Jeetje, wat een begin van mijn maandagmorgen zeg.. Ik bracht mijn oudste met de auto naar school. Normaal ga ik altijd met de fiets, maar omdat ik meteen door moest naar een afspraak pakte ik vanmorgen de auto. Het is natuurlijk rondom school ontzettend druk met kleine fietsjes en lopende kinderen. Ik let daarom altijd super goed op. Nu kwam ik aanrijden en minderde vaart om een parkeervak in te rijden. Goed om me heen gekeken maar niets te zien. Net doen ik mijn stuur wat draaide en mijn koppeling op liet komen (dus heel langzaam reed) hoorde ik BOEM. Een moeder begon meteen te gillen... met knikkende knieën rende ik de auto uit. Er lag een meisje over haar fietsje op de grond te huilen. Ze had gelukkig niets maar was erg geschrokken. Haar moeder begon meteen een hele tirade tegen me, dat ik uit moest kijken en dat ze me onverantwoordelijk vond.. Ik stond met tranen in mijn ogen en knikkende knieën van de schrik en kon alleen maar uitbrengen dat het me ontzettend speet... Ze bleef maar door gaan, hoe boos ze wel niet was en hoe ik beter op moest letten ed. Inmiddels verzamelden zich een heleboel ouders om me heen die gelukkig heel lief waren en zagen dat ik geschrokken was. Goed, na veel excuses dochter naar de klas gebracht en naar mijn afspraak gereden. Ik heb de situatie eindeloos overdacht.. ik heb het arme kind echt niet gezien. Ze zat precies in mijn dode hoek, naast de het achterportier aan de rechterkant. Met de beste wil van de wereld had ik het meisje niet kunnen zien. Ik begrijp dat haar moeder boos reageert, ze is immers ontzettend geschrokken. Logisch. Ik weet zelf niet hoe ik zou reageren in zo'n situatie. Maar toch zit het me niet lekker. Nu ik de situatie keer op keer afspeel begrijp ik nog steeds niet hoe ik in godsnaam het kindje had moeten zien. En ik vind het ook niet helemaal eerlijk dat moeder de schuld helemaal in mijn schoenen schuift. Zij had immers ook beter op moeten letten toch? Ik leer mijn dochter dat ze naast me moet blijven fietsten. En ik weet dat kinderen onberekenbaar zijn en hier probeer ik altijd rekening mee te houden, maar in deze situatie is dat helaas niet gelukt. Een ongeluk zit in een klein hoekje en ik ben echt niet op zoek naar een schuldige.. Sterker nog, ik voel mezelf ontzettend schuldig. Gelukkig had het meisje niets.. maar ik ben heel erg geschrokken van de reactie van haar moeder.. Ik ga straks een klein cadeautje kopen voor het meisje, voor de schrik. Ben van plan om even af te wachten hoe haar moeder nu reageert, het zou ook zomaar kunnen zijn dat het allemaal wat gezakt is en ze nu wat vriendelijker is. Mocht dat niet zo zijn wil ik wel graag aangeven dat ik heel erg ben geschrokken van haar reactie. Het vervelende is dat het meisje een het beste vriendinnetje is van mijn buurmeisje, waar mijn dochter ook vaak komt. Ik heb dus over het algemeen wel een leuke/gezellige band met die moeder. Wat zouden jullie doen?? Er nog op terug komen, cadeautje kopen of het zo laten? Zo, moest er even uit!
Ik zou eerst kalmeren en er dan op terugkomen. Als ik die moeder was geweest zou ik ook zo reageren, puur omdat het belangrijkste wat je maar bezit ineens wordt aangereden. Als wat rustiger is snapt zij ook wel dat je echt voorzichtig bent geweest en haar niet kon zien.
Cadeautje kan je idd best kopen, vind ik niet raar. Ik zou er niets meer van zeggen tegen die moeder. Het kan haar niet kwalijk genomen worden dat ze zo reactie geeft, dat is vast van de schrik. Jij kan er natuurlijk ook niets aan doen. Die stomme dode hoek is er helaas, daarom moet iedereen in het verkeer goed opletten, ook die moeder. Het was een ongeluk.
Hmm mja.. Ik denk dat ik in eerste instantie ook niet heel vriendelijk tegen je zou zijn. (Al ben ik gelukkig niet zo van het aanvallende.. Maargoed) Wellicht kun je morgen nog eens vragen hoe het gaat en zeggen dat je echt enorm geschrokken was omdat je haar echt niet zag ondanks dat je altijd heel voorzichtig bent. Dan is haar moeder tenminste ook weer een beetje gekalmeerd enzo Met wat mazzel blijkt ze dan helemaal niet zo onaardig maar zegt ze dat ze ook heel erg geschrokken was en daarom zo boos was. Je hoeft geen dikke vrienden te worden en het is nou eenmaal gebeurd. Ze heeft vast niet meer dan blauwe plekken en fikse schrik. Moet ook zeggen dat ik mijn dochter (ook op de fiets!) dus netjes op de stoep hou bij school en oversteken op het zebrapad. Gek genoeg heb ik dus nooit een probleem met parkerende ouders die over m'n kind heen rijden. Die zitten tenslotte in het parkeervak en niet op de stoep.
Inderdaad vind ik dat de mama van het kindje ook verantwoordelijk naar jou had moeten reageren. Je legt uit dat je stapvoets rijd dus je komt niet met 50 aanrijden. Dat moet zij en de omgeving toch ook gezien hebben. En ja een ongeluk zit in een klein hoekje en dus moet je altijd goed opletten, wat je dus hebt gedaan en nog gebeurd dit. Jij hebt je verontschuldigd maar ik zou ook zeker wel verwachten dat na een afkoel periode de mama van het kindje ook haar excuses aan bied aan jou voor haar gedrag. Een klein cadeautje ... mmm heel klein dan om van de schrik te bekomen maar vind het persoonlijk wel erg ver gaan. Maar goed misschien heb ik het mis en kan ik de situatie zoals je hem nu schetst niet goed inschatten en zit ik fout met mijn beoordeling. Sterkte
ik zou niet meer op haar reactie terugkomen. logisch dat ze zo reageerde. zou ik ook gedaan hebbe, ookal is het jou schuld niet. dat weet ze zelf ook best wel. ze is er natuurlijk ook erg van geschrokken. ik zou een klein kadootje kopen voor t meisje. ik weet zeker dat de moeder dat ook een heel lief gebaar vind. en zo laat je zien, dat je t zelf ook heel rot vind en ervan geschrokken bent. misschien dat ze dan zelf nog dr excuses aanbiedt voor haar reactie. zo niet, heb jij je best gedaan en voel je je misschien wel iets beter daarna.
Wat erg zoiets! Ik begrijp dat je blijft malen over of je dit had kunnen voorkomen. Jij weet dat je 100% oplette en toch is dit gebeurd, dat is echt verschrikkelijk schrikken! Tevens is het voor jezelf niet te accepteren, dat je er echt niets aan kon doen. Hierover praten met de moeder van het kindje is dan ook een gevaarlijk voornemen. Zelfs als je duidelijk uitlegt hoezeer je geschrokken bent, dat je echt niet beter op had kunnen letten en daardoor gerealiseerd hebt dat sommige ongelukken gebeuren ondanks goed opletten van automobilisten. Dat dit je erg bang heeft gemaakt en dat je in de toekomst nog langzamer zult rijden en kinderen beter in de gaten zult houden als je op de fiets bent. Een geschrokken moeder hoort misschien alleen maar een slap excuus, gelooft niet dat jij echt goed opgelet hebt, en denkt dat jij haar verwijt niet goed op haar kind te hebben gelet... Houd hier rekening mee... Toch zou ik voor mijn eigen geweten de confrontatie wel aangaan. Informeer op het juiste moment nog eens naar hoe het met moeder en kind gaat, en bied iets leuks aan als excuses en voor de schrik.
Poeh, schrikken hoor! Het is niet leuk die reactie van die moeder, maar ik denk dat het een hele normale reactie is, ook van de schrik etc. Ik zou wel , asl jou dat een beter gevoel geeft om het af te sluiten voor jezelf, de moeder van het meisje aanspreken en jouw kant en gevoelens van het verhaal uitleggen. Ik denk dat dat voor beide moeders fijn is. Waarschijnlijk is de schrik en woede bij de andere moeder nu of straks ook wat bekoeld en kan je er samen even over praten. Zo kan je het samen even van je af praten en hoef je elkaar in het vervolg niet met een scheve nek aan te gaan kijken, want helaas ontstaat dat soort gedrag door dit soort situaties, terwijl als je het samen bespreekt je begrip voor elkaar emoties toont. Het lijkt mij dat die andere moeder ook volwassen genoeg is om hier ook als 2 volwassenen over te kunnen praten. succes.
Ik kan me voorstellen dat iedereen ontzettend geschrokken is en daardoor misschien wel een beetje oververhit reageert. Maar de mama van dat meisje is ook verantwoordelijk, zij kiest ervoor om haar over een parkeerplaats te laten fietsen met alle risico's die een parkeerplaats met zich meebrengt. Hier moeten mijn kinderen ook over een parkeerplaats heen om bij de school te komen. Helemaal niet erg maar ze lopen/fietsen dan wel naast mij.
Overigens zou ik het kindje alleen benaderen via de moeder. Ik heb begrepen dat andere ouders het erg kwalijk vinden als andere ouders contact zoeken met hun kind. Kinderen vertellen niet altijd alles op het juiste moment en op de juiste manier thuis, en als mama er dan op de verkeerde manier achterkomt doet dat je mooie gebaar weinig goeds.
Oh dat is flink schrikken, voor jouw, de moeder van het meisje en voor het meisje zelf. Voor jouw is de reactie van de moeder natuurlijk niet leuk, je voelt je al heel schuldig en bent flink geschrokken. Maar de reactie is wel te begrijpen. Ze zal vast afkoelen en dan kan je de gebeurtenis nog eens met haar bespreken. Een kado voor het meisje is inderdaad wel een goed idee! Zo meis even van de schrik bekomen en niet te veel brainstormen Het meisje is gelukkig niet gewond en dat is het belangrijkste!
Bedankt voor jullie reacties. Het blijft inderdaad maar in mijn hoofd zitten nu. Ik begrijp inderdaad wel de reactie van de moeder. Zelf reageer ik niet zo als ik geschrokken ben, ik ben meestal degene die meteen haar excuses aan bied en alleen maar erg geschrokken ben, zoals vandaag. Anderen reageren vanuit schrik meteen heel boos. Dat kan en dat mag ook, dus dat laat ik maar even zo. Ik vraag vanmiddag gewoon hoe het met het meisje gaat en kijk wel hoe dat loopt. Wel heb ik met mezelf afgesproken dat ik me niet weer helemaal verrot laat schelden, want daar ben ik heel erg van geschrokken en vind ik bij nader inzien ook niet terecht. Nogmaals, ik begrijp dat je jezelf niet helemaal in de hand kunt hebben op zo'n moment, maar na een afkoelperiode hoop ik toch op een wat rustigere reactie. Gelukkig waren de andere ouders heel lief en reageerden enkel begripvol, anders had ik me nog ellendiger gevoeld. Verox: Ja, het voelt ook wel als een slap excuus, vooral omdat moeder maar bleef zeggen dat ik beter op had moeten letten. Maar goed, ik wacht het gewoon maar even af.. jeetje, wat een wat schrik. Zie er gewoon tegenop om straks mijn dochter te gaan halen..
Nou kan me heel goed indenken dat je je eigen kapot schrikt, vooral omdat je al exta alert bent en goed om je heen kijkt en er dan alsnog een kindje tegen de auto rijd. Wat hierboven ook al gezegt word, vind ik ook, dat moeder zelf ook mee moet opletten, dus opletten bij parkeerplaatsten etc. Maar goed, zo zie je maar weer dat een ongeluk in een héél klein hoekje zit en dat beide partijen blij mogen zijn dat het meisje geen verwondingen heeft.
Om heel eerlijk te zijn, was dit ook mijn idee. Waar was de moeder? Misschien reageerde ze ook wel zo heftig omdat ze zich zelf schuldig voelde dat ze niet bij het meisje was en haar daar alleen liet fietsen.
Ik vind het echt helemaal geen normale reactie van die andere moeder. Zulke dingen kunnen nu eenmaal gebeuren. Als de moeder in de buurt was geweest en zelf had opgelet, dan had zij het wel moeten zien aankomen en haar kindje kunnen waarschuwen. Dus ze heeft zelf net zo veel schuld. Bovendien moet die moeder ook rekening houden met hoe ze overkomt bij de kinderen met dat getier van haar.
We weten allemaal hoe on voorspel baar kinderen zijn. Die moeder zal misschien ook wel op gelet hebben en door de schrik zo reageren. Weet eigenlijk wel zeker dat ik van schrik ook zo zal reageren en daarna na zal denken van oeps door mijn schrik reageerde ik zo. Als puntje bij paaltje komt reageer je bijna allemaal menselijk. Die moeder vind ik menselijk reageren en t.s het zelfde jullie zijn je alle bij kapot geschrokken en om nu te zeggen dat een kind niet op een parkeer terrein mag fietsen vind ik ook weer te ver gaan. Weet niet hoe oud het kindje was. Een goede kop koffie of thee nemen en als je deze moeder ziet even aan spreken dat je begrijpt dat ze zo geschrokken was en dat je zelf nu ook nog met klikkende knieën zit! Kortom menselijke reactie.s op menselijke gebeurtenissen.
sorry maar ik vind het niet geheel terecht dat die moeder zo reageerd als jij weet ( en zelf ook auto rijd ) dat er een dode hoek zit ... je dus niet alles kan zien als rij je 10 km per uur !! kan er nog zoiets gebeuren en vind ik het ook de taak van de moeder om op te letten waar jou kind heen fietst of loopt !!