-Geniet nog maar vam je laatste weken! Die hoor ik veel zeer vermoeiend. Vooral omdat ik niet meer slaap en mezelf in de ronde kots. Daarbij chronische hoofdpijn en extreem vocht vasthouden wat echt pijn doet en ervoor gezorgd dat ik ook al 2x in het ziekenhuis heb gelegen. Nee ik vind die laatste loodjes niet om te genieten helaas -Jezus kijk pinguin daar aankomen! Ja de baby is ingedaald en lopen gaat niet geheel soepeltjes - Die buik! Heb je er meer dan 1 die ze gemist hebben? En idd die mensen die ongevraagd aan je gaan zitten heb ik helemaal zin om te meppen. Zo zijn er vast wel meer dingen maar deze onthoud ik omdat die telkens terug komen.
Weet je zeker dat het er geen twee zijn?? Euh....nee, het is m'n tweede zwangerschap dus dan krijg je vaker sneller een buikje
Mijn zoontje van 7 zegt altijd heel lief dat ik ook voor de baby moet eten en dat vind ik juist heel schattig Maar als andere mensen mij ineens gaan vertellen wat ik allemaal wel en niet mag eten daar kan ik het chagrijnig van worden.. En mijn schoonmoeder die mij allemaal maar verteld wat ik allemaal moet doen.. Hoe lief ook bedoeld en ook al wilde ik toch gewoon op de bank hangen maar daar kan ik niet tegen dan krijg ik de neiging om de kroeg in de gaan en flink te gaan stappen.. Niet dat ik het doe maar wordt nogal opstandig van die zogenaamd goedbedoelde opmerkingen..
Ik ben de laatste zn beetje in de familie die een kindje krijg dus krijg mega veel lief bedoelt maar mega ongevraagd advies! De leukste vond ik: weet je al hoe je je kind gaat opvoeden? Lief, streng of corrigerende tik? Wat mag het wel of niet? Welke school? Zakgeld? Uhm nee geen idee.. Kind is nu 10cm zei ik toen.. Hihi
Probeer altijd maar rustig te blijven en zeg dan ook maar dat ik dat er wel voor over heb eenmaal thuis begint het vloeken. Ik word er horend dol van echt iedere keer als we haar zien zegt ze het -.-
Echt ergernis aan opmerkingen heb ik nog niet gehad. Ben nu 37 weken. Wat me wel stoort is dat steeds meer mensen zeggen: "Doe rustig aan hè!"alsof ik nu nog even een stukje kan rennen of de Mount Everest kan beklimmen Vorige week nog een opmerking: "die buik zie je nu echt goed" ik heb direct gezegd dat die er toch echt al weken zit (draag ik ook weer eens een iets strakker shirt) Als een opmerking me niet bevalt, maak ik meteen een tegen opmerking op. Dat brengt veel mensen van de wijs en brengt ook schaamte bij die lui
Wij waren op vakantie geweest toen ik 6-7 weken was, en toen begon het begin van m'n HG.. Ik kwam terug van vakantie en vertelde aan een collega hoe het was, en dat ik baalde dat we zoveel rekening met mij moesten houden qua eten en wat ik aan kon.. Zegt ze doodleuk met een grote glimlach; Ja je had ook gewoon niet zwanger hoeven te worden, dan had je dat probleem niet gehad. Ik heb meteen gevraagd of ze dat soort reacties van plan was vaker te geven want ze maakte me echt pissig.
Wat een bijzondere opmerkingen zitten hier tussen zitten zeg... Het stomste waar iemand tegen mij heeft gezegd was toen we na een paar jaar na 3 miskramen geen tweede kindje hadden. 'Goh, bevalt het ouderschap niet of zo?' Die zag ik niet aankomen en deed echt pijn. Om commentaar over mijn buik moet ik inmiddels glimlachen. De ene vindt mijn buik heel groot terwijl de ander benadrukt dat mijn buik zo klein is voor een derde kindje. Bij mijn eerste zwangerschap kon ik wel boos/onzeker worden, maar toen kreeg ik ook opmerkingen in de trant van 'Zeker weten geen groeiachterstand?'
Wat een tenenkrommende opmerkingen kom ik tegen! Mensen kunnen zo onbeschoft zijn als je zwanger bent, het lijkt soms haast alsof dat een vrijpas is om maar gewoon te kunnen zeggen wat je wil, ongeacht of het beledigend is of niet. De meest irritante vond ik 'zijn het er echt geen 2?', maar hier nog meer: - Ik kwam weer op werk na 4 weken vakantie, collega: "Zo, jij bent dik geworden!". En ze bedoelde echt niet alleen mijn buik... - Hoeveel kilo ben je nou al aangekomen? - Nadat een collega op een lieve manier de grootte van mijn buik complimenteerde, zei een andere collega (dezelfde van de eerste opmerking, zij heeft wat tegen mij sinds mijn zwangerschap): "Ja, maar je draagt ook wel altijd expres strakke truitjes zodat je het beter ziet". Nou nee, ik droeg gewoon zwangerschapskleding, maar bedankt. - Oh, je kunt wel aan je gezicht zien dat je zwanger bent! (Oftewel: je hebt een dikke kop) - Toen ik rond de 20 weken zwanger was, werd dat even aanleiding van het gesprek. Begon iemand ineens doodleuk te vertellen dat ze iemand kende die nog met 20 weken het kindje had verloren. En dit gesprek ging serieus nog 5 minuten door, gruwelijke details en al. Ik was zo verbijsterd dat ik niet eens gereageerd had. - Was het gepland? Want zo lang zijn jullie nog niet samen (excuse me? Ik wist niet dat ik langer had moeten wachten, sorry) - Succes, je leven is straks voorbij. - Toen de uitgerekende datum naderde: "die en die had echt een vreselijke bevalling *vertelt verhaal*". Bedankt, dit helpt. - "Ga je je kind wel een leuke naam geven?" Nee, dat was ik eigenlijk niet van plan. - Als ik mensen vertelde dat het een jongetje was: "Ja, jij bent ook echt geen type voor een meisje". Oh, ok. Ja, mensen kunnen echt onbeschoft zijn
Van sommige reacties valt mijn mond echt open. Ronduit schaamteloos die mensen. Hier zegt schoon familie aldoor. Hoop dat jullie nu een jongen krijgen.. Niemand die vraagt is het gezond nadat de 20 wk echo was geweest maar alleen maar weten jullie al wat het is? Ik hoop een jongen.. Ik heb zwangerschaps ischias, werk veel minder nu, nadat ik een collega dat had uitgelegd zegt hij doodleuk "leuk he? Zwanger zijn" Echt.. Waar is je fatsoen. Heb gekozen voor een zwangerschap, niet voor deze klachten.
Tja, diegene komt wel vaker lullig of bod uit de hoek. Maar dacht wel ohhh mijn kindje is geen kutkind! Grrr
Wat een opmerkingen kunnen sommige mensen maken zeg! Mijn irritaties, hangt vooral samen met het feit dat we afgelopen zomer ons zoontje* zijn verloren na 20 weken zwangerschap. Dus wel anders dan veel andere opmerkingen, maar voelt fijn hier even stoom af te blazen - schoonzus toen ik laatst haar pasgeboren dochtertje op de arm had: "staat je goed! Kun je even oefenen" Deed me heel veel pijn... - mensen die hun hand ongevraagd op m'n buik leggen. - toen we vertelden dat we weer een zoontje krijgen, opmerking van iemand: "o dat is wel jammer, je had zeker gehoopt dat het een meisje zou zijn". Uh nee hoor, we zijn dolblij. En dat waren we met een meisje ook geweest, als het kindje maar levend ter wereld komt. En naast heel mooi zal het ook heus wel confronterend zijn, ongeacht meisje/jongetje. - meerdere mensen, in verschillende bewoordingen, als ik vertel dat ik het heel spannend vind worden en ook soms nog erg verdrietig ben om ons mannetje*: "maar je moet ook wel genieten hoor, en je richten op dit kindje". Dat doen we ook!! Maar ons verdriet/angst mag er ook zijn. - ik moet het deze zwangerschap rustig aan doen en zodra ik iets voel wat niet hoort direct naar het ziekenhuis kunnen gaan. Zei m'n schoonmoeder: "straks word je nog een hypochonder, je kan toch niet voor elk pijntje naar het zkh gaan? Je moet het ook een beetje los kunnen laten hoor en er niet zo spastisch mee bezig zijn." Pardon? Dit heeft niets met hypochondrie te maken. Weet je hoe het is om een kindje te verliezen en een spannende zwangerschap door te maken met groot herhalingsrisico? Nee? Oordeel dan ook niet. Zo, dat ben ik kwijt haha
Oja nog vergeten: een opmerking die me het meeste raakte: "als het kindje bij jullie wil komen, dan komt het. Daar geloof ik heilig in. jullie zoontje* wilde blijkbaar niet komen, maar dit kindje vast wel." Het verlies was een falen van mijn lichaam, dus mijn zoontje had er geen enkele keus in, het overkwam hem. Dus vertel me niet dat hij niet wilde komen. Ben ook heel erg boos geworden en dat ook goed laten blijken haha.
Ik ben zooooo blij (sorry haha) dat iedereen van die ***opmerkingen krijgt! Ik dacht al dat het aan mij lag! - zooo dat zijn er wel 2 zeker! - je krijgt wel een dikke kop hè? - hoelang moet je nog? Nouuuu dan zal je nog wel mega dik worden - ik heb 20 weken lang bijna 10x per dag over moeten geven en dan zeggen mensen: ik vind dat je er niet echt van geniet... Ik heb me de eerste 7 maanden sowieso erg naar gevoeld. Overgeven, bekkeninst, daardoor niet meer m'n werk kunnen doen en als sportaholic niet meer kunnen sporten.. En dan op je werk (in een restaurant met heeeeel veel vaste gasten) de hele godganse dag moeten vertellen hoe je je voelt en hoe het gaat.. Ik weet dat mensen het goed bedoelen maar denkt iedereen echt dat je de eerste bent die het die dag vraagt?? Ter info; ik ben superrblij met ons kleine wondertje hoor maar de zwangerschap was voor mij een grijze wolk die gelukkig sinds maand 8 perfect roze is geworden!
Wat kunnen sommige een rot opmerkingen maken zeg, ik schrik er bij sommige een beetje van! Hier nog weinig irritaties, maar ben dan ook lekker vaak 'alleen' Bel/spreek ook alleen de mensen die zulke opmerkingen niet zullen maken
Weet je zeker dat het er geen twee zijn? En ik heb er zo'n hekel aan als mensen ongewenst aan mijn buik zitten. Heel veel mensen doen dat, lief bedoelt maar ik denk alleen maar blijf van mijn buik af, dat doe ik toch ook niet bij jou? Maar verder hoor ik dat ik er goed uitzie en mooi zwanger ben 😊
Oooh kan soms zo agressief worden , gelukkig ben ik niet op mijn mondje gevallen & sinds de hormonen floept alles er helemaal makkelijk uit. - hey dikke/bolle (zoveel buik heb ik nog nieteens) - daar gaat je vrije tijd ( alsof ik uitgaan leuker vind dan een baby eh nee?!) - als je je figuur maar terugkrijgt (alsof ik nu gigantisch ben) -wacht maar tot je straks elke nacht zovaak je bed uit moet Zovaak negatieve dingen, maarja gelukkig denken de as mama's hier heeeel anders over
Of van die lompe mannen die denken grappig te zijn door domme opmerkingen te maken. 'Nu mag je eindelijk tegen een vrouw zeggen dat ze dik is, mijn collega was ook zwanger en die pestte ik iedere dag met dikkie enzo' ik dacht echt bij mezelf gast, hoe oud ben je? En een vrouw is tijdens haar zwangerschap niet dik, ze heeft een kind in haar buik, wat dacht je dan, dat ze 9 maanden lang slank en glunderend door het leven gaat? En no offence, maar al die opmerkingen over dat je er zelf voor gekozen hebt en blij mag zijn dat je überhaupt zwanger mag worden enzo, natuurlijk is dat zo, maar dat betekent niet dat je er soms niet even flink van mag balen. De onzekerheid, de kwalen.. Ik ging laatst langs mijn moeder en was helemaal buiten adem van het trap lopen, zegt ze 'ach, zo ver ben je nog niet hoor' met andere woorden: stel je niet zo aan je bent nog niet hoog zwanger. Of een andere keer, stuurde ze me een berichtje met de vraag hoe het ging, ik stuurde dat alles prima ging, alleen dat het nu wel zwaar begon te worden, stuurde ze 'stel je niet aan, het wordt nog veel zwaarder, hahaha!' Ze bedoelt het allemaal goed hoor, maar het is net alsof iedereen het altijd maar beter weet en dat wat jij voelt of denkt niet zo is.
Echt bizar wat sommige mensen zeggen hoor! @Bee1986: die opmerking kan gewoon echt niet. Gewoon schokkend! Hoe durft iemand dat te zeggen? Alsof het nog niet erg genoeg is dat je een kindje bent verloren .