Wij hebben 3 kinderen maar wij hanteren geen opvoedstijl. Opvoeden doe je niet uit een boekje maar uit je hart. Wij leren onze kinderen om met respect met een ieder ander om te gaan en dat ze een ieder ander moeten behandelen zoals ze zelf ook willen worden behandeld. Wij zijn zelf ook van het niet zeuren maar gewoon doorgaan. Je mag effe spuien maar daarna is het klaar en gaan we weer over op de orde van de dag. Ik kan niet anders zeggen dat we hele leuke kinderen hebben die ook nog eens heel sociaal en populair zijn (oudste 2 dan voornamelijk want jongste is nog een beetje te klein) en altijd heel welkom zijn bij andere mensen thuis. Ik hoor heel geregeld dat onze kinderen zo lekker fris en vrolijk zijn en dat is toch een heel mooi compliment dus we doen het best goed en niet uit een boekje
Dat heb je dan niet van je opvoeders geleerd... Autoritair Een autoritaire opvoedingsstijl kenmerkt zich door veel regels. De ouder is de baas en het kind moet gehoorzamen. Houdt het kind zich niet aan de regels? Dan krijgt hij straf. Autoritaire ouders leggen de regels niet uit en geven geen ruimte voor discussie. Voordelen Een kind weet heel precies wat zijn ouders van hem verwachten. Zijn ouders zijn overduidelijk de baas en bepalen wat er gebeurt. Sommige kinderen kunnen (tijdelijk) baat hebben bij een autoritaire opvoeding. Nadelen Een kind kan angstig en volgzaam worden door een autoritaire opvoeding. Of juist opstandig en agressief. In ieder geval ontwikkelt een kind weinig zelfvertrouwen en weinig zelfstandigheid. Hij leert niet om zelf te beredeneren waarom hij iets wil en kan moeilijk beslissingen voor zichzelf nemen. Deze dwingende manier van opvoeden kan voor veel strijd zorgen. Als het kind groter wordt, gaat hij zich steeds meer onttrekken aan zijn ouders.
Kort door de bocht, als reactie op Boommm. En wat is de bron van dit stukje, ook niet onbelangrijk? Wij hebben thuis hele duidelijke regels, uiteindelijk zijn wij de baas, maar leren daarnaast ook onze kinderen zelfstandig worden. Ik vind dit stukje heel zwart-wit.
Lees nu dat je zoontje pas 11 maanden is, verklaart misschien je zwart-witte kijken op andere stijlen. Hier in huis zijn ze bijna 7, 5 en 3 en geloof mij, daar is lang niet altijd tijd voor discussie. Af en toe is het gewoon luisteren geblazen. Maar je mag natuurlijk je idealen hebben, maar die moet je misschien niet zo zwart-wit uitdragen, als je zelf nog niet zoveel ervaring hebt.
Ik heb er ook 2, van 7 en 3....maar onze wil is wet of het is soms gewoon luisteren geblazen doen wij ook niet aan hoor.
Sluit ik me bij aan op n bepaalde leeftijd kun je en wil je niet meer rooskleurig kijken over hoe ideaal een opvoeding is Sommige dingen moeten en je wil niet de hele dag gezeur en dwars gedrag Ook hier in bepaalde situaties gewoon luisteren! En discussiëren?! Waarover zou ik met mijn kind in discussie gaan? Ik snap dat niet.. Als ik zeg jas aan gaat die jas aan al gaat mijn kind een hele discussie aan Als ik eten gaan we eten en als ik zeg kom doorlopen loop je mee Niet aanzitten is niet aanzitten enz enz ik zie daar helemaal geen discussie in of ik ben gewoon kortzichtig?
Wij gaan ook voor autoritair! Althans wij zijn wij beide van de wat strengere opvoeding met daarin natuurlijk ook een goede balans van vrijheid en eigen mening. Ben zelf zo opgevoed en mijn man ook en wij zijn er niet slechter van geworden. Ik werk met kinderen en ben ook op mijn werk heel streng. Ik waarschuw 1 keer hooguit 2 kan je dan nog niet normaal doen ga je maar even lekker in de hoek. De kids vinden me nog steeds lief en weten precies waar ze aan toe zijn. Grenzen zijn heel belangrijk voor kinderen en ga je erover volgen er consequenties. Mijn zus is bijvoorbeeld van de vrije opvoeding. En zonder te veroordelen ieder zijn ding, dat is niks voor mij! Iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Iedereen veroordeelt elkaar maar ik zeg altijd zolang je uitgangspunt is dat je het beste voor je kind wilt. O mijn man is trouwens Surinaams denk dat daar ook nog wel verschil in zit met Nederlandse cultuur.
Hahaha geweldig! Geen idee waar ik mee bezig ben. 😂 Heerlijk eerlijk Maar klinkt inderdaad alsof je het allemaal onder controle hebt 👍🏼
Maar waarom zou je de hele dag discussie moeten? Ik merk juist doordat mijn kinderen veel inbreng krijgen ze het ook prima accepteren wanneer iets niet mag.
Opvoeden? Ik voed mijn kind Ik weet niet of het onder een stijl valt, maar we proberen vooral het positieve te benadrukken. En als ik nee zeg, gaat mijn vriend er niet tegen in waar onze dochter bij is, ook niet als hij het onzin vindt. Andersom ook natuurlijk.
Omdat kinderen nu eenmaal dwars zijn! Egoïstisch en hun eigen zin willen doordrijven 😅😂 Dus ik bepaal wat er gebeurt en zo gaan we dat doen heb je ergens een keuze in kun je kiezen Later als ze groot zijn hebben al hun acties consequenties ik denk dat het goed is om dat alvast te leren Alles wat je doet heeft gevolgen en als je je niet aan de regels houdt heb je een probleem ( net als straks in het echte leven)
Ik denk ook dat dat verschil maakt als ik met twee kinderen ben ik een hele andere mama dan met vijf kinderen bij me
De eerste zinnen bedoel je wellicht grappig maar zo zie ik het iig niet. En 2 of 3 kinderen maakt echt geen moer uit hoor. Ik ken genoeg gezinnen met meer dan 2 kinderen die het precies zo doen als ik. 1 vriendin benoemt zelfs dat zij dat soort dingen allemaal veel soepeler vindt gaan met 4 kinderen, waarom dat is weet ze ook niet maar dat is haar ervaring.
Wat een gelul zeg ... Mijn ouders waren echt niet de grootste democraten hoor, uiteindelijk was hun wil wet en ik en mijn zussen zijn allemaal zelfstandige, verzekerde vrouwen. Ik heb altijd een vreselijk hekel aan boeken die pretenderen hun "wijsheid" als waarheid te presenteren. Daarmee zeggende dat ik de opvoedstijl "gezond boerenverstand" hanteer. Moet je eens proberen ... niet uit een boekje opvoeden, maar gewoon vanuit jezelf en je kind. En beslissingen en besluiten met je gezonde boerenverstand maken. En ja, in die opvoedstijl is mama's wil wet (en die van papa ook), maar zal ze zelf ook wel degelijk inbreng hebben. Ik ga niet urenlang oeverloos met mijn kind in overleg over iets, als ze iets wil mag ze dat vragen (en niet op gebiedende toon roepen) en het ene mag ze wel en het andere mag ze niet. Simpel dus. Ik ben niet perfect en ik zal pedagogisch vast af en toe fouten maken ... maar so what! Zolang ik een blij en tevreden kind heb, die zelfstandig is en heel sociaal, die iedere avond tegen mij zegt "ikhouvanjou" en als ze boos is geweest of stout, heel lief "sowwy" komt zeggen met een dikke knuffel ... dan denk ik dat ik best wel veel goed doe ...
Ik geloof ook wel dat het voor jou misschien niet zoveel uitmaakt, 2 of meer kinderen. Jij bent tenslotte ook gastouder, veel respect voor, ik ben daar heel eerlijk in dat ik daar niet zoveel geduld voor zou hebben denk ik... Maar mijn eerste reactie was gericht op iemand met 1 kind en nog een baby ook, en dan maakt het wel degelijk uit dat ik het anders zie met 3 kinderen die al wat ouder zijn. Want dan komen er opeens hele andere opvoedingstaken naar boven drijven. Dan vind ik dat je best alvast een mening mag vormen, maar niet over een ander zeggen dat 'ze dat dan niet van haar opvoeders met een autoritaire stijl heeft geleerd' Maar laat ik het erop houden dat iedereen die dit topic leest in ieder geval bewust nadenkt over haar opvoedingsstijl, dat lijkt me een positieve afsluiter
In deze 'stijl' kunnen wij ons ook goed vinden. Oftewel 'geen stijl', maar volgen van gevoel én verstand, met duidelijke grenzen en uiteindelijk papa en mama die de regie/regels in handen houden.
tuurlijk.is het met een baby anders, ik vind dat je dan ook nog niet echt aan het opvoeden bent. Tenminste ik had dat gevoel toen niet. Voor mij zou dat met 3 kinderen idd niet uitmaken en ik heb er idd ook wel eens 6
Maar hoe werkt dat dan? Bij zelfstandig worden hoort toch ook zelf nadenken over de regels en je daar een beetje tegen af zetten?