Ik denk dat die tijd moet nog gaan komen, als ze echt gaan puberen. Maar tot nu toe, nee niet echt zware tijden gehad vind ik.
bij mijn dochter vond ik de babytijd niet zo zwaar. Nu ze gaat peuterpuberen vind ik het zwaarder. De periode van mijn zoontje het eerste half jaar dat hij heeeeel erg veel huilde heel zwaar. Dat was wel de zwaarste periode denk ik.
mmmmmmmmh moeilijke vraag, ik heb ze hier van alle leeftijden Oudste is de deur uit, 2e is bijna 16, dus pubert, 3e is 2 dus peuterpubertijd en de jongste is 3 mnd, dus krampjes. Eigenlijk is het op het moment dat je er midden in zit het zwaarst. Had de oudste liefdesverdriet, zit je daar midden in. Roept peuter Nee Nee Nee, moet je dat oplossen. Zit nr 2 nijdig te doen omdat ie niet mag stappen en zijn vrienden wel, roept hij boos: Dat vind ik niet eerlijk. hahahaha Er is dus geen periode dat ik het zwaarst kan noemen, wel zitten er zware dagen tussen.
Tot nog toe vond ik de eerste maanden het ergste, maar Thirza was dan ook een huilbaby. Ik hop straks andere ervaringen te krijgen
De eerste 1.5 jaar. Mijn zoon sliep werkelijk nooit langer dan 1 á 2 uur aan 1 stuk... Dag en nacht! Doodvermoeiend!
Er komen waarschijnlijk nog meer zwaardere momenten, maar deze periode vind ik toch wel zwaar. Van 1 jaar tot nu (1,5 jaar) ik ben blij dat hij alles wilt ontdekken en zo z'n eigen ik leert kennen, maar hij lijkt vaak geen oren te hebben.. Kasten open en dicht, overal aanzitten, verstoppen van dingen.. Dat is niet het erge, het hoort bij z'n ontdekkingstocht zullen we maar zeggen. Maar het niet luisteren en constant politie agentje te.spelen heb ik soms wel moeite mee.. Aan de andere kant is hij natuurlijk de allerliefste!!
Tot nu toe vond ik de kraamweek zwaar (4 dagen in het ziekenhuis i.v.m. geplande keizersnede), goh, wat wilde ik graag naar huis!! Ook al deden veel kraamverzorgsters er alles aan om ons te verwennen en in de watten te leggen, ik ben er geen moment aan 'genieten' toegekomen voor m'n gevoel. De borstvoeding kwam maar lastig op gang, ik was echt oververmoeid - voornamelijk doordat er 2 nachten iemand naast me kwam te liggen met een kindje dat de hele nacht huilde en ze niet wilde aanleggen.. Eenmaal thuis ging het steeds beter gelukkig en kon ik wel gaan genieten. En de periode vanaf z'n 14e maand ongeveer tot nu. Het lijkt of we constant in een 'sprong' zitten of zo. Heel erg last van doorkomende tandjes, ziek geweest van inentingen, hoge koorts, fikse verkoudheden en dan alle ontwikkelingen nog die hij nu doormaakt! Dennis is niet één van de snelste kindjes geweest op een aantal vlakken maar dat haalt ie nu ruimschoots in. Daarnaast slaapt hij slechter de afgelopen maanden en is vreselijk vroeg wakker 's ochtends en dat hakt er op een gegeven moment wel in moet ik zeggen. Maar toch vind ik het nog steeds heerlijk want hijzelf blijft gelukkig een vrolijk en tevreden ventje met z'n buien hier en daar, maar die hebben wij volwassenen ook denk ik dan maar. Ik ben ervan overtuigd dat het lastigste nog moet komen zo rond de puberteit. We hebben er hier eentje rondlopen van 12, altijd een superbraaf en lief kind en die begint ons nu behoorlijk uit te testen soms... dus er staat nog wat te gebeuren ben ik bang. Maar ach... 't hoort erbij!
Ik HAAT (ja echt haten) de eerste 2 à 3 maanden. Je hebt nog geen band met het kindje, de vermoeidheid, het gezeul met flessen of schrik voor de borstvoeding, het gedurige wenen. Echt, ik heb nu al schrik voor wat me weer een week of 10 te wachten staat. Daarna de hemel op aarde : stiekem ga ik mijn zoontje van 4 vroeger gaan halen op school om hem te kunnen knuffelen en kan ik smelten van mijn dochtertje haar poppenspel. Heerlijk
Ik vind het nu heel lastig(13,bijna 14)maar het zijn idd momenten,over het algemeen gaat het gelukkig goed.
Ik haat het niet en had er ook weinig last van maar begrijp wel wat je bedoeld... ik vond en vind de eerste periode eigenlijk ook gewoon vooral hard werken. Ik weet nog heel goed dat ik 37-38 weken zwanger was van de 2e en dat veel mensen zeiden 'je bent het zeker wel zat he?'.. Nou nee, ik weet ook wat er nog komen gaat
@Cygnet2; Tja ik wou ook dat ze nog een maandje of 3 bleven zitten (of 18 jaar, zijn ze gelijk volwassen GNIF). Want die eerste periode is absoluut niet geestig. Ik zal een 1+mama zijn (vanaf 1 jaar wordt het leuk). Het grappige is, mijn man vindt platte babies het einde; maar vidt het niet meer zo leuk als ze groter worden. Echt de omgekeerde wereld
Op dit moment bij me meisje ze is 3,5 word bijna 4. En ze is me overal aan het uitproberen waar ze kan. Ze is toe aan de basisschool begint zich te vervelen vooral ook op peuterschool, maar ze moet echt nog eventjes wachten!
Oeh, dat is niet handig.. zo'n kleine baby zijn ze al zo snel niet meer en dan 'moet' je nog zolang met je kinderen... Ik vind het geweldig om te zien hoe die ontwikkeling naar zelfstandigheid gaat en stimuleer dat ook. Natuurlijk is het handig wanneer ze zelf hun broek kunnen aantrekken maar dat gevoel van iets bereikt hebben en de trots van zo'n kind is onbetaalbaar!
Onze meid word bijna 2 en vind dit soms wel een moeilijke leeftijd hoor, ze kan zo boos worden om naar mijn idee niks. En als we haar niet begrijpen dat vind ze ook heel naar. Maar aan de andere kant is het ook weer leuk. Ineens gaat ze heel veel praten, dat vind ik wel heel leuk aan deze leeftijd. Ach zo zal elke leeftijd zijn voor en tevens hebben denk ik.
Ik vind het slechte slapen vermoeiend: dus het eerste jaar. En voor M is dat iets wat echt met ups en downs gaat ... dus niet echt leeftijdgerelateerd. Overigens vind ik het eerste jaar ook magisch: die gigantische groei en ontwikkeling, van schattig heerlijk ruikend en nog 'onbekend' babytje tot eigenwijze en eigenzinnige dreumes. Genieten dus! Dat ik daarbij vaak duizelig ben van vermoeidheid en niet goed uit mn woorden kom, tja ... slechts een klein nadeel van een enorm groot voordeel
Ik heb al helemaaaaal niet zoveel ervaring maar tot nu toe vind ik de eerste weken het zwaarst. Al dat huilen en ik had geen idee wat er was, honger, krampjes weet ik veel wat. En die stomme borstvoeding wat 1 groot drama was. Ik lag nog helemaal in de kreukels. Nu heb ik echt contact met mijn dochter. Ze heeft nu een periode dat ze erg boos wordt als ze iets niet mag en ze wil overal aanzitten maar ik vind dat eigenwijze gedrag heerlijk
De eerste zes maanden. Mijn oudste is nu bijna 3 en een enorme driftkop maar daar heb ik totaal geen moeite mee.
ik vind rond de 4 jaar "moeilijk" maar meer omdat ik denk dat dat voor de kindjes zelf een moeilijk leeftijd is... voor t eerst naar de basisschool ook nog dr bij
Tussen 2 en 2.5 jaar. Het overal boos om worden en driftig worden als ze iets niet mocht. Echt ik kon voor die tijd lezen en schrijven met haar maar toen oef.... Nu gaat het weer beter gelukkig al kan ze nog om alles piepen als ze haar zin niet krijgt. Net nog "Jas, doe maar niet aan de veertjes van Jersey trekken want je doet hem zeer maar aaien mag wel" toch weer trekken he....... Gatverdrie kan ik zo iebel van worden, luister gewoon eens de eerste keer als ik iets zeg ipv het me 3 keer laten herhalen grrrr