Welke ouders eerst?

Wij hebben mijn ouders al verteld dat we ermee bezig zijn terwijl zijn ouders nog van niets weten.
Wij hebben zeer weinig contact met zijn vader en z'n moeder woont aan de andere kant van het land.
Daar komt bij dat wij zo'n goede band met mijn ouders hebben dat die het zeker als eerste zullen weten

Ik zit wel te twijfelen of ik het zijn ouders voor de 3 maanden moet gaan vertellen? Dus ben wel benieuwd op wel punt jullie het aan de familie vertellen.

 

Hoi Misspuma
Wij hebben het als eerste aan mijn ouders verteld .
Maar wij hebben er niet echt over nagedacht wie we het als eerste zouden vertellen .
Het was gewoon omdat ik al 2 jaar "bezig" was en ik toen zo enorm blij was , ( na dat ik en mijn man een gat in de lucht hadden gesprongen ) de telefoon heb gepakt en het er gewoon uit heb gegooit zodra mams opnam
Bij de jongste hadden de beide ouders het al geraden omdat ik een operatie had gehad ( vanwege verklevingen ) , nie ongi werd , steeds ziek was ( hoofdpijn , buikpijn , gevoelige borsten enz ) en ik dikker werd zonder dat ik meer at dan normaal
Sterker nog , zij wisten het eerder dan wij zelf

Groetjes Joyce

 

Wij hebben het mijn ouders als eerste verteld, ik was ongeveer 9weken in verwachting, we zijn wel dezelfde dag nog doorgereden naar mijn man's ouders en ook hen op de hoogte gebracht.

 

ik was zo'n 5 week zwanger... we zijn eerst naar zijn ouders gegaan.... die wonen dichterbij.... en later die week naar mijn ouders... ik wilde ze het wel persoonlijk vertellen, en niet over de telefoon...

 

als ik zwanger ben, dan ga ik gelijk naar mn ouders om het te vertellen denk ik. ze weten nu ook dat we bezig zijn dus ik vind het hardstikke leuk dat zij vanaf het begin kunnen meeleven en alles meemaken. het wordt voor hun het eerste kleinkind.
met mn schoonouders wachten we denk ik tot een week of acht (zeg ik nu hoor). niet dat de band tussen ons niet goed is maar als ik het hen vertel dan weet de hele familie inclusief het hele dorp het gelijk. en dat wil ik GRAAG voorkomen!

 

Wij hebben het eerst zijn ouders verteld omdat we daar vlakbij waren en toen gelijk doorgereden naar mijn ouders.
Persoonlijk vind ik dat je niet moet wachten tot je 12 weken bent om het dan te vertellen.Als het nou mis gaat dan horen ze je bent zwanger en je hebt een miskraam en dan steunen ze je om je te troosten terwijl je een leuk nieuwtje niet verteld.Ik heb zoiets van het is leuk nieuws als je zwanger bent dus lekker vertellen en als het misgaat dan is dat balen maar daar hoef je toch niet voor te schamen??? waarom zou je zoiets leuks verzwijgen.Iedereen weet dat het kritiek is de eerste 12 weken.Ik heb het ook vroeg op mijn werk verteld om dezelfde reden

groetjes bianca

 

Dat is inderdaad waar. Als je het ouders niet verteld en het gaat mis dan voelen ze zich waarschijnlijk tegen de schenen geschopt omdat ze het niet wisten.

En het is id fijn om troost te krijgen van familie als het mis gaat.

 

Wij hebben het mijn ouders als eerste verteld. Omdat we daar meer binding mee hebben. Mijn man heeft geen moeder meer, en zijn vader is met alles wat minder betrokken (lees: geinteresseerd) . Dus de keus over wie eerst was snel gemaakt.
Ik ben eerder zwanger geweest, toen hebben we het al eerder aan mijn ouders verteld, maar dat ging helaas niet goed.
De laatste keer hebben we gewacht met vertellen tot 3mnd.

 

Wij hebben het toen ik zwanger was nog geen van de ouders verteld. Ook niet toen ik een miskraam heb gehad. Vond dat af en toe wel moeilijk - vooral om niet aan mijn eigen moeder te vertellen dat ik een MK had -, maar nu ben ik blij dat we het niet hebben verteld. Kunnen we ongestoord doorgaan met proberen zonder dat anderen dat weten.

Als ik weer zwanger ben gaan we het pas zeggen na de eerste echo, want dan hebben we tenminste zekerheid dat alles goed is.

Pim

 

Wij hebben het verteld aan de ouders zodra we de test hadden gedaan .
Ik vind het fijn dat ze zo snel al mee kunnen leven en dat ik bij ze terecht kan met vragen enz .
Verder merk ik nu ook aan mijn schoonzus ( die heeft ook een mk gehad ) dat het toch wel belangrijk is om aan de ouders te vertellen .
Zij was helemaal kapot toen ze die mk kreeg en vond ontzettend veel steun bij de ouders .
Veel erover praten enzo , gewoon even alles eruit kunnen gooien .
Het heeft haar heel erg geholpen dat ze de ouders zelfs nog midden in de nacht kon bellen om haar verhaal kwijt te kunnen .
Inmiddels is ze zwanger ( en eind deze maand uitgerekend ) van haar 1e kindje .

Groetjes Joyce

 

ik heb het bij mijn eerste zwangerschap verteld met 5 wkn, die eindigde in een mk en ik was blij dat ouders en schoonfam op de hoogte waren.

nu hebben we het mijn moeder als eerste verteld met 7/8 wkn, daarna mijn vader en schoonfam. ( in dezelfde week )

 

En dat is nu juist het ( kweet het , zacht uitgedrukt ) leuke van samen zwanger worden .
Gewoon dat je ergens mee bezig bent wat helemaal alleen jou en je mannetje aangaat (tot het zover is dan )
Het idee dat iedereen graag wil weten waarom je met zo een smile op je gezicht rondloopt en je lekker niets zegt .
En dan gewoon zeggen dat je gewoon lekker in je vel zit , terwijl je stiekem denkt aan wat er allemaal te gebeuren staat

Groetjes Joyce

 

Toen ik in 2004 zwanger was, hebben we besloten om het nog niet te vertellen voordat ik de 3 maanden door was. Helaas kreeg ik een miskraam, en toen moest ik het toch wel vertellen, dit was toch voor mijn ouders wel even slikken, ze reageerden wel goed.
Maar in gesprekken daarna merkte ik toch dat ze het er niet zo mee eens zijn dat wij nog een kindje willen.
Dus we hebben nu besloten dat we het echt pas vertellen na de 3 maanden, alleen een hele goede vriendin van mij weet ook maar dat we er mee bezig zijn.
Dat is voor onze gemoedsrust beter, want dan ben je zelf zo blij, en dan krijg je commentaar.
Misschien dat we het wel aan mijn man zijn ouders vertellen, die zullen het zeker heel leuk vinden, en aangezien de beide ouders elkaar eigenlijk nooit zien, kan er ook niets uitlekken.

En je kan toch ook beide ouders gelijk achterelkaar opbellen? Of het op dezelfde dag vertellen? Denk dat het meer op de leuke reactie gaat die je krijgt als je vertelt dat je zwanger bent, dan wie het het eerste weet ??

groetjes
celiene

 

ik zou denk ik bij beiden wachten met vertellen, mijn zus hoort het ws wel eerder, daar ben ik vrij close mee.

Maar ouders van beide kanten horen het pas later, en vlak na elkaar....
het maakt bmij niet zo uit wie eerst, en of zij zich gepasserd voelen trek ik me ook niet veel van aan, het zijn volwassen mensen, die snappen best dat een de eerste moet zijn....

 

Heb zelf hele leuke ideetjes al op gedaan om het te vertellen mocht het zover zijn.
We hebben samen 2 kindjes. Ik een zoontje van 7 en m'n vriend een dochtertje van 7.5 jaar.

Vorig jaar wisten m'n ouders dat we het 7 mnd aan het proberen waren...en werd niet goed van dat "bemoei", toen we een break hadden van een paar maanden, hebben we verteld dat het stop is gezet met proberen en nu horen we ook niets meer van hun kant daarover.
We zijn nu in de 3de ronde en niemand weet iets en dat vind ik prima! En wie we het eerste gaan vertellen dat weet ik ook nog niet eigenlijk...
M'n moeder heb bij al m'n zwangerschappen gelijk geroepen nog voordat ik de drempel over was: JE BENT ZWANGER! Soms nog voordat ik het zelf wist. Moeders hé........
xx Bibje.

 

Wij gaan het denk ik eerst aan mijn moeder vertellen aangezien zij al weet dat we bezig zijn omdat ik best jong ben heb ik haar toestemming gevraagd. maarja we zijn ondertussen al 8 maanden bezig zonder resultaat dus we zien wel waarneer we het mogen vertellen haha.

groetjes Chantal

 

Mijn nieuwsgierige aard steekt gelijk zijn kop op, mag ik vragen hoe oud je bent??
En woon je dan ook nog thuis?
groetjes