun je altijd nog proberen bij de oppas of in ons geval: oma. Moet je wel het geluk hebben een oma te hebben die niet veel te doen heeft 's avonds en in de buurt woont.
Ik voel mij zeker nog wel op en top vrouw! Ik moet zeggen dat ik 2 jaar na mijn bevalling mij pas weer op en top vrouw voelde. Niet dat ik geen aandacht aan mijn uiterlijk besteedde maar zat gewoon niet lekker in mijn vel door de extreem veel kilo´s die ik aan was gekomen. Nu sinds een ruim jaar voel ik mij weer goed in mijn vel!
Wij hadden ook geen vrienden met kinderen, dus het was hier of mijn man ging weg of ik. Hij dus bijna altijd. Sinds Jason 9 maanden was hebben we wel vrienden die kinderen wilden (en een zoon kregen). Die hielden wel rekening mee dat we op een bepaalde tijd thuis wilden zijn of naar bed wilden, daarna was zij zwanger dus wilde ze ook op tijd weg. Het is wel moeilijk als je vrienden nog op een ander punt van hun leven zijn. Maar ik doe me nog altijd mooi en netjes maken als ik weg ga, make-up op, oorbellen in en wat leuks aan. Voel me dat zowel moeder als echt vrouw hoor!
Ik voel me ook nog op en top vrouw. Soms naar het werk vind ik het nog leuk om mijn hoge hakken aan te doen en mijn haar helemaal leuk. Ik snap vrouwen ook niet die na het krijgen van een kind alles maar de boel laten en geen enkele moeite meer doen om er leuk uit te zien.
ik herken je verhaal niet. Misschien bedoel je het ook niet zo, maar het lijkt net alsof je je geen vrouw kunt voelen met je kindje erbij??? Ik heb hier geen last van hoor. Ook met onze dochter erbij kan ik mij tip top voelen. Vind het juist wel een uitdaging om er als mama toch nog hip enz. bij te lopen.
Nou, of ik mij vrouw voel...........mwah. Of ik het ben, dat zeker. Ik ben al meer dan een jaar zwanger. Ja met 2 maanden tussen maar dat is echt niks. Vooral niet in mijn situatie. Dus vrouw ben ik zeker. Alle rondingen zijn ook lekker aanwezig zeg maar . Aantrekkelijk, nee dat voel ik mij helaas niet. Ik ben 20 kg zwaarder als voor mijn 2de zwangerschap............ Stappen enzo, ik zou wel weer eens een avondje lekker uit willen met vriendinnen maar ik kan er de energie niet voor vinden. Ik voel mij iets minder moe de laatste tijd maar dan nog, energie om echt door te zakken en het dus laat te maken, nee echt niet. Als ik dan een keer weg ga kan ik dat wel echt lekker vinden. Schuldig voelen naar mijn kind toen doe ik echt helemaal niet. Waarvoor zou ik? Missen doe ik haar dan wel maar dat is alleen maar goed. Dat geniet ik weer extra van haar als ik haar zie.
Ik ben nooit van het optutten geweest, voel me het prettigst in een spijkerbroek, t-shirt en gympies. Ik doe 's morgen mijn haar (in een staart), gezichtscreme en deo en klaar. Maar ik voel me op en top vrouw, zeker sinds ik moeder ben. Ik ben zo trots op mijn kinderen, daar kan geen uiterlijk vertoon aan tippen. Mijn man vindt me prachtig zoals ik ben. Uitgaan heb ik nooit leuk gevonden, dus dat mis ik ook niet.
Ik heb misschien een heel andere definitie van vrouw-voelen. Ik voel me zo ontzettend meer vrouw dan ooit voor mijn dochter/zwangerschappen. Voor mij heeft het niks met optutten of hoge hakken te maken. Maar met het leven dat in me groeit, en de kinderen die ik de eerste jaren (deels) met de borst kan grootbrengen. Wat een kroon op de jaren van een slechte relatie met mijn lichaam (slecht zelfbeeld, eetstoornis, depressies). Ik loop dus heel trots met dikke buik en vollere borsten. En zorg gewoon dat ik de rest niet teveel verslons. Ik gebruik geen make-up, maar verzorg alles wel (cremetjes, scheren, lekkere geurtjes, en regelmatig naar de kapper met mijn korte kop). Verder merk ik dat kleding me minder interesseert nu, het is gewoon niet geweldig om te shoppen met een peuter die dat niet wil haha! Maar ja... laatst zat ik in een trein vol enorm opgedirkte jonge meisjes met hakjes, jurkjes en allemaal keurig opgemaakt. Dan voel ik me natuurlijk wel afsteken Op mijn werk boeit het totaal niet, en mijn vriendinnen kleden zich meest net zo casual/sportief/tikje stoer als ik... er ligt misschien in mijn dagelijkse omgeving ook geen verwachting van 'vrouwelijkheid' in de zin van kleding/make-up/styling.