Hoi, Het onderwerp zegt het al, mijn dochtertje van 2 jaar slaat haar broertje van 7 maanden regelmatig. Vaak is ze dan vooraf jaloers omdat ze even geen of minder aandacht krijgt. Maar ze slaat hem soms ook nadat ze eerst lief tegen hem gedaan heeft of helemaal uit het niets!! Ik reageer als volgt; ga op mijn hurken voor haar zitten en zeg streng dat ze haar broertje niet mag slaan, stuur haar vervolgens naar de gang waar ze 2 minuten moet blijven. Na die 2 minuten ga ik haar halen en ga voor haar zitten om te vragen of ze weet waarom ze op de gang moest. Ze geeft uiteindelijk wel antwoord en vaak het juiste... dan moet ze van mij sorry gaan zeggen tegen haar broertje en een kusje geven om het goed te maken. Vind het zoooooooo frustrerend dat het de volgende dag (of soms zelfs paar uur later) WEER gebeurd. Ze is een slim meisje en begrijpt echt wel wat ik tegen haar zeg maar dat lijkt ze na een tijdje weer 'vergeten' te zijn. Ik weet dat ze in haar peuterpuberteit zit maar slaan vind ik echt te ver gaan, ook al is het 'maar' een fase. Wie herkent dit en heeft er tips voor me? Alvast bedankt! Groetjes, Claudia
HIer geldt 1 hele duidelijke en glasharde regel in huis: kinderen mogen elkaar niet slaan! We hebben het vanaf het begin zo ingeprent, en ze hebben fases dat het wat moeilijker gaat, maar nu sinds ong 16 maanden gaat het hartstikke goed. Maar hoe ging het de afgelopen 7 maanden? Speelt dit vanaf het begin of is het iets van de laatste tijd? Kun je in de gaten houden of je dochter ergens mee zit als ze haar broer slaat? Is dat een manier om aandacht te trekken? Hoe is ze met andere kinderen? Ik zou goed naar de oorzaak zoeken, en daarnaast heel duidelijk en consequent aangeven dat slaan absoluut niet mag, Hoe oud is zij precies? Is ze pas 2? Ik vraag me namelijk af of de gang-regel echt een beste oplossing is voor een dreumes/ net-peuter. Ze kunnen oorzak/gevolg nog niet in deze mate aan elkaar koppelen. Het kan zelfs zijn dat ze het hele gebeuren als manier ziet om lekker veel aandacht te krijgen: - ze slaat, dan komt mama erbij zitten, moet ze even op de gang, vervolgens komt mama weer knuffelen, mag ze weer naar binnen, broer aaien, sorry zeggen enz. Heel veel aandacht dus.. Als ze hier elkaar slaan zeggen wij heel streng en boos 'slaan mag niet, dat doet pijn, geef je broer/ zus nu een kus'. en dan ga ik de 'slachtoffer' troosten en mee spelen, en krijgt de 'dader' even helemaal geen aandacht. Dat geeft hier wel veel impact.
Herkenbaar hoor, Claudia! Zelfs de leeftijden zijn hier hetzelfde Sarah bijt Julia zelfs soms! Sarah bijt/slaat ons ook (en de kat ook) als ze de kans krijgt, dus ik heb niet het idee dat het om jaloezie gaat. Wel vind ik het heel erg, ik merk dat ik zelfs in knuffels met haar voorzichtig word omdat ik niet gebeten wil worden. Volgens mij is het ook frustratie hier (we denken omdat ze veel dingen nog niet goed duidelijk kan maken), misschien is dat bij jouw dochter ook wel? Ik vind het iig heel frustrerend. In het begin dacht ik dat ze het deed om aandacht te krijgen, maar ze doet het ook best vaak als ze al mijn volle aandacht hééft! Dan snap ik het dus al helemaal niet. En idd... Dan is ze heel lief met Julia aan het kroelen, kusjes geven en dan ineens 'mep!'... Ik heb dus niet echt tips, maar ik lees wel mee. Ben wel benieuwd wat mensen voor tips hebben. Wij doen nu ook dat ze op de gang moet, maar ik vind dat eigenlijk helemaal niet fijn...
Bedankt voor jullie reacties! Adi; Mijn dochtertje is 2 jaar en een maand. Ze slaat haar broertje sinds een maand of 2 denk ik...en meestal als ik hem ook aandacht geef. Zou jaloezie kunnen zijn maar het blijft rot. Nu haar broertje meer aanwezig wordt (brabbelen, rollen etc) is er volgens mij meer jaloezie aan haar kant. Andere kindjes heeft ze, toen ze nog op een kdv zat, weleens geslagen maar nu niet meer nu ze fulltime thuis is. Komt natuurlijk ook niet meer continu met andere kindjes in aanraking. Haar vriendjes heeft ze in ieder geval nog niet geslagen (wel geduwd). Wel een goed punt dat ze juist meer aandacht krijgt als ze op de gang moet...ga ook eens de 'dader', 'slachtoffer' toepassen. Proberen hoe dat gaat. Marb; Grappig dat jouw kindjes dezelfde leeftijd hebben! Mijn dochtertje van 2 is 2 dagen jonger dan jouw oudste en mijn zoontje is 1 dag ouder dan jouw jongste! Ik denk dat het bij mijn dochter ook frustratie is maar waar dat vandaan komt weet ik niet, ze kan alles best goed duidelijk maken voor haar leeftijd vind ik. Ik hoop gewoon dat het een korte fase is, hoewel het alweer bijna 2 maanden duurt ofzo... Is jouw dochter blij met haar kleine zusje? Geeft ze haar vaak spontaan kusjes? Groetjes Claudia
Hihi, wat grappig! Ja, Sarah vindt Julia echt heel lief (andersom ook trouwens), als Julia nog slaapt en Sarah is al wakker dan gaat ze echt zoeken naar 'Julala' En zodra ze er is wil ze haar knuffelen en kusjes geven. Wij doen dat dader-slachtoffer al. Als Sarah Julia (of ons, of de kat) slaat/bijt dan pak ik haar meteen op en zet haar op de gang en dan ga ik uitgebreid het slachtoffer knuffelen. Pas als de minuut (of 2) om is dan ga ik naar Sarah toe en vertel haar kort en duidelijk dat ze op de gang moest omdat ze iemand pijn heeft gedaan. Ze weet dat zelf ook heel goed, vaak komt ze dat nog 'vertellen'. En laatst gaf ze me een mep en liep zelf meteen naar de 'strafplek' haha. Ik denk ook eigenlijk dat het 'gewoon' grenzen opzoeken/uitproberen is. En dat is geen onwil, maar gewoon echt dat ze het nog niet helemaal snapt. Voor ons is het heel duidelijk: een zacht klopje op de rug om een boertje te laten mag natuurlijk wel, slaan niet! Maar voor die kleintjes is die grens heel onduidelijk. (denk ik) Maar goed, dat maakt het niet minder vervelend... Ik denk dat het beste wat we kunnen doen consequent blijven is. En dan wel duidelijk uitleggen wat waarom niet mag.